Што е доблест: 100% вистина или понекогаш лага?

Anarchy напиша: Дали од сите лаги до сега што ги имаш кажано, секогаш и само секогаш произлегло добро?и не ми одговори на прашањето За наведениот пример, дали сметаш дека синот и заслужува да живее после смртта на неговата мајка, која е предизвикана од неговите постапки?

Za prvoto prashanje:

Kolku shto mi e mene poznato, odgvorot bi bil - da.

Neshto treba da se kazhe okolu ova, dokolku ostanalo neobjasneto do sega... Rekov deka doblest e da se kazhuva vistina, no ne e doblest apsolutno po sekoja cena, vo sekoja prilika i vo sekoj sluchaj, da se kazhuva vistina bidejki toa mozhe da dovede do negativni posledici. Doblest e da se pravi dobrina, a ne shteta. Koga vo odredeni momenti e jasno deka vistinata kje bide kontraproduktivna, togash obichno posledicata od nejzinoto prikrivanje, menuvanje ili ponudauvanje na laga, go sogleduvame skoro vednash. Obichno ova ne se pravi imajkji na um posledici koi bi doshle posle polovina vek, tuku mnogu naskoro, a najchesto vednash.

Druga rabota e shto nie ne sme vo sostojba da prakticirame aposlutno znaenje ili predviduvanje na site neshta vo nashiot zhivot, a da ne zborime vo zhivotot na drugite lugje, no toa ne ne sprechuva da prakticirame razumna procenka na konkretno dadena situacija. Toa vprochem go pravime sekoj mig od nashiot zhivot i zatoa opstojuvame, se razvivame i evoluirame. Kapacitetot i umeshnosta na koristenje na nasheto znaenje, iskustvo, senzibilitet i chustvitelnost za situacijata na drugiot go narekuvame mudrost vo opshtenjeto. Vo osnova toa e temelot na onoa shto Buda i Isus go istaknuvaat kako vrvna doblest - milosrdie, a narodot ednostavno go narekuva "da mu vlezesh na choveka vo polozhenie".

---------------------

Za vtoroto prashanje:

Ne e moe da sudam dali toj zasluzhuva da zhivee po smrtta na majka mu ili ne, no do mene e da procenam dali treba vistinata da mu ja kazham tokmu vo toj moment na ekstremna ekscitacija koga beshe podgotven bez razmisluvanje na napravi reshenie so vechni posledici.

Za mene ne e doblest da ja upotre*am momentalnata situacija na nekoj chovek za bilo kakov negov gubitok ili tragichen kraj. Vo afektna situacija skoro nikogash ne se doagja do razumni reshenija bidejki samiot akt na afekt znachi nedostatok na razum.

Spored toa, moeto reshenie da ne mu ja kazham vistinata vo toj mig go smetam za doblest. Vo sprotivno ne samo shto chovekot kje si go odzemeshe zhivotot (ne znam shto bi bil kjarot od toa?), tuku zad sebe kje ostaveshe i nezgrizheni zena i tri deca.






Изменето од Messenger - 20.Октомври.2010 во 22:22

Бидете искрени , употребете дипломатиjа

значи има еден момент на човечност...кога некоj ти бара вистина...и jа сака некоjа вистина...доблестно и човечко ке биде да му jа дадеш.
извртуването на вистината ниту е доблестно ниту е човечко, оти дури не е лага ,туку кукавичлук.
ама неjсе, луге сме.
и кога не можеш нешто да промениш едноставно го прифакjаш и продолжуваш напред. ова е наj паметно.

па ние исто зборуваме...не гледам разлика.

само обично си бираш за соговорник некоj дека си го знаеш, па и значи дека знаеш што точно сака да слушне.  а тоа не значи дека соговорникот не се светва дека тоа му го кажуваш оти претпоставуваш дека сака да го слушне. и зато ако си му важен ке ти побара искреност, оти таа би му била користна во овоj одреден момент.
ги разбираме тие работи...не сме од вчера.
и немам што повеке да кажам во таа врска.


