Куќни слави и имендени во Христијанството

Кога и зошто се појавува оваа пракса кај православните христијани, еден православен дом да има куќна слава во чест на некој светец, и по повод тоа, да се чекаат гости на трпеза - посна или мрсна- зависи од изборот на славата. Дали се верува дека тој и тој светец кој е одбран да се чествува е заштитник на домот? Но пред се ме интересира кога оваа пракса на честувување светци во форма на куќна слава се појавува во православното христијанство. Другото прашање е за именденот. Зошто ако некој православен христијанин носи име кое кореспондира со името на некој светец се слави именден, на сличен начин на кој се слави куќна слава-со трпеза,па се чекаат гости?Која е подлабоката суштина на овие пракси кај православните христијани и пред се од каде води потекло оваа пракса кај православните христијани?

Значи подлабоката суштина на чествување на слави е христијанската фамилија да се собере дома на трпеза и на топло Што симболика има во тоа да се избере одреден светител и во негова чест да се собираат луѓето на гозба? Ова е христијанско верување дека така треба или е производ на традиција, суеверие= демек треба куќата да има заштитник и сл? Кога во православието славењето на куќни слави е _одобрено_ и _благословено_ што дури и црковно лице доаѓа дома да пее вода и леб?

Btw не сум секташ, ова не е протестантско или сл.подбуцнување Колку да сме на чисто.

Korenite na tie obichei se vo paganizmot, koga se slavele raznite pomali bogovi kako Bozhji manifestacii za koi se veruvalo deka direktno vlijaele na sekojdnevniot chovekov zhivot.

Nie imame malu pogreshna pretstava za paganizmot koja ni e ponudena od monteismot. Imeno i vo paganizmot ima eden Bog, a site ostanati bogovi se samo negova prisutnost i deluvanje vo odredeni delovi od chovekovata egzitencija. Toa bile silite na interakcija megju Boga i lugjeto. Toa se Negovite atributi koi lugjeto simbolichno gi diferencirale kako posebni bozhenstveni sili so odreden lik, sila i sfera na vlijanie: mudrost, ljubov, plodotvornot, pravednost... Ednobitieto rasposteleno vo Negoviot spektar.

Povikuvanjeto na poseben bog vo sushtina pretstavuvalo povikuvanje na odredeno Bozhje vlijanie vo chovechkiot zhivot. Mitovite za odnosite megju bogovite vo sushtina bilo simbolichno prezentiranje na onoa shto se zbidnuva vo Boga vo odredeni sluchai... na primer, momenti koga Pravednosta bara osobena Mudrost ili koga Ljubovta zastanuva pred Pravednosta.

Kaj paganite polubogovite bile lugje so poseben bozhji dar, kako um ili fizichka sila. Onoa shto bilo natprosechno i natprirodno se smetalo deka e Bogopodareno. Takvite lugje imale osoben pridones vo sredinite vo koi zhiveele i nachesto bile nivni lideri.


Seto toa go imame podocna modificirno i prezentirano kako trimurti, trojstva, angeli, demoni, Bozhji Sinovi i Kjerki, proroci, sveti otci...


Porano lugjeto se molele i barale pomosh od bogovi i polubogovi, podocna toa go pravele so pretstavnicite na trojstvata, angelite, svetcite... duri i zhrtvuvanjeto, kako pechat na zavetuvanjeto, ostanalo prisutno kako i porano, no sega poednostaveno i na malu podrug nachin.

Seto toa e chovekov koncept na razbiranje vo komuniciranjeto so Boga. Probemot nastanuva koga od drvjata povekje ne se sogleduva shumata, koga od posvetuvanjeto celosno vnimanie na edna Bozhja manifestacija se gubi od vid Otecot na site manifestacii.






Изменето од Messenger - 31.Октомври.2010 во 17:16

Messenger напиша: Korenite na tie obichei se vo paganizmot, koga se slavele raznite pomali bogovi kako Bozhji manifestacii za koi se veruvalo deka direktno vlijaele na sekojdnevniot chovekov zhivot. Kaj paganite polubogovite bile lugje so poseben bozhji dar, kako um ili fizichka sila.

Токму на тоа паганско верување ме асоцира спремањето на храна заради чествување на некој одреден светец, кој е патрон на куќата која го слави, па држење на иконче со негов лик и палење на свеќа или кандило на истиот...верувајќи дека тој ќе не штител. Па има и посебни нормативи, одреден светец треба да се слави со посебна трпеза, посна или мрсна храна.

Зависи од празникот.За Никулден полниме шаран ,за Велигден и Божиќ се собираме во куќите и после 23:59 одиме на дискотека(младите се разбира).За Ѓерѓовден задолжително јадеме јагншеко.Тоа се христијанските принципи.Современи и лесни заисполнување.И најважно достапни за младите.

Изменето од емил - 31.Октомври.2010 во 17:36

А некој од оние што ја читаат темава славел или слави ИМЕНДЕН? И од каде пак ова се втемелило кај православните?

Messenger напиша: Otkoga se preseliv na severnoamerikanskiot kontinent go slavev ovoj den nekolklu pati i pota krenav race zatoa shto ne sakav da pravam neshto samo zatoa shto bila nekakva semejna tradicija, bez navistina iskreno da veruvam vo nea.