ТЕХНИКИ

Обликувањето и смалувањето на дрвата се постигнува со неколку одновни, но прецизни техники. Минијатурноста на дрвото и листовите се одржува со рамномерно кастрење на лисјата и корењата. Тука се применуваат разни методи, бидејќи секој вид дрво се напупува поинаку. Покрај ова, извесни кастрења мора да се вршат сезонски, бидејќи највеќето дрва имаат период на мирување кога не растат корења и лисја; несоодветното кастрење може да го ослаби или уништи дрвото.
Дрвата соодветни за бонсаи се обликуваат со жица. Бакарна или алуминиумска жица се обвиткува околу гранките и стеблата, држејќи ги гранките додека тие самите не се здрвенат (потоа жицата се отстранува). Некои видови не зе здрвенуваат многу, или се веќе премногу крути/крти за да бидат обликувани на овој начин. Во овој случај обликувањето се врши главно со кастрење.

За стимулирање на возраста и зрелоста на едно бонсаи, може да се применат техниките наречени Џин и Шари. Џин се прави со отстранување на кората од поврината наголема гранка или стеблото, додека Шари е целосно соголување на една гранка. Овие техники го имитираат природното создавење на лузни и отпаѓање на гранки. Овие техники треба да се применуваат со внимание, бидејќи соголените места се подложни на инфекции, а претерано отстранување доведува до прекин на растот на дрвото над тоа место. Исто така кората не смее никогаш да се отстранува сосема во облкна прстен бидејќи тоа го прекинува доводот на вода и хренливи материи од тоа место нагоре.

Превземено од Википедија

Заради ограничениот простор во бонсаи-саксијата, негата може да биде незгодна. Плитките садови го ограничуваат кореновиот систем со што соодветното наводнување станува уметност сама за себе. Додека некои видови можат да издржат периоди на релативна суша, други бараат речиси постојана влажност. Прелестото наводнување или оставање на земјата расквасена може да резултира со габични инфекции и трулење на корењата. Сонце, врелина и изложеност на ветер можат бргу да го исушат растението, и затоа влажноста на почвата треба да се проверува на дневна база, а кога е потребно, растението да се нававадува обилно. Земјата не смее да стане „барут-сува“ дури ни за кратки периоди. Лисјата на некои растенија кои се одгледуваат за боонсаи (како обичната смрека) не покажуваат знаци на оштетеност пред штетата да стане преголема, и може да изгледаат зелени и здрави дури и во случај кога корените им се уништени.

Во постудени клими не смее да се дозволи земјата да стане презаситена со вода бидејќи тоа доведува до трулење на корените. Во потоплите клими, бонсаите треба да седат во плитки водоотпорни садови кога не се користат, и да им се даде можност да опсорбираат вода од дното на саксијата за да не дојде до дехидрација.

Пресадување

Пресадувањето и кастрењето на корените на бонсаите се врши на пролет, веднаш пред да излезат од периодот на мирување. Додека се во развој, бонсаите се пресадуваат еднаш на две години, и поретко кога се позрели. Пресадувањето од една во друга саксија спречува растението да стане врзано за саксијата и предизвикува раст на нови корени, за дрвото да може послободно да апсорбира влага.

Превземено од Википедија

Жичено обликување

Најмоќната алатка за обликување на дрвото е жицата. Најдоброто време за обививање на дрвото е пролет или есен кога дрвото има најмалку лисја и не е круто. (Дрвјата зиме стануваат крути заради многу помалиот притисок на растителните сокови во стеблото и гранките.)

Дрвото се обвива прво околу стеблото, а потоа спирално околу гранките. Самото дрво потоа ги води гранките во саканиот правец. Друга метода е закачување на тегови на гранките, така што тие виснуваат и дрвото изгледа постаро.

Жицата се остава на дрвото за време на сезоната на растење. Меѓутоа дрвото не смее да ја надрасне жицата, бидејќи кората се врзува за жицата и потоа отстранувањето е трауматично. КОга е време да се отстрани жицата, таа се сече на мали парчиња (а не се одвиткува) и вака се прави помала штета на лисјата.

Дебелината на жицата треба да одговара на големината на гранката — поголеми гранки се обвиткуваат со подебела жица. Наместо подебела жица може да се користат и две потенки жици заедно. Жиците не смеат да се вкрстат.

При виткањето на гранките треба да се внимава да не се прекине или прекрши некоја гранка. Особено внимание треба да се обрне при виткање на гранката близу до стеблото, бидејќи таму таа е најкршлива. Можно е и гранката да се витка постепено, малку по малку, през подолг временски период.

При работа со гранките треба дас е внимава и на саканиот стил на дрвото.

Алатки

Постојат посебни алатки за одржувањена бонсаи. Најчестата алатка е конкавниот секач за кастрење на фиданки без оставање на никулци. Други алатки се прачки за виткање, клешти за жица и разни ножици за фино или грубо обликување. За обликување и држење на гранки се користи алуминиумска или анодизирана бакарна жица.

Превземено од Википедија

Место на чување

Наспроти широко распространетото мнение, бонсаите не се одгледуваат во затворени простории, бидејќи така најверојатно би умреле. Додека исвесни тропски растенија (Ficus, Schefflera, и др.) може да успеваат на затворено, највеќето бонсаи се развиени од дрва приспособени за умерена клима (четинари, јавори, ариш итн.) и сакаат период на мирување. Речиси сите дрва бараат неколку часа диреткна или сосема малку филтрирана сончева светлина секој ден.

Презимување

Некои дрва бараат заштита од временскит еприлики и зимските техники се применуваат во зависност од тоа колку дрвото е приспособено за дадената клима. За време на презимувањето, умерените видови треба да мируваат, но треба да се внимава листопадните дрва да не излезат од мирувањето прерано. Рамки во земја, незагреани гаражи, тремови и слично се најчести места за презимување. Растението во својот сад може и да се покрие со лисје или слама или пак корењата да се закопаат под мразот на земјата.

Превземено од Википедија

-------------
http://imageshack.us">
Shot at 2007-06-30[/IMG]