IDIVIDI forum Веб сајт
почетна страница почетна страница > Македонија и Свет > Историја
  Активни теми Активни теми RSS - Тиквешкото и Охридско-Дебарското востание
  најчести прашања најчести прашања  Пребарувај форум   Настани   Регистрирајте се Регистрирајте се  Влез Влез

Тиквешкото и Охридско-Дебарското востание

 Внеси реплика Внеси реплика страница  <1234>
Автор
Порака
leoglas75 Кликни и види ги опциите
Група
Група
Лик (аватар)

Регистриран: 29.Декември.2009
Статус: Офлајн
Поени: 80
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај leoglas75 Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 03.Јануари.2010 во 22:27
Јас мислам дека тој дел со востанијата во Македонија 1913 година, ви е испуштена во учебниците ( и не само тој). Заинтересирајте се.

Изменето од Македон - 04.Јануари.2010 во 01:28
Българио, за тебе те умряха,
една бе ти достойна зарад тях,
и те за теб достойни, майко, бяха
И твойто име само кат мълвяха,
        умираха без страх.
Иван Вазов
Кон врв
eptendosadno Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 07.Декември.2009
Статус: Офлајн
Поени: 1185
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај eptendosadno Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 03.Јануари.2010 во 23:28
Originally posted by leoglas75 leoglas75 напиша:

Тиквешкото востание е прв организиран масовен народен вооружен отпор против српската власт којашто ја окупирала Вардарска Македонија по повлекувањето на турските сили по Првата балканска војна.... Тиквешкото востание е самостојно дело на тиквешкото население, спонтано организирано и раководено од месните дејци, револуционери и војводи на Организацијата, а потпомогнато од четите на ВМОРО.....Тиквешките востаници, заедно со четите на војводите Христо Чернопеев и на Петар Чаулев се оставени сами да се соочат со српската војска, но не успеваат во своите напори. Во востанието загинале околу 1000 тиквешани од коишто на 500-тина имињата со сигурност им се знаат меѓу кои голем број мажи, жени, деца и старци биле убиени, заклани и живи изгорени. 150 кавадарчани се врзани на колје во центарот на градот и се оставени да висат 30 часа под пеколното сонце, а после тоа заедно со уште 50 други кавадарчани се одведени во месноста Полјаната и стрелани. Запалени биле над илјада куќи, а околу 2.700 луѓе биле затворени. Војската вршела страшен терор и во реонот околу Криволак - колеле луѓе, а во фурни ги гореле децата.




Премногу елементи , организации , за да биде спонтано :
“... спонтано организирано и раководено од месните дејци, револуционери и војводи на Организацијата, а потпомогнато од четите на ВМОРО ...“

“ ... револуционери и војводи на Организацијата ... “ Која е таа организација во која имало војводи во Македонија , а не била ВМОРО ?

Симпатична е и дефиницијата “ востание , народно востание “

Инаку интересено би бил и објаснувањето од историчарите кои обидуваат да создадат “ спонтан народен настан “ како тоа спонтано Христо Чернопеев се нашол длабоко во територијата со која управувале србските власти , наоружан .

Христо Чернопеев

За да ви биде појасно за какви спонтани “ востанија “ се работи , во контекст на истите ставете ги “ Балканската војан “ и “ Првата Светска Војна “ .
Дали говорот во Пиринска обогатен со бугаризми е македонски дијалект ?
Кон врв
Vercingetorix Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 12.Јули.2009
Статус: Офлајн
Поени: 421
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Vercingetorix Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 03.Јануари.2010 во 23:31

Originally posted by leoglas75 leoglas75 напиша:

Јас мислам дека тој дел со востанијата во Македонија 1913 година, ви е
испуштена во учебниците ( и не само тој). Заинтересирајте се.<span style="font-size: 10px;"></span>
Сакаш да кажеш дека ние учиме пропагандалистички материјали во нашите историски учебници?

