ВЕРСКИ ВЕСТИ

   Zosto ovaa tema ne steknala prostor vo interesot na adzija ,podetalno da ja obraboti?Serioznosta na bogohulnite temi predstaveni kako hristijanski ,ne li go zasega?  Mislam deka e strasno toa-kolku nedemokratski da izgleda, da se tolerira vakvo nesto so hristoviot predznak.
Jas od svoja strana moram nezadrzlivo da istaknam edna vistina:
VISTINSKOTO HRISTOVO UCENJE E NAJGOLEM NEPRIJATEL NA PROTIVPRIRODNITE BLUDNI DEJSTVA.

Автор	Порака Тема Пребарувај Опции за темата Внеси реплика Внеси нова тема Верзија за печатење Преведи Тема
Ignacio Lojola Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Нов член Регистриран: 06.Декември.2006 Статус: Офлајн Поени: 15	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај Ignacio Lojola Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 13.Декември.2006 во 01:10
	Zosto ovaa tema ne steknala prostor vo interesot na adzija ,podetalno da ja obraboti?Serioznosta na bogohulnite temi predstaveni kako hristijanski ,ne li go zasega? Mislam deka e strasno toa-kolku nedemokratski da izgleda, da se tolerira vakvo nesto so hristoviot predznak. Jas od svoja strana moram nezadrzlivo da istaknam edna vistina: VISTINSKOTO HRISTOVO UCENJE E NAJGOLEM NEPRIJATEL NA PROTIVPRIRODNITE BLUDNI DEJSTVA.
	DIFENSOR FIDEI - SOCIETAS JESU

аџија Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 25.Октомври.2006 Статус: Офлајн Поени: 5474	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај аџија Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 13.Декември.2006 во 11:39
	Ако Јован и бектешите проповедаат друго учење ќе можат да се регистрираат?! "Вечер" дознава дека спорната, за Европа формулација во членот осум, која предвидува "од една вероисповест да може да се регистрира само една верска заедница", во најновата верзија на Законот ја нема. Најверојатно името и верското учењето ќе бидат главните критериуми за да може една верска заедница да добие регистрација. Новиот Закон за верски заедници нема да забранува, туку ќе пропишува начини како и под кои услови ќе може да се регистрира една верска заедница, дознава "Вечер". Спорната, за Европа формулација во членот осум, која предвидува "од една вероисповест да може да се регистрира само една верска заедница", во најновата верзија на Законот ја нема. Изворите на "Вечер" тврдат дека со Законот ќе бидат пропишани норми кои ќе мора да ги исполнат верските заедници за да можат во судска процедура да добијат регистрација. Ова е компромисот што Владата, преку модификации на неколку членови од последната верзија, веќе го изготвила и тој ќе им биде презентиран деновиве пред се на МПЦ, ИВЗ, но и на ОБСЕ. Од нив се очекува позитивно мислење за да може Македонија до крајот на првото тромесечие од 2007 да го има Законот кој Европа и НАТО го бара како еден од условите за членство. "Вечер" дознава дека во најновата верзија на Законот се преземени искуства од неколку европски држави. Најверојатно името и верското учење ќе бидат главните критериуми за да може една верска заедница да добие регистрација. Индиректно тоа значи дека на Јовановата охридска архиепископија нема да и се попречува регистрацијата доколку таа во судска постапка докаже дека ги исполнува условите да биде регистрирана како легална верска заедница. Завчера и премиерот Никола Груевски по средбата со скопскиот Бискуп, Киро Стојанов, потврди дека Законот го има во неговите раце, но одби јавно да ги соопшти компромисните формулации се додека за нив не добие согласност од засегнатите страни. Дали двете најголеми верски заедници, МПЦ и ИВЗ, ќе се согласат со бришење на спорната алинеа од Законот засега останува нејасно. Тие одбиваат какви било коментари се додека не го видат предлогот од Владата на маса. По последните интензивни средби нивниот став беше дека се можни модификации но во никој случај бришење на формулацијата, "од една вероисповест да може да се регистрира една верска заедница". Г.Г. СТЕФАН: Ватикан не е вистинската адреса за црковниот проблем Архиепископот Охридски и македонски, г.г. Стефан завчера изјави дека прв пат слуша оти премиерот Никола Груевски има намера да патува на аудиенција кај папата Бенедикт 16. Г.г. Стефан смета дека Ватикан не е вистинската адреса за решение на црковниот проблем. -Ватикан не е вистинската адреса и место од каде што треба да бараме поддршка, бидејќи овде станува збор за недоразбирање на две православни цркви и тука треба да се бара решението. Вистинската адреса е Вселенската Патријаршија и сите помесни православни цркви, бидејќи прашањето на МПЦ и спорот со СПЦ е во интерес на севкупното православие, изјави Архиепископот Охридски и Македонски, г.г. Стефан. Премиерот Груевски во сабота ќе биде примен од Поглаварот на римокатоличката црква, Папата Бенедикт Шеснаесетти и лично ќе му ја врачи поканата за тој да ја посети Македонија. ШТО ПРЕДВИДУВА БУГАРСКОТО ИСКУСТВО? Во бугарскиот Закон за религиите нема одредба "од една вероисповест да се регистрира само една верска заедница", но истиот Закон овозможува заштита на веќе постојните верски заедници од паралелни верски институции на тој начин што предвидува критериуми за регистрирање. Бугарија тоа прашање го регулирала на тој начин што не дозволува регистрација на две вероисповести со исто име и иста доктрина, од која пак клучно за регистрацијата е името на верската заедница. *Марјан Николовски*

