Некои општи заблуди околу христијанското учење
Испечатено од: IDIVIDI forum
Категорија: Стил на живот
Име на форумот: Вероисповед
Опис на форумот: Право на личен избор
URL: http://forum.idividi.com.mk/forum_posts.asp?TID=22952
Датум на принтање: 25.Април.2025 во 23:51
Верзија на софтверот: Web Wiz Forums 10.03 - http://www.webwizforums.com
Тема: Некои општи заблуди околу христијанското учење
Постирано од: sard
Наслов: Некои општи заблуди околу христијанското учење
Датум на внесување: 26.Јули.2010 во 13:09
|
Доброто и злото
Често пати кај луѓето тргнувајќи од своето човечко резонирање постои општ широко распространет погрешен став за христијанското гледиште за одредено прашање. Така во главите и на христијани и на нехристијани и на верници и неверници постои став дека сатаната е причината за злото меѓу луѓето, кое всушност не е гледиште на православното учење. Сатаната е поттикнувач, но не и создавач на злото. Доколу сатаната е создавач или повлекувач кон зло кое самостојно постои или самиот е злото, тогаш би ја добиле ситуацијата на добро и зло како две рамноправни страни. Тоа е грешката на јин-јанг шемата. Во тој случај злото би добило самостојна сила и би било зло само погледнато од другата страна. Ова гледиште е исклучително важно да го знае секој христијанин, па и секој кој сака да го открие и осмисли постоењето. Бидејќи на таа обмана паѓаат луѓето и се оправдуваат кога сторат зло. На светот постои само добро, меѓутоа Бог оставил можност за постапување кое не е според принципите на доброто. Тоа е ако треба на правилен начин да се дојде од одредена цел, истото наместо според нормалната и целосната процедура да има отворена врата да се оди по скратена патека. Тие кои не ја одат процедурата на доброто, туку со силна желба да го поседуваат она кое е во понапред на патот, тргнуваат по погрешната патека го избираат патот на злото. Во тоа е улогата на поттикнување и лажење на сатаната, но според христијанството кон тоа влече и паднатата природа на човекот. Бидејќи се што работиме, секој факт на делата ги изградува субјектите кои тие дела ги прават, оние кои ја оставиле полната и правилната процедура и инстант сакаат да дојдат до понапредните позиции се унакажани од недостатоците на придобивките од исправните дела. Како еден пат на убавината кој треба со радост и достоинство заедно да се изоди. Тие луѓе за да бидат понапред од другите ја оставаат таа процедурална патека и се обидуваат низ страничната врата скратено формално да дојдат до одредена понапредна позиција со што би излегле понапред од другите. Тие не се изградуваат суштински вредносно, туку формално ги земаат на себе формите на вредноста. Бог ја отворил таа можност за неодење по исправниот пат заради испитување. Сиот криминал и сите грешни дела се произлезени од таа желба. Брзо да се дојде до нешто да се има. Затоа во христијанството исакнати се две доблести како двете човекови нозе кои се сметаат како основни и неопходни за духовниот вредносен развој: смирението и воздржувањето. Смирението за смирено одење по процедуралната патека и воздржувањето од страничните лажноветувачки обмани за скратено и брзо стигнување до понапредните позиции. Така е од почетокот, гревот на Сатанаил, сега сотоната. Сакал да се израмни и да биде и поголем од Бог. Така било и со Адам и Ева. Тие посакале брзо да дојдат до божественоста. Така е и сега во сите ситуации кога не се избира правилноста. Меѓутоа за разлика на исправниот пат кој е исполнет со нешта, скратената патека е како вакуум бездна низ која треба брзо да се премине понапред. Од таму патниците низ скратената патека не ги добиваат енергиите кои ги има на исправната процедура и стануваат унакажани во нивните личности. Може некое време штом излегле од исправниот пат ќе имаат заостаток од енергијата, ама полека ќе бидат се попразни. Злото не постои, злото нема свое реално постоење. Силата на злото е блеф од таму станува јасно зошто Црквата ги негира пластичните префизички претстави на злото и доброто во филмовите со вампири, ангели и слично. Во моментот кога се тргне по тој блеф извршителите на неисправни дела се хранат од единствената сила. Божјата! И трошејќи ја заличува како да имаат некоја сила. Злото е извитоперено добро, кое има извесно само формално несуштинско постоење се додека не ја потроши украдената енергија на доброто. Во тој период се создава таканаречена црна уметност. Таа црна уметност каде исправното се претставува во извитоперена изживувачка форма ги влече и ги мами луѓето. Како начин за изместено трошење на Божјата света енергија. Кратко време делува како да е реална сила со која може вечно да се храни грешникот. За потоа со текот на времето да го фрли во прашина, празен и уништен. Сатаната нема сила, тој е само вешт блефатор и обманувач. Во есенцијата светот е добар, меѓутоа постои изместување во неговата реализација. Односно ускратени сме од полната реализација поради сопствениот избор. Колку повеќе луѓето ќе го избираат неисправниот пат, во таа мера и светот ќе се изместува и извитоперува. Затоа и Светите Отци прозорливо навестиле дека поради грешноста, ќе дојде време кога самата природа ќе се извитопери и нема да дава плодови. И животните и целиот свет уште повеќе ќе се измести во своето постоење поради се поголемата грешност на луѓето. ------------- „Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe www.pravoslavna.mk |
