.

Доаѓаат празниците Божик, Нова година. Ќе има многу прослави на работа, со пријателите, дома. Еве неколку совети како да се преживеат овие празнични забави и веселби.
Почнете ја вечерта среќни, а не гладни. Храната помага полесно да се апсорбира алкохолот и му овозможува на телото да ги метаболизира отровите. Почнете ја вечерта со среден оброк, а потоа земете по малку од храната на барот за закуски, како мезе.
Одберете лесни (или полесни) пијалаци. Пијалаците со помалку алкохол ќе ви овозможат да славите со колегите и пријателите, а да не се опијаните или да се „натрескате“. Наместо виски, вотка, коњак или ракија, нарачајте пијачка со помалку алкохол. Најдобри се коктелите, или жестоките пијалаци да се мешаат со сокови. И не заборавајте: пијалаците со помалку алкохол имаат и помалку калории.
Пијте повеќе вода. Внимавајте да не дехидрирате. Меѓу секоја чашка алкохол, напијте се една помала чаша вода. Количината на алкохол исто така може да се намали ако пијалакот се пие со мраз.

Утре на мама и тато им е годишнина, ама само тато не знае.

ВЕЛИГДЕНСКИ ОБИЧАИ НИЗ СВЕТОТ

Ирците закопуваат харинги, во Швајцарија се гаѓаат со вапсани јајца, а Полјаците се полеваат со вода

Со векови Велигден се одбележува со големи процесии, посета на црквите и со собирање на семејството на богата трпеза на која се служат најубавите јадења. На голема радост на децата, но и на возрасните, Воскресението Христово се прославува со вапсање јајца, чоколадни декорации во форма на зајачиња и на пилиња.
Во Германија домовите се украсуваат со гранки на кои се закачени велигденски јајца, а во градините и во дворовите се поставуваат кошнички со јајца и бонбони и чоколади, а најмладите во семејството треба да ги пронајдат. Ирците можат да се пофалат со најнеобичната велигденска традиција -закопување харинги. Рибата всушност била главното јадење за време на долгиот пост. Со нејзиното закопување симболично се означува крај на постот и се прославува со јадење месо.
Откако по три дена небиење на камбаните ќе се слушнат црковните ѕвона, Французите одат кај своите роднини и пријатели да си го честитаат Велигден и се кршат со јајца. Притоа децата најчесто по цел ден стојат формирајќи круг и играат интересна игра, односно кон небото ги фрлаат и потоа ги фаќаат велигденските јајца.
Италијанките за овој празник, пак, ја приготвуваат торта до пасквета, односно солен колач со варени јајца и спанаќ, а Гркинките подготвуваат специјалитети од јагнешко месо. Во Грција, јајцата се вапсуваат само во црвена боја и може да се јадат уште од вечерта на Велјасабота. Австријците пак Велигден го одбележуваат така што на големи стапови ставаат венци од зеленило и јаболка, портокали и ги врзуваат со разнобојни конци.

За Швеѓаните, жолтата е велигденската боја, а домовите ги украсуваат со брезови гранки и пердуви. Интересно е дека за Полјаците постот завршува во недела наутро откако ќе присуствуваат на светата литургија и домаќинките во црквите ќе ги испразнат кошниците со јадења. Во некои региони на Полска луѓето во текот на вторит ден Велигден, во понеделникот, се полеваат со ладна вода. Финците, пак, имаат обичај да се удираат по грбот со свежи брезови гранчиња. Децата излегуваат на улиците и прават голема врева, со што го најавуваат крајот на тишината и исчекувањето на Христовото Воскресение. Сличен обичаи негуваат и Англичаните, додека Шкотите палат големи огнови покрај брегот. Со векови во Шпанија се одржуваат масовни процесии во кои луѓето се маскираат или пак се дотеруваат во посебни национални костими. За време на велиденската литургија момчињата влегуваат со палмови гранчиња, додека девојките носат слатки. Меѓу Бугарите и денес живее обичајот најстарата жена во семејството со црвено јајце да ги „погали“ по лицето децата зашто се верува дека тоа ќе им донесе здравје и бериќет. По црковната служба, велигденски јајца се фрлаат на црковните ѕидови. Швајцарките пак подготвуваат колач со суво овошје „палома ди пасква“, што го подаруваат на други домаќинки. Жителите на Берн, пак, се собираат на стариот плоштад и меѓусебно се гаѓаат со вапсани јајца.И Австралијците имаат интересен обичај. Младите што се свршени рано наутро одат до блискиот поток или река и полнат вода, која ја чуваат до венчавката. Со таа вода потоа младите се посипуваат за среќа и успех во бракот............