Изменето од pagane - 21.Октомври.2010 во 13:13

Messenger напиша: anakin напиша: koj ne znae diplomatijaeden den kje stane surovkje povreduva tie so mu se indiferentniama i tie sto gi sakapred da izgovori nekoj nekoja negova vistina treba debelo da razmisli ama debeloposledicite sam gi snosuva i toj so laze postojano ama i toj sto postojano saka da bide iskren po sekoja cenatoa kje mu dojde kako hranaumerenosta vo sene se prezderavaj no nemoj da si anoreksicen Tokmu taka... Sleposta vo bilo shto sigurno na krajot kje dovedede do nekoj endek. Apsolutnoto mozhe da vazhi za apsolutniot chovek, no ne i za onoj sekojdnevniot koj ima ego, sueta i e emotivno nestabilen. Zamislete da se donese zakon deka mora da se govori 100% vistina i samo vistina, 100% celo vreme, so sekoj i sekogo i vo sekoja prilika i neprilika. Zamislete go toa, no onaka nutralno, bez da poagjate od bilo kakvi pozicii ili lichni ubeduvanja... ... znaete shto, ako ste potpolno iskreni so sebe kje si priznaete deka toa ne mozhete da go napravite nitu eden moment so svojot rabotodatel, so svojot mazh, zhena, roditeli, prijateli, deca... a da ne govorime da bidete takvi cel den... da ne govorime da bidete takvi cela nedela, cela godina ili cel zhivot... i zamislite site tie da bidat takvi so vas (ova e polesno da si go zamislite bidejki vie ste uvereni deka ste dovolno dobri i doblesni shto nikoj nema da ve povredi so vistinata... mozhe samo da kazhe "laga", neli? ). Ako po nekoj nachin mozhe da se nametne govorenje 100% vistina i samo vistina, 100% celo vreme, so sekoj i sekogo i vo sekoja prilika i neprilika, togash svetov kje se razgradi i kje se unishti za sedum dena. Zatoa Bog ne donel zakon za lagata. Zatoa opshtestvoto nema zakon za sankcioniranje na lagata. Ne ja promoviraat i ne ja glorificiraat, no ne ja iskorenuvaat bidejki znaat deka ponekogash e potrebna. Isto kako i so otrovot... ako se koristi sekogash i vo sekakvi dozi togash e smrtonosen, no upotreben ponekogash i vo tochno odredena doza e lekovit. Koga govorime za zdravjeto na chovekot toa go narekuvame medicina, a koga govorime za zhivotot na chovekot toa go narekuvame mudrost.

Ме интересира која е целта на темава, кога гледам само мислења каде што се наметнуваат свои мислења поткрепени со тези, претпоставки, што би било кога би било. Знам, ќе речето ова е филозофија, но сите тие примери кое се дадоа на темава, дали се вистинити? Уствари, кога ќе размислам подобро и не е толку битно дали се вистинити туку дали држат место или не.

Originally posted by Messenger Ajde da vi pomognam so edna ilustracija... Trcha petogodishnoto dete so fizichka maana (ima dva pati pogolema glava od drugite deca) od ulica doma i plachejkji se frla vo majchini skutovi... - Mamo, mamo... decata mi vikaat deka sum imal glava kako fudbalska topkaaaaa... I sega, ako vie ste mu majkata, shto bi mu rekle na vasheto dete: 1. Da sine, decata imaat pravo, glavata ti e kako fudbalska topka. 2. Ne sine, decata taka ti se smeat bidejki im e krivo oti si najdobriot fudbaler vo maalo. (dvojno lazhenje... em za glavata, em za igranjeto. )

Па белким детето не е слепо па да не може да примети во огледало колкава глава има.
Како и да е, примеров навистина мене ми изгледа неадекватен. Таа е мајка на тоа дете и мора да го прифати онаков каков што е.

Но што би се случило со идната женска/жена (како сакате) на тоа дете. Ќе му вика дека има мало главче, или дека го љуби онаков каков што е, со сите негови маани и доблести?

