Мислам дека опфатила некои клучни прашања во поглед на што значи да си една современа жена, но не задолжително сите треба да се придржуваат кон нејзините совети.

Многу е важно пред секоја жена да се оствари како мајка и професионално добро да погледне во својата душа и да се запраша што навистина сака во животот и како мисли да го изведе тоа.

За да бидеш добар и полезен за другите, пред се за своите деца треба да си си најпрво добра на себе зашто и покрај огромната љубов многу нешта бараат откажување (не би го нарекла тоа жртва, зашто кога правиш нешто од љубов, тоа не е жртва, туку предавање).

Не е никаков грев децата да одат од градинка или да се поверуваат на дадилки, нормално доколку финансиите го дозволуваат тоа, за мајката да може повеќе да допринесе за иднината и сигурноста на семејството.

Писаталката е очигледно од оние жени кои заземаат стриктни ставови по некои прашања од аспект на индивидуалноста, но сепак тоа е само нејзин став.

Секако дека секоја жена која е мајка се труди да им го пружи најдоброто на своите деца а начинот на кој одбрала да го прави тоа не подобар или полош од некоја друга која има дијаметрално спротивни ставови, без оглед дали се работи за конзервативна, традиционалистка, модерна мајка или застранета феминистка.

Не постои униформиран начин за одгледување деца, битно е тие да се згрижени и сакани од своите мајки, оти и љубовта не се мери на кантар.

...Ниту е  жена...ниту  мајка .....! 

 

Приказнава е многу интересна и ми разбуди многу различни чувства, од тага до среќа.