Reserve Requirements and Money Creation
Reserve requirements affect the potential of the banking system to create transaction deposits. If the reserve requirement is 10%, for example, a bank that receives a $100 deposit may lend out $90 of that deposit. If the borrower then writes a check to someone who deposits the $90, the bank receiving that deposit can lend out $81. As the process continues, the banking system can expand the initial deposit of $100 into a maximum of $1,000 of money ($100+$90+81+$72.90+...=$1,000). In contrast, with a 20% reserve requirement, the banking system would be able to expand the initial $100 deposit into a maximum of $500 ($100+$80+$64+$51.20+...=$500). Thus, higher reserve requirements should result in reduced money creation and, in turn, in reduced economic activity.

Ах колку си желен да се напрајш паметен... ама во рек*рзија с влезен... се поглуп и потуп испаѓаш

In line 1 of the example shown in Table 1, a bank receives a deposit of 100 paper dollars and credits the depositor's interest-bearing account with 100 dollars. At this point the bank is maintaining 100% reserves of paper dollars against the interest-bearing account dollars it has issued. (We must remember that the depositor's $100 dollars were also created as an evidence of debt as on their face is stated, 'Federal Reserve Bank Note'. A bank note is always an evidence of debt and none may be in the hands of a depositor until someone has written a check for cash to a lending institution to obtain them. Book entries only enter the checking account system through the process of borrowing as described herein.) If the bank was required to keep 30% of its deposits in reserve it would then be able lend $70. The person who borrows this money would likely spend it and the money will likely end up as someone else's bank deposit. Line 3 shows the bank's http://en.wikipedia.org/wiki/Balance_sheet - balance sheet after the $70 is redeposited. Note that the bank can now lend another $49, because its total deposits have increased. Line 5 shows the bank's balance sheet after that additional $49 is redeposited into the bank. At this point the system has $219, which is more than twice the original $100 deposit. This process of lending and depositing money can repeat many times until reaching a theoretical maximum of $333 (1 divided by the reserve ratio of 30% times the original cash deposit). Even though banks seem to make money by re-lending the same money many times, they also must pay interest on a deposit before they can lend it. Thus, banks can only make money on the difference between the interest rate they charge on the loan and the interest rate they pay to depositors.

Се' е под (владина) контрола

МИРЧЕ ЈОВАНОВСКИ

Владата не сака изненадувања, па затоа решила се' да стави под своја контрола. Најновиот обид е да си го врати она што некогаш и' припаѓало - режимот на девизниот к*рс на денарот, кој изминатите шест години е во надлежност на централната банка, односно на гувернерот.

Не е ни чудно, го коментираат дел од економистите овој потег на актуелната власт. Ако веќе под свое стави цели сектори (или е на пат да го стори тоа), како судството, радиодифузниот сервис, ако стручни институции се партизираат, како што е тоа, на пример, Комисијата за хартии од вредност и т.н., зошто тогаш истото да не се направи и со режимот на девизниот к*рс на денарот?

Министерот за финансии, Трајко Славески, веќе најави дека Владата во својата намера е цврста: таа сака да го има клучниот збор дали денарот ќе биде цврсто закотвен, ќе се пушти слободно да флуктуира на пазарот, или девизниот к*рс на домашната валута ќе може да варира нагоре или надолу во определени рамки.

Со тоа сака да стави крај на сегашната ситуација која, како што ја опиша првиот финансиер, изгледа вака: „Може да се разбудиме и да констатираме дека НБМ без да извести никого го променила режимот на девизниот к*рс на денарот“.

Ако се имаат предвид светските искуства, владината намера не е без основа. Во некои земји режимот на девизниот к*рс на националните валути е под контрола на државата. Во други, за тоа се грижи централната банка, во или без консултации со владите или со министрите за финансии. Значи, од чисто стручен аспект, односно според најдобрите практики, не е ништо спорно.

Но, кога станува збор за Македонија, работите се малку поинакви. Имено, режимот на девизниот к*рс и пред 2001 година беше во ингеренција на владата. Во тој период, од страна на тогашната влада се организираа разни „игранки“ со девизните резерви на државата, се случи и Експорт- импорт банка, што не остана незабележано од будното око на меѓународните финансиски институции. Решението логично се наметна само по себе: таа улога да ја преземе Народна банка на Македонија, како независна и неполитичка институција, која истовремено се грижи и за ценовната стабилност.

Во овие пет- шест години, како што покажа практиката, на овој план не се случуваа никакви изненадувања или неочекувани ситуации. Денарот, фала богу, е стабилен, се' помалку се стравува од промена на неговиот к*рс, што им овозможува на фирмите, но и на обичните граѓани, да планираат подолгорочно што ќе прават со своите пари.

Во спортот важи правилото дека тимот што победува не се менува. Ако овие спортски правила се пресликаат во монетарната сфера, тогаш логично би било дека ако некоја мерка се покажала успешна во изминатите години, тогаш не треба да се менува и да се експериментира со неа.

Не треба да се заборави дека во свеста на луѓето кај нас се' уште се присутни сеќавањата за висока стапка на инфлација и секојдневните промени на к*рсот на денарот. Беше потребно многу време, упорност, знаење, ограничувања, па и пари, да се стаса до макроекономската стабилност што ја имаме сега. Тоа, секако, не значи дека денарот автоматски ќе падне како зрела круша доколку режимот на девизниот к*рс го земе под свое владата, но ги отвора дилемите за мотивите зошто се прави тоа.

Ако се има предвид широкоградоста во зголемувањето на платите за администрацијата, пензиите и другите „реформски“ потези, како намалувањето на данокот на додадена вредност за еден куп производи, тогаш стравувањата, сепак, не се без основа. Зголемен е и буџетскиот дефицит, а апетитите не застануваат тука. ММФ и Светска банка, по отплаќањето на долговите кон нив, веќе ја немаат улогата што ја имаа претходно, така што Владата има поголема слобода, но и одговорност во влечењето на идните потези, особено во монетарната сфера. Затоа, секој чекор треба добро да се анализира и да се измери двапати пред да се пресече.

Во спротивно, лесно може да се случи сите ние (освен Владата) да се разбудиме и да констатираме дека режимот на девизниот к*рс на денарот преку ноќ се сменил.