orto Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 13.Октомври.2006 Статус: Офлајн Поени: 916	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај orto Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 13.Декември.2006 во 19:50
	ПОВЕЛИ , АЏИЈА ЕДУЦИРАЈ СЕ МАЛЦЕ ЗА ЦРКВАТА ХРИСТОВА Архимандрит Георгиј Капсанис (игумен на манастирот на преподобен Григориј на Света Гора) Православната еклисиологија и современиот човек Доживувањето на тајната на Црквата како тајна на Божественото и човечкото, на вертикалната и хоризонталната во Христа заедница денес кај мнозина членови на Црквата е ослабнато. Ја сфаќаме Црквата не толку како Тело Христово и заедница на Светиот Дух, колку како “религија”, или како установа за задоволување на религиозните потреби на некои религиозни луѓе, или како националнополитичка организација која им служи на социолошките цели. Последиците од таквото нехристолошко, неличносно и надворешно гледање се очигледни. Најнапред во богослужението не постои секогаш чувството за заедницата што Му служи на Бога, “на богослужбената заедница”, туку е присутно чувството на локалното собирање на индивидуи коишто одвоено Му служат на Бога. Тие изолирани и обично отсечени од Православното предание индивидуи претпочитаат музика (пеење) што ним им се допаѓа и во нашите храмови ја заменуваат преданиската и согласна со целиот дух и етос на Црквата византиска музика со западните романтичарски мелодии што ги пее еден хор одвоен од црковното собрание со една завеса. Во тие хорови возможно е да пеат и атеисти, или инославни, како што веќе се случува во некои православни Цркви. Од истите причини се претпочита европското сликарство на Ренесенсата коешто го изразува западниот човекоцентричен дух. За жал малкумина забележуваат колку сето тоа ги фалсификува црковниот живот и благочестието на христијаните и ги отсекува од телото на Црквата, бидејќи ги оттуѓуваат од нејзиното живоносно предание. Но и Светите Тајни од мнозина се сфаќаат како дејствија или чинодејствија од приватен карактер и интерес, а не како еклисиолошки собитија. И самата par exellance Тајна на единството и заедницата, Тајната на Божествената Евхаристија, честопати се смета како средство за индивидуално усовршување и осветување, а не како Тајна на вотеловување во телото Христово, во коешто се осветувањето и спасението. Затоа и парохијаните не се поврзуваат како членови на едно тело и на едно семејство. Сочинуваат “маса” , а не заедница, збир на индивидуи, а не собор на личности во Христа. Како односите помеѓу верниците, така и односите помеѓу пастирите и верниците се неличносни. Исто така секое сепаративно движење во крилото на Ерархијата, на епископите, или на парохиите и на манастирите ги спречува неосвестените христијани во Црквата да ја препознаат “заедницата на Светите” и да пристапат во неа. Единството на клириците и на лаиците е најубедителната проповед и најпродуктивниот мисионерски метод. Луѓето од сите епохи имаат длабока потреба за примање на нивната личност во една заедница на љубов и на братство. Таа потреба ја чувствува и во голема мера неисполнетиот современ човек поради неговото големо оттуѓување од Бога, од коешто следи неговото оттуѓување од ближниот. Бидејќи Бог отсуствува од животот на луѓето, отсуствува и соединувачкиот центар, а луѓето и покрај многуте средства за комуникација, дури и кога се доближуваат меѓу себе, остануваат суштински, дешевно неповрзани, како што се случува и во самиот брак. Оттуѓувањето се проширува поради новите услови на живот. Човекот во анонимното мноштво на големите градови или во механизираните и неличносни услови на работа, образование, релаксација, ја нема можноста да постои како личност, да ги сретне другите човечки личности, за да побара една вистинска заедница со нив. Во таквите околности претставува една бројка, паразит на една машина, потрошувач на потрошувачкото општество. И така немоќен да живее во заедница со Бога и со ближните човекот прибегнува кон сурогати, вештачки блаженства и рај, неодговорни телесни односи и сл. , што конечно му ја проширувааат не-заедницата и го прават невротичен и плашлив. Така целата состојба на човекот претставува еден предизвик за Црквата, еден трагичен повик сличен со повикот на Македонецот: “премини во Македонија и помогни ни” (Дела 16,9). Современиот човек, дури и кога не може тоа да го изрази, очекува од Црквата да го пројави надворешно она што е внатрешно, т.е. Богочовечката заедница. Поставеноста на пастирите наспроти своето паство, организацијата на епископиите и на парохиите, секој детал од животот на Црквата да ја открива нејзината вистина. Кога вистината на Црквата не се изразува со нејзиниот живот, Црквата нема да има доверба во светот. А вистината на Црквата којашто сите треба да ја живееме и потоа да ја проповедаме е тоа дека Воплотениот Логос Божји но прави членови на Неговото Тело и заедница на Светиот Дух. Оваа вистина ја сведочи секој христијанин којшто е вкоренет преку верата во светото единство на Пресвета Троица во Црквата. Секојдневно се бори да напредува преку покајанието и постанува блескав знак за тоа единство во светот. Сиот негов живот постанува еден повик кон оние што доаѓаат во контакт со него да го остават расцепканиот и егоистичен живот и да учествуваат во “единството на верата и заедницата на Светиот Дух”. Господ нека ни ја даде Својата благодат со смирение и славословие да го примиме дарот на Богочовечката заедница и единство во Црквата и да напредуваме во него “додека сите не стигнеме до единство во верата и познание на Синот Божји, до состојба на совршен маж, до мера на озраста од Христовата полнота” (Еф. 4,13). Изменето од orto - 13.Декември.2006 во 19:51
	(kоран 10, 94) (аллах рече моамеду) Ako сумљаш у oно што ти oбљављујемо, упитај oне (Жидове и Кршчане) koji Читају Kњигу (БИБЛИЈУ), прије тебе објављену