Изменето од Boromir - 07.Јануари.2010 во 13:38
Кон врв
leoglas75 Кликни и види ги опциите
Група
Група
Лик (аватар)

Регистриран: 29.Декември.2009
Статус: Офлајн
Поени: 80
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај leoglas75 Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Јануари.2010 во 14:05
Причини за избувнувањето на востанието [уреди]

Причина за востанието се насилството, извршени од српските административни и воени власти во Тиквешки крај. Тие се протерани сите свештеници од Тиквешко и на нивно место довеле српски свештеници. Лихварите биле и сите наставници и се заменети со српски. Оние кои сакаат да останат, треба да одат на к*рс во Белград да изучат српски јазик. Извршени се и многу насилства - убиен е еден младич - Александар Видов, кој на прашање Србин ли е тој одговора негативно. Убиен е и мајката на Димитар Пинджуров - НАСА Пинджурова. Силувана е Марија Тодорова на вториот ден по нејзината свадба од еден српски поручик. Зарко Илиев од Ваташа бива претепан, исто така и многу други жители на Тиквешко.
Почеток, развој и задушување на востанието [уреди]

Во април и мај 1913 година ВМОРО е подготвена да крене востание во Тиквешко против српските окупациски сили. На 26 мај раководството на организацијата во Кавадарци доби порака од централниот комитет дека на Тиквешко се движат четите на Марко Иванов, Милан Матов, Панајот Карамфилович, Петар Чаулев, Милан Ѓурлуков и други. Свикано е собрание во селото Бегниште на кое присуствуваа 60 лица претставници на речиси сите села во Кавадарска околија. За кревање на востание се изразуваат едногласно сите делегати. Избран е револуционерен штаб, во кој влегуваат и Михаил Шкартов, Лазар Долна, Христо Михов, Коце Сеизов, Атанас Мурджев, Тодор Камчев, Пано Измирлиев и други.

На 13 јуни е свикана втората седница во село Ваташа, која решава откако ќе се добие известување дека бугарските војници заминуваат од Штип, четите и милицијата на ВМОРО веднаш ќе кренат насекаде востание во Тиквешко како удар во грб на српските војски. На 15 јуни 1913 година две чети на Дончо Лазаров и Михаил Шкартов ги напаѓаат српските војници во Неготино и уште истиот ден ги протеруваат. Во селото се населува бугарско владеење. Српските власти испраќаат војници и турски чети од околните села, но сите нивни обиди се одбиени. Од Неготино бугарските востаници настапуваат во Кавадарци, каде што Србите успеаја да уапсат бројни легални дејци на ВМРО. Избувнатото востание ја фрла во загриженост српската врховна воена команда, што испраќа уште војници. На 19 јуни, сепак тие се разбиени и останаа во Велес. Кавадарци е ослободен, над градот се веат бугарски знамиња. Уредено е привремено бугарско владеење, составена од 12 луѓе.

По седум дена, на 20 јуни доаѓа голема војска на чело со Василие Трбиќ и сърбоманскиот војвода Јован Бабунски и други. Без помош на бугарските единици, кои се од другата страна на реката Вардар, востаниците - околу 200 на број - заедно со четите на Христо Чернопеев и на Петар Чаулев се оставени да се борат сами со непријателот. Без да имаат можност да се справат со најголемата српска војска четниците се разпрснуваат. За кратко време, само во Скопје се убиени 363 лица, во Неготино - 230, а во Ваташа - 40 лица.

