Ваша песна,состав или што било напишано

Гледај ѕвезди
гледај месечини
гледај убавини
гледај се себе
како јас што те гледам
ќе останеш без здив
нема да ти треба
има доволно
за нас двајца
повеќе од многу животи
залудно минати.
Полни очи ѕвезди
полни раце магија
во тебе гледам
зошто постоиш заради мене
каде откривам
дека заради тебе постојам
каде го наоѓам се она
што не знаев дека го имам.

Се прашуваше зошто му е сето тоа потребно...
Зошто?Но,еден ден свати.Таа беше олицетворение
на неговите одамна заборавени соништа.
Во нејзините очи тој ги прочита сопствените
илузии и стравови кои некогаш одамна
копаа бездни по неговиот ум.
И сега излекуван од самиот себе,
тој сакаше да и покаже ,да види и таа,
да го спознае него во себе,да го прифати
таков каков што е и да свати дека таа е
всушност неговото второ ЈАС.
Сакаше да ја научи како да си ги научи
нејзините маани и доблести,да ги спознае,
да ги свати и прифати такви какви што се.
Да допре до нејзините скриени желбии да научи
јасно да ги изразува и да ги искажува без страв,
срам и каење.
Му успеа!Таа почна да се прифакја себе,
да се гледа со сосема други очи.Почна да го сака
секој дел од себе,секоја мисла,секој збор.
Патоказот до вистинскиот пат беше тој...
со сета негова убавина,смиреност и интелигенција.
Неговиот мудар збор беше секогаш присутен,
не за да и покаже,да и сервира,не...
тој само и укажуваше на нештата и ја поттикнуваше
да нурне длабоко во себе и да го најде
и извади на површина,тоа што таа веќе го имаше во себе,
го знаеше.Само требаше да свати дека се е тука,
се е дел од неа,се е таа самата,само треба
да почне да биде онаа вистинската,
да почне да се однесува така како што сака таа,
така како што таа смета дека е најдобро за неа.
Иако неговиот збор секогаш беше посилен од нејзиниот,
сепак не превладуваше.Само полека ја будеше,
и ја тераше слободнода му ги каже и искаже
своите зборови,мисли,желби...
Понекогаш знаеше да биде груб,бескруполозен,
а сепак таа сметаше дека и тогаш е прекрасен.
Дури и во тие моменти го сакаше секој негов збор,
иако као ножеви ја бодеа нејзината душа,сепак
ги будеа заспаните чувства.Дури и тогаш го сметаше
за напрекрасаната личност која некогаш ја запознала
во нејзиниот живот,и со која сакаше да биде и да остане,
без разлика колку тоа ја болеше.
Оти свати дека болкат значи дека е жива,чувствува.
Сигурен во себе...елегантен...инспиративен...
спонтан...многу зборови и се вртеа во главата
кога пробуваше некогаш да си го опише на некој начин.
Во неа предизвикуваше бура од мисли,
вулкан од чувства,букет од желби...
Посака да го има повеке,поинаку од дотогаш.
Посака да го допре,да го гледа во очите,
да го почувствува малку поинаку.
Посака...и му се предаде...А чувството...
Прекрасно ново искуство за неа...

Изменето од butterflyM55 - 17.Февруари.2009 во 19:06

Снегот идит
мрсули течат
ќе се санкаат велат,
а ја ?
Кој сум па ја ?
Не сум мрсул
не ме збира
кај сум влегол
не излагам
ама бетер од мене има
ме шијат
ко сингерица бесна
на што се сведе
никој мрсул да биде неќе
да си оди со гордост
на снегот да се санка
ко вошки на топло
зинале да бидат.
Да соберам сили морам
мрсул да бидам
гордо кон свет да излетам
да се санкам
да се смеам
ко зелен на бело.

   DOZVOLA

                        STRASILO ZA BOSTAN

 

Sto e??? …..Sto si zinal???

Manijaçiste edno!!!

Sakas pak da go isplasis sekoj sto tuka minal?!

Nemoj sluçajno da si napravil uste eden çekor,

Ti vetuvam deka ovoj pat nema da pomines samo so prekor!

Ajde begaj tamu i stavi si edna od tvoite maski razni,

I ne tiki prodavaj prikazni prazni!

Ne se zanesuvaj deka si umen i fin,vadejki zborovi od nekoj tamo si pasus,

Gledas deka fincite zaboravile da ti dadat pasos!

Leleee!!!.....kolku si patetiçno,

Starçe edno so pedersko glasçe,

I ne tiki mi mavtaj so toa nekakvo volsebno stapçe!!!

Ti..... ne znaes za dosta??!!!

E sega ke go viknam bate,

I ke te napravi strasilo za bostan!!!......

Се појави тивко нечујно
во ноќта досадна дождлива.
Ко пајаче мало,неприметно
плетеш мрежи,брзо,вредно.
Се виткаат,скокоткаат
невидливи за голо око,
само кожата ги чувствува.
Насмевки ми леткаат
додека со конците се плеткам
никако да се ослободам,
се заплеткав,се заврзав
а ти шеткаш,допираш полека
со своите ситни чекори
по секое мое делче.
Го будиш секој милиметар
свесно во несвесно паѓам,
несвесно во свесното доаѓаш.
Зачувај некоја нишка,
бар за спомен,
за убавите спомени.
Остави ги за убаво сеќавање.



Изменето од butterflyM55 - 20.Февруари.2009 во 18:46

Поточе тивко потече
насмевки со себе влече
кај ли само тоа броди
со својот тек
каде ли ги води.
Од поточе река се стори
море од сетила отвори
сите школки
со бисери ги најде
а не виде дека
и месечината зајде
Сега сонцето го чека
напред да ја води
Ќе мине пат долг
и пак ке се смири
со месечевиот молк.