ТОП-5 СПОРТСКИ БРАДИ

Се опушти на залезот од кариерата. - Легендата на македонското ватерполо Сашо Поповски


Елегантно запуштен. - Милко Ѓуровски


Секој циклус, нова брада. - Перо Антиќ


Го памети ли некој без брада? - Веселин Вујовиќ додека го водеше Вардар


Попостојано неизбричен од Зарков или Манасков. - Гоце Макалоски

ТОП 5 ПРОПАДНАТИ СПОРТСКИ МАНИФЕСТАЦИИ

Пливањето го има Охридскиот маратон, боксот - "Златен гонг", борењето - "Македонски бисер", а кајакот се уште го привлекува интересот со ИКАС, иако веќе не за празникот Илинден. И тоа се натпреварувањата кои го издржале тестот на времето и опстојуваат и покрај хроничните финансиски проблеми, макар и по цена на губењето на добар дел од некогашниот квалитет. "Вест" избра пет спортски манифестации кои не успеале да заживеат како традиционални.

1. Скопски пливачки маратон

Неуспешниот обид на Скопје да му парира на легендарниот Охридски маратон, за среќа, беше изведен само еднаш. Возобновен во 2004 година, тој се претвори во целосен дебакл, откако трката беше прекината бидејќи водата во езерото Матка се покажа неиздржливо студена за учесниците. И покрај големите најави, веќе никој не спомна да се одржи повторно. Ќе се изненади ли некој ако кажеме дека победи Петар Стојчев?

2. Скопје опен

Скопје е една од ретките европски метрополи без макар и просечен тениски турнир. А, не беше секогаш така. До 2001 година, на терените во Градски парк гледавме мечеви од Отвореното првенство на Скопје, кое може да се пофали дека ги има донесено и Марат Сафин и Иван Љубичиќ, се разбира, пред да станат славни. Подоцна спаднавме на еднократни фјучерси и сателити.

3. "Трофеј Македонија" во ракомет

Речиси да нема година, а Ракометната федерација на Македонија да не најави повторно одржување на некогаш квалитетниот турнир "Трофеј Македонија", кој имаше свое издание и за машки и за женски репрезентации. Вистината е дека тој се организира на секои пет години, а, можеби, и поретко, па по оној во Велес пред две години, прашање е кога ќе го дочекаме наредниот.

4. Суперкуп во кошарка

Кошарката е единствениот колективен спорт кај нас кој може да се пофали дека организираше Суперкуп-натпревар, во кој се соочуваат шампионот и победникот на Купот од претходната сезона. Денес го нема ни него, па и новата сезона ќе стартува викендов без овој спектакл. Суперкупот опстана пет изданија, но по 2007 година немаше најави дека ќе продолжи.

5. "Трофеј Македонија" во кошарка

Ова е најнеуспешната премиера на една спортска манифестација во Македонија, бидејќи беше откажана уште пред да почне. "Трофеј Македонија" за првпат требаше да се одржи ова лето во Охрид, но како што најавените учесници еден по друг почнаа да го откажуваат своето доаѓање, така и КФМ донесе одлука да го остави за некои подобри времиња.

Најскапиот тим вреди 645 милиони евра

Ако имате пари за трошење, а го сакате фудбалот, замислете си кои играчи би ги довеле во својот тим. Тоа во денешно време го прават арапските шеици и притоа добро се забавуваат. Специјализираната страница за фудбалски трансфери "Трансфермаркт.де" во својата база на податоци ја има вредноста на секој фудбалски професионалец на земјината топка.
Меѓу најскапите фудбалери на светот навистина се само играчи од топ класа. Најскап голман на светот е Икер Касилјас од Реал Мадрид. Најскапи дефанзивци се Пике и Видиќ, а играч за врска е Иниеста. Најскап фудбалер на денешницата е Меси, кој вреди неверојатни 100 милиони евра. За споредба, највреден македонски играч е Горан Пандев кој е проценет на 18 милиони евра. Ако се состави најскапиот тим тој би вредел 645 милиони евра.
Ви ги претставуваме 11 најскапи фудбалери, потоа идеалниот тим од кој испаднаа Кака, Снајдер, Рибери... поради компонирање на тимот, а за нивните колеги на истите позиции сепак треба да потрошите повеќе финансии. Го избравме и тимот, кој достојно може да се "носи" со екипата составена од најскапите колеги, а би бил значително поефтин, во ситуација кога би одлучиле да заштедите.
Најскапите 11 (645 милиони евра): Меси (100), К. Роналдо (90), Иниеста (60), Фабрегас (55), Руни (55), Вилја (50), Торес (50), Чави (50), Рибери (45), Снајдер (45), Кака (45).
Идеални 11 (575 милиони евра): Касилјас (35) - Лам (28), Видиќ (35), Пике (35), Маикон (32) - Иниеста (60), Фабрегас (55), Чави (50) - Меси (100), Роналдо (90), Руни (55).
Поевтините 11 (241.5 милиони евра): Жулио Сезар (25) - Киву (15.5), Вермален (18), Пепе (22), Дани Алвес (30) - Озил (27), Елија (17), Насри (18) - Форлан (20), Луис Фабиано (24), Луис Суарез (25).

ТОП 5 ВЕЧНИ ИНТЕРНАЦИОНАЛЦИ

Кој не ја знае животната приказна на Лео Меси, кој на 12-годишна возраст ја напушти родната Аргентина за да стане еден од најдобрите фудбалери на денешнината во дресот на Барселона. Дидје Дрогба, Самуел Ето, Дирк Новицки... имаа сличен пат кон славата, заминувајќи на други континенти години и години пред да се слушне за нив во нивните татковини. "Вест" избра петмина најуспешни репрезентативци кои никогаш не играле на професионално ниво во Македонија.

1. Ѓорѓи Христов

Партизан беше првата станица во интернационалната кариера за голем број фудбалски таленти од Македонија, но најисплатлива инвестиција му беше битолскиот голгетер. Тој дојде во Белград како 18-годишник, а кога замина во Англија, вредеше 1,5 милиони фунти. Потоа, каде се не играше (Холандија, Шкотска, Унгарија, Израел, Финска...). Секаде, само не во Македонија, иако еднаш го сликаа со дрес на Вардар во рацете.

2. Владо Илиевски

Еден од најдобрите македонски плејмејкери, исто така, стигна во белградски Партизан кога наполни 18 години. Оттука, замина за Унион Олимпија од Љубљана, клуб и град за кои струмичанецот, по се изгледа, и ќе ја врзе својата иднина, имајќи предвид дека таму заснова и семејство. Во меѓувреме, Илиевски настапуваше за некои од најдобрите екипи од Шпанија и Италија.

3. Величе Шумуликоски

Своевремено анонимец, а денес капитен на македонската фудбалска репрезентација, тој беше откриен во 2002 година, кога го носеше дресот на чешкиот прволигаш Синот (денес Словачко). Родениот стружанец ги направи своите први фудбалски чекори во Словенија, а најдобриот период му беа двете години во руски Зенит. Откако не успеа во Англија, избра да се пресели во Сибир. Не, по казна, се разбира.

4. Илчо Наумоски

И високиот прилепчанец беше практички непознат во Македонија кога со своите игри во Австрија се наметна во репрезентацијата во 2003 година. За да си го овозможи тоа, Наумоски дури се откажа од австриското државјанство, но и десетина години од почнувањето на професионалната фудбалска кариера, тој и натаму настапува во тамошната Бундеслига.

5. Предраг Самарџиски

Несудениот пик на НБА-драфтот уште како средношколец се пресели во Белград заедно со семејството, а кошаркарскиот развој го помина во престижната школа на Партизан. Кога дојде време за игра, таму не успеа да се избори за голема минутажа, па беше проследен во локалниот ривал ФМП Железник. Двометрашот од Скопје ова лето ја напушти Србија и ја продолжи кариерата во Турција.

ТОП 5 ПИШМАН-РЕПРЕЗЕНТАТИВЦИ

Хрватскиот пливач Дује Драгања крена голем прав кога објави дека ќе настапува под знамето на Катар, за потоа да ја повлече својата одлука. Белорускиот ракометар Сјаргеј Рутенка се откажа од желбата да ги брани боите на Шпанија и се врати во својата матична репрезентација по неколку години играње за Словенија. Спортот навистина нуди необични животни одлуки и избори, како во случајот на овие петмина македонски спортисти.

1. Ока Николов

Стандардниот голман на Ајнтрахт Франкфурт за првпат доби шанса да го облече дресот на македонската репрезентација во времето на Ѓоко Хаџиевски и во период од три години одигра пет пријателски средби. Тој остана на вакви почесни настапи, бидејќи за нешто поофицијално му требаше македонски пасош, што, пак, бараше да се откаже од германското државјанство. Николов не беше подготвен за тоа.

2. Александар Маленко

Од многуте моменти кои ја обележаа неговата колоритна спортска биографија, особено се истакнува епизодата во која нашиот најдобар пливач најавува дека во иднина ќе настапува под знамето на Обединети Арапски Емирати. Тоа едно време ја забавуваше јавноста во периодот кога не се случуваше ништо во неговата кариера. Маленко секогаш знаеше да привлече внимание.

3. Марио Ѓуровски

Како роден белграѓанец, младинец на Црвена звезда и син на легендарниот Милко Ѓуровски, Марио мислеше дека вратите на српската фудбалска репрезентација му се ширум отворени, па смело изјавуваше дека не го интересира друг дрес. Кога увиде дека тоа нема да се случи, ние му го простивме овој излив на непатриотизам и го зедовме кај нас.

4. Кирил Георгиев

Македонската шаховска репрезентација доби големо засилување во велемајсторот Георгиев во пресрет на Олимпијадата на Блед во 2002 година и тоа водеше кон пласманот на одличното осмо место. Наредната година, Георгиев стигна и до четвртото место на ЕП во Истанбул, а потоа, незадоволен од третманот на државата, прифати да игра за селекцијата на Бугарија.

5. Горан Славковски

По потекло Македонец, по земја на раѓање Швеѓанец, младиот голгетер беше во дилема за чија репрезентација да игра и ова дополнително се искомплицира кога во целата приказна, по непознати канали, се вмеша и Хрватска. Славковски спектакуларно ја избра Македонија, за потоа да го одложува своето деби. На крајот, одигра три средби за младата селекција и прашање е што добивме со него.

ТОП 5 НАЈУСПЕШНИ НЕОЛИМПИСКИ СПОРТОВИ

Атлетиката и пливањето секогаш се исчекуваат со најголем интерес кога ќе почнат олимписки игри, но тоа се спортови во кои Македонија е не епизодист, туку, уште полошо, статист. Исто е и со колективните спортови, во кои уште го чекаме првиот настап на некоја наша репрезентација.
Место тоа, во Македонија владеат некои други спортски херои, за кои ОИ се недостапни, зашто нивниот спорт, едноставно, го нема во програмата.

1. Карате

Иако сакаме да се пофалиме со долгата традиција во боксот и борењето, нашиот најуспешен боречки спорт во моментов е каратето. Тоа се потврди и минатиот викенд, кога Жарко Арсовски освои бронза на Светското првенство во Белград, а, пред него, медал од европски првенства донесоа и Огнен Груевски, Наташа Андонова, Иво Цветковски и Сашко Арсовски.

2. Куглање

Ова е спорт кој не познава возрасни ограничувања. Иако никогаш не ни недостигаа квалитетни куглари, медали во името на Македонија денес освојуваат и Хрвати и Словенци. Борис Бенедик, Дамир Фучкар и Леонарда Мајер се веќе ветерани, а новата генерација ја предводи 20-годишниот Бранко Манев, кој на неодамнешното ЕП во Австрија се закити со две бронзи.