Изменето од Македон - 05.Јануари.2010 во 17:33
Българио, за тебе те умряха,
една бе ти достойна зарад тях,
и те за теб достойни, майко, бяха
И твойто име само кат мълвяха,
        умираха без страх.
Иван Вазов
Кон врв
eptendosadno Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 07.Декември.2009
Статус: Офлајн
Поени: 1185
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај eptendosadno Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Јануари.2010 во 14:37
Originally posted by leoglas75 leoglas75 напиша:


Причини за избувнувањето на востанието [уреди]

Причина за востанието се насилството, извршени од српските административни и воени власти во Тиквешки крај. Тие се протерани сите свештеници од Тиквешко и на нивно место довеле српски свештеници. Лихварите биле и сите наставници и се заменети со српски. Оние кои сакаат да останат, треба да одат на к*рс во Белград да изучат српски јазик. Извршени се и многу насилства - убиен е еден младич - Александар Видов, кој на прашање Србин ли е тој одговора негативно. Убиен е и мајката на Димитар Пинджуров - НАСА Пинджурова. Силувана е Марија Тодорова на вториот ден по нејзината свадба од еден српски поручик. Зарко Илиев од Ваташа бива претепан, исто така и многу други жители на Тиквешко.
Почеток, развој и задушување на востанието [уреди]

Во април и мај 1913 година ВМОРО е подготвена да крене востание во Тиквешко против српските окупациски сили. На 26 мај раководството на организацијата во Кавадарци доби порака од централниот комитет дека на Тиквешко се движат четите на Марко Иванов, Милан Матов, Панајот Карамфилович, Петар Чаулев, Милан Ѓурлуков и други. Свикано е собрание во селото Бегниште на кое присуствуваа 60 лица претставници на речиси сите села во Кавадарска околија. За кревање на востание се изразуваат едногласно сите делегати. Избран е револуционерен штаб, во кој влегуваат и Михаил Шкартов, Лазар Долна, Христо Михов, Коце Сеизов, Атанас Мурджев, Тодор Камчев, Пано Измирлиев и други.

На 13 јуни е свикана втората седница во село Ваташа, која решава откако ќе се добие известување дека бугарските војници заминуваат од Штип, четите и милицијата на ВМОРО веднаш ќе кренат насекаде востание во Тиквешко како удар во грб на српските војски. На 15 јуни 1913 година две чети на Дончо Лазаров и Михаил Шкартов ги напаѓаат српските војници во Неготино и уште истиот ден ги протеруваат. Во селото се населува бугарско владеење. Српските власти испраќаат војници и турски чети од околните села, но сите нивни обиди се одбиени. Од Неготино бугарските востаници настапуваат во Кавадарци, каде што Србите успеаја да уапсат бројни легални дејци на ВМРО. Избувнатото востание ја фрла во загриженост српската върховна воена команда, што испраќа уште војници. На 19 јуни, сепак тие се разбиени и останаа во Велес. Кавадарци е ослободен, над градот се веат бугарски знамиња. Уредено е привремено бугарско владеење, составена од 12 луѓе.

По седум дена, на 20 јуни доаѓа голема војска на чело со Василие Трбиќ и сърбоманскиот војвода Јован Бабунски и други. Без помош на бугарските единици, кои се од другата страна на реката Вардар, востаниците - околу 200 на број - заедно со четите на Христо Чернопеев и на Петар Чаулев се оставени да се борат сами со непријателот. Без да имаат можност да се справат со најголемата српска војска четниците се разпрснуваат. За кратко време, само во Скопје се убиени 363 лица, во Неготино - 230, а во Ваташа - 40 лица.


Така , така , но Јован Бабунски не е србомански туку србски , и во тоа време србските и бугарските војници биле сојузници .



Изменето од eptendosadno - 04.Јануари.2010 во 14:38
Дали говорот во Пиринска обогатен со бугаризми е македонски дијалект ?
Кон врв
leoglas75 Кликни и види ги опциите
Група
Група
Лик (аватар)

Регистриран: 29.Декември.2009
Статус: Офлајн
Поени: 80
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај leoglas75 Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Јануари.2010 во 14:44
Ете за тоа е меѓусојузничката војна.