Коментари:
Постирано од: емил
Датум на внесување: 26.Јули.2010 во 13:21
|
Јас како христијанини воопште не се чувствувам заблуден.Даже сум задоволен што религијата ми дозволува да си го живеам животот европејски и среќно. ------------- |
Постирано од: sard
Датум на внесување: 26.Јули.2010 во 13:36
|
Свртувањето на другиот образ
Матеј: 5:39 Јас, пак, ви велам: да не се противите на злото. Ако некој те удри по десниот образ, заврти му го и другиот. Лука: 6:29 На оној, што ќе ве удри по едниот образ, заврти му го и другиот; а на оној, што сака да ти ја земе горната облека, подај му ја и кошулата. Овие цитати скоро сите погрешно се толкуваат дека христијаните не треба да се бранат од било кој напад. Но толкувањето е дека христијаните не треба да се бранат кога тие лично се нападнати, но секако треба да ги бранат другите вредности. Затоа што во цитатите е кажано „Ако некој ТЕ удри по десниот образ, заврти му го и другиот.“ Што значи ако некој нас (мене/тебе) лично ме/те нападне тогаш треба да не одговориме на личниот напад туку да се совлада сопствената суета и човекот дури и да природаде на личните обвинувања, критики и напади. Со тоа обессилени се и самите напади, а уште поважно обессилена e можноста за појава на суетата кај нас. Но тоа не значи дека христијаните треба да стојат како здрвени доколку некој напаѓа нечиј ТУЃ образ односно некоја друга вредност надвор од нивната личносна вредност. Не значи дека ако некој пали Црковен храм, ние да му речеме еве ти го и овој ние самите ќе го запалиме. Или ако некој друг малтретира, ние да му бараме нему или од други да го свртат другиот образ. Од самото ова може да се види лудоста и неприродноста на ваквото толкување кое на ваков погрешен начин очигледно не е складно со другите поуки и заповеди. А сосема складно и исправно е кога се протолкува дека христијанинот не смее на нападите, навреди па и физички шамари кон него лично се насочени. Прецизното читање на зборовите токму на тоа посочува. Доколку при нападите не е нападната само личноста, туку е опфатена и поширока вредност. Христијанинот треба во таа мера да одговори. Личниот напад да го прифати, но да ја брани вредноста која е нападната преку него. Пример ако некој критикува некој свештеник, тој треба да ги прифати нападите на неговата личност, но истовремено да брани од нападите кои критикувајќи го него се прошируваат во напади на Црквата, свештенството, Верата и така натаму. ------------- „Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe www.pravoslavna.mk |
Постирано од: sard
Датум на внесување: 26.Јули.2010 во 13:38
Тогаш овие заблуди не се однесуваат за тебе. Овие заблуди се однесуваат за луѓето кои САКААТ да го разберат христијанството, а погрешно го разбираат? ------------- „Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe www.pravoslavna.mk |
емил напиша:Постирано од: LiDivio
Датум на внесување: 26.Јули.2010 во 14:07
Самото христијанство и останатите институционални религии се една гоооолема заблуда. 
|
Постирано од: sard
Датум на внесување: 26.Јули.2010 во 14:09
Можеби, но тоа подлежи на докажување. Нашето мислење е дека нехристијаните се во заблудата. Тоа и го докажуваме, ако ни се даде прилика. ------------- „Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe www.pravoslavna.mk |
Постирано од: gOJDO
Датум на внесување: 26.Јули.2010 во 16:35
Хаха, а како го докажувате? Со материјални докази, факти и научно поткрепени аргументи? 
Патем, смешно изгледа еден христијанин да се обиде да разубеди муслиман, и покрај тоа што сите тие вери, религии и секти се едно исто....
------------- |
Постирано од: емил
Датум на внесување: 26.Јули.2010 во 16:37
Глупости на коцка. ------------- |
Постирано од: Messenger
Датум на внесување: 26.Јули.2010 во 17:56
Apsolutno se slozhuvam so interpretacijata na citiranite delovi... do poslednot pasus so koj shto 100% go negirash prethodno kazhanoto. Ne mozhe da go oddelish egoto i suetata od edno neshto, a ne od drugo.  Faktichki najgolemata sueta kaj chovekot se javuva od onie neshta koi toj gi prifatil kako negovi vodechki vrednosti vo zhivotot. Vistinskoto oddeluvanje od egoto i suetata e potpolnoto odvojuvanje od site vrzuvanja (attachments). Bez toa samo se lazheme sebe si, samo zhiveeme vo iluzija deka go vrtime drugiot obraz. A toa e gjavolskoto vo seta ovaa rabota.
