Едно од мистериите на Христијанството е Исусовиот гроб. Иако денес култно место и цел на многу ходочасници, интересно е што во првите 4 века немало никакви сознанија за него ниту било каков интерес. Пребарувајќи ја рано христијанската литература, не можиме да видиме ниту трага од неговото споменување. Христијански извори го споменуваат Давидовиот, Соломоновиот гроб но не и гробот на својот учител. Хегезип, првиот историчар на Христијанството пишува дека им бил покажуван гробот на Јаков справедливиот (Братот на Исус) но не и гробот на самиот Исус. Бискупот Мелитон од Сарда, кога пишува за Ерусалем и местата кои треба да се посетат, никаде не го споменува гробот на Исуса. Можеби најчудно од се е што Павле, иако нашироко пишува за воскресението на Исус, никаде не го споменува гробот на Исус. Тој дури и доаѓа во Ерусалем, разговара со Јаков, Петар, но иако се уште свеж во сеќавања не го посетува гробот на својот Господ. Ова прашање се уште ја мачи црквата, која нема адекватен одговор. Јосиф од Ариматеја, загадотолна личност кој го споменуваат евангелијата кој не припаѓал на Исусовите ученици, се појавува и исчезнува од евангелијата лаконски, попатно како некој кој треба да пополни очигледна дупка во нарацијата. Тоа се должи веројатно што Исус бил закопан во заеднички гроб, како што и се закопувале сиромасите и осудениците. Но тоа преставуваше проблем за прикаската за воскресението, каде требаше да се докаже со положено тело па развој на акцијата и откривање на празен гроб дека Исус е месија, син божји кој се вознесел на небото, или како што вели Павле во Првото послание до Коринтјаните “околку Христос не воскресналм нашето проповедање е неосновано, неоснована е и нашата вера“.

Управата за антиквитети на Израел објави фотографија на саркофаг што бил најден при ископувања во пештера во Ерусалим во 1980.

Во новиот ТВ документарец на оскаровецот Џејмс Камерон синоќа се емитуваше на каналот "Дискавери" е изнесена претпоставката дека при ископувања во Израел пред 27 години биле најдени неколку саркофази во гробница-пештера стара две илјади години и дека во нив се останките на Исус и неговото семејство. Според филмот, на шесте најдени древни ковчези во кои се чувале коски, откриени при ископувањата во Ерусалим, ги има имињата на Исус, Марија и Јосиф. Претпоставката е дека тоа се останките на Светото семејство.

Израелскиот археолог Амос Клонер, под чие водство се воделе ископувањата во гробницата, ги отфрла овие претпоставки.

Pavlovite propovedi ja potenciraat smrtta na Isus

„Zapomni Go Gospoda Isusa Hrista od rodot Davidov, Koj voskresna od mrtvite, onaka ka­ko {to vi propovedav.“

(Vtoroto poslanie na Pavle do Timotej, 2: 8)

„… se pomirivme so Boga preku smrtta na Ne­goviot Sin.“

(Pavle do Rimjanite, 5: 10)

„Ako, pak, Hristos ne voskresnal, toga{ pra­zna e na{ata propoved, prazna e i va{ata ve­ra.“

(Prvoto poslanie na Pavle do Korintjanite, 15:14)

Odedna{ Pavle po~nal da propoveda vo imeto na Isus, no vistinskiot motiv za negovoto propovedawe bila negovata al~nost i neprijatelstvoto koe go imal kon Isus, neka e Bo`jiot mir nad nego, stavaj}i go na isto mesto so prorocite i la`nite pratenici i koj dobil zaslu`ena i zlostorni~ka smrt. Za da gi ispolni svojot motiv toj navodno ja proklamiral „smrtta na krstot“ na Isus, pravej}i ja da bide osnoven uslov na „verata“. No kako, {to spomnavme prethodno, Isus ne umrel na krstot, toj ostanal `iv i se sretnal so svoite u~enici vo svoeto vistinsko telo, otkako toj navodno bil raspnat. So cel da go objasni toj nastan i istovre­meno da go potvrdi svoeto tvrdewe, Pavle namerno ja izmislil teorijata za „raspetieto na krstot“, kako {to spomnavme prethodno.

Slednive izjavi na Isus, neka e Bo`jiot mir nad nego, se mnogu zna~ajni i ni davaat op{t prikaz na go­re navedenite iskazi:

„Pazete se od la`nite proroci, koi doa|aat vo ov~a ko`a, a odnatre se volci grablivi.“

(Matej, 7: 15)

Isus na`alen poradi u`asnata „smrt“

Isus, neka e Bo`jiot mir nad nego, bil zapoznaen so Zakonot na Mojsej, neka e Bo`jiot mir nad nego; toj znael deka „proklet e od Boga sekoj {to visi na dr­vo.“ Poradi ova toj bil ta`en, i se molel postojano:

„Toga{ im re~e Isus: ‚Smrtno e na`alena Mo­jata du{a; ostanete tuka i bidete budni so Mene.‘ I {tom se odale~i malku, padna na ze­mja i se mole{e, za da Go odmine onoj ~as, ako e mo`no; i vele{e: ‚Ava, O~e! Se e mo`no za Te­be; otkloni ja od mene ovaa ~a{a; No neka ne bide Mojata volja, tuku Tvojata.”

(Matej, 26: 38; Marko, 14: 35, 36; Luka, 22: 42)

Isus e spasen od u`asna „smrt“

Vo Biblijata:

„… s# {to }e pobarate vo molitva, veruvajte deka }e go dobiete: i }e vi bide.“

(Marko, 11: 24)

„I Mu se javi angel od neboto i Go potkrepu­va{e.“

(Luka, 22: 43)

Vo k*ranot:

„…i zaradi izjavata nivna: ‚Da, nie, navi­stina, go ubivme Mesihot Isa, sinot Merje­min, Alahoviot verovesnik. No ne go ubija i ne go raspnaa, tuku toa samo im se pri~ini! A onie koi, navistina, ne se soglasija vo toa, se somnevaa: ni{to ne znaea za nego, samo pre­tpostavuvaa… Ne go ubija sigurno, tuku Alah go krena kon Sebe. Alah e Silniot i Mu­driot!“

(k*ran, 4:157, 158)