Изменето од Македон - 04.Јануари.2010 во 14:49
Българио, за тебе те умряха,
една бе ти достойна зарад тях,
и те за теб достойни, майко, бяха
И твойто име само кат мълвяха,
        умираха без страх.
Иван Вазов
Кон врв
eptendosadno Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 07.Декември.2009
Статус: Офлајн
Поени: 1185
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај eptendosadno Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Јануари.2010 во 15:07
Ееее....... , не , за тоа се “ спонтаните востанија “ , за почеток на меѓусојузничката војна

Дали говорот во Пиринска обогатен со бугаризми е македонски дијалект ?
Кон врв
Boogie Кликни и види ги опциите
Модератор
Модератор
Лик (аватар)
Слобода или Смрт

Регистриран: 26.Октомври.2005
Статус: Офлајн
Поени: 10652
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Boogie Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Јануари.2010 во 16:58
Точно така - србите,бугарите,грците и црногорците ја поделиле меѓу себе Македонија како сојуэници
Кон врв
eptendosadno Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 07.Декември.2009
Статус: Офлајн
Поени: 1185
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај eptendosadno Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Јануари.2010 во 19:10
Ги извртуваат тезите , поводите за да се добие ново читање на историјата .

Зашто би почнала “меѓусојузничката војна“ , поради теророт над бугарското населелние во тогашна Србија , како поткрепа на ВМОРО и неговите политички цели запишани во уставот на таа организација ?

Па самиот Цар , самата држава Бугарија своеволно се откажала од територии , народ формирајки го така сојузништвото со Србија .
Дали говорот во Пиринска обогатен со бугаризми е македонски дијалект ?
Кон врв
mungos80 Кликни и види ги опциите
Модератор
Модератор
Лик (аватар)
АНАРХИСТ

Регистриран: 21.Октомври.2009
Статус: Офлајн
Поени: 4330
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај mungos80 Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Јануари.2010 во 19:14
Originally posted by eptendosadno eptendosadno напиша:

Ги извртуваат тезите , поводите за да се добие ново читање на историјата .

Зашто би почнала “меѓусојузничката војна“ , поради теророт над бугарското населелние во тогашна Србија , како поткрепа на ВМОРО и неговите политички цели запишани во уставот на таа организација ?

Па самиот Цар , самата држава Бугарија своеволно се откажала од територии , народ формирајки го така сојузништвото со Србија .
Дај документ со оваа изјава
“Додека ние се боревме,мизерувавме и гиневме,некои од народните пари си купуваат куќи и трупаат богатство“ - Ѓорѓи Сугарев
Кон врв
eptendosadno Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 07.Декември.2009
Статус: Офлајн
Поени: 1185
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај eptendosadno Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Јануари.2010 во 19:21
Темата е :

Тиквешкото и Охридско-Дебарското востание
Документте ги има Зоран , директорот на Македонскиот Архив .
Јас само противречам на тезите за тоа дали е народно востание , дал е спонтано , кои се поводите ...и.т.н.
Дали говорот во Пиринска обогатен со бугаризми е македонски дијалект ?
Кон врв
mungos80 Кликни и види ги опциите
Модератор
Модератор
Лик (аватар)
АНАРХИСТ

Регистриран: 21.Октомври.2009
Статус: Офлајн
Поени: 4330
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај mungos80 Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Јануари.2010 во 20:28
Originally posted by eptendosadno eptendosadno напиша:

Темата е :

Тиквешкото и Охридско-Дебарското востание
Документте ги има Зоран , директорот на Македонскиот Архив .
Јас само противречам на тезите за тоа дали е народно востание , дал е спонтано , кои се поводите ...и.т.н.
А за оваа тошо го има од ини
“Додека ние се боревме,мизерувавме и гиневме,некои од народните пари си купуваат куќи и трупаат богатство“ - Ѓорѓи Сугарев
Кон врв
eptendosadno Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 07.Декември.2009
Статус: Офлајн
Поени: 1185
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај eptendosadno Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Јануари.2010 во 23:23
"Револуционерните борби во Тиквешијата",

Д-р Кирил Темков

Правен Факултет, Скопје

Каков однос кон минатото   - Зборник спомени и материјали "Револуционерните борби во Тиквешијата", заедничко издание на Државниот архив на Македонија и на Главната управа на Архивите при Министерскиот совет на Република Бугарија (Скопје и Софија, 2001), редактирано од македонските и бугарските научници д-р Зоран Тодоровски, Петре Камчевски, Цочо Билјарски и Ива Бурилкова, двојазично бугарско-македонско издание -