aladin Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 30.Октомври.2006 Статус: Офлајн Поени: 2043	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај aladin Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 14.Декември.2006 во 19:12
	eve edno intervju da go procita dragiot nas Hadzija:Razgovor sa Ebu Hafsom, legendarnim komandantom čečenskih mudžahida, o njegovom bliskom prijatelju, Šamilu Basajevu, o medijskoj blokadi borbi u Čečeniji, o pobjedi Hezbullaha u Libanonu,o planovima za budućnost, te o novčanoj pomoći iz Turske koja dolazi za čečenski front. Islamska republika Čečenija nastavlja džihad, džihad koji je počeo prije onih u Iraku, Afganistanu i Somaliji. Unutar Republike, dolazi do promjene strategije, i sada se na čelo imenuju mladi komandanti koji izvode smrtonosne i ključne operacije protiv ruskih okupatora. Naravno, ruski masovni mediji koji su pod Putinovom kontrolom ne izvještavaju o uspjesima čečenskih boraca pa svijet malo zna o njihovim uspjesima i najnovijim akcijama. Oni novinari koji se usude da budu objektivni su kažnjeni a ponekad čak i ubijani od strane onih koji su lojalni Kremlju. Zbog svega ovoga, mi smo odlučili da posjetimo ovu okupiranu zemlju da bi intervjuirali legendarnog komandanta čečenskih mudžahida, Abu Hafsa. Q: Zašto ste se priključili čečenskom pokretu otpora, i kako ste došli do te odluke? Abu Hafs: Čuo sam i vidio da čečenski muslimani žele da oslobode svoju zemlju od Rusije i da žele da svoj život žive u skladu sa islamskim učenjem. Rusi su okupirali njihovu zemlju; oni su ubijali muslimane, i stare i mlade, a također i žene, i zauzeli su sve muslimanske ustanove i muslimansku zemlju.Vidjevši sve to upitao sam se:“ Kako pravi musliman može biti, a da ne pomogne svojoj muslimanskoj braći ?“ Uvidjevši odgovor, odlučio sam da se pridružim džihadu u Čečeniji. Q: Kakva je situacija sa otporom sad? Možete li nam reći nešto o zadnjim događajima? Abu Hafs:Imam dobre vijesti za vas. Borbe u Čečeniji su se pojačale.Rusi sada više ne postižu više uspjeha; uspjesi su se okrenuli na našu stranu. Za vrlo kratko vrijeme mi ćemo pokazati cijelom Ummetu pravu silu i snagu Pokreta otpora, a takodjer ćemo i primijeniti novu strategiju. Svi komandanti su sada potčinjeni Dokki Umarovom.Ovo je prouzrokovalo novu strategiju i sada mi Rusima nanosimo gubitke svaki dan. Poslali samo mnoge ruske vojnike u pakao, a poslaćemo ih još više u operacijama koje slijede. Q: Sve ove godine borba i džihad u Čečeniji bila je povezana sa imenom-Šamil Basajev. Kakav je uticaj njegova smrt imala na džihad u Čečeniji? Abu Hafs: Molim Allaha s.w.t da primi Šamila Basajeva kao šehida; da mu podari Džennet i da nama obezbjedi priliku da se tamo sretnemo sa njim. Tokom historije, promjena komandanata je imala veliki uticaj na pokret otpora. Zato je moguće reći u vezi sa takvim herojom kao što je Šamil Basajev, da pokret otpora u Čečeniji treba da dobije još veću snagu sa smrću komandanta. To je tako zbog toga što je pravi otpor pomognut od Allaha Uzvišenog, i bitke se vode u Njegovo ime. U ovom