Vo poshirok smisol citiranite delovi ne velat "nemaj vrednosti" ili "ne gi neguvaj vrednostite", tuku velat ne se protivstavuvaj na onoj koj ne gi vrednuva istite i ne se obiduvaj nasila da dokazhuvash neshto shto ne mu e dadeno na nekogo toa da go razbre vo dadeniot moment. Toa se nadovrzuva na onoa "sechii ushi ne se za sekoj zbor". Nasilnosta na vteruvanjeto na sopstvenite vrednosti ili nasilnototo branenje na istite ne e nishto povekje od nasilnost. A nasilnosta ne e nishto drugo tuku gjavolska rabota. Ova me potseti na edna anegdota... Imeno, nekoj vernik se nashol vo raspravija so nekoj nevernik i malu po malu rabotata stanala tolku zholchna shto nevernikov mu udril shlakanica na vernikot. Ovoj, kako posveten hristijanin mocheshkum mu go zavrtil drugiot obraz. Onoj mu udril ushte edna shlakanica. Vernikov ne rekol nuti eden zbor, tuku samo se nasmevnal srekjen i gord shto mu se ukazhala shansa da se dokazhi kako "vistinski dosleden Hristov sledbenik". Vo toj mig sopernikot mu udril treta shlakanica, a vernikov molnevito mu vozvratil so tupanica! - Abe shto pravish choveku? - se iznenadil shamardzhijata na vakvata reakcija - Pa neli ti velish deka treba da se vrti drugiot obraz? - Shto se chudish - mu odgovoril vernikot - Vo Pismoto pishuva samo za dva shamara. Izvini, ama jas nemam tri obraza! Ovaa anegdota odlichno go ilustrira nerazbiranjeto na citiranite delovi od Pismoto. "Dvata obrazi" znachat "dvete strani na parichkata", "dvata kraja na stapot", "materijalnosta i duhovnosta", "sevkupnosta na neshtata","nasha kompletnost", "nasha totalnost bez nikakov iskluchok, vkluchuvajki gi i veruvanjeto i religijata"... bidejki chovekot ima samo dva obraza i toa e s'e shto ima od niv na liceto. Tret obraz ne postoi, a so toa ne postoi i iskluchok koj ne e opfaten so citatot. P.S. Go pozdravuvam otvaranjeto na ovaa tema za koja na ovoj podforum odamna postoeshe potreba. Samo smetam deka treba da najdeme nachin kako vizuelno da gi oddeluvame citatite i diskusiite po niv... oti inaku s'e kje se ispomesha i nema da postoi nikakov pregled vo diskusiite. ------------- Truth needs no laws to support it. Throughout history only lies and liars have resorted to the courts to enforce adherence to dogma. |
Постирано од: Tiggy Vicious
Датум на внесување: 26.Јули.2010 во 18:12
|
Објаснете ми...
Како тоа се сликаат ангели, рај, Исус на икони... ...кога јасно се кажува дека е забрането да се “прави слика на се што е на небото горе“ Ај одговор на еден тинејџер, кој се забутал у пдф религија. П.С: Мислам темава и за вакви ствари би послужила. ------------- What the hell is going on? -The cruelest dream, reality |
Постирано од: Messenger
Датум на внесување: 26.Јули.2010 во 18:21
Za ova imame posebna tema - http://forum.idividi.com.mk/forum_posts.asp?TID=16796 - Не прави идол или слика на она што е горе . ------------- Truth needs no laws to support it. Throughout history only lies and liars have resorted to the courts to enforce adherence to dogma. |
Постирано од: Tiggy Vicious
Датум на внесување: 26.Јули.2010 во 18:37
|
Упс, извини, не знаев. ------------- What the hell is going on? -The cruelest dream, reality |
Постирано од: sard
Датум на внесување: 27.Јули.2010 во 00:07
Господ како алфа и омега, како сеприсутен се докажува на сите можни начини. И секаде секое испитување го потврдува Неговата постоење. Така што сознанието, докажувањето за Бог е во очигледна форма, но прикриена е САМОочигледноста. Само она кое е САМОочигледно е неоспорно докажано. Тоа е комплетно сознание и нема потреба од докажување. Се што се докажува колку и да е очигледно, ако не е САМОочигледно може да се гледа од други аспекти кои ќе го оспоруваат. Така не постои на светот ниту еден став кој не е оспоруван. Да според масата на податоци некои делуваат пореални, а некои понерални. Меѓутоа масата е пропаганден елемент (читај насилен) и зависи од волјата на луѓето што сакаат да извлечат како заклучок. Ако бараат да потврдат ДА тогаш се докажува ДА ако сакаат да потврдат НЕ, НЕ ќе им излезе