На Балканот и сегашнината е комплицирана, а минатото уште повеќе. Можеби минатото не е толку тешко да се осознае, кога внимателно би ја разгледале неговата фактичност и објективно би ги оцените тенденциите во светлината на натамошните случувања. Но, минатото е често мошне погодно за аргументација на сегашните стремежи, а може да даде и дополнителна збрканост во контроверзните визии и амбиции. Затоа минатото е посакувана тема на балканските расправии, на него се повикуваат при дискусиите сите страни, а особено за различно толкување на истите настани и за докажување на спротивни ставови. Секој прилог кон олеснување на ваквата духовна ситуација е добредојден, бидејќи ја ослободува научната свест од идеолошки предзнаци и овозможува сознанијата да се градат со поголема извесност. Впрочем, историјата, која им била заедничка на балканските народи, треба да им служи за поблиска комуникација денеска и за вистинска активна соработка во иднината, а не за исцрпување на енергијата во конфронтација околу минатите дела, кои ги правеле други луѓе, во други времиња, со други перспективи и други животни цели. Такво едно дело, кое придонесува за подобрување на соработката меѓу македонските и бугарските историчари и воопшто меѓу македонските и бугарските луѓе, е изданието на спомени и материјали "Револуционерните борби во Тиквешијата", кое тукушто излезе во двојазично бугарско-македонско издание и е промовирано напоредно и во Кавадарци и во Софија. Зборникот понудува сознанија за нашето минато од пред едно столетие, кои и денес за нас се интересни, важни и ефектни. Ова прво вакво издание на двата државни архиви, досега ретко во практиката на Балканот, во која историјата, документацијата и науката често се оптоваруваат со дневнополитички цели и рак*рси, покажува дека на нашите простори работите и на ова поле се менуваат и дека можеме да очекуваме историјата да почне да нè соединува, наместо да нè разединува. Тоа е многу добро, зашто толку нешта уште прават да се чувствуваме туѓи и оддалечени, а живееме само "зад ридот", минувајќи векови заедно и споделувајќи иста судбина. Кога веќе се опираме од виталните елементи на сегашнината да извлекуваме нишки за сплотување, можеби треба поуките за тоа да си ги побараме од минатото. Во секој случај, обединувањето е подобро од разделувањето, заедничкото дејствување подобро од сепарацијата, заемната борба за опстанок поуспешна од одделената. Тиквеш е обемен регион во централна Македонија, свет со свои карактеристики, човечка целост со своја душа, спомени и белези, со определена историја и сегашнина. Овој двотомен зборник од 1.200 страници содржи 56 документи, досега недостапни за јавноста, напишани од стари тиквешки револуционери, кои живееле во Бугарија, а кои и со збор сакале да го сочуваат споменот за околностите и за борбите, за вредностите што ги носеле и за луѓето со кои тие заедно кон крајот на XIX и на почетокот на XX век се стремеле да дојдат до слобода, односно до почовечно живеење, што тогаш беше прва содржина на слободата. Настаните кои се опишани во овие скапоцени документи се однесуваат на географската, социјалната, економската, културната, антрополошката и историската реалност на Тиквешијата како големо парче македонска територија - кое има свои белези, социјална целост, економска динамика, дух и култура, чии луѓе се одликуваат со специфични својства, со работливост, задуманост, храброст, животна радост, и кои во еден период од нашиот живот јасно, раздвижено, сплотено и бучно ја искажале својата увереност дека треба да се борат за својата иднина и вложиле сили за тој напор. Овие спомени и материјали се значаен прилог кон себеосознавањето на луѓето од Тиквешијата, но и на сите нас. Себезапознавањето никогаш не е достатно и на тоа никогаш нема да му дојде крај - колку што сме ние луѓе што има што да направиме и колку што се нурнуваме во изворите на нашата егзистенција и се стремиме да ја зацврстиме. За Тиквешаните, и за сите Македонци, овие документи се камен од животната градба, која досега недостасуваше, а сега се враќа дома да ни придонесе со натамошни сознанија за она што биле нашите предци, луѓето од пред четири-пет човечки генерации. Значи, ќе ни биде појасно откаде сме излезени и што имаме во своите