slučaju svrha borbe je da se pomognu oni koji su potlačeni, da se vrati ono što im je oduzeto i da se muslimanski svijet vrati u pokornost Stvoritelju. On je bio jedan od najvećih šehida u historiji. Džihad u Čečeniji, pod vođstvom Dokku Umarova je jak; jak kao i za vrijeme vođstva Šamila Basajeva zbog toga što je svaki mudžahid u neku ruku-Šamil Basajev. Q: Tokom zadnjih godina, borili ste se rame uz rame sa Šamilom protiv Rusa. Kakav je kao osoba bio Šamil Basajev? Abu Hafs:Kada je komandant Šamil postao šehid, bilo je poznato diljem cijelog islamskog svijeta da je on bio jedan od vođa Džihada u zadnjem stoljeću. Ovaj hrabri komandant se nije bojao nikoga i u historiji će ostati zapamćen kao heroj. Ja sam bio bliski prijatelj našeg komandanta Šamila i mogu vam reći da je njegova hrabrost, mudrost i ratno iskustvo bilo cijenjeno kod drugih boraca. Rijetko koji komandant će biti priznat kao on. On je mislio samo o muslimanima, o tome kako da se ostvari sloboda i kako da se živi pod Allahovim zakonom, mislio je o oslobođenju čečenskog naroda, o životu u miru i sigurnosti u svojoj zemlji. Ovo je bio njegov primarni cilj, ali brinuo se i o palestinskoj borbi. Često je komunicirao sa onima koji su došli iz Palestine u Čečeniju. Šamil je bio veliki vizionar i nikoga se nije boja, sem Allaha. Neka mu se Allah s.w.t smiluje. Q: Mnogi iskusni komandanti su postali šehidi. Sada se kao komandanti postavljaju često mlađi ljudi, ispod 30 godina.Smatrate li da je to manjkavost? Abu Hafs: Preseljenje mnogih komandanata neće oslabiti silu i snagu Pokreta otpora. To što su komandanti mlađi ne znači nikakvu slabost; baš naprotiv, omladina dolazi u Džihad sa nadom da će biti isti komandanti kao što su bili Šamil, Jowhar, Maskhadov i Sadulaev koji su bili simboli Džihada. Ovi mladi komandanti su puni časti: Džihad je način na koji je Allah uzdigao Čečeniju. A ne smijemo zaboravit da je mladunče lava-isto lav. Q: Na američkoj listi „terorista“ tvoje ime je na vrhu. Da li si ti imao ikakve komunikacije sa Al Qaidom? Abu Hafs: Kada je Amerika govorila istinu o nama? Ili kada je dala istinite informacije o onome što se dešava u Iraku? Šta su to oni pričali istinito o afganistanskom i iračkom narodu? Kada su palestinski borci na fer način pobjedili na demokratskim izborima da li su oni (Amerikamci) poštovali prava Palestinaca? Zatvor u Abu Graibu pruža najveći dokaz o tome kakva je američka politika i kakav im je cilj. Kako da vjerujemo Amerikancima poslije toga? Što se tiče mene lično, ja sam došao da vodim Džihad na Allahovom putu. Takođe sam osoba koja je privržena svojoj veri. Da li bi bilo fer da onoga ko štiti čast, vjeru i potlačenu muslimansku braću nazovemo pripadnikom Al Qaide? Q: Postoje mnoge brige oko Al Qaide i njenog vođe Osame bin Ladena. Šta ti misliš o svemu tome? Abu Hafs: Rasprave i rasprave o ovome će se ponavljati i ponavljati.Nemoguće je svakome vjerovati. Moje mišljenje je da su oni grupa mudžahida, ista kao i ostale grupe. Oni pomažu islam i potlačene muslimane i Osama bin Laden je jedan od vođa Džihada. Molim