Мислам и дека не е тешко еден со друг човек да се убедат. Не е тешко тебе да те убедам или обратно ти да ме убедиш во посилната аргументација. Проблемот е во околните културолошко-психолошки притисоци на обврзувањата кон околината. Кога умот тргне да ја признае објективноста на посилните аргументи индоктринирачките притисоци најчесто пропратени со прикриена закана ќе побараат некаков страничен излез за да го избегнат признанието. Ако би биле оставени слободно, умовите токму во меѓусебната консултација излегуваат од фикс верувањата кои се раѓаат кај затворениот ум. Сепак иако нецелосно секое академско убедување врши влијание и ги смирува духовите. Колку повеќе имало меѓусебно академско убедување толку помалку се шансите за насилно „убедување“. Овде подфорумот вероисповед е добар пример за тоа. Во попрвите судири на мислења духовите беа највозбудени од подоцнежните. Потоа се помирно се примаат ставовите на другите кои се спротивни на сопствените. Така кога се намали учеството на физичката сила, стравот во одржувањето на одредено убедување се зголемува можноста за заблудените умови да излезат од заблудата. ------------- „Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe www.pravoslavna.mk |
Постирано од: sard
Датум на внесување: 27.Јули.2010 во 00:34
Таму прецизно пишува „не прави БИЛО КАКВА слика“ што не значи никаква, туку само онаква која не е БИЛО КАКВА туку исполнува одредени услови. Бидејќи Бог само што го одредил правилото самиот побарал изработка на слики околу скинијата, ковчегот на заветот, облеката на свештениците и тн, ќе излезе самиот го прекршил тоа што го одредил. Доколку се сфати така како што повеќето невнимателно и непрецизно го читаат, тогаш не би смееле ниту слики да цртаме, ниту телевизија, ниту во огледало да се погледнеме. Повеќе од јасно е дека таквото толкување на ова правило не е одржливо. Се прават слики според правилата кои Бог ги дозволил што и практично се случило веднаш после утврдувањето на правилата. И ова спаѓа во вообичаеното погрешно човечко читање и сфаќање кое во недостаток на чистото и едноставно толкување создава конфузија на гледиштата. Тогаш се обвинува Црквата, се обвинува Библијата за погрешна, а всушност погрешно е човековото резонирање. ------------- „Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe www.pravoslavna.mk |
Постирано од: Messenger
Датум на внесување: 27.Јули.2010 во 01:21
|
Bidejki za slikanjeto i izobrazuvanjeto posocheni vo vtorata zapoved imame posebno otvorena tema - http://forum.idividi.com.mk/forum_posts.asp?TID=16796 - Не прави идол или слика на она што е горе , ve zamoluvam natamoshnite diskusii vo toj pravec da gi vodite tamu.
------------- Truth needs no laws to support it. Throughout history only lies and liars have resorted to the courts to enforce adherence to dogma. |
Постирано од: sard
Датум на внесување: 27.Јули.2010 во 01:31
Поради огромната маса на залажувачки желби чиј исход завршува лошо, изгледа дека ослободувањето треба да се случи со самото отстранување на желбата. Тоа најизразито е во будистичкото учење за излез од проклетството на посакувањето. Сепак не е точно дека желбите се погрешни, суетни и егоистички. Само проблемот е што до вистинскиот (што е можно подобар) квалитет и форма на желбите и мотивациите треба да се дојде низ нивно прочистување. За прочистување и осветување на желбите и нивно правилно оформување потребен е Оној кој ги осветува. Исходот на подвигот за ослободување од посакувањето без Бог ќе заврши со човек-камен кој ништо не чувствува и ништо не го интересира. Тоа не е ослободување, тоа е умирање. Тоа го гледам како клучна мана на половичност во будистичкиот подвиг. Недостатокот од Бог кој би го исполнил испразнетото со отстранувањето на желбите. Мала дигресија: интересно е што многу од Светите Отци зборуваат дека унинието (униние е нешто како состојба на безволност) бил голем проблем во еден период од нивниот духовен развој. Односно отстранувањето на острастените световни желби, при недоисполнетост со чиста внатрешна духовна волја и мотивација водела до состојба од повеќегодишен проблем на потреба од себепринудување наместо природно чисти и силни внатрешни осветени желби.
