Паонците основен столб на македонизмот

о поглавје 5 книга еден ,,Александрова војна - Анабаза,,
Аријан вели: Aлександар со војската се движел по земјата на Агријаните и Паонјаните, каде стасале гласници, кои јавиле дека Клито, Бардилов син и Глвкиј, крал на Таулантите, му биле сојузници. Гласниците кажале дека и Автаријатите ќе навалат на војската на Александар Македонски по пат.

Квинт к*ртиј Руф во своето дело: ,,Историја на Александар Македонски,, во книга прва, глава 5 наведува:
,,Кога се враќал Филп од Скитија со голем воен товар, минувал низ земјата на Трибалите, а тие ги зафатиле погодните места и не му допуштале да премине ако не им даде од пленот,,.
Во војската на Филип втори Македонски имало и Грци како наемна војска, кои тешко ги поднесувале неволјите, како и лишувањето од привилилигиите што ги уживале. Поради тоа се јавил бунт во кој изгинале многумина од двете страни, а кралот Филип бил ранет во бедрото. Раната била многу тешка и му остава трага се до неговата смрт.
Во истата книга во гл.7 меѓу другото Квинт к*ртиј Руф пишува за говорот на Демонстен во градот Олинт и рекол:                                                                      
,,Јас пак, Тебанци, ќе престанам да им се протиставувам на тие што мислат така, се придржувам на нивното мислење.                                                                       Но вас со сета можна сила Ве наговарам, Ве молам, Ве колнам, Ве преколнувам да мислите на Вашиот спас и општиот спас на Грција, за да ја прифатите оваа нивна одлука,,.
,,Ако постапите така, Вие сами ќе допуштите да дојдете заради овците и добиток, Вашите полиња нема да бидат исполнети со робови, а самите Вие ќе служите меѓу остана- тите робови на Филипа, на Паонците и на Трибалите. Зошто тие ќе заповедуваат Вие да ги чувате стадата и робовите и тоа ќе Ви биде одлична привилегија од ропството, ќе Ви запо- ведаат да си ги презирате сопругите, децата, родителите, слободата, добриот глас и довербата,,.
Во глава 12 од истата книга Квинт к*ртиј Руф меѓу другото пишува:                   
,,Принцовите на Тракија и сите што се чинело дека се можни учесници во преврат, а немаат средства и смелост за тоа, ги отстрани со тоа што божем укажувајќи им чест, ги зел со себе како свои соборци против Персијците.Откако ги отстра- нил главешините на разни партии верувал дека оста-        натите нема да се осмелат да преземат нешто без своите првенци. Кога се враќал во Македонија, преку Агријанците и Паонците му било јавено за бунтот на Илирите.Бардил,крал на многубројни народи од пределите во коишто имало јаглен, исто така многу жестоко напаѓал на Македонија се додека не бил победен од Филипа во една голема битка - тој бил тогаш веќе кон крајот на животот, кон деведесетата година. Неговиот син Клит зборувал дека токму сега дошло погодно време повторно да се стекне слободата, и додека Александар е задржан со оружјето на најжестоките племиња отаде Истар-Дунав, тој ги потикнувал водачите на народот да земат оружје и да склучат сојуз со Главкиј, кралот на Илирија, и народот што се нарекува Тавланти,,.                  
Еден друг народ, Автаријати, тргнал исто така да ги напаѓа Македонците, но Лангар кралот на Агријанците, кој му бил верен на Александар побарал нему да му биде допуштено таа грижа, го убедил дека тој ним во татковината ќе им создаде толкави грижи така што ќе престанат да ги вознемируваат Македонците. Кралот го пофалил и почестил со величествени дарови младичот Лангар и го пуштил да замине, дури му ја ветил за жена сестра си Кина, која кралот Филип откако ја зел од Илирија му ја беше дал на Аминта. Агријанецот Лангар го исполнил ветеното, но се разболел и не можел да ужива во договорената награда зашто набргу потоа умрел.
Така, бидејќи Автаријатите биле задржани, без војување се дошло до Пелиј, град во Илирија, област Десаретија, надвиснат над реката Еордика!
Но кога намерувал да замине, му се заканила голема опасност: Овде река, таму ридишта му го попречувале патот, кој одвај можел да пропушти четири вооружени војници. А Клит по- ставил големи чети тешко вооружена војска на планинските ридови.
Во книга два глава 3 Квинт к*ртиј Руф наведува:                                                       
,,Пролета 335 год .п.н.е.Александар ги собрал от секаде војските и ги префрлил во Азија. Оваа војска била посилна по дух одошто по бројност. Парменион водел 30 000 пешаци, од кои 12 000 биле Македонци. Останатиот број ги испратиле сојузниците и федератите. Оклу 5 000 Илири, Тракијци и Трибали ја следеле оваа војска, кон нив се приклучиле и 1 000 стрелци Агријанци. Македонската коњица, која се состоела од 1 800 луѓе, кој ја предводела флотата, а Калас предводел исто толку коњаница од Тесалија. Од останатата Грција дошле се на се 600 коњаници на чие чело бил Еригиј. Клеандер ја водел претходницата, која ја сочинувале оклу 900 луѓе, и која била составена од Тракијци и Паонци,,.              
Во своето дело ,,Филипова Историја,, Јустин за овој период на македонската држава под раководство на кралот Филип втори Македонски и кралот Александар трети Македонски раскажува во книга осма глава 6 наведува:                    
,,Едни народи ги противставил на непријателите на самите граници на своето кралство, некои заробени од војната, ги распоределил како дополнување на градовите и така од многу племиња и народи создал едно кралство и еден народ. Кога ги средил работите во Македонија, ги покорил Дарданците и останатите соседи со измама,,.
Во книга осум глава 3 раскажува:
,,Додека кралот Филип Македонски со својата војска се вра- ќал од Скитија, Трибалите го нападнале и одбивале да му дадат премин ако не добијат од пленот,,.
Поради ова настанала расправија, а наскоро и битка, во која Филип бил така ранет во бедрото што преку неговото тело бил убиен коњот. Бидејки сите мислеле дека тој е убиен, го загубиле пленот.                                                              

vesnap напиша: Како најпрво една орентација за Тракија,бидејки гледаме дека некој ги мешаат поимите Паонија и Тракија во случајот нашиот ценет ,,војвода,,Лјупчо Георгиевски. ,,Западно од кралството на Паон до Понтското Море денешно Црно Море постоело кралство Тракија,,.