Allaha da pomogne sve one koji se bore na Njegovom putu!! Q: Bilo je priče o tome da turski narod obezbjeđuje finansijsku pomoć za čečenski pokret otpora, navodno da iz Turske dolazi novac koji se šalje na prvu liniju. Da li je to istina? Abu Hafs: Ovo nije ni tvrdnja niti je pitanje. Mogu da kažem sljedeće; pomoć koja se skuplja i koja dolazi do nas ispunjava do kraja svoju svrhu. Mi na to pomno pazimo. Naša turska braća su nam pomogli sa iftarima za Ramazan, a pomoć u mjesecu Ramazanu je posebno blagoslovljena. Ovom prilikom zahvaljujem svim muslimanima na njihovoj pomoći. Q: Putin je proglasio amnestiju za sve one borce koji se predaju. Da li su neki iskoristili ovu prednost zbog neke finansijske dobiti? Abu Hafs: Amnestija je objavljena, ali postavlja se pitanje kao to da agresor može da oprašta onima nad kojima je izvršio agresiju i koje drži potlačenima. Baš suprotno, oni trebaju da traže da im mi oprostimo. Činjenica da su Rusi poduzeli jedan takav korak još više govori u prilog tome kolika je snaga čečenskog pokreta otpora, te slabost i nesposobnost ruske vojske. Niko od mudžahida nije prihvatio ovu ponudu. Desilo se obrnuto: čečenski borci su borbu nastavili još žešće. Q: Šta mislite o pobjedi koju je postigao Hezbullah protiv Izraela u Libanonu? Abu Hafs: Hezbullah je pobjedio u Libanonu zato što se borio za pravedan cilj. Pobjeda svjedoči o početku propasti zločinačke cionističke dominacije u Palestini. Q. Očekuje se da papa posjeti Tursku. Napadi na islam i na našeg Poslanika u zadnje vrijeme su postali sve učestaliji. Kako vi doživljavate sadašnju situaciju? Abu Hafs: Cionisti i radikalni kršćani ne prezaju od toga da napadaju Islam i našeg Poslanika s.a.w.s. Kao prvo sve je ovo namjerno pripremljeno i takva situacija je namjerno stvorena. Cilj ovih prljavih insinuacija i napada jeste da se poveća animozitet izmedu kršćana i muslimana ...i za američke lidere je to dobro došlo da se stvori dobra osnova za neku novu agresiju. Q: Da li želite da poručite nešto turskom narodu? Abu Hafs: Kaže Poslanik s.a.w.s:“Nema zahvalnosti ljudima bez zahvale Allahu“ Ja bi želio da izrazim zahvalnost turskim muslimanima koji su se odazvali pozivu da se pomogne potlačenim muslimanima i koji su pomogli mudžahidima. Jedan učenjak je rekao:“ Nastavak činjenja djela ka pravednom cilju sa upornošću jeste razlog primanja djela kod Uzvišenog Allaha“. Tako da svi oni koji su pomogli džihad u Čečeniji naći će nagradu kod Allaha s.w.t. O Abu Hafsu Abu Hafs je rođen u Jordanu 1973. godine. Nakon studiranja došao je u Čečeniju 1995 da se bori u ratu protiv Rusa. Pridružio se mudžahidskoj grupi Emira ibn Hattaba. Zbog njegovih izuzetnih vojnih sposobnosti i znanja, ubrzo je postao instruktor u toj grupi i jedan od vođa. Nakon preseljenja Hattaba, postao je zamjenik novog komandnata, Abu Welida. Poslije njegove smrti, preuzima komandu grupe i sada je zamjenik vrhovnog komandanta čečenskih mudžahida Dokke Umarova. Preveo CrniLeptir Samo za informacija do noviot moderator--- ova e prevzemeno od verski web sajt! pozdrav!

