Критики позитивни/негативни на личните тв

darkangel

Испратена: 2008.Мај.23 во 23:48


Остани

Како да ти кажам...
Неможам...

Зарем молкот не ме издава! Толку сум скршена..оставам парчиња зад себе..и кога доаѓам ги ставам во торбата. Пред твојата порта ги составувам и со насмевка се појавувам.
Ти го гледам ликот..тие прекрасни мали зелени очи...тие заводливи линии кои насмевката ги остава на твоето лице...таа тага, тој очај..таа изнемоштеност да се живее.
Неможам...

И те лажам! И невистини кажувам...дека среќна ќе сум ако заминеш...и го вртам погледот или ги затворам очите...се стискам во себеси за да не писнам.
Неможам...

И несакам...затоа што те боли...затоа што...затоа што сакам да си среќен..но најмногу...
Неможам...неможам да молчам...ОСТАНИ..тоа најмногу го сакам
...остани со менe

________________________________________________________________________

...darki, prekrasna i liricna kako i sekogas...

Mamma, moira, ја поздравувам темава. Ова ми беше идеја и замисла уште одамна.

- Ова може да се брише.

Бидејќи сатиричната поезија на Мајсторче62, предизвика плачливи реакции кај водачите во црвениот автобус, а со цел да не и наштетиме на Мамма,оти истите тие водачи бараа   нејзино линчување од страна на администраторите, откако не успејаа да ја убедадат модераторката мамма дека џвалата на сатиричните песни се насочени кон нејзината личност ( а добро знаеја дека ним им се наменети) па таа да го банира Мајсторче62, јас овој ник го испратив во автосервисот да си ги поправа автомобилите, а моето учество на форумот ќе го продолжам со никот литеранова,ник кој не е специјализиран за пишување песни, раскази и романи, туку строго за литературна критика, што е и моја примарна, животна определба. Значи ќе бидам присутен само на темата „Критика“
Среќно читање!

moira напиша: darkangel Испратена: 2008.Мај.23 во 23:48 Остани Како да ти кажам... Неможам... Зарем молкот не ме издава! Толку сум скршена..оставам парчиња зад себе..и кога доаѓам ги ставам во торбата. Пред твојата порта ги составувам и со насмевка се појавувам. Ти го гледам ликот..тие прекрасни мали зелени очи...тие заводливи линии кои насмевката ги остава на твоето лице...таа тага, тој очај..таа изнемоштеност да се живее. Неможам... И те лажам! И невистини кажувам...дека среќна ќе сум ако заминеш...и го вртам погледот или ги затворам очите...се стискам во себеси за да не писнам. Неможам... И несакам...затоа што те боли...затоа што...затоа што сакам да си среќен..но најмногу... Неможам...неможам да молчам...ОСТАНИ..тоа најмногу го сакам ...остани со менe ________________________________________________________________________ ...darki, prekrasna i liricna kako i sekogas...

Катастрофален текст. И од аспект на самата материја, и од аспект на нејзиниот развој... Лингвистичкиот аспект нема да го коментирам, бидејќи нема што да се коментира во него... Тривијални, банални изрази, отсуство на сочност и инвентивност на изразот, кои треба да му дадат колорит, како на емоционалното, така и на мисловното поле во самиот тексто. На овој план текстот е безбоен, студен, и воопшто не генерира емоционалното доживување кај перципиентот. Авторот се служи со сиромашен лексички фонд и излитени фрази со кои го дефектира и извештачува емоционалното поле, како носечки елемент во овој текст кој преферира да биде лирски...
Единствено нешто со коешто овој текст го привлекува вниманието, тоа се нелогичностите во природната следственост на нештата, односно неговите извештачени и нелогични конструкции, од типот: „ Толку сум скршена..оставам парчиња зад себе..и кога доаѓам ги ставам во торбата.“ Синтаксичката исправност на оваа реченица, составена од последична и составна во која е инверзирана временска реченица, нема да ја чепкам, самата по себе доволно зборува, такашто не се потребни зборови од страна... Генијалноста на авторот лежи во нејзината смисла, односно бесмисла, Очигледно е дека авторот сакал да каже нешто но не знаел како да го каже, туку ги приграбил првите материјали што му се нашле при рака и направил нон-сенсна конструкција. Замислете ситуација, скршен човек остава парчиња зад себе, а потоа се враќа и ги собира в торба! Но, да не должам, оти ќе напишам десетпати поголг текст од текстот што ми го привлече вниманието. Овој текст е чиста тирада која авторот сакал да ја обои со емоции од кои е ицеден сокот, значи бескрвни и без сила да дејствуваат кај читателот и да го поренесат истиот во емоционалното поле на експедитентот. Текстот ја губи својата сила за проктирање на сликата од изворот до утоката уште при излегувањето од мисловното поле на неговиот автор.

majstore, sega si spoj na literatura i moda LI(TERANOVA).

literanova напиша: Не, нова е употребена со значење на современа. Иако понекогаш современото се изедначува со модерното, не мора секогаш така да биде... Значи, се ограничувам на современата проблематика на локално ниво...

ne se treskaj mnogu
nego daj neka se pojavi poznatiot ni KALAMAR