Originally posted by Messenger Tret primer: Vash semeen chlen (tatko, majka, brat, sestra, sin, kjerka...), prijatel, poznanik ili sosem sluchajno sretnat chovek, se naogja vo bolnica. Vie chekate vo hodnikot i gi slushate lekarite kako konstatiraat deka chovekot e neizlechivo bolen i deka shansite se deka nema da prozhivee povekje od dva meseci. Vie vleguvate vo sobata na bolniot i toj, zabelezhuvajkji preku otvorenata vrata deka lekarite komentirale za nego gledajkji gi naodite, ve prashuva potpolno razocharan i deprimiran: - Shto velat lekarite, dali kje umram? Shto kje odgovorite vie? 1. Da, lekarite rekoa deka ne gledaat nikakva shansa oti kje zhiveesh povekje od dva meseci. 2. Lekarite velat deka situacijata ti e seriozna, no ne mislat deka tokmu taa kje bide prichinata na tvoeto umiranje (vistina + laga).

Не знам дали ги разбрав добро понудените одговори, ама како што гледам во двата случаи на пациентот му се соопштува дека ќе умре? Ако е така, тогаш без разлика колку и ќе го "мотаме", сепак треба да му соопштиме дека ќе умре. Разлика нема дали ќе го лажеме или ќе ја кажеме вистината кога и во двата случаи му соопштуваме дека ќе умре.

Messenger напиша: Chetvrt primer... Trigodishnoto dete vi trcha presrekjno vo pregratka prashuvajkji bez zdiv: - Tato (mamo) dali kje mi donese Dedo Mraz igrachka za Nova Godina? A dali kje se slikam so nego, a? Shto kje mu odgovorite: 1. Ne sine, Dedo Mraz ne postoi i zatoa jas kje ti kupam igrachka, a za slikanje... ako tolku sakash kje te slikame so eden chichko koj e oblechen kako Dedo Mraz. 2. Sekako sine deka Dedo Mraz kje ti ja donese najubavata igrachka na svetot! Kje ti ja donese na sanka shto ja vlechat elenchinjata, kje se protne preku odzhakot i dodeka spiesh toj kje ti ja stavi pokraj elkata... a potoa kje otideme da se slikash so nego!

И му одговарате со одговорот под број 2, одите да се сликате со Дедо Мраз...детето тегне по неговата лажна брада, му ја симнува капата и го гледа комшијата.

Замислете, 12 години подоцна истото дете трча кај своите родители и го поставува истото прашање. Се прашувам што ли ќе му одговорите?
btw. никогаш не сум го сакал Дедо Мраз.


Ги искоментирав само примерите кои мислев дека прилегаат на тоа како е поставена темава.

Друго нешто што може да се примети се одговорите кои се понудени за да се одговори на прашањето на анкетава.

1.Visitna, bez obzir dali eventualno kje rezultira so gubitok

2.Laga, dokolku kje pridonese za chovekovata dobrobit

-Ако добро забележиме и немаме толку голем избор. Ако одговориме под бр.1, тогаш нели излегува дека сме нечовечни и со вистината повредуваме луѓе. Не ни се битни луѓето, битна ни е вистината која придонесува за да ги повредиме нашите најблиски.
-Ако пак одговориме под бр.2, тогаш излегува дека ние толку многу ги сакаме најблиските што дури би ги лажеле само за да направиме некое добро дело.

И како што забележувам, темава е поставена така да едни те исти си тргаат на една страна, се согласуваат со оние кои се согласуваат со нив и ги сметаат останатите мислења за банални или?

Се прашувам и никако не можам да разберам дали сме способни секогаш да процениме каков ќе биде резултатот од она што го кажуваме (независно дали е лага или вистина). Според мене никој со точност не може да знае што ќе произлезе од вистината, а што од лагата. Ако е тоа така, тогаш зошто со лага да повредуваме некого, кога можеме да ја кажуваме секогаш вистината(или да ја премолчуваме, кога би процениле дека така е најдобро).
Се наметнува друго прашање, зошто лажеме? Дали лагата што ќе ја кажеме за да заштитиме некој друг, му прави на тој другиот поголемо добро или ни прави нас, подхранувајќи го длабоко во нас нашето его, како ние сме многу хумани, добробитни суштества?