аџија Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 25.Октомври.2006 Статус: Офлајн Поени: 5474	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај аџија Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 15.Декември.2006 во 00:27
	Отшрафете го! Некаде помеѓу разочараноста од анемичната научна и академска заедница и револтот поради галопирачката десекуларизација што му се случува на општеството седнав и на мојот блог објавив десет причини поради што сакам да го нема крстот на Водно. И додека се дискутираше, додека тензијата растеше, на површината исплива и единаесеттата: онаа која го натера Ричард Даукинс во својот документарец кога зборува за религијата да употребува термини како „вирус“ и „корен на злото?“. Радикалната религиозност, онаа која Даукинс ја нарекува „милитантна вера“! Анонимни коментатори на различни блогови почнаа со рафални навреди и притисок кон оние што застанаа против градбата на Водно. „Тој крст тебе те има доведено на свет. Твоите прабаби тетовираа(т) крст на челото за турчинот да не ги забули“, „Ти си срам и отпадник на својот народ“, „Смрдлив Влав, граѓанин од Ш класа да не набројувам. Сапун да се направи од него“, „Сојузниците и останати да ги оставеа овие со свастика на ракав, уште година две, сега ни тие, а ни ние ќе немавме проблем со иднината! ќе немавме проблем за тоа крстот дали треба или не треба, а и нешто ме наведува дека ќе бевме малку повеќе побожни!“...вака коментираа најрадикалните. Тоа најмногу ме исплаши. По блоговите претежно пишуваат помлади луѓе. Што ќе се случи кога, вака воспитани, тие ќе пораснат? Црно им се пишува на секуларизмот и на европската иднина што се декларирани во речиси сите поважни државни акти. Еве ги моите десет причини што предизвикаа таков гнев. 1Провокација „за Шиптарите“ - Убеден сум дека добар дел од причините за градењето или за поддршката за градењето на крстот на Водно е „за инает на Шиптарите“, „да видат тие кој е овде газда“. Аргумент што е валиден исто толку колку што во бракот е валиден аргументот „да се знае кој дома носи панталони“. Сметам дека истото тоа е аргумент што побргу да се расшрафи монструмот затоа што симболизира нетолеранција, ксенофобија и оди против намерите за мирен соживот. 2Крстовите се градат внатре - Мислам дека крстот на Водно е симбол на кич-христијаните, на божем-верниците, на фарисејштината, не на оние што се вистински христијани. Христијанството не е прашање на големината на крстовите, прашање е на големината на доблеста што ја имаш. Крстовите не се градат на планини, тие се градат внатре во христијанинот. Имаше еден стих од Библијата во кој на христијанинот му се препорачува кога пости да си го измие лицето и да не се фали со тоа. А крстот е токму тоа - фалење со верата. 3 Симбол на фундаментализмот - Тргнувајќи од претходната причина (2) таа ерекција на Водно за мене го симболизира најлошиот дел од сите религии - политичкиот, лукративниот, фундаментиалистичкиот, силеџискиот, оној поради кој Инквизицијата палела, папата повикувал на крстоносни војни, оној дел од религиите поради кој и денес постојат бомбаши самоубијци... 4Лицемерно е - Не е ли малку дволично да се перчиш со крстови? Не е ли подобро тие пари што се дадени за крстот да се употребат за народни кујни, за училишта..., па и едно верско училиште има повеќе смисла од грдосијата на Водно. Познавам неколку христијани кои се срамат од градбата на Водно. 5Религијата не е бизнис - Ако крстот на Водно е изграден како туристичка атракција, мислам дека сите попови што собираат пари за таа намена треба да си ги остават мантиите и да почнат бизнис. Само не знам колку им е добар бизнис-проектот. 6Крстот не е неутрален симбол - Секоја споредба со Ајфеловата кула или со некои други монументи нема основа. Крстот не е неутрален симбол. Со него не може да се поистовети мнозинството. Одвај две третини од населението во Македонија е по потекло од христијански семејства и одвај две третини од нив се декларираат како верници и одвај две третини од тие што така се декларираат имаат поим што е тоа христијанство. Тоа значи дека на половината од населението тој симбол не им значи ништо, а многумина и ги иритира. 7Враќање во средниот век - Религијата и фанатизмот, строгото држење кон традицијата и суеверието, во многу ме асоцираат на среден век, на романтизам, на темно, на назадување, на незнаење. Крстови, споменици на војсководци (масовни убијци) и диктатори (Скендер бег, Александар Македонски...) - каков вредносен систем градиме ние? 8Железо без никаква вредност - Крстот на Водно нема никакво значење, освен негативното (како што погоре напишав на неколку места). Барањето за негово отшрафување не девалвира ништо. Нема традиција, нема ништо поврзано со него што би имало историска или културна (па дури ни религиска) вредност - едноставно: тој е само куп железо. 9Естетски дискутабилно здание - За естетиката може да се дискутира. Мене не ми се допаѓа крстот. Мислам дека ако веќе се градеше нешто, можеше да се изгради нешто многу поубаво. Ама на градителите не им било првостепено изграденото да биде убаво, туку тоа да биде крст. Впрочем еден од авторите ми е познат како автор на „руглоно“ од пешачки премин во Влае, таканаречениот „Влајко“ 10Не му е таму местото - Мислам дека не треба да го има зданието затоа што кога ќе го погледнам Водно сакам да видам планина. Вистинска, чиста, природна. Не сакам крстот да ми упаѓа во пејзажот, да ми ја контаминира глетката.