основи. Тажна е приказна што ќе ја чуеме од овие спомени на старите Тиквешани. Тука има многу тегобности и малку радости. Сиромаштија, гнет, страдање, насочена бесперспективност во Отоманското царство на умирање, безизгледност, распаѓање на светот пред очите на луѓето, врз кои се спроведува плачкосување, терор, празна а сурова авторитарност. Но, нашите дедовци не биле покорни до умртвување. Се бореле за живот, за себе, за децата, за слобода. Од средината на XIX век Тиквешијата исфрла борци за правдина, води сè поцврста борба за човечки права, за одбрана на честа и достоинството, за востановување на силите за живеење и на неговите нови форми. Во Кавадарци е основана во 1894 година првата локална организација на Внатрешната македонска револуционерна организација покрај онаа основната во Солун. По тој повод Дамјан Груев таму ги има кажано легендарните зборови "Облеката се пере со сапун, ропството со крв". И сè така до поделбата на Македонија во Балканските војни, во чии пазуви се случува и трагичното Тиквешко востание од 1913 година, кое досега главно беше премолчувано во историографските прегледи, а за кое владее големо интересирање кај помладата генерација за да ги осознае неговите основи, поводи, тек и последични страдања. Оттогаш натаму нашата историја оди по нови теркови, ја обликувале нови луѓе и тенденции, се имаат случено настани кои само со далечни нишки се поврзани со трагичните и драматични случки кон крајот на XIX и почетокот на XX век, опишани во овие спомени. Со вредни и интересни информации се полни страниците на овој голем зборник, опремен и со 110 возбудливи стари фотографии и со прекрасна тогашна мапа на Тиквешкиот револуционерен округ. Од зборовите и ликовите живо проговара македонскиот човек, нашите прародители, кои со тоа можат да нè подучат и што да правиме сега. Нашето ново постоење во самостојна држава, со обврски за решавање на низа политички, општествени, национални и државни прашања - бараат и нови пристапи и нови ангажмани и нови сили. Затоа процесот на себеосознавањето не е готов за да запреме со проникнувањето во минатото. Не само во минатото, но и во минатото! Можеби таму нема да ги најдеме сите одговори, но таму има инспирација и вруток за силите. Ако можеле да се истакнат, соземат, борат и да ги постават основите за победата тие притиснати, бедни, прогонети луѓе, дотолку повеќе мора да можеме ние. Тоа нè подучуваат овие стари документи од времето на нашите дедовци и прадедовци. Тоа е пораката од тие храбри, сериозни, работливи, непокорни луѓе, кои на различни начини не се миреле со судбата, со различни дела и придонеси давајќи прилог кон нашето постоење. Во овие дела има идеи, заложби, настани и борби. Ги гледаме луѓето и животот во вриеж. Минатото не е мртво, зашто е интересно и важно. Меѓутоа, одовде тече и една важна поука! Ние не го бираме минатото, туку иднината. Минатото било живот пред нас. А ние мораме да ја согледаме, осмислиме, избереме и изградиме иднината, како што тие луѓе ја бирале. Животот не им бил спокоен, туку полн со страдања, конвулзии, предизвици. Не потклекнале, се бореле, пројавиле надежи, се родила силата. Можно ли е историјата, таа голема учителка на животот, да стане инспирација за денес да бидеме понастојчиви, похрабри, самосвесни, поборбени, за да го направиме нашиот вистински избор за почовечно дело? Од возбудливата книга за драматичните случувања пред еден век може да се извлечат поуки за стабилното и мирно движење сега и во иднината. Како прилог кон визијата на пријателска и соработничка иднина, овој зборник е придонес за хуманистичките балкански тенденции, кои не недостасувале и ги има и сега, но на кои мнозина уште не им даваат поддршка, спрема тој аспект на постоењето покажувајќи скепса, не гледајќи дека ако не ние, тогаш нашите деца сигурно ќе живеат поповрзани од нас и со поголема меѓусебна свртеност и доверба.
Дали говорот во Пиринска обогатен со бугаризми е македонски дијалект ?
Кон врв
DelijaSkopje Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 13.Март.2008
Статус: Офлајн
Поени: 1580
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај DelijaSkopje Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 05.Јануари.2010 во 16:48
Originally posted by Boromir Boromir напиша:



       
               Тиквешко востание


Нa 19 јуни 1913 година во Тиквешкиот регион (Кавадарци, Неготино, Ваташа и останатите поголеми места од тој крај) избувнува вооружено востание познато како Тиквешко востание. Востанието во Тиквешијата претставува прв и најмасовен вооружен отпор на населението против српскиот окупатор, веднаш после Првата балканска војна, и е едно од позначајните македонски востанија.

Востанието е предизвикано од насилствата вршени од српските окупаторски власти врз населението во тиквешкиот крај при обидите за асимилација и посрбување. Спроведувајќи ги наредбите од Белград, српскиот командант во Кавадарци, потполковникот Урошевиќ, ги свикува градските првенци и им се заканува дека доколку се спротивстават на србизацијата ќе бидат погубени.

Процесот на асимилација започнува со протерување и апсење на сите дотогашни учители и на нивно место поставување на српски учители. Тие коишто сакаат да останат и да учителствуваат се испраќани во Белград на к*рс по српски јазик за да можат да предаваат на српски. Протерани и апсени се дури и македонските свештеници и на нивно место се доведени попови од Србија, а воведен е и српскиот јазик во црквите.

Српскиот терор е неподнослив, а револтот на тиквешани од ден во ден станува сè поголем, не само кај првенците на градовите, туку и кај обичното население. Само поради тоа што едно момче, по има Александар Видов, кажува дека не се чувствува како Србин, Србите ладнокрвно го убиваат. Истата судбина ги стигнува и сите други коишто се противат на српската асимилација. Една млада невеста од Ваташа, веднаш по нејзината свадба е силувана од страна на српскиот поручник Милан Крековиќ. Стотици други се тепани, претепувани и убивани. Не се поштедувани дури ни децата, а многу млади невести се силувани. Погубена е и една цела турска фамилија од педесетина члена, меѓу кои и деца.
    


Сето ова што го пишуваш е гооолема обмана и невистина... Не викам дека немало востание, но треба да се каже од кого било тоа востание... А дефинитивни не било создадено од Македонци, туку од Бугари...

Денес Македонскиот народ упопрно се тероризира со лажни факти дека се борел против "српскиот окупатор..." Како не бе... Фактите кажуваат дека сите оние кои се бореле против Србите биле всушност Бугари или бугарски настроени лица... Затоа и се протерувани во Софија... Што мислиш зошто...???

Во наредниот твој пост кажуваш дека востаниците побарале помош од Бугарите... И ова е точно... Но зошто од Бугарите...??? Демек тие биле пријателски настроени кон Македонците...??? Како не бе...   Тие биле олошот и најголемата опасност за Македонците, а не Србите... Дезинформациите се опасна работа... Незнам што ти е целта... Мирниот Македонски народ мирно си живеел и тогаш и сега...

Изменето од DelijaSkopje - 05.Јануари.2010 во 16:49
Кон врв
 Внеси реплика Внеси реплика страница  <1234>
  Сподели тема   

Скок до Овластувања Кликни и види ги опциите

Forum Software by Web Wiz Forums® version 10.03
Copyright ©2001-2011 Web Wiz Ltd.

Страницата е генерирана за 0,233 секунди.