3. Параглајдерство

Центарот на овој атрактивен спорт во државата е Прилеп, односно тамошниот клуб Делта. Оттаму доаѓаат речиси сите претставници на Македонија во Светскиот куп, а најбројни се членовите на семејството Јованоски. Постариот син на селекторот Миле Јованоски, Мартин, беше лидер на светската ранг-листа, што досега не сме го имале во ниту еден друг спорт.

4. Маратонско пливање

Охридскиот маратон, како манифестација од светски углед, беше инспирација за голем број македонски пливачи да се посветат исклучиво на настапи во отворени води. Но, блескавата традиција денес се обидува да ја одржи единствено Евгениј Поп Ацев, кој го наследи Томи Стефановски во Гран при серијата на ФИНА и сезонава за малку не го надмина неговиот севкупен најдобар пласман на петтото место.

5. Кик-бокс

Спорт кој може да исполни која било сала во кое било време. Пред четири години, Скопје беше одличен домаќин на Европското првенство, за потоа Иле Ристески да се врати со бронзен медал од последните две светски првенства. Серијата сјајни настапи беше продолжена и на неодамнешното ЕП во Баку. Во комбинација со ултимејт фајт борби, спектакл секогаш е загарантиран.

ТОП 5 НОВОПЕЧЕНИ ТРЕНЕРИ

Помладите генерации цел живот ги знаат Фабио Капело и Џовани Трапатони како врвни тренери, можеби, и не знаејќи дека на тоа му претходеше подеднакво успешна играчка кариера. Во поново време, сме сведоци на иста ваква трансформација кај Пеп Гвардиола, Франк Рајкард, Карло Анчелоти, Роберто Манчини... Преминот од играч во тренер за некои е толку брз, а за некои и толку успешен, што дури и се надминуваат себеси во новата професија.

1. Емил Рајковиќ

Никогаш ѕвезда, ретко стандарден, овој класичен бек-шутер имаше свои моменти во дресот на Работнички и кога беше избран да го води амбициозниот проект на Фени индустри, тоа се чинеше како преголем залак за тренер без искуство. Но, Рајковиќ се покажа дораснат на доверениот предизвик и, под негово водство, кавадарчани прераснаа во најдобриот кошаркарски колектив во земјата, потврдено со две шампионски титули.

2. Илчо Ѓорѓиоски

Неговата репрезентативна кариера се сведува на само неколку одиграни минути во прославената победа над Ирска од 3:2 на "Градски", а потоа имаше и трансфер во Турција. Затоа, пак, не можеше да посака подобар почеток на тренерската кариера, откако во својата прва сезона на клупата на еден клуб и ја донесе шампионската титула на Македонија ЃП.

3. Николче Здравески

Иако беше ставен, па симнат од црната листа на УЕФА поради наводното учество во местење, на Здравески не може да му се оспори успешното тренерско деби, обележано со титулата на Победа во 2007 година. Здравески оствари завидна кариера како клупски играч и е еден од последните асови на прилепскиот фудбал, а за националниот тим настапи еднаш, а и тоа не му се брои, бидејќи е од неофицијален натпревар.

4. Звонко Шундовски

Кога пред две години беше именуван за тренер на Металург, тоа му беше првиот ангажман надвор од битолскиот ракомет (читај: Пелистер) воопшто. Иако во подредена улога, металурзи таа сезона неочекувано го освоија Купот, по што Шундовски му ја препушти клупата на Лино Червар. Учејќи го селекторскиот занает како помошник на Вујовиќ и Темелковски, Шундовски денес ја води машката ракометна репрезентација.

5. Тони Јакимоски

Поранешниот дефанзивец на Љуботен, Вардар и Цементарница се избори за единствениот настап во репрезентацијата на пријателски натпревар во финишот на мандатот на Андон Дончевски. Како тренер, го прероди Тетекс: го врати во Првата лига, го предводеше до првиот трофеј (Куп), му обезбеди деби во еврокуповите, а сезонава е и конк*рент за титулата по серијата од 20-ина меча без пораз.

ТОП 5 КРАТКОТРАЈНИ ФУДБАЛСКИ ХИТОВИ

Се сеќава ли уште некој дека во Првата фудбалска лига на Македонија играле и екипи како Вардарски, Кожуф, Брегалница (Д) и Куманово? Можеби, ама, главно, како екипи на кои таму не им било место. Постои и онаа друга група клубови, кои, исто така, не се задржале долго во одбраното друштво, но барем се потрудиле да остават трага, макар денес звучало тоа како приказни за една сезона.

1. Милано

Во три сезони, колку што беа членови на прволигашкото друштво, кумановци двапати беа вицешампиони, а во 2008 година стигнаа и до финалето на Купот. Колата тргна надолу кога контроверзниот газда заврши зад решетки, па без финансиер, клубот немаше пари ниту да плати котизација за настап во сезоната 2009/10 и се откажа и од Втората лига. Денес е третолигаш.

2. Балкан

Тимот од Чаир влезе во Првата македонска лига од Втората ексју лига и во првите две сезони од осамостојувањето го оправдуваше статусот на една од нашите најдобри екипи, завршувајќи на третото место две години по ред. Во годините што следеа, Балкан константно назадуваше, се до сезоната 1998/99, кога за последен пат беше виден во елитата. Денес не опстојува.

3. Башкими

Уште еден кумановски прволигаш со краток век на успешност. Башкими одигра пет полни сезони во најдобрата македонска лига, при што највисоко успеа да се искачи до шестото место во 2005 година, кога се закити со единствениот трофеј во својата историја, Купот. Ја почна и шестата сезона, но се откажа по неколку кола поради беспарица. Денес не се натпреварува.

4. Маџари солидарност

Клубот од скопската населба Маџари доживеа ѕвездени моменти, па го допре дното во рок од две сезони во Првата лига. На своето деби во 2003/04 г. се пласираше на шестото место, а веќе следната пакуваше куфери за враќање во второлигашката конк*ренција. За малку ќе понесеше и еден трофеј, но загуби во финалето на Купот од Башкими. Денес му прави друштво на Милано во Третата лига-Север.

5. Скопје

Тимот од Автокоманда беше апсолутен хит на есенскиот дел од сезоната 1997/98, кога напредуваше од тазе прволигаш до второто место на табелата. На крајот на истото првенство спасуваше жива глава, па во последното коло се избори за уште една сезона во елитата. А, тоа траеше токму толку - само уште една сезона. На Скопје потоа му требаа 11 години да заигра повторно во Првата лига.

ТОП-5 НЕОБИЧНИ ИНЦИДЕНТИ НА СПОРТСКИТЕ ТЕРЕНИ

На спортските терени низ Македонија се уште не се случило да се стрча егзибиционист од типот на Џими Џамп, па како најнеобичен виновник за прекин на еден натпревар останува маглата на дуелот помеѓу нашата фудбалска репрезентација и Унгарија во Скопје. Бизарни, опасни или сеирџиски, ваквите инциденти секогаш се непредвидливи и непосакувани за домаќините, а, на крајот, од нив најчесто и најмногу трпат самите спортисти.

1. Фени-Работнички

Инциденти на нашите кошаркарски терени веќе стануваат секојдневие, но тие никогаш не биле поблиску до трагедија како на неодамнешното дерби помеѓу Фени индустри и Работнички во Кавадарци. Бегајќи од полициски палки, петмина навивачи од Скопје беа повредени, при што еден скрши нога, кога под нивна тежина се урна долниот дел од трибината во салата "Јасмин". И среќа што тоа не се случи погоре на трибината.

2. Македонија-Нигерија

Натпреварот на тогашниот Градски стадион во Скопје само што беше почнат, кога го покри мрак. По само десет минути игра, во ист момент откажаа сите рефлектори на стадионот, па средбата беше прекината. Речиси половина час траеја напорите да се отстрани дефектот и да се поврати осветлувањето и дуелот, сепак, го дочека својот регуларен крај.

3. Никол ферт-МЗТ Скопје

Првото издание на кошаркарскиот Суперкуп, чиј домаќин беше Гостивар во 2000 година, беше одложено за еден ден, бидејќи играчите претераа со загревањето. Пред почетокот на средбата, при едно тренинг-забивање, се скрши таблата на еден од кошевите. Домаќините немаа резервна табла, па штетата не можеше веднаш да се поправи. Победникот беше добиен наредната вечер.

4. Пелистер-Лемго

Полуфинале на Купот на победниците на куповите во 1995 година, Битола беше во очекување на најважниот натпревар во историјата на градот. Во салата "Младост" немаше каде игла да падне и првото што попушти, уште пред да почне мечот, беше паркетот, кој како да еруптираше. Санацијата беше бргу изведена, на сметка на малото доцнење на почетокот на средбата, а за алатки се фатија и тогашни министри.

5. Вардар-Легија

"Црвено-црните" примија пет гола од Полјаците во Купот на УЕФА во едно од своите најмизерни европски изданија, а на трибините на Градскиот стадион во Скопје беше опасно како никогаш порано. Не беа во прашање навивачки нереди, туку на врвот на "Јужна" заискрија каблите за напојување на рефлекторите, кои притоа изгаснаа. Пожар, за среќа, немаше, но дел од публиката се разбега во паника.

ТОП-5 македонски спортски ќелавковци

НБА-имиџ во секој поглед. - Перо Антиќ


Одбојкарска легенда. - Жарко Ристоски


Упорно игнориран од македонските селектори. - Ндерим Неџипи како капитен на Работнички


Еден од најмладите тренери во Првата фудбалска лига. - Жикица Тасевски (Металург)


Херој на финалето на Купот во 2005 г. - Бруно Пресилски во дресот на Башкими

ТОП 5 ТРАНСФЕРИ ВО 2010 ГОДИНА

Македонските спортисти ниту оваа година не брилјираа на трансфер-пазарот. Во најдобрите европски лиги во кој било спорт толку тешко се влегува, што како ветени земји се издвоија Азербејџан, Кипар, Полска, Чешка, Романија..., што и не е за некоја пофалба. Тоа е доказ и за нискиот рејтинг на македонскиот спорт во европски рамки, па кога некој ќе премине во клуб како Интер или Сиудад Реал, тоа е рамно на национална сензација.

1. Пандев во Интер

Долгоочекуваното заминување на најдобриот македонски фудбалер од Лацио, конечно, се случи во првите денови на јануари, кога беше слободен да избере каде ќе оди. Повикот на Жозе Мурињо не се одбива и Пандев на 4 јануари стави потпис на четири и полгодишен договор со Интер. Тоа беше полн погодок, бидејќи до крајот на годината, Пандев и Интер беа побогати за цели пет титули.

2. Лазаров во Сиудад Реал

Откако Загреб со неубедливи изговори летоска реши да се ослободи од својот најдобар стрелец во последните три сезони, европските ракометни гиганти се впуштија во трката по него. Не беше никакво изненадување кога Лазаров објави дека потпишал двегодишен договор со Сиудад Реал, бидејќи е позната неговата амбиција за освојување на Лигата на шампионите. Шпанскиот првак, несомнено, има капацитети за тоа.

3. Андонова во Турбине

Македонскиот женски фудбал годинава доби несекојдневно признание кога прво УЕФА ја прогласи Андонова за најдобар млад играч во Европа за 2010, за веднаш потоа да уследи нејзиниот премин во редовите на актуелниот германски и европски шампион Турбине од Потсдам. Андонова не случајно ја нарекуваат женски Пандев, а омилена занимација и се погодоци од половина терен.