Ако некој рече дека sard се прави премногу паметен или дека sard е премногу глуп или било што. Што е повеќе или помалку точно. Дури и да не е точно христијанското решение со свртувањето на образот е навистина да му се прифати нападот. Соодветно на формата на критика сериозно или со себеисмевање да си додаде со отворање на тие мани кај себе. Тогаш и критичарот ќе зборува и христијанинот ќе додава за себе и критичарот ја губи силата. Полека престанува да постои потребата од критика. Оној кој го врти другиот образ му го одзема оружјето на критиката од критичарот. Онолку колку што било оправдано шамарењето во мерата на понизно вртење на образот извршено е ослободување од таа мана. А доколку не било оправдано шамарењето со вртењето на образот се оневозможило создавање на непостоечката мана. Ако критичарот е прилично негативно настроен тоа подолго ќе потрае. Сепак прашање е на време кога ќе му ја одземе силата и ќе го реши проблемот што ќе создаде блискост меѓу нив. Во примерот погоре христијанинот веќе претходно не го вртел образот на поситните ментални шамари. Па поради ескалацијата што дошла поради невртење на образот при поситните шамари, дошло до жолчност и до примање реални шамари од неверникот и потреба од вртење на физичкиот образ од верникот. Што и тука не било успешно изведено, бидејќи иако верникот формално ги примал физичките шамари, тој внатрешно не се помирил со својата вина и извинување зошто работите дошле доттука.
Благодарам за поддршката за оваа тема.
За жал нема можност за поместување на постовите погоре, подолу. Не ми текнува ништо друог освен кога се постави на разгледување една погрешна предрасуда да се почека да подзаврши дискусијата, пред да биде поставена нова. ------------- „Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe www.pravoslavna.mk |
Постирано од: sard
Датум на внесување: 29.Јули.2010 во 01:29
|
Кој е христијанин/ка!?
Една од општите заблуди што постои кај огромно мнозинство е дека за некој себе си да се смета за христијанин доволно е да биде крстен и да се изјаснува дека верува дека дошол Исус Христос и дека тој бил Господ Спасител. Но според она кое навистина го учи Православната Црква право за некој формално да се смета за христијанин покрај тоа што треба да биде крстен и да го признава Господ Исус Христос како негов Спасител е да биде причесник заедно со Црквата - заедницата на верници. Верникот треба да се причестува со телото и крвта Христова. Преку примањето на светите божествени дарови на причеста да го прими во себе Христовиот божествен Дух. И со тој акт да има заедничко причество со останатите верници, што сите заедно ги прави една зедница - Црква. Но за верникот да стекне право на причест неопходно е да се удостои за причест со исправен христијански живот. Што може да потрае подолго време. За исклучително тешки случаи дури и никогаш да не успее. Дури откако ги исполни формалните правила на христијанското живеење ќе стекне можност за причестување. Дали е достоен или не се утврдува во исповедта и го утврдува заеднички со свештеникот кој го исповедал. Крстениот верник кој достојно се причестува, според канонските и другите црковни правила се смета за дел од Црквата, односно се смета за христијанин. За жал такви верници кои стекнуваат право за формално да се наречат за христијани ги има многу малку. Дали оние кои имаат формално право да се сметаат за христијани се и суштински христијани. Тоа се утврдува пред Бог, на самиот Божји суд. Но оние кои не ги исполнуваат условите за формално да се сметаат за христијани, воопшто не може да сметаат за признавање како христијани. Знам многумина во умот ќе се побунат, што пишува овој, кој тогаш ќе се спаси. Ама така стои во правилата утврдени уште од почетокот, а кажано е малкумина ќе се спасат. Евангелие според Матеј Гл 7 13 Влезете низ тесната врата; оти широки се вратите и тесен е патот што води кон пропаст, и мнозина минуваат низ нив; 14 а тесни се вратите и тесен е патот што водат кон животот, и малцина го наоѓаат. ------------- „Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe www.pravoslavna.mk |
Постирано од: Messenger
Датум на внесување: 29.Јули.2010 во 02:55
Sard, znachi smetash deka sveshtenikot e toj shto treba da presudi dali nekoj e dostoen za prichest ili ne? ------------- Truth needs no laws to support it. Throughout history only lies and liars have resorted to the courts to enforce adherence to dogma. |
Постирано од: sard
Датум на внесување: 29.Јули.2010 во 04:16
|
Свештеникот и верникот заеднички одлучуваат.
