A ubavo mozhe da si miruva vo sega...Utre sekako kje si dojde vo sega a i vchera beshe sega-mislam umot ama ete se plashime da ne ne snema utre. 

A i dosadno mu e na umot sega.

Koj sega da bide postojan... vo sega? ne si interesen, neli? stanuvash dosaden a  i utre morash da ostavish neshto za denes 

Velat,  mozokot mozhe da bide vo sostojba na "puding" i "voda".

На умот многу му се важни неговите филмови за минатото и иднината. Без нив не може Егото да трча кругови и да се ангажира како некаков сточнувач на Божјата креација.  

Замислете колку за Егото и умот е страшен фактот дека не постои минато и динина. 

Со тоа на Егото му се губи целта на живеењето. Оти ако нема минато и иднина тогаш останува само СЕГА. А во СЕГА нема никаква посебна цел од едноставното постоење со оноа што Е. 

Ама страшно тешко е да се живее така бидејќи кога се нема некаква цел тогаш Егото не може да егзистира. Бидејќи ние се поистоветуваме со Егото, последователно имаме чувство дека и ние не егзистираме.

Егото може да постои само во визија со некакви одредени цели. Тие цели на мислите им создават простор за движење во кој се раѓаат желби, кои потоа стануваат врзувалки (attachments) , а овие ги воздигаат очекувањата за нештата, кои секако дека ќе се случат само СЕГА, да станат онака како што сакаме ние. Умот впрегнат од желбите на Егото грозничево се фокусира на пари, статус, престиж, скапи автомобили, поголеми куќи... 

И се разбира, потоа следи грижа и брзање бидејќи "животот е кус", "денес сме тука, а утре можеби не..." 

Умот има тунелска визија. Тоа е како да стоите позади некоја врата и за ѕиркате низ клучалницата. Еден момент ќе видите како некој човек минува покрај вратата и велите "аха сега некој е таму позади". И потоа не гледате никого, па велите "сега нема никој", а човекот си стои навален на зидот покрај вратата. Се разбира, тој е тука, ама не го гледате и тој за вас не е тука. За миг тој не постоеше и накусо потоа повторно не постои. Па умот почнува да си создава време: минато, сегашно и идно.

Умот, како дел од нашето материјално тело, е лимитиран исто како што ни се, на пример, лимитирани и мускулите. Поради тоа создава фрагментација. Бидејќи ЕДНОТО нема капацитет да го осознае како такво, го дели на парчиња кои може да ги разбере на некаков свој начин, па така си ги создава минатото, сегашноста и иднината.

Времето, како умствена крација, постои само во умот. И како такво, секако дека на умот не му е сеедно дали размислува за минато или идно време... без обзир што реално тие не постојат. 

Апсолутно!

Тоа се храни од минатото и иднината и за умот тоа е реалност, како што е реалност и непостоечката поезија креирана од него.

којсумјас напиша: но постои само во сегашноста...

Апсолутно! 

А тоа е затоа што единствено постои сегашноста. Телото и Светот постојат само во сегашноста, а умот со Егото се хранат и со тоа егзистираат во минатото и иднината. Умот постои во сегашноста, но киднапиран од Егото e ангажиран со минатото и иднината, додека Егото постои само во непостоечките времиња. Тоа СЕГА не може да егзистира како такво.

којсумјас напиша: во спротивно... и тоа е само обиична креација на умот... како, за некои,  непостоечката креација... наречена време...

 

значи не е сеедно . Вчера си е било за вчера , утре за утре .....

znachi,sepak,nije sve jedno 

razlikata, 

Messenger напиша:   Апсолутно!  А тоа е затоа што единствено постои сегашноста.

Ах тоа Его, колку незабележливо се протнува и доминира врз нашите животи...

Тоа не е ЖИВЕЕЊЕ на животот, туку негово ПРЕЖИВУВАЊЕ.

Живеење на животот е кога тоа активно, со потполна посветеност и будност го правиме СЕГА, а не кога сега си ги размотуваме филмовите од непостоечки нешта и така се исклучуваме од сегашноста. 