4. Попов во Динамо Киев

Иако досега има настапувано за екипи како АЕК, Црвена звезда и Херенвен, репрезентативниот лев бек го оствари трансферот на кариерата кога во јуни ја замени Холандија за славниот украински клуб Динамо Киев, со кој потпиша петгодишен договор. Само поради повреди, високиот струмичанец не се изнаигра оваа есен покрај Андриј Шевченко.

5. Ибраими во Шалке

Две недели откако му беше доделена титулата најдобар фудбалер на Македонија за минатата година, 24-годишниот напаѓач го напушти идниот шампион Ренова и се пресели во Шалке. Во Бундеслигата забележа само два настапи, по што тренерот Феликс Магат го прекомандува во резервниот тим, инаку, четвртолигаш. Иднината на Ибраими во Шалке сега е неизвесна.

ТОП 5 НЕИСКОРИСТЕНИ ФУДБАЛСКИ ТАЛЕНТИ

Правило е репрезентативниот дрес да биде отскочна штица за кариерата на секој спортист, ама во услови кога европскиот фудбалски пазар е презаситен, до добар трансфер се потешко се доаѓа. Македонските фудбалери се особено нетрпеливи да го напуштат слабото домашно првенство, па трансфери по секоја цена се далеку побројни од оние кои би го зголемиле реномето на нашиот фудбал. Затоа наши таленти неретко завршуваат и се губат во потпросечни клубови и лиги.

1. Горан Славковски

Од најмлад дебитант на Интер во Серија А до резервниот тим на германскиот второлигаш Бохум, тоа е сурово надолниот тренд во кариерата на фудбалерот кој беше најавуван како новиот Златан Ибрахимовиќ. Откако Македонија се избори за неговите услуги, 21-годишниот Славковски забележа три настапи за нашата млада репрезентација, а најновите информации кажуваат дека сега бара нов почеток во родната Шведска.

2. Филип Маџовски

Како 21-годишен чувар на мрежата на Работнички стигна до дресот со број еден во македонската фудбалска репрезентација, но на трите одиграни средби, сите од квалификациите за СП 2006, прими вкупно десет гола. Сметајќи дека по епизодите во Милано и Вардар ја надраснал нашата Прва лига, Маџовски замина во далечниот Виетнам. Ако на некого му значи нешто, името на клубот е Џонг Там Лонг Ан.

3. Агим Ибраими

Не така одамна најдобриот млад фудбалер во Македонија имаше бомбастично деби за националниот тим на пријателската средба со Шпанија, кога веќе градеше интернационална кариера во дресот на Олимпија од Љубљана. Оттаму беше присилен да си оди поради губење на работната дозвола, па се пресели во турскиот суперлигаш Ескишехирспор. И таму не се изнаигра есеноска.

4. Сашко Пандев

Поранешниот капитен на младата селекција на Македонија загуби доста драгоцено време од кариерата со раниот трансфер во Динамо Загреб. Таму тешко доаѓаше до место во првиот тим, па за тие пет сезони, главно, беше отстапуван на други екипи (Интер Запрешиќ, Меѓимурје, Работнички, Турново). Прашање е колку трансфер во клуб како Муган може да ја поттурне неговата кариера. Муган, инаку, е од Азербејџан.

5. Зоран Балдовалиев

Играчот кој и припаѓа на генерацијата струмички бисери Пандев, Стојков, Попов... никогаш не се трансформираше во стандарден репрезентативец и застана на само четири настапи. Можеби, зашто кариерата го водеше низ втората лига на европскиот фудбал, од Словенија преку Азербејџан, Летонија и Бугарија до Израел, каде што му помогна на Хапоел од Кирјат Шмона да стане прволигаш

ТОП 5 НАЈДОЛГОВЕЧНИ ТРЕНЕРИ

Наградно прашање за милион: кој бил тренер на Манчестер јунајтед пред сер Алекс Фергусон? Па, иако веќе 25 години на оваа функција, Шкотланѓанецот е само на половина пат од времето што Ги Ру го има поминато на клупата на Оксер. Тренерската професија не трпи неуспеси и секој нареден натпревар е квалификациски за опстанок на жешката клупа. Тренерските судбини затоа се менуваат преку ноќ. Освен, ако не се викате Фергусон или Ру.

1. Владимир Радиќ

Голем број врвни тренерски имиња седеа на клупата на (Кометал) Ѓорче Петров, но само професорот Радиќ има статус на вистинска легенда. Се менуваа Каменица, Маковеј, Панов, Петковиќ, Евтушенко..., а тој остануваше во стручниот штаб, макар и како нивна десна рака. И така цели 25 години, почнувајќи таму некаде во 1982 година: од маалските, до ѕвездените моменти, обележани со освојувањето на Лигата на шампионите.

2. Кире Ричлиев

Во македонскиот спорт нема биографија како на Ричлиев. Докажаниот творец на одбојкарски таленти во својата 36-годишна кариера ги напуштил родниот град и матичниот клуб Струмица само на половина сезона, на кратко заминувајќи на Косово. Ричлиев годинава прославува јубилеј две децении работа во тимот на Струмица, кој по фузијата со Македонија Џио стана Џио Струмица.

3. Јошко Миленковски

Ретко кој тренер може да се пофали со таква верност кон еден клуб и, истовремено, со таква низа на успешност. Миленковски го претвори Работнички Фершпед во најтрофеен одбојкарски колектив во регионот, неприкосновено предводејќи го до 30-ина титули за период од 17 години. Сето тоа некако пребрзо се растури кога екипата ја напушти долгогодишниот спонзор, а Миленковски се пресели во Тунис.

4. Светислав Костовски

Е, тоа се вика упорност и трпение! Темпераментниот тренер на кошаркарките на Младинец 15 години немоќно гледаше како Вигор, Тиквеш, Кимико и други ривали се китат со титули, но не губеше надеж и желба. Своите пет минути слава ги доживеа на крајот на минатата сезона, кога екипата од Драчево ја одведе до првата шампионска круна. Имало нешто во изразот "кој чека, ќе дочека". Макар било тоа и 15 години.

5. Васко Скендеровски

Да се биде селектор на најдобрата фудбалска национална селекција значи секој потег да биде под посебен скенер на јавноста. Како селектор на нашата репрезентација во мал фудбал, Скендеровски дефинитивно не трпи ниво на стрес и притисок како Мирсад Јонуз, па не чуди што ја врши оваа функција веќе полни девет години. Тоа го прави најдолготраен селектор во македонскиот фудбал досега.

ТОП 5 ШОКАНТНИ РЕЗУЛТАТИ

Спортот нуди пријатни и непријатни изненадувања и неочекувани постигнувања како ниту една друга сфера од животот. Не случајно се вели дека фаворити постојат само на хартија и на терен се излегува со подеднакви шанси за победа и пораз. Можеби, овие пет резултати не одекнаа силно на меѓународната сцена, но за македонските спортски прилики се блиску до неверојатни.

1. Вардар-ЦСКА (М) 2:1, 1:1

Откако го елиминираше скромниот Бери таун, а поучени од бројните претходни искуства, кој можеше да предвиди дека Вардар ќе има шанси против рускиот првак во второто претколо на Лигата на шампионите. И не само што го победи во Москва со 2:1, туку и ја зачува оваа предност во реваншот во Скопје со ремито 1:1. Македонскиот фудбал никогаш не бил поблиску до групите од ЛШ како во сезоната 2003/04.

2. Сиудад Реал-Младост 30:30

Тимот на Кире Лазаров сега е еден од водечките клубови на европската ракометна сцена, но пред 12 години оствари мало чудо од резултат. Поточно, богданчани остварија. Денес, тоа не може да се случи ниту против Барселона или Кил, но Младост успеа да одигра нерешени 30:30 во Сиудад Реал во сезоната 1999/2000! И тоа по речиси 3.000 километри пат со автобус.

3. Работнички-Победа 1:2

Иако имаше сомнежи во регуларноста на исходот на фудбалското првенство во сезоната 2006/07, никој не му е виновен на Работнички што ја изгуби веќе навидум освоената титула. Победа неочекувано изби во прв план, откако во решавачкиот натпревар на пролетниот дел славеше на "Градски" со 2:1 со гол во самиот финиш. Овие бодови се покажаа клучен исчекор кон титулата и прилепчани не ја испуштија понудената шанса.

4. Македонија-Финска 3:2

Тениското лудило во Македонија траеше три години, а започна од овој момент. Без играчи на АТП-турнејата, Македонија стигна до Првата евроафриканска зона на Дејвис купот со победата над Финска од 3:2 во Скопје. Не дека и Финците се некоја тениска нација, но, за разлика од Русевски и Магдинчев, Јарко Ниеминен во тој момент беше играч од топ-500, туку од топ-20 на АТП-листата.

5. Младост-Морнар 28:41, 29:16

И повторно тие богданчани. Иако се чинеше дека нивното деби во еврокуповите во 1996 г. ќе трае само два меча, тоа заврши со еден од најголемите пресврти во историјата на македонскиот спорт. Од Бар (сега Црна Гора) се вратија со негатива од 13 гола, но Морнар потоа загуби со идентична разлика во Богданци и отпадна врз основа на повеќе примени голови на домашен терен. Младост дотурка до осминафиналето на КПК.

ТОП 5 НЕСУДЕНИ НАТПРЕВАРИ

На некои натпревари не им било судено да се одиграат. Било поради временски неприлики, било од финансиски или, уште пострашно, од политички причини, тие остануваат запаметени по својата специфика како спортски настани во најава. За разлика од националните првенства, каде што полесно се наоѓаат заменски термини, меѓународниот спорт е поставен врз строго утврдена програма, во која ретко се дозволени отстапувања.

1. Македонија-Унгарија

Пријателскиот натпревар закажан среде есента 2000 година на Градскиот стадион во Скопје беше прекинат по само 45 минути игра. Причината за тоа беше густата магла што таа ноемвриска вечер го прекри Скопје до тој степен што прст пред око не се гледаше на теренот, а камоли движењето на топката. Унгарија во тој момент водеше со 1:0 со голот на сега покојниот Миклош Фехер.

2. Жито Прилеп-Грци

Прилепските ракометарки баш немаат среќа да одиграат меч со грчка екипа. Минатата сезона, тимот на Мегас Александрос одби да настапи во Прилеп, а пред неколку дена Грчката ракометна федерација ја затвори салата во Лехово за дуелот со домашниот Арион. Во двата случаја, на Грците им пречеше сонцето на Вергина во клупското лого на Жито Прилеп.

3. Кантабрија-Македонија

Македонската фудбалска репрезентација имаше обичај пред нова година да и гостува на некоја шпанска провиција, па по средбите со Баскија и Астурија, доби покана и од Кантабрија во 2003 година. Сепак, до дуелот со Де ла Пења, Елгера, Амависка и со други "локални" репрезентативци никогаш не дојде, бидејќи ден пред патувањето за Шпанија, тој беше откажан од организаторот поради мал интерес на тамошната јавност.

4. Либија-Македонија

Ова требаше да биде првиот настап на најдобрите македонски фудбалери во Африка, но противникот, покрај неквалитетен, покажа и дека е несериозен. За среќа, Фудбалската федерација на Македонија на време го увиде тоа, откако Либијците не ја уплатија најавената сума од, наводно, 50.000 евра за нашето гостување, кое требаше да се случи кон крајот на 2009 година. А, штом нема пари, нема ни натпревар.