Не може човек сам да се оценува за својата состојба. Верникот може да си мисли дека е исправен и да си дозволи пристап кон причеста. За секој испит секогаш е потребна и надворешната потврда од легитимно лице за да ја потврди состојбата на оној кој сака да го мине тој испит. Мислењето на свештеникот се смета како мислење на Црквата-заедницата. Доколку одреден свештеник прави грешки во тој правец, тогаш Црквата-заедницата ќе му го одземе тоа право. Текстот погоре не сакав да биде предолг. Недостојното причестување не само што не го ослободува и очистува верникот од гревовите, туку силно го осудува и ја влошува неговата состојба. Доколку свештеник даде дозвола на недостоен да се причести, тогаш вината и последиците од недостојното причестување паѓаат на двајцата. Свештеникот и кога дава одоброение за причестување, тоа не го ослободува верникот од одговорноста. Верникот самиот треба да се испита себе си и покрај дозволата. Прво послание на апостол Павле до Коринтјаните Гл 11 24 и, откако заблагодари, го прекрши и рече: “Земете, јадете, ова е телото Мое, кое се крши за вас; правете го ова за спомен Мој!” 25 по вечера, исто така, зеде и чаша, па рече: “Ова чаша е Новиот завет во Мојата крв; ова правете го, кога ќе пиете за Мој спомен!” 26 Оти, кога ќе го јадете овој леб и кога ќе ја пиете оваа чаша, вие ќе ја објавувате смртта на Господа, додека Он не дојде. 27 Затоа, оној што недостојно јаде од овој леб и пие од чашата Господова, виновен ќе биде спрема телото и крвта на Господа. 28 Но, човекот да се испита самиот себе и потоа да јаде од овој леб и да пие од оваа чаша. 29 Зашто, кој јаде и пие недостојно, тој го јаде и пие своето осудување, бидејќи не го разликува телото Господово. Во практичниот живот најчеста ситуација е свештеникот да смета дека верникот веќе може да пристапи кон причест, а верникот да не се чувствува за достоен. Во денешно време ова е честа причина за судир на мислења, меѓусебно убедување меѓу верник и свештеник. Многу ретка е обратната ситуација. Верникот да смета дека е достоен, а свештеникот да не мисли така. Скоро секогаш е во ситуација на голема опрелестеност на верникот. Не постои ограничување верникот да се исповеда кај друг свештеник и од него да побара пристап за причест. Од таму отстранета е можноста достојниот христијанин да не добие причест поради своеволност на свештеник. ------------- „Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe www.pravoslavna.mk |
Постирано од: Messenger
Датум на внесување: 29.Јули.2010 во 15:43
|
Sard, bidejki na ovoj podforum doagjaat chlenovi i gosti koi ne se vernici ili se samo nominalni hristijanski vernici, dali mozhe prvin da objasnish shto znachi prichest. Na toj nachin lugjeto kje mozhat polesno da te razberat vo komentarite i eventualno da se javat so prashanja i repliki. ------------- Truth needs no laws to support it. Throughout history only lies and liars have resorted to the courts to enforce adherence to dogma. |
Постирано од: gospel
Датум на внесување: 29.Јули.2010 во 20:38
Зошто го извртувате чистото слово Господово и му накалемувате работи кои што не се запишани во Библијата? Зошто им ја „МАТИТЕ ВОДАТА“ на оние кои што жеднеат да пијат од чистата вода која што тече од Божјиот кладенец - Библијата? Еве што зборува Библијата: Но, човекот да се испита САМИОТ СЕБЕ и потоа да јаде од овој леб и да пие од оваа чаша. (1 Коринтјаните 11:28) И каде во овие зборови го најде терминот СВЕШТЕНИК, или дозвола (одобрение) од свештеник за некој да јаде од Господоватѕа вечера, или свештеникот и верникот дека заеднички одлучуваат??? Каде????? Одговорот е НИКАДЕ!!! Па нели Словото вели: Но, човекот да се испита САМИОТ СЕБЕ и потоа да јаде од овој леб и да пие од оваа чаша, а не за тоа да одлучува свештеник или двајцата заедно. Совеста е таа која што на верникот ќе му докаже дали тој смее или не сме да јаде од Господовата вечера. Кога тоа не постои, зошто им ја МАТИШ ВОДАТА на луѓето, пријателе??? Зошто??? И каде во оваа глава го најде зборот ПРИЧЕСТ? Па нели насловот на оваа глава е: Како треба да се молиме и да ја јадеме ВЕЧЕРАТА ГОСПОДОВА. Кога постои ГОСПОДОВА ВЕЧЕРА, зошто го накалемуваш терминот ПРИЧЕСТ? Со почит, Госпел. ------------- "Be strong and courageous. Do not be terrified; do not be discouraged, for the LORD your God will be with you wherever you go." - Joshua 1:9 |
Постирано од: sard
Датум на внесување: 30.Јули.2010 во 17:21
