Моето дете е геј

Прво мислење, но ете, тема која ме засега, да изнесам свој став.

Да бидеш педер фактички е аномалија и девијантност (според дефиницијата на девијантно дека секое нешто што е/што го прави многу мал дел од населението е фактички девијантно), но истата постои во 3% до 10% од населението во светот, и е нешто коешто не може да се смени. Секое предавање, насилство или пак испраќање на детето на божем поцивилизиран начин кај образуван психијатар ќе направи детето да се чувствува ништожно и ко вие да сте го израснале него единствено од причина да ја продолжи семејната лоза, а не поради тоа што постоело љубов помеѓу неговите родители, и љубов кон него. Дали треба да се биде горд и да се проповеда за хомосексуалноста? Јас не би, луѓето се` уште имаат застарени сфаќања дека тоа нешто може да се смени и дека сепак општеството тоа што налага е јасно и дека ќе настане анархија доколку секој родител би дозволил детето да се приземји со истополов другар. Веројатноста дека средината во којашто е израснат има влијание врз хомосексуалните чувства би рекол дека држи вода, но според истражувањата доколку се родат истополови близнаци, веројатноста дека доколку едниот е хомосексуалец и другиот да е е над 70%. А доколку се родат браќа, доколку едниот е, вториот да е е околу (нормални) 10%. Така да, околината игра многу мала улога (доколку воопшто игра).

И хомосексуалците не бараат вие да ги подржувате и да знаете било што од нивниот живот (зошто вас би ве засегало дали двајца се ебаат во задник? Дали значи во спротивност, ќе ви биде мило што вашата ќерка ќе биде вечна девица и дека нема да прими вистински машки полов орган никогаш во животот?) како што и тие не знаат вие какви фетиши имате со спротивниот пол. (нели е воопшто creepy и чудно самото разговарање со родител за сексуални односи?) Хомосексуалците во главно бараат прифаќање, и да знаат дека важи бесценетата љубов дека вие ќе го сакате без разлика каков ќе излезе. Секако човек не може да биде среќен дека родил различно дете (кој може да каже, сеедно ми е дали детето ќе ми се роди ретардирано, без нозе, слепо, стерилно) но треба да се труди детето со сите негови/нејзини недостатоци да биде среќно. Многу се свесни хомосексуалците колку се отфрлани од сите. Секогаш последниот најтежок чекор е да се отворат пред своите родители и да сфатат дека и тие што требаат бесценето да ги сакаат ги отфрлаат. И за самоубиството ги кривам токму родителите коишто со игнорантност го наведуваат детето на таквиот чин, а не општеството. Најголемата траума е отфрленост од најблиските, а не од општеството коешто и онака никогаш не ги прифаќало.

Знам дека ја раширив репликава во бескрај, меѓутоа ете да речеме дека сум имал многу близок случај со сето ова.... Штета што се` уште постојат луѓе коишто без разлика што сфаќаат дека хомосексуалците не можат да се сменат велат дека нивното дете нема теоретски шанси да биде такво. Никогаш не можете да знаете, иако, искрено се надевам дека сте во право, ignorance is bliss и полесно ќе ви биде за потоа да не се чудите на самите себеси и се кривите дека сте посветиле многу време на работата па детето ви се сторило такво

Изменето од peterson15 - 17.Јануари.2012 во 19:07

zabegan напиша: многу е глупо прашањето дали би го прифатиле сопственото дете ако е геј? јас мислам дека секој нормален родител ги поддржува своите деца... морам да признаам дека прашањето е во стил „дали би го пријавиле детето во полиција ако прекршило закон?“... а инаку, не знам зошто збориме за деца, нормален човек, врска си нема од ништо од тоа, се додека не влезе во пубертет, па дури има и луѓе кои сфатиле дека се геј по триесетата година...

Сметам дека 13 годишен човек (којшто влага во пубертет) се` уште се квалификува како дете. А бездруго, нашиот потомок е секогаш наше дете од коешто 95% од родителите имаат бар едно очекување да видат внук/а. Од таа страна станува збор за наше дете, без разлика дали тој/таа се изградил во индивидуалец и е 15, 20 или 30 години.

Не сум сретнал човек којшто сфатил дека е геј по 30тата година, бар кога станува збор за машкиот пол. Можеби постојат, но би рекол тие се исклучоци. Кај женските колку што сум запознаен е друга приказна, но бездруго тоа не е тема на разговор овде. :)

Би бил убав светот во кој ненормални ќе ги прогласуваме сите родители коишто се спремни да се откажуваат и да ги бркаат на улица своите хомосексуални деца. That's not the case though и постојат гадни случаи на самоубиства предизвикани од неприфаќање од родители и деца што живеат по свои пријатели или улицата поради "грешка" сексуална ориентација....

Изменето од peterson15 - 17.Јануари.2012 во 19:58

Оставете ги сите филозофии, интелектуализирања, стари киниги, овој закон, оној закон, овој морал, оној морал, вака рекол овој, онака рекол оној... и посветете се единствено на Љубовта.

Таа решава с'е и таа е портата низ која треба да се мине. 

Se nadevam, deka nema da bide.

Ako Kreatorot go sozdal taka, togash koj sum jas da sudam ???

I kogo kje sudam ? Boga ???

Jas samo  mozham da prifatam i da kazham blagodaram.

"Kluchot" e vo prifakjanjeto... vo ljubovta... toa e "portata"...

Ќе го носам по доктори и по бајачки во краен случај и шамани ќе барам да му ја балансират енергијата.