5. Вардар-Сковде

Шведскиот тим без борба му го препушти на Вардар пласманот во осминафиналето на КПК во сезоната 1998/99, бидејќи се исплаши од доаѓањето на реваншот во Скопје. Можеби, не толку од вардарци, кои во Шведска се изборија за минимален пораз, колку од ситуацијата во регионот. Имено, тоа беше периодот на војната на Косово и ракометарите на Сковде решија да останат дома.

ТОП 5 странски селектори во Македонија

Во неброено многу случаи сме биле сведоци како домашни тренери се запоставуваат или потценуваат кога треба да се избере селектор, но, на терен, само мал дел од ангажираните странци ја оправдале својата репутација. Некои од најнеуспешните селектори на македонските репрезентации беа токму извикани странски имиња. Можеби, зашто од нив секогаш се очекувало повеќе, по можност успех преку ноќ.

1. Богдан Маковеј

Со неговото доаѓање на кормилото на Кометал ЃП светот слушна за македонскиот женски ракомет. Станувајќи по автоматизам и селектор, Романецот прво ги одведе нашите најдобри ракометарки на СП 1997 во Германија, а таму - сензација до сензација. Падна неприкосновената Данска, следуваше Романија, па борбата за полуфиналето со Германија, за на крајот да завршиме на феноменалното седмо место.

2. Дејан Маринковиќ

Иако староседелец во Македонија, српскиот тренер не можеше од клупа да го води нашиот Дејвис куп тим во мечевите кои го вивнаа македонскиот тенис во Првата евроафриканска зона. По победата над Финска во Скопје, Македонија цели три години беше член на своевидната втора лига на светскиот тенис, при што особено спектакуларна беше елиминацијата на Летонија.

3. Јовица Арсиќ

Помошникот на Светислав Пешиќ во шампионскиот тим на Србија и Црна Гора од СП 2002 доби јасна задача кога ги презеде најдобрите македонски кошаркари во 2007 година - по една деценија да ги врати на ЕП. Арсиќ успеа во намерата и направи чекор напред, пласирајќи ја Македонија во вториот круг на ЕП во Полска. Таму за момент дури се понадевавме дека можеме и до СП во Турција.

4. Јошко Петковиќ

Најтрофејниот ракометен тренер во Македонија само еднаш во три обиди успеа да ја одведе женската репрезентација на големо натпреварување, но тогаш, на СП 1999 во Данска и Норвешка, повторно бевме хит. За тоа особено придонесе победата над Јужна Кореја во осминафиналето, по која Македонија се најде на чекор до пласманот на ОИ во Сиднеј. Се испречи Романија.

5. Сречко Катанец

Словенецот не успеа да направи чуда со македонската фудбалска репрезентација како со својата матична селекција претходно, но во тоа време барем имавме респектабилен рејтинг на ранг-листата на ФИФА. Катанец одработи циклус и пол квалификации, донесе подобри игри, но не и резултати, па како спомен на него ни останува пласманот на 46. место во октомври 2008 година, 33 места подобар од моменталниот.

ТОП 5 ПЛАЧКОВЦИ

И во поразот треба да се биде голем, реално да се согледаат работите и да се извлечат поуки. Некогаш со право, некогаш ефтин изговор, македонските спортисти уживаат да се повикуваат на судење, груба игра на противникот, терен или на други валкани игри кога сакаат да се оправдаат, но тоа, всушност, го има секаде. Спортски е да се губи и спортски е да се бара оправдување.

1. Славен Билиќ

"Не купувам веќе ни македонски лубеници", изјави селекторот на Хрватска, Славен Билиќ, по единствениот пораз во квалификациите за ЕП 2008. Скапите нозе на хрватските ѕвезди не се снајдоа на калливиот терен на Градски стадион во Скопје и загубија со 2:0, па по враќањето дома ја нападнаа Македонија за лошите услови за игра. Но, како за едните, така и за другите, тие беа исти.

2. Андриј Шевченко

Како една од најголемите ѕвезди на европскиот фудбал во тоа време, напаѓачот на Милан, бездруго, очекувал повластен третман при гостувањето на Украина во Скопје во 2004 година. Но, никој не му го рекол тоа на нашиот дефанзивец Милан Стојановски, кој со еден старт го исфрли од игра. Не поради повреда, туку зашто Шева демонстративно го соблече дресот и го напушти теренот уште пред да заврши првото полувреме.

3. Скијачите на ЗОИ 2006

"Постигнатите резултати се под очекувањата", признаа од Скијачката федерација на Македонија по враќањето од Зимските олимписки игри во Торино, а потоа најдоа бисерно оправдување за тоа:
- Патеката беше подмрзната и стрмна!
Кој знае колку опасна била спуст-патеката, кога се исплашивме од слаломската?

4. Дејвид Бекам

Македонија им покажа заби на англиските фудбалери во Саутемптон, па реваншот во Скопје се исчекуваше како ниту еден друг натпревар претходно. Англија победи со 2:1, но ги заслужи свирежите од трибините за својот однос. Во тоа предничеше Дејвид Бекам, кој го напушти теренот со недоличен гест кон македонските играчи, а потоа го обвини Артим Шаќири дека му се заканил со убиство.

5. Славко Новаковиќ

Вообичаено е екипите да се жалат на лоши услови за игра, но на своето деби во Лигата на шампионите во 2006 г., ракометарите на Металург потклекнаа пред извонредни услови за игра, како што забележа нивниот тогашен тренер Новаковиќ.
- Салата на Чеховски медведи е една од најмодерните во Европа и додека ја надминавме импресионираноста, противникот веќе водеше со десет гола - рече Новаковиќ.

ТОП 5 НЕСУДЕНИ ФУДБАЛСКИ РЕПРЕЗЕНТАТИВЦИ

Напорите да го преземеме стружанецот Пајтим Касами од Швајцарија е последниот во низата обиди да се засили нашата фудбалска репрезентација со таленти пораснати во други држави. Тоа некогаш даваше резултати (како со Горан Славковски), некогаш не, но македонските селектори продолжуваат да трагаат и да следат играчи кои потекнуваат од овие простори, кога веќе домашното првенство ни е толку слабо.

1. Вељко Пауновиќ

Иако единствената врска на српскиот играч од средниот ред со Македонија беше Струмица како место на раѓање, ФФМ, сепак, се обиде да го придобие за настап во нашиот национален тим. Долгогодишниот интернационалец во Шпанија без многу размислување ја одби понудата, но тоа не му ги отвори вратите на тогашната репрезентација на Србија и Црна Гора, за која одигра само две пријателски средби.

2. Саша Огненовски

Случајно или не, кариерата на македонскиот Австралиец доби метеорски подем откако беше отфрлен од нашата репрезентација пред две години. Клучен беше трансферот во јужнокорејски Сеонгнам, кого како капитен го предводеше до титулата во азиската Лига на шампиони, што, пак, беше повод да биде прогласен за најдобар фудбалер на Азија за 2010 година. Во меѓувреме, дебитираше и собра осум настапи во дресот на Австралија.

3. Ивица Илиев

Напаѓачот на Партизан, кој влече корени од источниот дел на Македонија, очекуваше шанса за настап на ЕП 2008, па се откажа од можноста да игра за нашиот национален тим. Сепак, ниту доби повик од тогашниот селектор Клементе, ниту Србија се пласираше на ЕП, па Илиев, кој во тоа време беше член на италијанска Месина, остана на двата меча за репрезентацијата на СиЦГ од 2003 година.

4. Спасе Дилевски

Последниот голем фудбалски талент меѓу австралиските Македонци, бившиот член на ПСВ и Тотенхем беше првотимец на "кенгурите" на две светски младински првенства, а потоа и на ОИ 2004. Сепак, тоа не беше следено од подеднакво успешна кариера на сениорско ниво, па Дилевски се уште чека деби во А-тимот на Австралија. Тоа е, пак, шанса за Македонија и селекторот Јонуз веќе го имаше предвид.

5. Ал-Саади ал-Гадафи

Не е шега, 37-годишниот син на либискиот диктатор Моамер Гадафи е тетовец по мајчина страна, како што беше откриено неодамна. Предоцна за македонската репрезентација. Тој ја заврши не претерано успешната кариера пред четири години, во текот на која успеа да одигра неколку минути во Серија А и да падне на допинг-тест. За тоа беше награден со функцијата претседател на Либиската фудбалска федерација.

ТОП 5 МАКЕДОНСКИ ТРЕНЕРИ ВО СТРАНСТВО

Ако македонските спортисти ретко прават трансфер во големи странски клубови, домашните тренери уште потешко се пробиваат и наоѓаат ангажман на меѓународната сцена, ако под тоа не се подразбираат пониските грчки фудбалски лиги или ракометни екипи од Блискиот Исток. Тоа тешко им успева дури и на тренери кои зад себе имаат селекторски стаж.

1. Заре Марковски

Поранешниот селектор на нашата кошаркарска репрезентација успеа да добие ангажман во првата италијанска лига во времето кога странци тешко влегуваа таму. По три едноподруго титули шампион на Швајцарија со тимот на Лугано, Марковски се одомаќини во Италија, предводејќи тамошни екипи и во Евролигата, а денес е тренер на бившиот европски првак Лимож (Франција).

2. Владимир Богоевски

Прославениот македонски одбојкар остави длабока трага во Шпанија, прво како играч, а потоа и како тренер. Великанот на МОК двапати беше прогласуван за најдобар тренер во шпанското првенство, а последните успеси таму ги забележа од клупата на Сон Амар од Палма де Мајорка. Во 2005 година, овој клуб го освои Купот на Шпанија и стигна до финалето на Купот на ЦЕВ.

3. Ѓоко Хаџиевски

Иако во Македонија ги има тренирано само Пелистер и Вардар, тој е нашиот најтрофеен фудбалски стручњак, но затоа листата странски клубови е прилично долга и се протега од соседниот Сандански до Џубило Ивата во Јапонија. Пред две години, Хаџиевски го одведе тимот на Баку до шампионската титула во Азербејџан, а сега не му оди така добро со тамошниот Симург.

4. Јорданчо Давитков

Легендата на Работнички изминативе години ги собира сите почести во кувајтската кошарка. Неговиот тим Ал Кадсија е неприкосновен шампион во последните три сезони и за тој период има освоено вкупно пет трофеи. Кувајт и другите земји од регионот, можеби, не се кошаркарски велесили, но и во една таква средина треба да се биде најдобар, а Давитков го има понесено тој епитет двапати.

5. Александар Тодоров

Перспективниот кошаркарски стручњак неодамна го напушти кормилото на бугарскиот прволигаш Рилски спортист како најуспешен тренер во историјата на клубот, со цел да го продолжи школувањето во САД. Под водство на Тодоров, младиот клуб од Самоков стана победник на првото издание на Балканската лига и потоа обезбеди пласман во финалето на националниот Куп.

ТОП 5 КЛУБОВИ СО ПОВЕЌЕ ИМИЊА

Вакви случаи се реткост во фудбалот, но затоа во спортови како кошарка и ракомет, клубовите, најчесто за да им удоволат на спонзорите, без проблем се решаваат на промена на име, што тоа понекогаш доведува до губење на нивниот идентитет. Има ли подобар пример за тоа од славниот италијански кошаркарски клуб од Болоња, кој во својата историја смени 20-ина имиња (Кнор, Баклер, Киндер, Виртус...).

1. КК Карпош Соколи

Почна само како Соколи, а стигна до Лисици, овој, моментално, кошаркарски второлигаш е шампион во менување имиња. Една сезона се претставуваше и како Тоа сум јас, во времето кога правеше реално шоу од македонската кошарка, па беше Соко штарк, потоа и Лисици Карпош. Денес е повторно само Карпош Соколи. Можеби, до следното враќање во Првата лига.