orto Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 13.Октомври.2006 Статус: Офлајн Поени: 916	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај orto Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 15.Декември.2006 во 00:35
	И сега со сакаш да кажеш со ова Хаџија ? Знаеме дека сите се против КРСТОТ ХРИСТОВ а впрочем ова е форум а НЕ преглед на дневни новости од весниците ако на некого му е потребна дотична информација ке си купи весник,СВАЌАШ! Изменето од orto - 15.Декември.2006 во 00:35
	(kоран 10, 94) (аллах рече моамеду) Ako сумљаш у oно што ти oбљављујемо, упитај oне (Жидове и Кршчане) koji Читају Kњигу (БИБЛИЈУ), прије тебе објављену

аџија Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 25.Октомври.2006 Статус: Офлајн Поени: 5474	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај аџија Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 15.Декември.2006 во 00:40
	Јас го ставив тука за дискусија, за дебата... Не реков ниту дека се сложувам ниту не... Не рипај одма ко попарен...

Boogie Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Посети го сајтот на членот Додај во листа на пријатели Модератор Слобода или Смрт Регистриран: 26.Октомври.2005 Статус: Офлајн Поени: 10652	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај Boogie Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 15.Декември.2006 во 00:47
	Крстот на водно е најубавото нешто што го обележала Македонија во последните 2000 год.Иначе дали го знаете значењето и поводот за крстот
	Борбата продолжува,поробениот за слобода а слободниот за совршенство

