Витална сила

Ова е првиот принцип по кој хомеопатијата се разликува од класичната медицина.

Виталната сила е енергија која го анимира телото, ги одржува неговите функции, се однесува како негов регулатор, се со цел да ја одржи хармонијата на телото. Таа не може да се измери, но со набљудување може да се процени колкава е животната сила на некоја особа. Во кинеската традиционална медицина оваа енергија се нарекува чи, а во ајурведската прана. Со други зборови тоа е виталноста на еден организам.

Законот на сличноста

Ова е основниот принцип на кој се базира хомеопатијата. Тоа значи дека супстанцата која предизвикува одредени симптоми кај здрава особа, може да се искористи за лекување на истите симптоми кај болна особа.

На пример

Allium cepa – кромид се користи за лекување на состојби кои имаат исти симптоми и сензации како кога сечеме кромид (солзење на очите, надразнување на носот).

Предизпозиција

Секоја особа има одредена склоност и предиспозиција и различно реагира на различни болести. Ова зависи од квалитетот на виталната сила и таа воглавно останува иста во текот на животот, но некои фактори можат да ја влошат состојбата (пушење, алкохол, лоша исхрана) и да го направат организмот поподложен на болести. Затоа, избалансиран урамнотежен живот, правилна исхрана и добар хомеопатски лек можат да ја намалат склоноста кон многу болести. 

Мијазми

Мијазмата е пореметување, грешка на животната сила. Ханеман во почетокот од применувањето на својот нов хомеопатски начин на лекување имал добри резултати, но со тек на времето приметил дека симптомите или болеста по извесно време се враќаат. Со години ги анализирал хроничните случаи и дошол до заклучок дека причина за тоа се мијазмите.

Тој ги поделил на три основни видови на мијазми

Псора – најстарата мијазма, основата на сите болести, која настанала со супресија на кожните промени и ерупции

Сикоза – потекнува од супримирана гонореја

Сифилис – потекнува од супримиран сифилис

Испитување на лековите

Секој лек кој се користи во хомеопатското лекување поминал низ процесот на испитување. Приготвениот лек се дава на група здрави испитаници (со контролна група – едни го добиваат лекот, а други плацебо) се до појавувањето на првите симптоми. Се прави прецизно и детално забележување на сите симптоми на физичко, емотивно и ментално ниво. Вкупните собрани симптоми ја представуваат сликата на лекот.

Потенцирање на лекот

Хомеопатскиот лек делува на виталната сила и причината за појава на болеста, а не на симптомите кои се последица на истата. Бидејќи виталната сила е динамична и лекот кој го даваме мора да биде динамичен, што се постигнува со потенцирање на лекот. Потенцирањето на лекот е посебна постапка кој се состои од разблажување-разредување и силно протресување на шишенцето во кое се наоѓа лекот (удирање на шишенцето од тврда подлога), така да во хомеопатскиот лек нема ниеден молекул од основната супстанца од која е направен.

Правило на препишување на еден лек

Хомеопатијата е холистичка метода и затоа симптомите ги посматра како израз на пореметена витална сила и врз основа на тоталитетот на симптомите се препишува еден лек кој го покрива основното пореметување на виталната сила.   

Херингов закон – насоки на излекување

Овој принцип го поставил Константин Херинг, следбеник на Ханеман. По овој закон го пратиме текот на хомеопатското лекување, односно движењето на симптомите.

• Од внатре кон надвор – ако симптомите се движат од внатрешните органи кон кожата тоа значи дека препишаниот лек е добар и лекувањето се одвива во вистинска насока.
• Од поважни кон помалку важни органи – ако симптомите се повлекуваат од срце и одат на зглобови, лекувањето добро се одвива.
• Од горе према долу – ако пациентот има кожни проблеми на лицето, а после дадениот лек симптомите се спуштат на кожата околу половината, тоа значи дека пациентот се подобрува.
• Од симптомите кои последни се појавиле кон симптоми кои први се појавиле – добро е кога симптомите се повлекуваат по обратниот редослед од нивното настанување.

Хомеопатија и здравје

Хомеопатите го дефинираат здравјето како состојба на слобода на сите три взаемно поврзани нивоа- физичко, емоционално и ментално ниво.

Здравата особа е физички витална и ослободена од физиолошки недостатоци, со емоционален мир и слобода во изразувањето, со ментална бистрина и креативност.

Хомеопатските лекови ја поттикнуваат природната способност на организмот да се излекува. Има широка примена како превентива и како начин на лекување на хронични и акутни состојби. Хомеопатијата пружа можност на природен начин да се врати нарушената рамнотежа.

Хомеопатски лекови

Хомеопатските лекови се добиваат од природни супстанци од минерално. Растително или животинско потекло и се потполно нештетни заради тоа што се многу разредени и се земаат во минимални дози. Теоретски секоја природна супстанца е потенцијален лек, а до денес се испитани околу 3000. Бидејќи не предизвикуваат несакани ефекти, па како такви се погодни за примена кај бебиња, деца, трудници и стари луѓе.

Хомеопатските лекови можат да се користат истовремено со алопатските лекови, но не би требало истите нагло да се прекинат бидејќи може да настане влошување. Во текот на хомеопатскиот третман пациентот може постепено да ги намалува дозите и да престане да ги зема алопатските лекови, кога ќе настапи излекувањето.

Лековите треба да се чуваат на темно место, подалеку од електомагнетни зрачења, топлина и јаки мириси. 

Денешниот статус на хомеопатијат во светот

По брзото ширење на популарноста на хомеопатијата пред 200 години кога била откриена, подоцна доживува стагнација, за да во последните 30 години забележи импресивни статистички податоци. Нејзината популарност е најголема во Европа и Азија, а потоа и во Америка.