2. РК Металург

Актуелниот ракометен шампион е легитимен наследник на тимот на Скопје, своевремено еден од најамбициозните клубови во женска конк*ренција, особено додека настапуваше под името Унипроком банка. Минчо Јорданов го извлече клубот од втората лига, создавајќи го проектот Металург-Скопје, а откако го направи шампион, додавката Скопје беше отфрлена.

3. КК Фени индустри

Изворното име на нашиот најдобар кошаркарски клуб, впрочем, како и на сите други екипи од Кавадарци, е Тиквеш, а првите поголеми амбиции беа пројавени со доаѓањето на Орце Камчев за спонзор, кој, логично, го преименува во Орка. Трофеј, сепак, не беше освоен, но витрините почнаа бргу да се полнат откако клубот беше преземен од локалната топилница пред неколку години.

4. КК Младинец

Тимот од населбата Драчево го продаваше името на разноразни спонзори во обид да ја освои шампионската титула, а кога минатата сезона, конечно, го оствари тоа, беше само Младинец. Листајќи низ архивите, оваа екипа, меѓу другите, може да се сретне и под имиња како Папен Трајкоф и Златара Рубин М, но тоа најчесто на траело подолго од една сезона.

5. РК Радовиш

Тешко дека некогаш некој ќе смисли пооригинално име од Фаворит-машини за перење. Радовишани, денес второлигаши, никогаш не биле фактор на домашната ракометна сцена и ќе останат запаметени, пред се, по најнеобичното име на една екипа во историјата на македонскиот спорт. Овој клуб, сепак, ќе остане попознат како Римако, но Фаворит останува фаворит.

ТОП 5 НОКАУТИ НА СПОРТСКИТЕ ТЕРЕНИ

Не, тука нема да стане збор за моќните аперкати и крошеа на Вели Мумин и на Примислав Димовски. Во спортот е вообичаено навивачи да се тепаат меѓу себе, но гневот понекогаш излегува од рамките на трибините и се шири кон теренот. Било од тупаници било од фрлени предмети, во такви ситуации знаат да настрадаат и спортисти, тренери, судии и други службени лица. Всушност, никој не е поштеден.

1. Гунар Прокоп

Хрватите го имаат Звонимир Бобан, ние го имаме Џандар. Сликата на спружениот газда на Хипо на паркетот во СРЦ "Кале" е веќе толку легендарна, што заслужи барем да се најде на поштенска марка. Настанот е првото финале на ѓорчепетровки во Лигата на шампионите во 2000 година, а македонскиот ракомет го плати со едногодишна суспензија од сите меѓународни натпреварувања.

2. Чедо Николовски

Ретко се случува на терен да биде нападнат претседател на спортска федерација. Веројатноста за тоа се зголемува доколку тој, истовремено, е во улога на судија. Така, првиот човек на македонското борење лани беше нокаутиран откако не досуди туш, па ја смени својата одлука во корист на Бучим. Нокаутот не е карактеристичен за борењето, но Бобан Данов од штипски Балканец малку се занесе.

3. Марин Докузовски

Навивачите на МЗТ Скопје оваа сезона стигнаа да избркаат свој и да повредат противнички тренер. Само три натпревари откако се врати на клупата на Работнички, Докузовски и се израдува и се покаја за тоа. Неговиот тим изненадувачки го освои Купот, а селекторот беше нападнат со палка од тапан, која го легна на паркетот, откако го погоди во градите.

4. Жорж Амбурет

Секакви маки видоа фудбалерите на Македонија ЃП на патот кон својата прва титула во 2009 година, а најкритично беше на дербито со Ренова во Тетово. Тоа беше прекинато по првите 45 минути, откако репрезентативецот на Габон беше удрен на патот кон соблекувалните по добиениот црвен картон. Место да го заштити од вакви работи, некој од обезбедувањето си даде слобода да дели дополнителна правда.

5. Пепи Манасков

Машката ракометна репрезентација беше на прагот на својот прв пласман на едно големо натпреварување (ЕП 1998 во Италија), но прво требаше да се издржи гостувањето во Орадеа (Романија). Колку не беше наивно тоа, на своја кожа, поточно, на своја глава, почувствува капитенот Пепи Манасков, кој беше погоден со паричка додека се подготвуваше да изведе еден седмерец.

ТОП 5 недостижни постигнувања

Заборавете на хокејот, уметничкото лизгање и на ватерполото, Македонија има долга и успешна традиција во некои сосема други спортови. Но, место да се инвестира во спортовите за кои докажано сме талентирани, тие ги доживуваат своите најтешки моменти, го допираат дното, а некои се и речиси пред умирање. Затоа резултати како овие уште долго време нема да бидат повторени.

1. Мурат Рамазанов

Сакаме да се пофалиме дека борењето е најтрофејниот спорт во Македонија, но тоа е нешто што важи од минатиот век. Потоа спаднавме на увезените кадри Могамед Ибрагимов и Мурат Рамазанов, кој ни донесе две европски бронзи (2005 и 2007 г.). Денес имаме ситуација четворицата македонски борачи да остварат вкупно една победа на Европското првенство во Ајндховен.

2. Мирјана Бошевска

Пливачите со норма, а не со вајлд-карта, своевремено беа најбројниот дел од македонските олимписки тимови, а врвот на една одлична генерација беше достигнат на Европското првенство 2002 во Берлин, каде што Бошевска заврши на четвртото место на 400 метри мешано. Денес имаме пливачи, а немаме базени. Ако имаат среќа, ќе добијат стипендија за студии во САД.

3. Александар Китинов

Факт е дека Магдинчев и Русевски ја донесоа тениската еуфорија во Македонија со резултатите во Дејвис купот, но ниту тие не успеаја да се пробијат на АТП-сцената. Специјализирајќи се за игра во двојки, Китинов освои три титули во седум финалиња (Борнмаут, Базел и Бук*решт) и дотурка до одличното 38. место на АТП-листата. Првиот рекет на Македонија денес е Томислав Јотовски на 1.278. место.

4. Работнички Фершпед

Точно три децении по настапот на Вардар на завршниот турнир на Купот на европските шампиони, македонската одбојка во 2006 година повторно имаше екипа меѓу најдобрите четири на континентот, овој пат во Топ тимс купот. Работнички на крајот беше четврти во Модена и како што ја испиша најубавата страница во својата богата историја, така почна и да згаснува. Клубот денес не постои.

5. Владимир Георгиев

Злато за Драгољуб Јаќимовиќ во Истанбул во 2000 г., осмо место за мажите во Блед две години подоцна, па сребро за Владимир Георгиев во Калвија во 2004 г., македонската репрезентација имаше серија незаборавни настапи на три шаховски олимпијади по ред. Но, Македонија повеќе од десет години нема нов велемајстор, а на ланските ОИ во Ханти-Мансиск, спротивно на рејтингот, бевме пласирани под 50. место.

ТОП 5 ИЗГОВОРИ

Пораз секогаш тешко паѓа. Некои се заслужени, некои се помалку заслужени, но ниту еден не може да помине, а за него да биде виновна исклучиво лошата игра. Секогаш има нешто повеќе тоа, секогаш тој може да се оправда со некои надворешни фактори и да се покрие со соодветно алиби. Ова се петте најчести, па и стереотипни изговори, со кои однапред или подоцна се служат тренери и играчи.

1. Руска школа

Без разлика дали играме против Естонци, Азербејџанци или Ерменци, македонските екипи сите ги сведуваат на руска школа, нешто што своевремено беше поим за почит. И не е важно што овие држави се независни веќе 20-ина години и што, во меѓувреме, изградиле свој сопствен стил. Друга работа е со колку играчи тие навистина придонесле во репрезентациите на некогашниот Советски Сојуз.

2. Судии

Оние кои би требало да делат правда и да се грижат за обезбедување фер-плеј и регуларност на натпреварите, неретко се ставаат во првата реченица кога се приговара и критикува, дури и во случај на победа. Се добива впечаток дека луѓето во црно ги имаат зацрнето македонските екипи на секој втор натпревар, особено во ракометот, каде што тие имаат најголемо влијание врз играта.

3. Буџет

Прво што забележуваат македонските екипи кога треба да играат со некој силен и реномиран клуб е разлика во буџетите, која понекогаш е навистина енормна. На теренот на крајот ќе истрча подеднаков број играчи од двете страни, но не е одвишно да се посочи дека предноста на противникот е во тоа што може да си приушти големи и скапи ѕвезди и што работи во попрофесионални услови.

4. (Не)искуство

Тоа е картата на која често се губат натпревари и особено доаѓа до израз во оние завршни, решавачки моменти, кога од играчите се бара да бидат психолошки најстабилни и најподготвени. Пречесто повикувајќи се на овој фактор, се добива впечаток дека македонските екипи секоја сезона одново и одново дебитираат на големи натпревари и дека постојано прават смени на генерации.

5. Гостопримство

Иако веќе 20-ина години сме присутни на меѓународната спортска сцена, некои се уште се дрзнуваат да третираат македонски спортисти како граѓани од втор ред. Колку пати сме се пожалиле дека очекуваното хотелско сместување било заменето со интернат или со друг недостоен објект, а веќе сме навикнале да бидеме изложени на ситни валкани игри околу теренот.

ТОП 5 НЕОБИЧНИ ИМИЊА НА КЛУБОВИ

Добрата страна на играњето на меѓународната спортска сцена е што притоа се запознаваат некои нови средини и екипи. Против Ливерпул, Барселона и Кил е атрактивно и предизвикувачки да се игра, но тешко е да се очекува резултат. Во зависност од спортот, ние можеме да се мериме со екипите од Грузија, Естонија, Скандинавија... и секоја сезона оттаму налетува нешто необично, интересно и симпатично.

1. Чоколит бојс

Иако повеќе звучи како име на машки бенд, Чоколадни момчиња, всушност, е естонски ракометен тим, кој ваквото име му го должи на својот поранешен спонзор, фабрика за слатки. Естонците се сретнаа со Вардар во Купот на победниците на куповите во 2008 година и не поминаа баш сјајно, но тешко дека некој ќе се сетеше на тоа да не беше ова навистина необично име.

2. Жемаитијос Локјаи

Жалгирис и Лиетувос ритас се клубовите со кои се поистоветува литванската кошарка. И среќа што е така, бидејќи Жемаитијос Локјаи, дефинитивно, не е атрактивно име за најдобрата екипа на една земја. Без разлика на тоа, Жемаитијос Локјаи беше доволно тежок противник за Работнички, па го совлада во двете меѓусебни средби во Купот Сапорта во 1998 година.

3. Шљауљај

Литванските имиња се вистинска ноќна мора за дешифрирање и изговор. Ако некому нешто му значи, ова е четвртиот град по големина во Литванија и оттаму доаѓа истоимениот ракометен клуб, кој пред 12 години гостуваше кај Младост во Богданци, во рамките на Купот на ЕХФ. Шљауљај, сепак, далеку подобро котира во кошарката, каде што е веднаш зад најдобрата двојка.

4. Крусејдерс

Северноирските "крстоносци" тргнаа во поход на Македонија пред две години, но беа запрени уште на свој терен. Тимот од Белфаст беше релативно лесен залак за македонски фудбалски услови, па Работнички ремизираше на гости (1:1) и му уфрли четири парчиња во Скопје. Клубот, кој датира уште од 19 век, може да се пофали со четири титули првак на Северна Ирска.