10 најневеројатни Велигденски ритуали

Ако во близина на Велигденските празници добиете ненадејна желба да си ја избичувате жената со каиш или да ја полиете со ладна вода, не се грижете, има место каде што ќе ве разберат. Сепак, пред да ги спакувате куферите, да ги одвиткате каишите и да ја одведете вашата сакана во Прага....Поготово ако сте зависни од детективски заплети. Таму, нормално за Велигден владее тотална хистерија околу криминалистичките филмови.

Камшикување на жените
За да ја прославите подобро женската младост и убавината, да и го вратите  руменилото на лицето и неколку други локации од стратешки интерес отколку да  ја полиете со ладна вода или да ја избичувате. Совршено во склад во велигденското славење на природата која се буди, нејзиното процветување и свежината, мажите во Чешка и Словачка традиционално на велигденскиот понеделник сакаат да си зададат болка за сеопштото цветање.  Се тепаат со каиши и го враѓаат руменилот на телата на своите сакани. Со истата цел и во нешто помокра верзија ги полеваат со ладна вода.....

Стрелање со парфеми
Помалку болна прослава на пролетта се практицира за Велигден во Унгарија, Трансилванија и Војводина. За да си си се приспособат едни со други со цвеќе, овие не одат толку на создавање на кожно црвенило колку што се гаѓаат со парфеми. .............

Детективска хистерија
Скандинавците толку ги погодува мистеријата на празен гроб што за секој Велигден на помош го повикуваат Poirot, Шерлок Холмс и инспектор Фрост. Тв програмите и весниците се полни со детективски приказни, нациите си ги лупаат главите за прашањето кој, како и со кои мотиви, и иако велигденската драма завршува доста среќно за нашиот главен јунак, овие нема да се смират додека не дознаат под кој агол е свртен каменот од гробот на Исус. Е, само ако Агата Кристи го пишуваше Евангелието...

Црквена зона во обиколка на Рим
Имено, за велигденското тродневје сите црквени ѕвона во Бенелукс стивнуваат. Традицијата кажува дека ѕвонците одат за Рим. Ако, под било каков случај пред Велики четврток видите ѕвоно од својата Црква како стопира на пат за Словенија, сега барем знаете за што станува збор. По враќањетро во неделата, ѕвонците со себеси носат јајца и зајаци....

Крштевка на школките
Зошто да се крштеваат само луѓето кога можат и школките? Нема суштества кои тоа прашање не си го поставуваат барем три пати дневно. Одговорот не го знаат ниту на полинезиските осторви, што сепак не ги спречува да не го практикуваат. На Велика Сабота масовно се кршеваат тие небројни морски катекумени кои на Велигден се враќаат во морето каде што наводно, ќе воскреснат....

Лонец низ прозор
За подобро да ја изразиме лутината поради изневерување отколку да кршиме чинии, шојли и кујнски помагала? Кореографијата на брачните расправии која е позната за секој пар со висока температура и чинии, Грците ги довеле до неслушнати верски висини кога на Велика сабота почанел да ги фрлаат своите садови и лонци низ прозор. Обичајот на катапутирање на садовите во знак на изјавата на Јуда верно се чува на посебни подрачја како островот Крв.......

Портокали и бакнежи
Како изговор за велигденско бакнување со развратни сограѓанки во некои делови на Англија се задржува доста комплициран средновековен обред Hocktide. Во вторник после Велигден градот избира нов началник на полицијата кој со пукање во рог ги вика сите градски мажи во советот. Таму избираат два т.н. “тутија“ кои на стапови носат портокали украсени со пролетни цветчиња. Поворката потоа тргнува низ улиците на градот и им го поделува на дамите наведеното овошје во змаена за бакнеж. Каква врска има полицијата, пожртокалите и бакнежите со Велигден изгледа тоа е далеку поголема мистерија од самиот Велигден......

