Енергетска и нутритивна вредност на 100 g. рикола

Рукола, или позната како „зелено злато на Римјаните", е салата која најмногу се одгледува во приморските региони на Јадранското Море. Средоземноморската клима најмногу и одговара и често се одгледува и како украс во малите бавчи.

Оваа култура, која се приготвува како салата и се користи како додаток со варен компир и риба, може да се одгледува и кај нас. Руколата има скромни барања за топлина и е отпорна на ниски температури и мразеви. Поради тој факт, може да се произведува во текот на целата сезона. Успева на секаков вид почва, но најдобро е кога е на богата почва со pH неутрални или алкални почви на делумно засенчено место.

Во текот на летните горештини треба да се засенчи затоа што, во спротивно, листовите ќе бидат со низок квалитет. Обработката на површината на руколата е слична како и кај другиот лиснат зеленчук. Основната обработка на почвата не треба да биде на длабочина поголема од 20 сантиметри, затоа што руколата се произведува исклучиво со директна сеидба од семе, а семето е многу ситно со маса од (1.000 семки на 15 грама). Таа се сее од февруари до септември во повеќе наврати во период од 15 до 30 сантиметри, а се проредува на 5 до 10 сантиметри од растение до растение. Длабочината на сеидбата е околу 1 сантиметар, а никнува за неколку дена.

Руколата се ѓубри со 60 до 80 килограми азот, 60 до 80 килограми фосфор и 100 до 120 килограми калиум на еден хектар, или во однос NPK 1:1:2. Оваа растение бара меѓуредова обработка во текот на вегетацијата и наводнување.

По сеидбата, консумната вредност на руколата достигнува од 40 до 60 денови кога може да се бере.