5. Дуделанж

Екипите од Луксембург се меѓу најомилените противници на македонските клубови во еврокуповите. Тоа е држава која можеме да ја победиме во кој било спорт, а најубаво е кога тоа е фудбалот. Дуделанж двапати се обиде да промени нешто во тој поглед, но и во двата случаја беше елиминиран, иако никогаш убедливо: првин од Вардар, а потоа и од Работнички.

ТОП 5 МАЛИ КЛУБОВИ ЗА ГОЛЕМИ КАРИЕРИ

Воопшто не е невообичаено големите спортски ѕвезди да ги доиграат последните сезони од својата кариера далеку од Серија А, Премиерлига, Бундеслига... Кој не би сакал да заработи некој милион повеќе на залезот од кариерата? Повеќемина се решаваат за богатите арапски земји, Дејвид Бекам и Тјери Анри ги избраа САД, а Ривалдо не се срамеше за големи пари да игра во Узбекистан. Некои од најпознатите македонски спортисти, сепак, ги завршија своите кариери во не така голем стил.

1. Панчев во Сион

Кариерата на најдобриот македонски фудбалер на 20 век нагло тргна по надолна линија по трансферот од Црвена звезда во Интер во 1992 година. Не само што таму не се изнаигра туку по оваа епизода за заборав, тој се обиде да се врати преку, за негово реноме, второкласни клубови. По Лајпциг и Фортуна Диселдорф, Панчев заврши во швајцарскиот прволигаш Сион, но само за една сезона.

2. Радуловиќ во Кабран амбалажа

Ризикувајќи да не настапи на ЕП 2008 во Македонија поради немање клуб, двократната европска првенка, по Кометал ЃП, Хипо и Слагелсе, прифати да игра за овој ракометен суперлигаш од Кавадарци. Како проект кој многу бргу ги потроши своите амбиции, тој престана да постои уште истата зима, па Вале повторно остана без клуб по само неколку месеци. По ЕП, веќе не ни заигра ракомет.

3. Христов во Јиваскила

Заминувајќи од Пелистер уште како младинец, долгогодишниот најдобар стрелец на македонската фудбалска репрезентација настапуваше во десет различни првенства во текот на својата кариера. Меѓу нив, особено се истакнуваат сезоните во Англија и во Холандија, а откако ја освои шампионската титула во Азербејџан со Баку, тој заврши во скромниот фински прволигаш ЈЈК.

4. Шаќири во Карабах

Стрелецот на најславниот гол во историјата на македонскиот фудбал, исто така, често менуваше клубови во својата кариера, па опфати екипи од англиската Премиерлига до Лихтенштајн. Ретко каде се задржа повеќе од една сезона, а последната станица му беше Азербејџан, кој денес е една од меките за македонските фудбалери. Карабах нема лошо реноме во тамошниот фудбал и еднаш дури беше шампион.

5. Кастратовиќ во Рокаса

Кога на крајот од сезоната 2005/06 Кометал ЃП шокантно одлучи да се збогува со најдобрата македонска ракометарка, тоа беше конечното раскрстување на клубот со сите свои легенди. Иако 35-годишна, Индира не се предаваше и за своја нова дестинација го избра шпанскиот прволигаш Рокаса. Сепак, предалеку од дома, таа по само три месеци ја напушти Гран Канарија и се повлече од терените.

ТОП 5 ФУДБАЛСКИ ВЕЛИКАНИ ВО ВТОРА ЛИГА

Вардар и Пелистер, двете најпознати фудбалски имиња од Македонија, следната сезона во пакет се селат во Втората лига. Сосема заслужено, ако се суди според единствениот важечки критериум - резултатите.

Истото ги снајде и поранешните шампиони Депортиво Ла Коруња во Шпанија и Сампдорија во Италија, но таму не постојат заштитени брендови во спортот, па никој не побара да се прошират Примера и Серија А. Ако се доволно добри, ќе се вратат во елитата уште следната пролет, како што правеле и други великани на европскиот фудбал.

1. Манчестер јунајтед

Само шест години откако стана првиот англиски клуб кој го освоил Купот на европските шампиони, Манчестер испадна од елитното друштво. Тоа беше кулминација на неколкуте лоши сезони по освојувањето на европската титула во 1968 година, а, во меѓувреме, си заминаа и Боби Чарлтон, Денис Ло и Џорџ Бест. Како седумкратен англиски првак, Јунајтед ја помина сезоната 1974/75 во втората лига.

2. Валенсија

Векот го почна со две финалиња на Лигата на шампионите, но 80-ите, несомнено, беа период за заборав за еден од најпопуларните клубови во Шпанија. Преживувајќи тешка резултатска и финансиска криза, Валенсија го допре дното во 1985 година, кога не успеа да обезбеди опстанок во Примера. Сепак, бргу се консолидираше и по само една сезона се врати меѓу најдобрите.

3. Атлетико Мадрид

Под водство на контроверзниот претседател Хесус Хил, Атлетико успеа да ја прекине 12-годишната доминација на Барселона и Реал Мадрид и да ја освои својата деветта шампионска титула во 1996 година. Но, кога тој се најде зад решетки три години подоцна, клубот буквално се растури и уште истата сезона испадна од Примера. Во Сегунда остана наредните две сезони.

4. Лацио

"Дербито на Рим" не беше во програмата на Серија А баш секоја сезона. И додека Рома само еднаш играше надвор од елитата (1951/52), Лацио имаше далеку потурбулентни периоди во својата историја и неколкупати испаѓаше во Серија Б, а во 1987 година беше на чекор и до Серија Ц. Тоа како да ги освести римјаните, па се вратија во елитата наредната година и почнаа да освојуваат и домашни и европски трофеи.

5. Борусија (М)

Златната ера на денес помалку популарната Борусија се одвиваше во 70-ите години од минатиот век, кога ги освои сите свои пет титули во Бундеслигата и стигна до финале на КЕШ. Со тек на годините станувајќи просечен прволигаш, Борусија за првпат заврши во понизок ранг во 1999 година и оттогаш постојано гравитира меѓу првата и втората Бундеслига. Така беше и сезонава, кога едвај се спаси.

ТОП 5 ЕВРОПСКИ ФИНАЛИЊА НА МАКЕДОНСКИ СПОРТИСТИ

Лани ова време, Македонија се уште беше опиена од триумфот на Горан Пандев во Лигата на шампионите. Друг македонски спортист кој се закити со европски трофеј беше Драгана Пецевска, која славеше со Будуќност во Купот на победниците на куповите. Сезоната 2010/11 е речиси завршена, а Македонија, како ретко кога досега, може да се пофали дека имаше свои спортисти во големи финалиња, иако тие, главно, губеа во нив.

1. Наташа Илиевска

Злато од големите натпреварувања ретко доаѓа во Македонија. Наташа Илиевска ни овозможи за момент да заборавиме на овој поразителен податок, кога стана европска шампионка во карате на првенството што се одржа во Цирих. Две години откако освои сребро во Загреб, Наташа напредуваше скалило повисоко и оствари еден од најголемите успеси на македонскиот спорт воопшто.

2. Кире Лазаров

Играјќи цела деценија во елитата на европскиот ракомет, време беше да го видиме Кире и во финале на Лигата на шампионите. Услови за тоа се создадоа откако минатото лето направи трансфер во една од најдобрите европски екипи, Сиудад Реал, каде што одлично се вклопи. Сепак, како во домашното првенство така и во ЛШ, титулата му ја однесе лутиот ривал Барселона.

3. Наташа Андонова

Во сенка на големото финале помеѓу Барселона и Манчестер јунајтед, Олимпик Лион за првпат стана европски првак во фудбал во женска конк*ренција. Во финалето, одиграно на стадионот на Фулам во Лондон, Французинките го совладаа со 2:0 бранителот на трофејот, Турбине Потсдам, чиј дрес од оваа сезона носи нашата Андонова. Таа не беше во тимот за финалниот натпревар.

4. Мејси / Вилкинсон

Тројца македонски кошаркарски репрезентативци стигнаа до завршницата на Еврочеленџ купот на ФИБА, но, на крајот, сите останаа со празни раце. Спартак на Перо Антиќ беше елиминиран во полуфиналето, и тоа токму од Локомотив Кубан, за кој настапуваат двајцата Американци со македонски пасош. Џеремаја Мејси и Мајк Вилкинсон потоа го загубија трофејот од словенечка Крка.

5. Ленче Илкова

Иако и припаѓа на истата генерација на Пецевска, Црвенкоска, Мечевска... Илкова, конечно, доби постојано место во женската ракометна репрезентација по одличната европска сезона со тимот на Муратпаша. Станува збор за првиот турски клуб кој стигнал до финале на некој европски куп, со тоа што трофејот на Челенџ купот, сепак, заврши во витрините на француско Мио Бигано.

ТОП 5 шампиони со нов идентитет

Испаѓањето на Вардар од Првата фудбалска лига не треба да се сфати како потоп на македонскиот спорт, но секако претставува кулминација на континуираното пропаѓање на некои од нашите најпознати екипи. Денес - шампиони, утре - на раб на егзистенција, тоа е (пре)честата слика на домашната спортска сцена. На некои клубови им беше поедноставно целосно да се укинат и потоа да почнат одново, занемарувајќи ја традицијата.

1. ФК Викторија

УЕФА практично ја згасна прилепска Победа, кога во 2009 година и изрече осумгодишна забрана за натпреварување поради местење на мечот од Лигата на шампионите со Пјуник. Тоа не значеше и крај на фудбалот во овој град. Прилеп наесен повторно ќе има прволигаш - 11 Октомври, а врз темелите на поранешниот двократен првак беше создаден тимот на Викторија, кој оваа сезона стартуваше како третолигаш.

2. КК АБА

Љубителите на кошарката во Струмица не можеа да уживаат долго во успесите на својот истоимен клуб. Во 2007 година се славеше титулата, а само 12 месеци подоцна, веднаш откако загуби во финалето на плеј-офот од Фени, КК Струмица престана да постои, бидејќи беше напуштен од грчкиот спонзор. Кошарката во Струмица ја вратија Американци, кои формираа нов клуб - АБА, денес прволигаш.

3. ФК Ѓорче Петров

Бесмислената одлука на управата да се бојкотираат прволигашките средби го одведе тогаш актуелниот шампион Македонија ЃП на општинско ниво на натпреварување. Таму не останаа долго. Ѓорчепетровци прво се фузираа со тимот на Шишево, што им обезбеди напредок во Третата лига, а потоа, преку зелениот терен, се изборија за повторен настап во второлигашкото друштво, но без шампионското име Македонија.

4. РК Ѓорче Петров

Ѓорчепетровки со години ја усреќуваа нацијата, а кога спонзорот Трифун Костовски одлучи да се повлече од клубот, преку ноќ сите кренаа раце од нив. Без славната додавка Кометал, клубот едвај преживуваше и во текот на минатата сезона презеде нови чекори во обидот да опстане. Се врати во својата матична населба и се спои со школата на својот легендарен тренер Владимир Радиќ.

5. ОК Џио Струмица

Струмичката одбојка долго време имаше локални ривали во екипите на Македонија Џио и Струмица, инаку, првиот шампион во самостојна Македонија. Играчки и финансиски, тоа беше преголем товар за така мала средина, па, за да се подигне квалитетот, пред неколку години дојде до обединување на двата клуба.