Чад, слатки и вештерки
Веројатно уште од времето кога не знаеле да читаат календарот, па се помешале. Ноќтта на вештерките и Велигден, Финците и Данците и некои Швеѓани за велигденските празници ги мачкаат своите деца со пепел, ги облекуваат како вештерки и ги испраѓаат низ соседството да собираат слатки. Во замена за бомбони, колачи и чоколади децата ги даваат легендарните цица маци. Вистинско чудо што во таа кајгана од традиции никој не го измешал Св. Патрик и Дедо Мраз.

Кајгана
Во духот на протестантската штедливост можеби би било најдобро сите велигденски празници да се измучкаат во еден ден, но најголеми велигденски мутачи се Фанцузите од Хаукс. Секоја година на Велигден кршат околу 4.500 јајца за монструозна кајгана која потоа се сервира на илјада чинии. Сите кои сакаат да учетвуваат во колективното мутење мора своите јајца да ги скршат рано наутро дома и да ги донесат потоа н аглавниот плоштад за време на ручек. Минатогодишниот омлет беше широк скоро три метри....

Кршење со јајца
Многумина ќе се сложат дека двобојот во кршење на јајца е моментот на конечното “да се биде или не“ на празничната атмосфера. Бидејќи јајцето има два краја, секогаш можете да извлечете реми или да бидете двократен победник, што во потполност следи велигденската порака дека секој има нова шанса. Ако баш ве фати судбината на двокаретн лузер, не очајувајте. Можеби сте во немилост од небесата, но сепак можете да изберете од која страна ќе почнете да го лупите јајцето.......и добар апетит...

Мислењето е поделено … едни етнолози велат дека обичајот со мартинки потекнува од Римско , а други од Дако Тракиско потекло…во антички Рим новогодишната ноќ била одбележана на 1-ви  март ,, Martius,, инаку како месец наречен во чест на  богот Марс …

богот Марс не бил само бог на војната , туку и земјоделски старател кој се грижел за повторно раѓање на природата…од таму може да се објасни да црвената и белата боја на мртинките иде од боите на војна и мир… Тракијците истотака ја прославувале новогодишната ноќ на 1-ви март во  чест  на богот Marsyas Silen како пронаоѓач на музичкиот инструмент fluier , а бил исто господар на земиштето и вегетацијата…во поголемиот дел од своето постоење, Тракија била сојуз од неколку племиња, а само кратко време била обединета држава…Во раната антика “Тракија” била земjата во која живееле Тракијците на север до реката Дунав , на исток до Црно Море , на југ до до Егејско Море и на запад до реките Морава и Вардар … денеска називот ,,Тракија ,,   ги опфаќа јужниот и југоисточниот дел од  Бугарија  ( Северна Тракија )…североисточниот дел на Грција ( Западна Тракија ) …. и европскиот дел на Турција ( Источна Тракија ) наречена понекогаш Румелија… бреговите на Тракија ги мијат водите на три мориња…Мраморско Море, Егејското Море , Црното Море …

значи , територијата претежно се простирала на граничните области на денешните Грција, Турција и Бугарија, но нејзината независност или проширување постојано биле предмет на војна со соседите… била дел од Персиската, па и од Римската империја за кратко време, а подоцна била асимилирана од Османската империја раѓање на природата и плодноста на пролет во негова чест…

