Бугарската редакциjа на Доjче Веле разполага сo документ, обозначен каkо анализa на ДАНС за ситуациjата во Бугарија през првите 6 месеца на 2009. Не можем да гарантираме за автентичността на документота, но ja предполжоваме

Бугарските летоци пред парламентарните избори во 1990 година можат да се гледаат како дел од стратегијата за спречување на одвојувањето на Македонија од СФРЈ, но и како дел од стратегијата што со децении се градеше, а чија цел беше создавање омраза меѓу Македонците и Бугарите

 Мудрецот Глигоров


На изборите во 1994 година уште по првиот круг на гласањето победи Киро Глигоров, човекот за кого четири години пред тоа се градеше имиџот на мудрец, иако никогаш не беше јасно на што се темели таквата мудрост, односно манипулација со граѓаните на Македонија. На изборите беше можно да се гласа и така што, доколку го нема името на гласачот во избирачкиот список (на кој бил на претходните избори), му беше овозможувано да гласа со тоа што името му беше запишувано во тетратка! Потоа, и гласовите на тие луѓе беа легално третирани. Меѓутоа, се појави проблем кога требаше да се изброи вкупниот број на гласачи за да може да се определи цензусот и да се пресмета дали Глигоров победил во првиот круг или треба да оди на второ гласање, што со оглед на искуството од 1990 година, кога меѓу двата круга дојде до промена на расположението на гласачите, за СДСМ не беше посакувана варијанта. Доколку се броеја гласачите во избирачкиот список и тие запишани во тетратките, цензусот не беше исполнет. Спасоносното решение беше најдено така што тогашната Државна изборна комисија сметаше дека ливчињата на гласачите од тетратките се валидни, но не дозволи нивниот број да се додаде на бројот на гласачи запишани во избирачките списоци и на тој начин да се определи вкупното гласачко тело на Македонија. Така, гласачкото ливче на еден гласач беше признаено, но тој потоа не беше броен при определувањето на цензусот, со што се спушти бројот на гласови потребни за победа на Глигоров уште во првиот круг. По изборите, членови на разни изборни комисии од главниот град чуваа дома како сувенир дузина гласачки ливчиња за кои тврдеа дека биле допечатувани во печатница во еден подрум во Скопје, а кои биле уфрлувани со однапред заокружен број, но и тоа никогаш не беше соодветно истражено.

Тие избори всушност ја отворија вратата за подоцнежните фалсификати кои Македонија скапо ја чинеа: како тие при изборот за претседател во 1999 година, така и тие од 2004-та. Сите три фалсификати беа аминувани за регуларни и од набљудувачите на меѓународната заедница, иако посебно со нив во неврат отиде и авторитетот на судовите кои како последна инстанца одлучуваа по жалбите на одбиените приговори од ДИК. Сепак, за разлика од изборите од 1999 и 2004 година кога мноштвото од граѓаните само горчливо се смееја на случувањата, сфаќајќи што се случува, тие од 1994 година ќе останат забележани како добро одработена манипулација со луѓето. Интересно, и за овој случај ВМРО-ДПМНЕ никогаш не се обиде да ја извади вистината надвор од тесниот круг луѓе кои точно знаеја што се случуваше.