mesi
jas vo slicna tema
zoshto lugje ne se iskreni
vi preporacav eden film

kje vi go preporacam i tuka

koj kje go pogledne , nema vise potreba tuka so da pisuva

fabulata na filmot e deka lugjeto ne znaat da lazat

Messenger напиша: Anarchy, ne mora nikoj so nikogo da se slozhi, a nitu morame da dojdeme do nekakov koncenzus. Si pravime muabet. Mozhebi navedenite primeri i ne se najdobri za tebe, mozhebi ne se site sekojdnevni, no toa bea onie koi vo momentot mi padnaa na um. Inaku, prviot primer ne e za toa dali majkata go ljubi deteto kako takvo ili ne, tuku dali bi mu ja kazhalo vistinata so koja site drugi deca go povreduvaat i namesto da go uteshi bi im se pridruzhila na nim. Primerot mozhebi e hipotetichen, no e daden za da se potencira efektot na kazhuvanjeto na golata vistina vo daden moment. Vo vtoriot primer na pacientot mu se kazhuva deka situacijata mu e seriozna, no nema da umre. Vo tretiot sluchaj ti si pravish svoja drama kade shto deteto ja trga bradata i na Dedo Mraz... Patem ne go sakash Dedo Mraz poradi nekoja prichina, pa kako takov treba da go izzememe od primerite... No zoshto ne gi posochi drugite primeri? Mozhebi kaj niv poentata bi se se videla podobro... Mislam deka replicirav na prashanjeto dali SEKOGASH sme sposobni da procenime kako bi bilo najdobro da postapime (patem, toa vazhi i za kazhuvanje na viastinata , neli? Moralnata obligacija za kazhuvanje na vistina ne ne osloboduva od odgovornosta od posledicite so nejzinoto kazhuvanje)... Sekako deka ne mozheme SEKOGASH da reagirame so apsolutna sigurnost, no zatoa sekogash mozheme da prakticirame razumna procenka na konkretno dadena situacija bazirano na nasheto znaenje, iskustvo i senzibilitet za tugjite chuvstva i polozhba. A tokmu toa e onoa shto ne pravi humani bitija, a ne avtmatski mashini so predodreden program koj bi bil univerzalno pogoden za site mozhni situacii. Zatoa, jas lichno, ne mozham da go prifatam kako moja alternativa razmisluvanjeto "bidejki ne mozham da pogagjam koga bi bilo podobro da kazham vistina, a koga ne, togash reshavam sekogash da kazhuvam vistina". Na prv pogled toa izgleda logichno reshenie so silna moralna potkrepa, no za mene toa e beganje od odgovornost i poednostavuvanje na lichniot zhivot. Poslednoto prashanje ti e dobro od mnogu poshirok apsekt, a toa go vkluchuva i stavot deka nikogash nema da lazheme, deka kje davame pari na sekoj prosjak na ulicata, kje mu se nasmevnuvame na sekoj shto kje go sretneme, sekogash kje velime "blagodaram", kje otstapuvame mesto na postari lugje vo avtobus, kje bideme poskromni od sogovornikot... Toa e vekje prashanje za Egoto i suetata, a za toa imame drugi temi. Ovaa temata e dali e doblest nekogo da go povredime so vistina ili e doblest da mu napravime dobro so laga? Shto mislish ti?

Она што јас го имам како мислење за темава е:
1. Како човечки суштества сме несовршени и затоа сме склони кон грешки.
2. Вистината за една одредена работа, кај сите нас е различна, од зависност од тоа како го разбираме работите.
3. Ако се сложиме дека секој од нас е различен, тогаш секој од нас сака различни работи да слушне, да направи, да добие...
- Во зависност од карактерните особини кои ги поседуваме, работите кои ги сакаме, имаме, правиме...остваруваме врски со останати повеќе или помалку слични луѓе на нас.
4. Секој од нас има право на интима, без разлика дали таа треба да ја заштити со лага или вистина.

Вака како што стојат работите не можам да се определам за ниту еден одговор на поставената анкета.