Напиши љубовен текст (дневник на вашата душа)...

Убавите жени во мојот народ
тие брзо прецутувале
како цут од кајсија
како мајски јоргован.
О неправда!
Тие им припаѓале на неизбрани мажи,
нивните коси дење сплетени во прцлиња
ноќе распуштени по градите и колковите.
Нивниот постап на препелица
набрзо го сопинала унечка,
нивната младост поминувала
како мирис на липа што го одвева ветрот.
Набрзо тие седнувале на порта
со наведната глава и издадени коленици,
со нечујна издишка.
Убавите жени, несреќните жени
тие брзо прецутувале
како цут од кајсија
како мајски јоргован.

Била ја лепа, најлепша тих дана, очи јај сијале а усне плакале без пољубаца, нисам знао да је веч прошла младост јај рана, да горко пролаза њење дане уз мирису тамне марихуане, била ја дивана била ја дама ...звала се АНА ....

Душава само знае. А јас не можам да опишам, тешко ми е. Тешко ми е да спомнувам зборови кои можат да направат сосема погрешна слика за она што го доживувам. А го доживувам секојдневно. Јас тебе те очекувам, да се јавиш, да се појавиш, да се најавиш, да ја откажеш посетата. Ти него го очекуваш. Болно е. Се повеќе и повеќе. Ова бесцелно редење зборови. Небаре некој ќе правел гердан од нив. Од зборовиве. И ќе се перчи со него, како паун. За џабе. Он не те гледа, нема интерес. Ти се поретко ме гледаш мене. Го губиш интересот. На крајот би требало да остане само точка. Како сѐ да завршува. Но еве, после секоја од точкиве, почнувам нова реченица. Нова надеж, нов предизвик. Нов ден. Добро утро маченици. Оставете ја душата да собира материјал за ноќните размислувања и нурнете во светот на забрзана општествена дружба. Дружба без искреност, до мерка да се расплачеш пред сите и никој да не помисли ништо лошо за тебе. Сепак оставете го тоа за насамо, ноќе, кога ни најблиските нема да знаат што правите, вие душа од луѓе.

Не ми гледај во усните додека молчам, ќе приметиш треперат.. на секој твој збор..
на секој твој шепот.. Не ми се доближувај..премногу сум кревка за да ги издржам емоциите
што како пенливи бранови ги исфрлаш на мене,
а јас нурнувам се подлабоко во твојата душа..Не ми дозволувај да се скршам..
прелиј ме со бакар..не дозволувај да останам свената роза..
остави и дождот да ме накваси, да наврнам, да го осетам студот.
Со цврсти камшици од љубов создадени удри по мене..нема да заплачам.
Јас само ќе уживам во една љубов..

Ќе станам маченик на среќата..

Секое срце пее песна, нецелосна,
сè додека друго срце не возврати со шепот. 
Тие што сакаат да пеат секогаш наоѓаат песна. 

Смислата на тоа како да го поминам денот избледува,се трудам да се сведам на максимум и се да направам за да бидам среќна и исполнета...Но неможам,ти си тој што ме правиш исполнета и среќна.

Животот без тебе ставен ми е на Пауза,а кога сме заедно повторно стискам Плеј.Посакувам да ви вратам сеќавањата што будат љубов и среќа,и да ги премотам моментите што допрва ќе дојдат.

Живеам за среќата и рајот што допрва доаѓа,ги истрпувам сите работи што ми се случиваат само за да уживам потоа со тебе. Кога сум со тебе,ништо не е важно.Тогаш ниту птиците ги слушам како пеат,ниту ветрот како дува...ниту реката како жубори.Душата ми е исполнета и полна со среќа и радост. Важни ми се само твоите зборови и твојте слатки бакнежи и сите твои допири.

Кога сум со тебе...нема сум за сите што нешто ќе ме прашаат,глува за сите што нешто ќе ми кажат,слепа сум за сите работи што ме опкружуваат.

За тебе вреди да се живее и да се труди.За тебе вреди и во оган да се фрли,за тебе вреди и живот да се даде.За тебе би направила се,за тебе би оставила се.За твоите бакнежи полни со страст,сите невозможни работи ќе направам да станат реални.За твојата прегратка би отишла и на другиот крај на светот.За твоите слатки зборови би живеала и на друга планета.

Едно писмо и пет-шест вредни збора,другото е рима или нешто слично.Но не барај во пишаното...тоа ќе избелди. Барај во срцето мое...тоа е извор на сите овие чувства и емоции... Барај во разумот...тој е извор на сите овие зборови и мисли.

Не барај го сјајот во ѕвездите те молам,тие не ја опишуваат мојата радост...Барај ја во моите очи кои ја опишуваат и мојата тага кога не си покрај мене.

Не барај ја мојата топлина во сонцето,тоа нема да те стопли како што ќе те стоплам јас....Барај ја во мојата прегратка.

Не ја барај љубовта во другите...безнадежно е !Никој не те сака од мене повеќе.Те сакам на безброј начини,Те посакувам на уште толку повеќе...

Нашата љубов е посилна од се,нашата љубов е толку искрена и чиста.Во нашите зборови нема ниту лага,ниту срам.Колку ме сакаш,јас добро знам.Непобедливи сме во секоја смисла на зборот,нераздвојливи и непоколебливи.

Ова е се што можам да ти подарам,не е ништо по вредност.Не ме чинеше ништо споредено со пари.Но дали некогаш парите се важни?Можеби се...но за нас не се.Тоа што јас и ти го чувствуваме е бесценото.

Те сакам и ќе те сакам ЗАСЕКОГАШ !