nindza Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Посети го сајтот на членот Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 10.Април.2006 Статус: Офлајн Поени: 2457	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај nindza Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 15.Декември.2006 во 00:51
	Mene mi e ok , no i ne mi e ko u grob da sme nad glava ni visi sto znam

аџија Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 25.Октомври.2006 Статус: Офлајн Поени: 5474	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај аџија Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 15.Декември.2006 во 00:53
	Што мислите за овој коментар на горенаведниот новинар на Шпиц: 2Крстовите се градат внатре - Мислам дека крстот на Водно е симбол на кич-христијаните, на божем-верниците, на фарисејштината, не на оние што се вистински христијани. Христијанството не е прашање на големината на крстовите, прашање е на големината на доблеста што ја имаш. Крстовите не се градат на планини, тие се градат внатре во христијанинот. Имаше еден стих од Библијата во кој на христијанинот му се препорачува кога пости да си го измие лицето и да не се фали со тоа. А крстот е токму тоа - фалење со верата.

sensei Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 31.Октомври.2005 Статус: Офлајн Поени: 2005	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај sensei Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 15.Декември.2006 во 11:24
	Kako se vika avtorot na tekstot?
	Gods Creative Force enters humanity through a mans love for his wife and desire to raise his family in a wholesome environment. It is reciprocated by a woman receiving his seed-spirit and nurturing it

аџија Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 25.Октомври.2006 Статус: Офлајн Поени: 5474	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај аџија Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 15.Декември.2006 во 11:36
	Ивица АНТЕСКИ

аџија Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 25.Октомври.2006 Статус: Офлајн Поени: 5474	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај аџија Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 15.Декември.2006 во 11:50
	Дека е будала, тоа е јасно... Но има и делумна вистина во ова... Особено обвинувањата за кич христијанство, за фарисејштината на оние во мантии и за бизнис интересите кои се поголеми од љубовта кон верата...

аџија Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 25.Октомври.2006 Статус: Офлајн Поени: 5474	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај аџија Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 15.Декември.2006 во 11:57
	Самоволие на митрополитот Богојавление е празник што треба да се слави со најголеми почести. Празник што го слават сите христијани. И во нашиот Охрид овој празник има посебно обележје со фрлање на крстот во водите на Охридското Езеро. Секоја година крстот го фрла господин Тимотеј. Оваа година голема желба на охриѓани и на одборот за прослава е тој крст да биде фрлен од раката на г.г. Стефан. Охрид го заслужува тоа зашто е град на многу цркви, на првите просветители. Но, тоа е оневозможено од страна на г.Тимотеј со образложение дека тој е митрополит на Охрид. Господине Тимотеј! Вие сте дебарско-кичевски митрополит, а не охридски. Вие сте во Охрид гостин, администратор и секој момент може да го напуштите и да одите во Дебар или во Кичево. Тоа што Вие си го доделивте Плаошник е само Ваша желба, а не канонска. Немате право да се мешате во изборот кој треба да го фрла крстот. Вие треба да го прашувате г.г. Стефан за се', а не тој Вас. Охридско-македонски е г.г. Стефан и нему му е местото овде. Тој треба да е главен на прославата во градот на црквите и вториот Ерусалим. Охриѓани се многу изреволтирани. Писмово е апел до г. Тимотеј да не дозволи раскол меѓу митрополитите и омраза од народот кон него. Со голема почит кон Одборот за прослава, Името познато на редакциjата

ВЕРСКИ ВЕСТИ

Архимандрит Георгиј Капсанис(игумен на манастирот на преподобен Григориј на Света Гора)

Православната еклисиологија и современиот човек

Архимандрит Георгиј Капсанис
(игумен на манастирот на преподобен Григориј на Света Гора)