Sepak temava e otvorena za licnost , covek koj ni znacel mnogu ,a vekje ne e del od nasite zivoti .

 

Spomnuvanje zivotni ovde,vo ovaa tema??? Kje go upotre*am najblagiot izraz na koj se setiv vo momentov- krajno nevkusno!

Моето детство го поминав со неа...ме носеше во градинка.....ме земаше....ме шеташе...ми плетеше плетенки...мартинки....шалчиња...капчиња...само таа знаеше да направи супа и да ме мотивира да ја изедам и да барам уште една чинија...од денот кога почина не сум ставила во уста....не не и не.....

Мала бев...но памтам...памтам татко ми колку ја мразеше...го памтам денот кога и се слоши...памтам кога моите ме земаа со нив во болница...

...јас скоро и да израснав во болница..ама тој ден...сите тие апарати на кои што беше приклучена...кошмар

Потоа ... сите домашни посети...сите тие инфузии...сакаа да и го продолжат животот...што дека...само ја измачија...почина сабота кон недела....рано во 4.....ниедна сестра не приметила се до 6...толку беше....

На денот на погребот на мајка ми и викав ... не плачи...стара беше...а таа..

Колку е краток животот.... и ден денешен ми е тешко да одам да оставам цвеќе...одамна немам отидено...тешко ми е

Никогаш нема да заборавам ни миг од нашата..дружба...премногу ми фалиш...неизмерно те сакам

Сега кога имам еден куп проблеми,нив ги нема, а беа секогаш тука да ми помогнат....а дали знаат дека ми треба нивната помош? сигурна сум,знам дека се со мене се додека постојам....а постоењето без нив е многу тешко....скоро незамисливо!

ако ја сакаш нема сила да те натера да ја пуштиш

ако ја пуштиш си пак ѓубре оти си испуштил љубовта 

намаш правилен подход во ситуацијата 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 

а ако се обасем дали ќе и биде убаво на планетата  ?ќе и биде .И онака е премногу населена со секакви африканци и азиатци......Мора да има место и за нив .

Сосема се согласувам со ова и сосема се придржувам кон кажаново. Инстант психологиите и непотребните филосоии доколку би го давале потребниот ефект, луѓето одамна немало да имаат потреба од помош од други, стручни лица За жал, целосно ја разбирам болката твоја, затоа што знам низ што минува човек кога гледа дека може даја изгуби личноста која многу ја сака, кон која е приврзан и за која се би сторил. Едноставно, со такви нешта човек тешко се помирува. Дури и откако ќе ја изгуби, никогаш нема да се помири со тоа. 

Ако некоја личност сакаме, нема да има сила што ќе не сопре да се бориме за таа личност и да ја испуштиме без борба. Конкретно, јас, ако треба и светот на глава ќе го превртам, се што  ќе ми се испречи во тоа во пепел и прав ќе претворам, нема да се штедам ни самиот ниту најмалку, ама никогаш, никогаш нема да дозволам да ми се случи да ја изгубам личноста која ја сакам и почитувам. 

Секако, погоре изнесеното се однесува на такви тешки животни ситуации на какви што мисли ekszi88 , а не на секојдневните и не толку значајни потешкотии, со кои мора да се соочуваме.

Shto mislite, shto mozhev da storam... mozhev li da ja zadrzham... i da  ja gledam kako umira i strada... bez solzi? bez bolka?

Imavme li izbor ili pak moravme da ja "pushtime"da odi .... bez solzi? bez bolka? 

Ama, zatoa vechno kje e vo moeto srce - dali i toa e "pushtanje"?

Toкму така, тогаш сме присилени да ги пуштиме, но не значи дека тоа треба благоволно да го сториме и со тоа да се согласиме. Го задржуваме начинот да не се согласиме со тоа, па дури и никогаш да не се помириме со таквата загуба. Тоа е наше право, кое никој не може да ни го одземе, независно дали сме верници, или не сме. Tоа што некој е верник, не значи дека со се и сешто треба да се помирува, ниту да се согласува. Јас сум верник, ама ниту оддалеку не можам да кажам дека се помирувам со се и сешто. Благодарение на тоа, мајка ми остана жива. Тоа ми е доволен знак дека не треба да се менувам и треба да останам таков.

Утехите на луѓето нека не те загрижуваат. Луѓето во такви моменти не знаат што да кажат, па затоа и ги говорат оние стандардни нешта. Нека не ти претставуваат товар такви нешта. Јас на такви нешта и не обрнувам  соодветно внимание, ниту ги слушам. 

Сношти уште една личност замина од мојот живот. Денес си седав и чекав додека го земат од болница и се мислев колку е неправеден животов. Пред неколку дена се смеевме, а сега го нема. Го нема.

Не беше стар а си замина. Животот ни приредува непријатни изненадувања.

Никогаш повеќе нема да те видам, ама засекогаш ќе останеш во моето сеќавање и моето