Извадок од нет… цитат /…Ксантика е една од најсветлите обележја на старомакедонските народни обичаи, која со својата волшебна моќ ги обединувала душите на Македонците во заедничките стремежи за опстанок и подобар живот…како празник на пролетта, љубовта, цвеќињата и убавината… но, за жал, во сегашно време не се знае скоро ништо за овој духовен празник, кој во старо време беше синоним за македонскиот идентитет… првите податоци за Ксантика потекнуваат од VI век пред Христа и нив ни ги пренесува старогрчкиот писател Хесихиос, од кои дознаваме дека Ксантика ја празнувале луѓето кои живееле на север од Олимп и дека при празнувањето доаѓало до излив на силни емотивни чувства, тешко разбирливи за елинскиот свет. .. многу подоцна, во I век од новата ера дознаваме за Ксантика од античките писатели: Диодор, Јустин и к*ртиј Руф… во своите дела посветени на походите и подвизите на Александар III Македонски, ја споменуваат Ксантика како празник на пролетта, во кој македонските војници ја манифестирале длабоката почит кон обичаите на своите предци…од нив дознаваме дека Ксантика се славела секоја година, со спонтани манифестации, културни приредби и спортски игри, без разлика што престојувале меѓу други со различни култури… празнувањето на Ксантика преставувало голема атракција за тамошните жители… македонските војници ја славеле Ксантика облечени во свечена македонска облека, пееле и играле македонски песни и ора со што ја истакнувале својата посебност во однос на војниците припадници на други народи, а посебно од војниците на елинските државички-градови…современите истражувачи на македонската историја, американскиот професор Јуџин Борза и британскиот научник Николас Хејмонд, ја споменуваат Ксантика како посебен празник на кој Македонците им оддавале особена чест и на починатите македонски цареви…. тоа го правеле во завршните свечености на празникот, кога во свечената поворка во македонската престолнина Пела се изнесувале златната дијадема, воената опрема, оружјето, царскиот дневник и други воени трофеи на секој починат цар во посебни возила …

и Александар III Македонски својот историски подход, го започнал во пролетниот празник – Ксантика…
неуморниот истражувач на изворната македонска митологија, проф. Ташко Белчев, во своето дело: “Орфеј – Горпеј”, ја оживува легендата за Божицата на цвеќињата Ксантија и богот Македон, синот на семоќниот Бог на Пантеонот Ѕевс (Диј)…според преданијата, Ксантија била Божица на сите цвеќиња што цветаат во градините, полињата и горите… во неа бил вљубен до последниот здив Богот Македон… но, откако злите сили на некои од боговите на Пантеонот ја замениле Ксантија во цвеќе, кутриот бог Македон, секоја пролет ја барал својата прва и незаборавна љубов низ сите ливади и полиња, кај сите бистри потоци и реки, кај сите цветни градини во својата омилена земја – Македонија…во чест на оваа необична и несреќна љубов на Богот Македон и на Божицата на цвеќињата Ксантија, Македонците првиот пролетен месец го нарекоа Ксант, а пролетниот празник Ксантика…Празникот на пролетта Ксантика е многу битен за сфаќањето на светогледот на Македонците, за нивното обединување и формирањето на нивната држава од страна на легендарните аргеадски цареви со потекло од Орештија (Орестија)…

http://www.tkinter.smig.net/Romania/Martisor/Martisor123.htm">

Ксантика е празник во кој Македонците верувале дека се случува “измивање на душите”, простување на гревовите, доминација на разбудената пролетна светлина врз зимската темнина, што ги притиска нивните души… симбол на празникот беше црвено-белата врвка исплетена од бел и црвен конец… од тука, нешто што е и до денес зачувано и кај нас, тоа е онаа “мартинка”, онаа просто волшебна црвено-бела плетенка која тогаш се провлекувала како нишка за спојување на тие луѓе за време на празникот…белата боја во таа плетенка најверојатно потекнува како симбол на белиот делфин кој се сметал за божји дар и кој живеел само во Егејско Море, па и оттука и називот” Беломорска Македонија”… Ксантиката се славаше цел месец, со зачудувачки ентузијазам и вознес кон боговите и вечното Сонце – симболот на животот… / затворен цитат!!!........