Напишаното во Библијата очекува една нормална здраворазумност од човекот при нејзиното разбирање. Очекувањето на здраворазумност освестена од Светиот Дух е напишано во самата неа. Јасно е дека кажаното од апостолите е со ист авторитет како и кажаното директно од Господ Христос, затоа што самиот Господ ги овластил за тоа. Така јасно е и дека оние после апостолите она кое заедно ќе го одлучуваат е со ист авторитет како кажаното од апостолите. Бидејќи е кажано од Светиот Дух во нив, во нас. Околу ова нема спор меѓу вероисповедите. Бидејќи во Библијата не може да биде запишан секој можен детаљ, врз основа на начелата и системот во неа верниците низ Верата во Бог заедно, соборно, бидејќи кога се заедно и соборно Духот на Бог пребива ги доразјаснуваат сите детаљи потребни во животот потврдувајќи ги врз основа на начелата и Духот на Библијата. Така оние епископи и презвитери и ѓакони (свештенички чинови запишани во Библијата) како и целата Црква овластени од апостолите според здраворазумноста на Духот продолжиле да го уредуваат христијанскиот живот. Според препознавањето на редот Божји јасно е дека Бог и Самиот ја почитувал формата за актите да бидат валидни. Каква би била Библијата доколку би била бесправна. Таа ги почитува правните закони, односно ни ги дооткрива правните закони кои природно ги чувствуваме. Правните закони како и сите закони се нешто како математичките закони. Ги решаваш и најдуваш решение за равенката. Гревот е беззаконие. Нешто каде нема или има нарушен ред, постапка, форма, процедура. Постапките се валидни кога се сторени во одредена форма. Така Отците го имале Духот на Верата во себе и знаеле или испитувале додека не им биде откриено како да се применуваат Божјите одредби. Така и за причесната. Сосема нормално и здраворазумски е за причесната дека не може верникот сам да се причестува. Како би изгледало тоа!? Ќе земе верникот парче леб и сам ќе си брцне од бурето со вино и ќе рече еве во Твој спомен се причестувам, бидејќи мислам дека сум достоен за да ја пијам Твојата крв и се хранам со твоето Тело. Не е ли ова нездраворазумско и ненормално. Како ГРЕШНИКОТ може да се потпре на својата пореметена совест!? Во која област тоа така се применува. Кој е тој кој може да одреди нешто во однос на самиот себе. Каде тоа постои во природата некој сам да ја испитува својата достојност без консултирање со нешто надвор од него. Причесната природно се врши пред се соборно во Црквата, инаку не би биле Црква. А за Црквата заедницата на верници да не биде распашано стадо некој мора да ги води чиновите. Чиновите ги водат оние кои се одредени како надгледници (свештениците: епископи, презвитери, ѓакони). Кога веќе верникот иде кај свештеникот да се причести, а утврдена е обврската за исповед, тој нормално е дека не смее да дозволи причест на недостоен. Така свештеникот и верникот заеднички одредуваат за достојноста. При тоа верникот САМИОТ одлучува за својата достојност и после дозволата на свештеникот. И натаму се се развива природно и има некој ред. Господ во Библијата никогаш не го употребил зборот имам сила за ова. Туку секогаш во повеќе од стотици случаи вели имам ВЛАСТ, ОВЛАСТУВАЊЕ. Затоа се што се прави треба да се прави со власт односно со благослов, кој е преносен од она кое Бог го благословил. Гревот е безредие, хаос, самоволие. Погоре пишував за процедуралноста како исправниот пат. Протестантизмот го напушта процедуралниот пат, и врши нарушување на редот. Без овластување секој си зема целосна слобода, секој сам за себе да одлучува за се. И јасни се последиците. Изгубена страхопочит, што ние се фаќаме за глава кога ќе видиме како протестанти ноншалатно дури и со пагански танци пристапуваат кон она пред кое треба да се трепери. Протестантскиот анархистички пристап е надвор од умот. Самата Библија е утврдена од свештеници, а ти велиш кај пишува свештеници. Демек ја почитувате Библијата, а ваму свештениците низ кои Светиот Дух го извршил изборот на свештените книги во неа, не ги признавате. ова беше пошироко образложени но краток одговор на твоето прашање. --------------------- Она кое го прашуваш „И каде во овие зборови го најде терминот СВЕШТЕНИК, или дозвола (одобрение) од свештеник за некој да јаде од Господоватѕа вечера“ Се открива од самиот чин: Господ е тој кој ЛИЧНО како првосвештеник им ја дал причесната на апостолите при заеднички соборен момент. Не зеле тие самите секој сам и одвоено. Тоа значи дека немаме право да ја земаме секој самостојно и своеволно, туку соборно преку овластените од НЕГО. --------------------- 53 А Исус им рече: “Вистина, вистина ви кажувам: ако не го јадете телото на Синот Човечки и не ја пиете крвта Негова, НЕ ЌЕ ИМАТЕ ЖИВОТ ВО СЕБЕ. 54 Кој го јаде Моето тело и ја пие Мојата крв, има живот вечен и Јас ќе го воскреснам во последниот ден. 55 Зашто Моето тело е ВИСТИНСКА храна, и Мојата крв - ВИСТИНСКО питие. 56 Кој јаде од Моето тело и пие од Мојата крв, ќе биде во Мене и Јас во него. Бог овде јасно кажува „АКО НЕ ГО ЈАДЕТЕ ТЕЛОТО НА СИНОТ ЧОВЕЧКИ И НЕ ЈА ПИЕТЕ КРВТА НЕГОВА, НЕ ЌЕ ИМАТЕ ЖИВОТ ВО СЕБЕ. И тоа не е САМО симболично туку ВИСТИНСКА храна и ВИСТИНСКО питие. Ако за едно исто нешто е пишувано на повеќе места. Сите тие се поклопуваат и заедничката слика го комплетира ставот. Така ако она претходно цитираното се поклопи со ова се добива целата слика. Во СПОМЕН на Богочовекот, НЕОПХОДНО за да има живот во себе христијанинот треба да ја пие КРВТА НЕГОВА и да јаде од ТЕЛОТО НЕГОВО. Причест како и општо словенската етимологија се совршено оформени зборови кои одлично ги претставуваат самите чинови. Се примање се стекнува чест во учествувањето во Христовиот Дух и Неговата Црква. ------------- „Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe www.pravoslavna.mk |
Постирано од: gospel
Датум на внесување: 30.Јули.2010 во 21:14
|
Зошто бегаш од одговорот, и моите зборови ги извртуваш во друг правец?