A zoshto taa oblast se vikala Trakija ushte pred toj Makedon da stane niven kral i go proshiri kralstvoto Makedonija, znaesh li?

Името Македонија и име од поново време во споредба со Микана (Ематија),Паонија,Дарданија,Перхебија,Трибалија,Јасонија,Тракија и др.Значи постоеле овие држави пред да го имаме добиено името Македонија,но се работи за приближно исти територии и ист народ кој пред Македонија го имал заедничкото име Троја,пред Троја Илјада или Илирија како што сегде денес ке ја пронајдите.

Поаѓајки од овој податок може да се заклучи откога потекнува името на Македеонија и колку време го носи тоа име, како и дека пред тоа народот бил и останал со исконско потекло од родоначалникот Илириј(Илја,Илија).
Наведеното нека послужи како вовед во она што значи ориентација за времето во кои настаните подоцна добиваат свои димензии.                                                        
Херодот во својата Историја во прва книга насловена ,,Терписихора,, пишува:              
Персијците што биле оставени од Дареј во Европа, а на чие чело бил оставен Мегабиз, најпрвин ги потчиниле Периќан- ците на Хелеспонт. Со нив порано сурово постапиле Паонците што живеат на Стримон-Струма. Откако Периќанците победиле во два двобоја: маж со маж, коњ со коњ и куче со куче радосно запеале пајан. Паонците помислиле дека пеењето пајан е знак за пророштво, ги нападнале Периќаните и извојувале победа.                                                 
Авторот на Историјата за која станува збор во делото наведува дека конечно Паонците, односно племињата паонски што живееле околу езерото Прасијада, Сиропаонци, Пајоплите и др. биле протерани од своите живеалишта додека тие што живееле околу планината Паонгај, Доберите, Агријаните, Одоманите, како и тие што живееле на самото езеро, не биле покорени.                                                                                                                   
Кога сме кај планината Паонгај да спомениме дека градот Амфипол опфаќал еден огранок од оваа планина, сместен на 4км. од Белото Море, кој се префрла на на десниот брег на реката Стримон-Струма. Сместен на Виа Игнација, главен пат за комуникација меѓу Рим и Истокот. Овој град господарел над единствениот лесен премин за да се продре од бреговите на заливот Контеса во низината Македонија. Стримин-Струма прави еден полукруг околу него и го заштитува на тој начин од север, запад и од југ. На исток градот се поврзува со планината. Понатаму Херодот раскажува: ,,Откако ги покорил Мегабиз Паонците-Пеонците испраќа пратеници во Македонија кај кралот Аминта да бараат земја и вода за кралот Дареј. Од езерото Прасијада има еден сосема краток пат за Македонија .Прво нешто што е до езерото е рудникот од кој подоцна Александар први Филхеленот секојдневно му доаѓало по еден талант сребро. По рудникот зачекоруваме на планината што се вика Дисарон и веќе сме во Македонија,,
.                                                                                                                                  Се обидовме преку овие извадоци-цитати од делата на Аријан, Јустин или Помпеј Трог, Квин к*ртиј Руф, Херодот да ја прикажеме состојбата на Балканот врзана со настаните што се случувале непосредно пред и за време на почетокот на создавање на македонската империја.
Постојат и други авттори како што се Плутарх, Тукидит, Страбон, Псевдо, Калистен од античкиот свет, кои главно пишуваат за идентични состојби. Нивниот пример е следен и од поновите автори на античката историја, бидејќи тие им се извори, но со присуство на субјективизам и невистини што најверојатно доаѓаат од политички причини. Не е напразно ако се обидеме некои работи што се изнесени во овој матерјал ги дообјасниме, и бидеме поблиску до читателите.
Херакле, античкиот јунак од Арголида – синот на Амфитрион и Алкамена е историска личност која завзема видно место во престројувањата меѓу народите пред и по Тројанскатса Војна. Ние немаме намера да се занимаваме со неговите патешествија, но преку нив доаѓаме до сознанија интересни за нашето писание.
Чичкото на Херакле, Евристие бил крал на тогашната држава Арголида. Самиот Херакле се стекнувал со голема храброст од која дури и Евристие се плашел и сакал внукот да му биде што подалеку од неговото кралство, и од тие причини му давал задача како војсководец да војува надвор од Арголида за да не изврши удар во кралството.
Од тие причини јунакот Херакле ги направил подвизите во тогаш познатиоѕ свет.

Од горниот пост можеме да дојдеме до заклучок за областа Арголида која е поврзана со Херакле и кој според легендите овде ги уништил кентаурите.Заклучок дека со Ематија областа која го добива името Македонија подоцна со првиот родоначалник Македон е поврзана и со Херакле па од тука кралевите македонски се сматрала за поколение на Херакле,Аргеменон и др.од Троја,и ке бидат препознатливи по лавјата кожа кој ја носат на главата.Ке бидат забележани подоцна Пердика први,Архелај,Филип втори,Александар трети и др.