ТОП 5 АК­ТИВ­НИ РЕП­РЕ­ЗЕН­ТА­ТИВ­ЦИ СО НАЈ­ДОЛГ СТАЖ

Ма­ке­дон­ска­та фуд­бал­ска реп­ре­зен­та­ци­ја е во оче­ку­ва­ње на сво­јот 200. ју­би­ле­ен иг­рач. За ва­ка ма­ла др­жа­ва, тоа е за­вид­на број­ка фуд­ба­ле­ри кои до­би­ле шан­са да го об­ле­чат нај­дра­го­це­ни­от дрес од пр­ви­от нат­пре­вар про­тив Сло­ве­ни­ја пред не­пол­ни 18 го­ди­ни. Но, би­деј­ќи не­ма не­за­мен­ли­ви, ту­ку се ва­жи са­мо мо­мен­тал­ни­от ква­ли­тет, рет­ки се тие кои оп­ста­на­ле во на­ци­о­нал­ни­от тим по­ве­ќе од де­сет го­ди­ни и кои ус­пе­а­ле тол­ку дол­го да ја одр­жат до­вер­ба­та, без раз­ли­ка на про­ме­ни­те на се­лек­тор­ска­та клу­па.

1. Ве­ли­че Шу­му­ли­ко­ски

Де­би: 28.07 2000 про­тив Азер­беј­џан.
Ано­ни­мен за ма­ке­дон­ска­та јав­ност во вре­ме­то на де­би­то на тур­ни­рот во Вар­на, стру­жа­не­цот де­нес е не­за­мен­лив во сред­ни­от ред на на­ци­о­нал­ни­от тим, иа­ко не­го­ви­от при­до­нес во иг­ра­та е рет­ко за­бе­леж­лив. Во ме­ѓув­ре­ме, стиг­на до број­ка­та од 73 нас­та­пи и пред не­го се са­мо уш­те Ар­тим Ша­ќи­ри (75) и Го­це Сед­ло­ски (100) на веч­на­та лис­та.

2. Го­ран Пан­дев

Де­би: 23.12 2000 про­тив Ас­ту­ри­ја.
Нај­доб­ри­от ма­ке­дон­ски фуд­ба­лер има­ше са­мо 17 го­ди­ни ко­га за прв­пат го об­ле­че реп­ре­зен­та­тив­ни­от дрес, до­ду­ша на не­о­фи­ци­ја­лен нат­пре­вар, па вис­тин­ско­то де­би ус­ле­ди шест ме­се­ци по­доц­на. Се­га е на 59 нас­та­пи и 23 го­ла, што го пра­ви нај­до­бар стре­лец на ма­ке­дон­ска­та реп­ре­зен­та­ци­ја.

3. Игор Мит­ре­ски

Де­би: 28.02 2001 про­тив Чеш­ка.
Де­вет де­на от­ка­ко на­пол­ни 22 го­ди­ни, Мит­ре­ски до­би го­ле­ма од­го­вор­ност да зас­та­не во цен­та­рот на од­бра­на­та на ма­ке­дон­ски­от на­ци­о­на­лен тим и от­то­гаш ре­дов­но го гле­дав­ме во тан­дем со Го­це Сед­ло­ски. Со одиг­ра­ни 69 сред­би за реп­ре­зен­та­ци­ја­та, не­го­во­то ис­ку­ство е го­лем адут кај кој би­ло се­лек­тор.

4. Бо­бан Грн­ча­ров

Де­би: 30.12 2001 про­тив Оман.
Ка­ко 19-го­диш­ник, се нај­де ме­ѓу де­вет­те­ми­на де­би­тан­ти во реп­ре­зен­та­ци­ја­та, ко­ја со суд­ни ма­ки бе­ше сос­та­ве­на за но­во­го­диш­на­та тур­не­ја на Блис­ки­от Ис­ток. Се­пак, ви­со­ки­от де­фан­зи­вец баш и не мо­же да се по­фа­ли со не­ко­ја стан­дар­дност во ти­мот, на што и се дол­жи број­ка­та од са­мо 21 нас­тап.

5. Ацо Стој­ков

Де­би: 21.08 2002 про­тив Мал­та.
Иг­ра­чот од ко­го се оче­ку­ва­ше ка­ри­е­ра на ни­во на Го­ран Пан­дев, ис­то та­ка, за прв­пат до­би шан­са ка­ко ти­неј­џер, но ос­та­на не­до­ре­чен. Не­го­ви­от на­па­ѓач­ки учи­нок во реп­ре­зен­та­ци­ја­та из­не­су­ва 41 нас­тап и са­мо пет го­ла, си­те на ква­ли­фи­ка­ци­ски сред­би, ос­та­ну­вај­ќи во ком­би­на­ци­и­те кај си­те се­лек­то­ри.

ТОП 5 ПРОСЛАВИ

Бившите ју-народи баш знаат да слават успеси на своите врвни спортисти. Во понеделникот, над 100.000 луѓе во Белград му се поклонија на победникот на Вимблдон, Новак Ѓоковиќ, а иста таква еуфорија претходно владееше во Загреб за Јаница и Ивица Костелиќ, како и за Горан Иванишевиќ во Сплит. Ист третман добиваа и ракометари, кошаркари, ватерполисти... А, Македонија? Ние досега не сме имале такви постигнувања, но во неколку наврати покажавме колку сме желни за нив.

1. Кометал ЃП

Плоштад Македонија никогаш, ни порано ни подоцна, не бил така полн како таа вечер на 19 мај 2002 година. Македонија го славеше својот европски шампион во ракомет и сите оние кои не можеа да влезат во "Кале" си најдоа место во центарот на градот, па макар и на некое од дрвјата. Во времето кога на плоштадот немаше ниту еден споменик, беше возможно да се соберат и 30.000 луѓе.

2. Победа

Прашањето на новиот фудбалски шампион веќе беше решено, кога Слога Југомагнат гостуваше во Прилеп на крајот на мај во 2004 година. Победа за првпат ја освои титулата и тоа мораше да се прослави на соодветен начин. А, тоа почна уште пред почетокот на средбата, кога за половина час беше изеден цел бик од половина тон, кој се печеше на врвот на трибината. Славењето продолжи на улиците на Прилеп.

3. Ракометарките на СП 1997

Сепак, ракометната еуфорија во Македонија не почна со Кометал ЃП, туку со првиот настап на женската репрезентација на големите натпреварувања. Освојувајќи го седмото место на СП 1997 во Германија, што беше до тогаш невиден резултат за македонскиот спорт, нашите најдобри ракометарки станаа национални хероини и заслужија почесен круг со автобус по плоштадот во Скопје.

4. Англија-Македонија 2:2

Единствениот фудбалски резултат кој во изминатите 18 години беше доволно голем да предизвика спонтано излегување на навивачи беше оној од Саутемптон од октомври 2002 година. Како што судијата отсвири крај, така почна да се труби и да се пее по улиците, да се веат знамиња, да се слави Артим Шаќири и да се исмева Дејвид Симан. Англичаните се прашуваа каде е Македонија и оттогаш добро знаат.

5. Ракометарите на СП 2009

Никој не очекуваше чуда од Македонија на СП во Хрватска, но таа покажа дека тие се можни кога се има Кире Лазаров во тимот. По сензационалната победа над светскиот вицепрвак Полска, секој наш нареден меч стана фешта, како на самото место во Вараждин и Задар, така и во Скопје, за оние кои не беа во можност да и се придружат на армијата навивачи во Хрватска.

ТОП 5 ЕВРОПСКИ ФУДБАЛСКИ РАЗОЧАРУВАЊА

Целта на секоја екипа е да избори настап во европските купови, зашто тоа дава можност за дуели со големи имиња, но и ја полни клупската каса. Но, кога веќе се пласирале, тоа носи и обврска за достоен и чесен настап, без разлика кој е противникот, бидејќи, истовремено, претставува презентација на фудбалот на својата земја. Македонските екипи неретко не успевале во тоа.

1. Беласица-Лешоеш

Многумина ќе кажат дека португалската втора лига е посилна од нашата Прва лига и веројатно се во право, ама Лешоеш беше третолигаш кога ја елиминираше Беласица од Купот на УЕФА во 2002 година. Лешоеш се избори за излез во Европа како финалист на националниот куп и во двете средби со струмичани остана непоразен, 2:2 и 2:1, на голема срамота за македонскиот фудбал.

2. Ренова-Гленторан

Фудбалот во Северна Ирска има долга традиција, но и најверните љубители на овој спорт тешко можат да набројат две екипи од ова земја. Гленторан немаше победа на домашен терен во еврокуповите цели 25 години, се додека не налета на нашата Ренова пред десетина дена. Продолженијата и пенал-рулетот, несомнено, беа едно ново искуство за фудбалерите од Џепчиште.

3. Победа-Левадија

Ниското ниво на македонскиот клупски фудбал уште еднаш дојде до израз, кога тогашниот првак Победа се сретна со својот пандан од Естонија на стартот на сезоната 2007/08. Се чинеше дека прилепчани добија противник по мерка во првото квалификациско коло за Лигата на шампионите, но се виде дека нема такви екипи за нас, па беа исфрлени со само еден примен гол во двете средби.

4. Силекс-Акранес

Од шесте евросезони, кратовци, објективно, се посрамотија само еднаш. Никој не бараше од нив да ги елиминираат Борусија (М), Бриж или Шахтар, но Акранес, сепак, беа Исланѓани, па макар и 17-кратни прваци на својата земја. Овие дуели дојдоа во периодот кога Силекс се уште беше фактор на домашната фудбалска сцена и поразот од 2:0 во Акранес беше доволен рано да се заврши настапот во Купот на УЕФА во 1997 година.

5. Вардар-Бекешчаба

Историскиот прв настап на македонските клубови во еврокуповите во 1994 година заврши разочарувачки. "Црвено-црните" во тоа време беа моќни и неприкосновени, но не го покажаа тоа во двомечот со скромниот унгарски прволигаш, кој денес не е ниту тоа (впрочем, и Вардар е далеку од тоа што беше). Унгарците одиграа 1:1 во Скопје и славеа со 1:0 на свој терен.

ТОП 5 НЕСУДЕНИ ЕВРОПСКИ ПРВАЦИ

Тешко некој може да се мери со Дино Менегин, Давид Баруфет и Франсиско Хенто, рекордери според бројот на освоени европски титули во своите спортови, но трофејот кон кој сите се стремат во своите кариери остана недостижен за голем број врвни спортски имиња. Од македонските спортисти, него го кренаа единствено Дарко Панчев, Илија Најдоски, Горан Пандев, Петар Наумоски, Валентина Радуловиќ и ракометарките на Кометал ЃП. Некои други успеаја само да му се доближат.

1. Кире Лазаров

Најдобриот македонски ракометар повеќе од десет години игра на врвно европско ниво, но вечната потрага по најдрагоцениот трофеј уште не е дојдена до својот крај. Кире двапати играше во полуфиналето на Лигата на шампионите со унгарски Фотекс, а минатата сезона, конечно, отиде чекор подалеку со Сиудад Реал. Титулата, сепак, заврши кај Барселона, но пред Кире се уште неколку сезони на големи можности.

2. Драгана Пецевска

Во првиот тим на Кометал ЃП тешко се пробиваа домашни ракометарки, а Пецевска, конечно, доби шанса во сезоната (2004/05) во која тој стигна до своето трето европско финале. Трофејот тогаш го освои данско Слагелсе, а славните денови на ѓорчепетровки набргу згаснаа. Пецевска си ја проба среќата во Будуќност, кој минатата сезона се одработи совршено, освен полуфиналето на ЛШ со Ларвик.