Никаде не ти реков дека верникот сам треба да ја јаде Господната Вечера, (сам да си земе од лебчето и сам да си брцне во бурето) туку дека верникот е тој кој што преку својата совест треба да се испита дали е достоен да јаде или не од господната вечера, а свештеникот откако ќе види дека верникот е спремен да јаде од господната вечера, да му дозволи да учествува на тој сакрамент.
Во никој случај свештеникот не смее да ја преземе улогата на верникот, за тој да одлучи место верникот, дали тој треба или нетреба да јаде Господна вечера. А сето останато што го напиша нема никаква врска со теологија, туку со Философија. Улогата на свештенството беше во Стариот завет, членовите на црквата Христова се повикани да бидат Проповедници а не свештеници, како што и самиот апостол Павле за себе кажува: „ па затоа сум поставен како ПРОПОВЕДНИК и АПОСТОЛ.....“(1 Тимотеј 2:7) И за крај, сето останато што го напиша ти е само празно млатење слама, ништо друго. Далеку од теологија. Со почит, Госпел. ------------- "Be strong and courageous. Do not be terrified; do not be discouraged, for the LORD your God will be with you wherever you go." - Joshua 1:9 |
Постирано од: sard
Датум на внесување: 01.Август.2010 во 20:52
|
Подолго ти пишав за да ти опишам како се откриваат одговорите на најтананите прашања.
Така ако библискиот чин: Апостолите од првосвештеникот Христос биле повикани и лично од Него биле причестени со Неговото тело и крв. Тогаш така треба да се одвива овој чин. Свештениците, Црквата повикува кон спасение, кон причестување. Свештениците го вршат тоа, (веројатно во случај на нужност постојат можности за промени во формата). Штом свештеникот повикува за причест, замисли некој може со крајно исмевање и изживување да пристапува кон причест и да тврди дека е достоен. Може и неверник да е и да бара причест. Што треба да стори свештеникот? Да му дозволи да добие од најголемата светиња Христовата крв и Христовото тело. Здраворазумски е дека не смее да го причести без верникот да ги исполнил формалните услови. Така верникот добива дозвола за причест од својот духовен раководител или барем од исповедникот само доколку тие знаат дека ги исполнува формалните услови. Откако свештениците, Црквата му даваат пристап, на верникот останува одговорноста САМИОТ да одлучи дали треба да се причести. Иако му е дадена дозвола за пристапување тој најдобро знае за тоа колку ги исполнува условите за достојност. Така и двете страни и Црквата и верникот учествуваат во донесувањето на одлуката. Дозволата од Црквата ија чува светињата од исмевање, го штити верникот кој нема доволно јасна претстава кон каков чин пристапува, а истовремено верникот ја има слободата за сопствената одлука. Немањето стандард за верниците при причеста одржуван од Црквата води кон губење на страхопочита и губење на значењето (банализирање) на светиот чин. Значи сето е изведено од начинот на кој била изведена првата причест. ------------- „Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe www.pravoslavna.mk |
Постирано од: EvAngelos
Датум на внесување: 03.Август.2010 во 12:52
|
Се сложувам со gospel (а воедно и со Библијата), верникот треба да се испита самиот себе, а потоа да земе од лебот и виното. Никој не може и не смее да го направи тоа за него, ниту старешината, ниту пасторот, ниту ткн. "свештеник". Историски гледано многу е јасно зошто се појавило ова посредничко испитување (свештеникот да му дозволува на мирјанинот да се причести) во католичката црква и во православните цркви. Со појавата на свештенската класа (над мирјаните), тие си земале ингиренции над ткн. "свети тајни" за да можат полесно да владеат над мирјаните. Па така, ако мирјанинот е послушен на свештениците, тие ќе му дозволат да земе од "спасението", а доколку е непослушен, тогаш не. Во овој конктест добро е да се спомне современиот пример кога МПЦ им даде епитамија (забрана за причестување, крштевање, венчавање и сл) на погребалните фирми од Крива Паланка затоа што овие продаваа свеќи по цена од 300 ден/килограм, додека МПЦ продава по 900 ден/килограм и со тоа им го нарушуваа бизнисот (монополот) на МПЦ. http://www.vecer.com.mk/default.asp?ItemID=D5D323489142934CB2C00AC088AB085E - |