милиони пати возрастните луѓе се прашуваат : Зошто не бев со овој памет пред 15 години  ? Подобар ќе ми беше животот 

значи има разлика за мозокот дали е вчера  , денес или утре

........и токму заради тоа мозокот прави разлика меѓу вчера и утре

no koga se misli na momentot t.e. go dozhivuvame sega i ovde,emociite se na najvisoko nivo

ne e taka  . Во минатото емоцииве се најниски и со тек на времето се зголемуваат . Оти секој се воодошевува од убавата иднина што ја чека . Нема како и во минатото и во иднината да ти е сè едно .Ма нема шанси .

Никој не вели дека она нешто не постоело.  

Schatzii7 напиша: Ако не постои вчера тогаш не постои ни денес ни утре, што значи ние не постоиме.

Многу едноставно, нели ? 

zoshto ednostavno ne se zhivee momentot?

emociite ne doagjaat so iskustvoto.

Ама рековме дека умот си креира време, минато, сега, иднина и дека за него тоа е важно. Но тоа не е никаков доказ дека нештата креирани од умот се реални. Има безброј нешта кои се креирани од умот, нешта во кои уживаме, кои ги сакаме, кои ги мразиме, за кои знаеме и да патиме и да афектираме, а сепак не постојат. 

aauuu....se koj od koj pogolem filosof tuka!...a i kurentna ( i neobichna) nekoja tema,...za tri dena ...duri ''300'' postovi sobrala , mislam...filosofii . 

`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

- paa,... vchera sto bilo pominalo,i bidejki ne mozesh da go popravish toa shto bilo,...ama mozesh da uchish od nego, ...za utre da ne bide istoto,...znachi,

....ne bi trebalo da mu e seedno  na...zdrav pamet!

А за учењето од минатото... тоа е дискутабилно. С'е што се научува не е секогаш ниту точно, ниту полезно, ниту исправно, ниту потребно, а дефинитивно е индоктринирање кое најчесто не не приготвува за иднината бидејќи таа скоро никогаш не пристига онака како што си ја предвидуваме.  Само минатото е старо и умствено повторливо, идното секогаш e НОВО, СВЕЖО и УНИКАТНО, дури и тогаш кога мислиме дека е истоветно со минатите искуства. Никогаш не се влегува во иста вода кога се стапнува во реката.  Ако не беше така тогаш сите ќе живеевме  онака како што сме посакувале и немаше на форумов со години да испукуваме толку многу фрустрации од секојденвниот живот. 

 

а бе пушти го да пасе на раат . Доста го замара .

Чуанг Цу еднаш на своите ученици им рекол:

- Мојот најглем проблем е оној што не можам никако да го решам. Проблемот е што една вечер сонував дека сум пеперутка. Од таа ноќ, па наваму, јас сум потполно збунет.

Секако дека за умот е сеедно, иако тој си умислува дека тоа не е така. Со едното се занимава преживувајќи сеќавања, а со другото фантазира како би го искористил истите. 

И во двата случаи се расправа со стари работи додека секогаш новото и свежо СЕГА непрекинато се распостелува пред него.

seedno ke e

tocno,se zavisi vo kakov i chij cherep e smestan,,,bash zatoa,e seedno

toj znae deka vcera "jadel torta' i utre pak ke jade",no, saka sega vo mometov 

ke glumi ako kaze deka ne e taka 

...aj seedno ,iako momentot e sega drug 

bez razlika dali tortata bila pricina ili posledica,se edno e ,vazno go dobivas ona sto go sakas 

 no za vo toj daden moment,a ne za utre ili vcera 

ona sto ne go sakame?? ,sozdavame uslovi i go pravime ona sto go sakame 

kako dokaz deka se uste si ziv.

toa beshe shala josh,vo kontekst na postot od pajs 

prestilka, za nekoe utre ili vcera koga ocite" se shirum otvoreni :)));)