на форумов Идивиди  во подфорумот  Филозофија и психологија

 

Иако нашиот мозок е сосема добар во распоредување и обработка на податоците од светот кој не опкружува, постојат целосно банални нешта кои можат да го ’блокираат’.

Во време кога сите сме присилени да работиме неколку работи одеднаш, кога времето е она кое најмногу ни недостасува, нашиот мозок неочекувано лесно се ’блокира’ во некои наизглед сосема неважни ситуации и работи, па тогаш забораваме што треба да направиме, што сме почнале да правиме, па дури и она што сме го чуле само една минута претходно, и него го забораваме.

Според тврдењата на експертите, нас најмногу не збунува вратата, бидејќи кога со некоја намера влегуваме во одредена просторија, често се случува да го изгубиме памтењето и да заборавиме за што сме влегле во истата. Ова се случува поради тоа што во моментот на поминување низ вратата се прекинува една серија од мисли, а започнува друга, често налик на менување на сцените во филмовите.

Понатаму, исто така, нас често не збунува и Месечината која, кога ја гледаме, ни изгледа поголема колку што е пониско на небото, наспроти тоа што реално, нема никаква разлика во нејзината големина. Оваа појава се нарекува ’Месечева илузија’, а научниците сметаат дека, кога гледаме во Месечината, целосно го губиме текот на мислите бидејќи објектите кои се поблиску до хоризонтот ни изгледаат поголеми отколку што тие навистина се.

Звукот на алармот, шкрипењето на кочниците и ѕвонењето на мобилниот телефон, исто така, можат да ни го одземат вниманието од она што го правиме во тој момент, бидејќи нашиот мозок еволуциски е целосно неприспособен на таквите звуци. Природните звуци со тек на време исчезнуваат, па затоа и не ги слушаме, додека оние ненадејните се целосен шок за нашиот систем. Така, ако во мислите нагло ве прекине ненадеен звук, голема е веројатноста дека тоа ќе ви ги ’разбрка’ мислите и целосно ќе ве збуни.

А како што не сме предодредени да слушаме силни и иритирачки звуци, не сме предодредени и да гледаме во фотографии. И покрај тоа што мнозинството го ’сфаќа’ принципот на фотографијата, нашите мозоци сè уште не успеваат во сепарацијата на реалните луѓе од предметите.

Знам дека звучи малу езотерично и необично... ама тоа e TOA.