во некои Дако Романи на пролет се прославувала аграрна Нова Година и секогаш пред 1ви март се одбирало еден ден од 1- 09 март и каков ќе биде денот што го одбрал секој таква ќе му биде годината…во некои Дако Романи на пролет се прославувала аграрна Нова Година и секогаш пред 1ви март се одбирало еден ден од 1- 09 март и каков ќе биде денот што го одбрал секој таква ќе му биде годината…на почетокот мартинката била црна бела и се викала ,,јаже на годината,, каде белата боја асоцирала светли денови , лето и раѓање , Господово небо и чистотата … додека црната боја асоцирала на ладни зимски денови , на смртта , на боја на плодна почва , мајка на сите … Земјата…според античка римска традиција црвениот конец т.е. боја означува боја на оган , крв , симбол на животот поврзано со страста со жените , додека белата боја , како боја на победа , боја на снегот , облаците и мудроста на мажите…од таму овие две бои се многу присутни во фолклорот на Дако Романците…кај бугарската мартеница се мисли дека имало корени уште во 7 век , кога бугарскиот хан Asparuhk  сакал да испрати порака преку Дунав и писмото го врзал со бел конец за ногата на еден гулаб писмоносец , Византијците го раниле гулабот писмоносец со стрела , но успевајќи да долета ранет и белиот конец размачкан со крв т.е. црвена боја…

од 1-ви до 9-ти е ден се деновите на мартинките … недела на жената… и да не заборавите денот на жената 8-ми март…

ние сите сме под едно небо… и ќе бидеме секогаш посреќни , подолговечни кога не ќе кажеме МОЕ Е… туку ќе кажеме НАШЕ  Е …  НА СИТЕ Е… ПРИРОДАТА ПОВТОРНО СЕ РАЃА … ПРОЛЕТТА ЌЕ ДОЈДЕ … НЕКА ЖИВЕЕ ЉУБОВТА ВО СЕКОЈ ЧОВЕК… САКАЈТЕ СЕ ЛУЃЕ ТОА Е НАЈУБАВО НА СВЕТ !!

http://daily.mk/OhridNews/veliki_pokladi_prochka/626353 - Велики Поклади - Прочка

http://style.mnogoo.mk/mk/articles/patuvanja/veligden-niz-svetot--obichai-i-tradicija - Велигден низ светот - обичаи и традиција

http://style.mnogoo.mk/data/dataImages/mediaRepository/large/tradicija_veligden_svet1.jpg"> http://style.mnogoo.mk/data/dataImages/mediaRepository/large/tradicija_veligden_svet2.jpg"> http://style.mnogoo.mk/data/dataImages/mediaRepository/large/tradicija_veligden_svet3.jpg">

Уживајте во празникот заедно со семејството, тоа е најважно!

Убав помин на сите за велигденските празници.

Распет Петок ...најтежок празник!

Велики Петок,  уште се вика и Распет петок, зашто на тој ден бил распнат Исус Христос…поради тоа овој ден се смета за најтежок празник во христијанската религија… Велики Петок, наспроти вообичаеното одбележување на верските празници со свети литургии и принесување на таканаречената бескрвна жртва, се празнува со читање извадоци од евангелијата од делот кој ја опишува неделата на страдањата на Синот божји…

според преданието, Христос починал на крст во “шестиот час на денот, а завесата на ерусалимскиот храм во истиот тој час се преполовила, сонцето се замрачило, мртвите станувале од гробови, а сите ѕвона се распукале”… оттогаш, на Велики Петок бијат дрвени ѕвона, а камбаните не ѕвонат се до недела, кога за првпат ќе ја огласат радоста на Христовото воскресение… одлука за погубувањето на Христос на Велика среда ја донело Еврејското црковно собрание (Синедрионот), а тој бил пронајден и уапсен кај Гетсеманската градина, по Тајната вечера ноќта меѓу Велики четврток и Велики петок, по импровизираното судење, Христос бил изведен пред Понтиј Пилат, римскиот намесник за Јудеја, кој го предал на народот, кој пак го осудил на смрт… откако ја изрекол пресудата, Понтиј Пилат ги измил рацете и му се обратил на насобраниот народ со зборовите: “Јас не сум виновен за смртта на овој праведник”… разбеснетиот еврејски народ кој го барал христовото распнување и смрт извикувал: “Крвта негова на нас и на нашите деца”… потоа, со венец од трње на главата Христос го носел својот крст до ридот Голгота, каде што е распнат и каде пред да испушти душа побарал прошка од Бога за своите џелати извикувајќи: “Оче, прости им зашто не знаат што прават”… времето на смртта и симнувањето на телото Христово од крстот во Црквата се одбележува со вечерно богослужење и со посебен ритуал на изнесување на покривката, на посебно украсена маса пред олтарот кој го симболизира гробот на Христос…потоа трипати се обиколува црквата со покривката што го симболизира Исусовото погребување придружено со звуци на тропала… црвената прекривка на која се извезени слики од Господовото страдање стои пред олтарот и се бакнува до денот на неговото воскресение…обичај е на тој ден да се вапсаат велигденски јајца во црвена боја, која со симболичка смисла ја претставува невино пролеаната крв на Христос…