3. Врбица Стефанов

Петар Наумоски се прослави со Ефес пилсен, а Врба ги доживеа своите ѕвездени моменти во дресот на Монтепаски Сиена. Заедно ја освоија првата титула шампион на Италија во 2004 година, но претходно стигнаа до завршниот турнир на Евролигата. Таму беа поразени од Бенетон во полуфиналето, но веќе следната сезона се изборија за нова шанса. Епилогот беше ист, само што овој пат беа запрени од Скипер Болоња.

4. Владо Илиевски

Монтепаски, најдоминантниот италијански клуб последниве години, е миленик на македонски кошаркари и досега ги имаше тројца во своите редови. Интересно е што и Стефанов и Илиевски и Меккејлеб играле Фајнл-фор на Евролигата со тимот од Сиена. Илиевски ја имаше својата најголема шанса да стане европски првак во 2008 година, кога Монтепаски загуби во полуфиналето од Макаби.

5. Пепи Манасков

Кога во 1997 година се врати во Пелистер, се чинеше дека тоа е крај на неговата интернационална кариера. Но, уследија, можеби, најдобрите две сезони. Пепи премина во тогаш моќниот словенечки првак Целје, кое наредните две години беше меѓу најдобрите четири екипи во Европа. Во 1999 година, Барселона беше подобра за само еден гол, а истиот противник беше видно пресилен сезона потоа

ТОП 5 НЕОБИЧНИ ОТКАЗИ

Алекс Фергусон има избркано од Манчестер некои од најголемите ѕвезди на клубот, но едно е да се изгуби довербата кај неприкосновениот тренер, а друго е да се раскине договор поради шмркање кокаин, како што заврши епизодата на Адријан Муту во Челзи. Професионалниот спорт е немилосрден и не простува ни најмали грешки, особено во поглед на дисциплината. Слабата форма и недоволната докажаност е, сепак, поспортски начин да се напушти еден клуб.

1. Миле Крстев

Ем пијан, ем лажел. Тогашниот фудбалски репрезентативец неславно ја заврши својата кариера во Холандија во 2008 година, кога второлигашот Фендам му врачи отказ, откако предизвика сообраќајна несреќа, возејќи со 2,2 промили алкохол во крвта. Тоа, можеби, и не било пресудно за ваквата одлука, но Крстев дополнително си ја влошил позицијата, известувајќи го клубот дека нема да дојде на тренинг, со оправдување дека е болен.

2. Димитар Караџовски

Непријатна вест, која пристигна од Исланд во 2008 година, го оквалификува македонскиот кошаркар како клептоман. Според тамошните медиуми, Караџовски оперирал во соблекувалната на својот тим Стјарнан, крадејќи вредни предмети од своите соиграчи и за тоа дури завршил во притвор. Тој подоцна се негираше, но, вистина или не, ова ја запечати неговата кариера во Исланд.

3. Љубомир Савевски

Ај, еднаш да се случи, ама трипати!? Савевски, веројатно, е единствениот тренер во светот кој дури трипати изгубил работа под притисок на своите играчи. Од Кометал ЃП си замина не можејќи да се носи со авторитетот на Валентина Радуловиќ, од машката ракометна репрезентацијата го избрка бојкотот на играчите на Металург, а недолго потоа даде отказ и од Вардар по конфликтот со Борко Ристовски.

4. Никола Илиевски-Џиџи

Бившиот селектор само еден месец го водеше прволигашот Металург, кога неочекувано беше сменет. Официјалното објаснување на клубот беше дека тоа е резултат на тогашната светска економска криза, која го погоди и спонзорот "Макстил", но шпекулациите одеа во друга насока. Клубот, наводно, не сакал повеќе да соработува со популарниот Џиџи по неговото сведочење во случајот "Победа".

5. Александар Петровиќ

Кога навивачите ќе извадат бели шамивчиња на стадионите во Шпанија, тоа е јасна порака до тренерот дека му е време да си оди. Ваква пракса досега не е видена кај нас, но навивачите на МЗТ, секако, имале свој удел кога управата му врачи отказ на тренерот Петровиќ минатата сезона. "Фемили Аеродром", наводно, не можеле да му простат пораз од лутиот ривал Работнички на домашен терен.

ТОП 5 ЛЕВУЧАРИ

Случајно или не, повеќемина од најдобрите македонски спортисти ја шутираа(т) топката со левата рака, односно нога. Научниците дошле до заклучок дека левучарите постигнуваат натпросечни резултати, пред се, во спортовите во кои се бараат брзи реакции и добро расудување во просторот како боксот, тенисот и мечувањето...

...Тоа може да се докаже низ примерите со Мартина Навратилова, Рафаел Надал, Мани Пакјао или со најтрофејниот мечувач на сите времиња, Едоардо Манџароти.

1. Горан Пандев

Кога во јануари минатата година Жозе Мурињо го доведе во Интер, по што се закити со дури пет титули, меѓу кои и во Лигата на шампионите, нашиот најдобар фудбалер, несомнено, стана најголемиот амбасадор на Македонија во светот. Во репрезентацијата со право го наследи Гоце Седлоски како капитен, а со 24 погодоци ја предводи вечната листа на најдобри стрелци.

2. Индира Кастратовиќ

Иако прв голгетер на Светското првенство 1997 во Германија, Индира доби вистинско признание на своите квалитети дури две години подоцна, кога влезе во идеалната седморка на Мундијалот во Данска и Норвешка на позицијата десен бек. Во годините што следуваа, таа им приреди неповторливи уживања на македонските љубители на ракометот и со право се смета за нашата најомилена спортистка во последните 20 години.

3. Кире Лазаров

Десет години чекаше на повторен настап на едно големо натпреварување, а потоа сите сфатија за каков леворак бомбардер станува збор. Иако двапати претходно беше најдобар стрелец во Лигата на шампионите, тоа не се споредува со 92-та гола постигнати на Мундијалот во Хрватска. Сепак, овој светски рекорд беше остварен во дресот на националниот тим.

4. Артим Шаќири

Погодете со која нога Шаќири ги изведуваше корнерите? Можеби, тоа немаше да остане толку впечатливо да не беше натпреварот во Саутемптон во 2002 година, кога тој ја затресе мрежата на Англија директно од корнер, се разбира, од левата страна. Еден од најголемите глобтротери во македонскиот фудбал ја заврши кариерата со 75 средби и со 15 гола за репрезентацијата.

5. Владо Илиевски

На македонската кошарка никогаш не и недостигале врвни плејмејкери и Илиевски само ја продолжи таа низа, иако не со очекуван придонес во националниот тим. Се чини, попочитуван во Словенија, каде што и семејно се скраси, отколку во Македонија, тој повеќе го докажуваше тоа на клупската сцена, носејќи го дресот на голем број европски гиганти, моментално на Ефес пилсен.

ТОП 5 НАД­МИ­НА­ТИ СПОРТ­СКИ ФЕ­НО­МЕ­НИ

Спор­тот е про­мен­ли­ва ка­те­го­ри­ја. Се ме­ну­ва­ат шам­пи­о­ни и пра­ви­ла, се пос­та­ву­ва­ат но­ви ре­кор­ди и тра­ди­ции. Имав­ме "зла­тен", па "среб­рен гол" на го­ле­ми­те фуд­бал­ски нат­пре­ва­ру­ва­ња, а број на учес­ни­ци и фор­ма­ти на иг­ра­ње од се­зо­на во се­зо­на се по­и­нак­ви. Та­ка, и во спор­тот во Ма­ке­до­ни­ја имав­ме про­це­си и фе­но­ме­ни, кои на свој на­чин ос­та­ви­ја пе­чат врз не­го, па со тек на вре­ме ги сне­ма. За не­кои од нив не нај­дов­ме за­ме­на.

1. Три­фун Кос­тов­ски

Се што ќе доп­ре­ше, го прет­во­ра­ше во шам­пи­он. Пр­во го нап­ра­ви жен­ски­от ра­ко­мет нај­по­пу­ла­рен и нај­ус­пе­шен спорт во Ма­ке­до­ни­ја, па мал­ку се пре­фр­ли на жен­ска­та од­бој­ка, па фуд­бал­ски­от клуб Ра­бот­нич­ки го пос­та­ви на здра­ви но­зе. Ко­га се оби­де да го пов­то­ри тоа и со Вар­дар, нап­ра­ви жи­вот­на греш­ка и од­лу­чи да се пов­ле­че од спор­тот. Ни­кој пред и по не­го не вло­жу­ва­ше во спор­тот со та­ков жар.

2. На­ту­ра­ли­зи­ра­ње ра­ко­ме­тар­ки

Пред­во­де­на од Кас­тра­то­виќ, Вел­ко­ва, Аб­ра­мо­ва, Ки­се­љо­ва и дру­ги Ср­бин­ки, Ру­син­ки, Ук­ра­ин­ки и Мол­дав­ки, па ду­ри и ед­на Кон­го­ан­ка, Ма­ке­до­ни­ја ста­на зна­ча­ен фак­тор во свет­ски­от ра­ко­мет, нас­та­пу­вај­ќи на пет мун­ди­ја­ли и на че­ти­ри ев­роп­ски пр­вен­ства. За пер­и­од од 15 го­ди­ни, по­де­лив­ме 30-ина др­жав­јан­ства, пос­лед­но на Дра­ги­ца Кре­со­ја во 2008 го­ди­на, а по­тоа се пре­фр­лив­ме на ва­тер­по­ло.

3. Пли­ва­чи со нор­ми на ОИ

До пред две олим­пи­ја­ди, Ма­ке­до­ни­ја во­оп­што не­ма­ше ди­ле­ми кој ќе ја прет­ста­ву­ва на нај­прес­тиж­на­та свет­ска спорт­ска ма­ни­фес­та­ци­ја. Ма­лен­ко, Ми­ла­ди­нов­ски, Меш­ков­ска, Бо­шев­ска, Сто­ја­нов­ска и дру­ги не че­каа ми­лост од МОК, ту­ку са­ми се из­бо­ру­ваа за нор­ми, и тоа во по­ве­ќе дис­цип­ли­ни. Пред три го­ди­ни, не­мав­ме ко­го да пра­ти­ме во Пе­кинг, па из­брав­ме по уба­ви­на.

4. Су­дии-ѕвез­ди

Неш­то ка­ко Пјер­лу­и­џи Ко­ли­на, Мар­јан и Дра­ган На­чев­ски се ре­док при­мер за су­дии кои во по­пу­лар­нос­та мо­жеа да се ме­рат со са­ми­те спор­тис­ти. Ма­ке­до­ни­ја и де­нес има су­дии во го­лем број спор­то­ви кои ре­дов­но во­дат ме­че­ви на го­ле­ми­те нат­пре­ва­ру­ва­ња, но теш­ко де­ка мо­же­ме да им се се­ти­ме на ими­ња­та. Ма­ке­дон­ски­от ра­ко­мет и де­нес се пре­поз­на­ва ка­ко по Ки­ре, Пе­пи и Ин­ди­ра, та­ка и по На­чев­ци.

5. Ли­га-18, 16, 14...

Ко­га се фор­ми­ра­ше ма­ке­дон­ска­та фуд­бал­ска ли­га, се­кој са­ка­ше да учес­тву­ва во неа, ду­ри и Вар­дар­ски. За сре­ќа, бр­гу се уви­де де­ка баш и не рас­по­ла­га­ме со тол­кав фуд­бал­ски ква­ли­тет, па по са­мо ед­на се­зо­на, бро­јот на клу­бо­ви­те бе­ше на­ма­лен од 18 на 16. Во 1996 го­ди­на до­бив­ме ли­га-14, а од се­зо­на­та 2001/02 таа брои 12 еки­пи. И тоа, се чи­ни, е прем­но­гу, но ба­рем Вар­дар оп­ста­на.