Окупација од Бугарската војска 1941

scorpius напиша: Големи докази, нема што... Кинофилм и раскажано од некоj... Многу луге се убиени или мачени за тоа, што се биле партизани, комунисти, антифашисти и слично. Дали има некоj, коj е убит за тоа, дека е Македонец?

Сите тие се бореле за слободна Македонија, се декларирале Македонци, а и слики има поназад за она кое го тврди жената-борец. Тоа значи има докази за тоа што го тврди. Ако не се бореле за слободна Македонија, немало да излезат воопшто да се борат, ќе биде дел од комунистичката партија и немало да ја истакнат паролата за слободна Македонија.

scorpius напиша: Големи докази, нема што... Кинофилм и раскажано од некоj... Многу луге се убиени или мачени за тоа, што се биле партизани, комунисти, антифашисти и слично. Дали има некоj, коj е убит за тоа, дека е Македонец?

Значи оправдано било да се убие некој кој бил, партизан или антифашист?! Не во ред да се убива некој кој бил фашист или натрапник бугарски.

Ти така ја оправдуваш бугарската окупација на Македонија?!

Изменето од Platenik - 26.Октомври.2009 во 06:15

Зар не эаклучи ништо од филмчево колку убаво глумецот објасни абе илјада постови неможат да објаснат како го кажа добро

чоли напиша: Platenik напиша: scorpius напиша: Големи докази, нема што... Кинофилм и раскажано од некоj... Многу луге се убиени или мачени за тоа, што се биле партизани, комунисти, антифашисти и слично. Дали има некоj, коj е убит за тоа, дека е Македонец? Значи оправдано било да се убие некој кој бил, партизан или антифашист?! Не во ред да се убива некој кој бил фашист или натрапник бугарски. Ти така ја оправдуваш бугарската окупација на Македонија?! Рамносметката за периодот октомври 1941 г.- август 1944 г. са убити цивилни лица и партизани - около 200 човека. За истиот период жртви од бугарската армиjа и полициjа около 100 човека од кои 20 са жртви на англо-американските бомбардировки. За 4 години "Народно-освободително востание" жртвите са по малко од едно средно земетресение. --- Сичко друго е легенди и митове (и како видим и игрални филми)

И уште илјадници инвалиди, луѓе кои од ќотекот психички се растроија, илјадници исчезнати при насилната мобилизација во бугарската војска ( притоа запишана како доброволна во вашите книги- па уште некој се обидува да убедува дека и тоа било доказ ), разурнувања и слично. Да не говорам за затворите ваши и познатата техника "десет удри едно брои".

Еве и внуката на Делчев јасно кажува како Македонците во Штип ја доживеале окупацијата. Никаде нема ослободители...
Патем, сликите од прилепската касарна одлично покажуваат еден масакр, заедно со писмото кое ги потврдува.

Народното востание во 1941 година е мит, но во 1943 година е веќе реалност.

Време е и тука да се трсат одговори: Што се е случило сепак?

Македон напиша: Значи пак може да се говори за востание против окупатори.Прво, 11-ти Октомври е почеток на народното востание, тогаш се формирани првите партизански бригади, првите немири се појавуваат тогаш, при "доброволната" мобилизација истотака, се бара слободна Македонија. Во 1942 година веќе се пристапува кон формирање бригади во сите краеви на Македонија, веќе имаме постојани судири, имаме убиени, стрелани, ѕверски мачени деца и слично. Во 1943 веќе е факт едно сенародно движење против бугарскиот окупатор, формирање големи воени одреди, создавање на првите слободни територии и слично. Тоа е еден процес, тоа е она кое навистина може да се нарече герилска борба, во случајов, секако, народно-ослободителна. Востание не подразбира тоа да биде славно, но кратко, туку ефективно, па ако треба и малку подолго.

Сепак - истинсо партизанско движение до средата на 1943 година е немало. Имало е по висока активност малко повеке од една година (маj 1943 - септември 1944). Но малко е смело да се нарече востание. Като читам тук:

http://www.sojuznaborcibitola.org.mk/1942.htm

са подробно изброени сички форми на "востанието", како например тази:

Февруари 1942 година
Обид за сменување на кметот во селото Братиндол и Снегово

Поради големото незадоволство на селаните од Братиндол и Снегово спрема кметот на селата братиндолската партиска келија на еден свој состанок решила да истапи организирано против него. Откако селаните биле припремени во одреденото време, во местото викано „Џамија“ дошле скоро сите селани од Братиндол и Снегово.Тука дошол и самиот кмет со пушка. Протестирајќи против неговата поткупливост, лажливот и друго, селаните избрале делегација (сето организарано од страна на партиската организација) која била обавестена да бара сменување на кметот од општинскатавласт во село Дихово. Меѓутоа, иако делегацијата тоа го барала сепак претседателот на општината не превзел некоја конкретна акција за сменување на кметот. Тогаш, селаните истапиле и пред „Околиското управление“ во Битола , но пак окупаторскиот режим го задржал кметот зошто бил одан на власта.
Иако акцијата не успеала, партиската организација ги придобила скоро сите селани против кметот, а со тоа и против власт

----
много скромна е била сопротивата срешту "Бугарскиот окупатор"...

Неодамна го прочитав следниот интересен демант (објавен во „Утрински весник“), кој фрла повеќе светлина за некои настани од 1942:
„Ова е вистината за
Невена Георгиева-Дуња
Одбор на семејствата на загинатите борци осуденици, интернирци и жртви на фашизмот од НОАВМ - Велес
Во вашиот весник од 25 јули 2005 година во рубриката "Времеплов° има една неточност. Невена Георгиева-Дуња, млада македонска партизанка-борец во Велешкиот партизански одред - учесник во НОВ, не е убиена од бугарската полиција, туку од велешката контрачета, којашто се бореше заедно со бугарскиот фашистички окупатор против народноослободително движење.Велешкиот партизански одред "Димитар Влахов° беше нападнат од велешката контрачета во близина на селото Папрадиште, и таа е убиена од контрачетниците во борбата што се води на 6 декември 1942 година. Еве што кажува командирот на велешката контрачета, Пано Николов-Мане од село Ветерско, Велешко, покрај другите злосторства што ги правел, еве што кажува за ова злосторство. "Во тоа време почнаа да пукаат одозгора и ми кажаа дека имало шест души и побегнале кон Јакупица. По малку дојде во Нежилово групата што се бореше и П. Г. од Велес ја донесе главата на една партизанка. Ни кажаа контрачетниците дека главата била на една партизанка од Скопје и ја викале Дуња (Невена Георгиевска Дуња). Неа на 2 декември 1942 година ја убија Ристо од Ораовец, Апостол од Еловец и Петре од Отишино, а Тоде од Нежилово Ј ја пресекол главата. Тој за ова заедно со своите другари од околискиот полициски началник од Велес добиле 40.000 лева. Главата Ј ја пресекле таму каде што била убиена. Од Нежилово до Богомила јас наредив да ја носат главата на партизанката по целиот пат за коса за да ја гледаат селаните и да се плашат. Во Богомила главата ја предадовме на полицискиот участок (полициска станица - н.з.). Полицијата во еден чевларски дуќан во Велес ја стави во излогот на главната улица за да ја гледа народот и да се плаши. Командирот на контрачетата и другите контрачетници (со исклучок на П. Г. од Велес) се осудени и стрелани.
Ова е вистината за овој настан.