така да според христијанското учење, страдањето му претходи на воскресението, а без страдање и смрт нема воскресение… Велики петок предвидува строг пост со вода, а многу верници на тој ден не пијат, ниту јадат до зајдисонце… денот да помине без јадење и пиење (освен за немоќните и престарените), на денот на христијанската жалост не се работи по дома, ниту на поле…

Kултот кон Света Петка кај нашиот народ е многу раширен. Таа се смета за заштитничка од разни несреќи, но и од многу болести.

Во православниот каландар постојат три личности со исто име Света Параскева - Петка, поради што кај народот најчесто се мешаат и се мисли дека се работи за иста личност. Првата е света Петка - Римјанка, втората света Петка од Иконија и третата света Петка Епиватска, позната и како Трновска. Најпозната меѓу нив е третата на која празникот, познат под името Петковден и се празнува на 27/14 октомври, и поради тоа и другите две се идентификуваат со неа. Ефтим Спространов во записите на обичаи и верувања од Охрид сведочи дека се правело разлика меѓу Петковден, празникот во октомври и Света Петка од 26 јули (стар стил). Тој уште сведочи дека на овој ден од градот и од селата оделе на манастирот посветен на света Петка во близината на Охрид.

Овие личности името го добиле поради тоа што се родени во петок, а петокот бил ден за подготовка поради тоа што кај Евреите во претхирстијанскиот период саботата била празник. Оттука Параскева значи подготовка.

Првата Света Петка  е преподобната маченица Параскева Римјанка. Во нејзиното житие се вели дека нејзините родители биле Римјани, дека биле христијани и дека таа како единствена ќерка им се родила по долги и искрени молитви. Уште од мала била воспитувана во христијански дух, а и самата влијаела врз луѓето да се однесуваат христијански. Рано и умреле родителите, а таа целиот имот го раздала на сиромаси и се замонашила. Како монахиња со уште поголема жар го проповедала христијанството иако во тоа време оваа вера била забранувана и најжестоко прогонувана од римската власт. Пакосните Евреи први ја наклеветиле кај императорот Антониј Пиј, кој најпрвин со ласкања се обидел да ја придобие да се откаже од својата вера. Но кога во тоа не успеал ја подложил на жестоки измачувања ставајќи и на главата вжештен шлем. Но и од овие страдања на чуден начин се спасила, побегнала од Рим и продолжила да ја проповеда вистинската вера Христова. Уште на два пати, односно уште во два града Параскева била измачувана но пак на чуден начин се спасила, неверојатно брзо излечувајќи се од раните. На нејзиното мачење присуствувал и самиот император, а кога била фрлена во котел со врело масло и со катран, таа останала неповредена, а од течноста му прснало на императорот во очите по што тој ослепел. Параскева се помолила на Господа и тој оздравел. Гледајќи ги нејзините страдања, но и чудата што се случувале многумина ја примиле христијанската вера. За да ја скријат вистинската причина за нејзиното брзо оздравување, паганите нејзините чуда ги објаснувале со маѓии, а оздравувањето му го припишувале на нивниот Бог. Но самата Параскева еднаш на мачителот му рекла: „Не ме излекуваа твоите Богови, туку мојот единствен Бог Исус Христос.” Најпосле некој кнез по име Тарасиј ја исекол со меч. Тоа се случило во ИИ век. Подоцна моштите и биле пренесени во Цариград.

Култот кон Света Петка кај нашиот народ е многу раширен. Таа се смета за заштитничка од разни несреќи, но и од многу болести. Со нејзиното име се поврзани и чудотворни икони и многу лековити води наречени петочни води. Оттука и празнувањето на петокот како посебно тежок ден во неделата. Според некои записи од минатото во некои наши краишта (на пр. Мариово) петокот се празнувал повеќе од неделата.