malo otkritie - chapter 10en

Пелам Гренвил Удхаус и неговите Барти и Джиjвс


Невероjатен англичанин со типичното островитjанско чувство за хумор...секогаш пишувал сам на печатна машина, не користел диктофон...кога тоа било веке во тренд.
Незабравими се неговите романи за патилата на Устар и Джиjвс ---релативно млад богаташ и неговиот иконом.
Додуше баш пред два часа гледав една од сериите / во главните улоги се соодветно нашиот омилен Хjу Лори или д-р Хаус и Стиван Фраj/...во една бесконечна натпревара во надмудруването....
Целата историjа има добре познати рамки---Устар секогаш е уплетен во некоjа лjубовна афера со финал -брак...а Джиjвс...Джиjвс мора секогаш да се напне докраj и да искористи сите налични мозочни клетки...и аха- аха се пак секогаш и успева.
во денешната епизода , Барти мораше да собере залjубените, но повредени срца на братучедка си и незиниот вереник, да натера срамежливиот си приjател да отвори душата си пред неговата залjубена, и да овозможи поредната транзакциjа во потрошениот буджет на тетка си Далиjа...и како- како да доjде до успешен краj на тешката операциjа??? па како???---глад, диета, алкохолизиране на трезвено лице...и броjни патила...кога патот до успевот се крие во психологиjата на соодветната особа...и коj го знае тоа по- добро од Джиjвс-неговиот камериер...ама нели треба да се надмудруваме...
и Фала Богу, инаку немаше да биде смешно. ама ич.

tochno!....i blago na tie shto go,.......imaat!

ПРИБЕЛЕШКИ НА ЗАБЕЛЕШКИТЕ 

... Тие не можат да живеат без тензија. Од време на време ќе започнат
кавга без никаква причина. Прифатете го ова како неизбежен дел од
вашата врска и се ќе почне да добива повеќе смисла...

...• Најголем дел од жените сметаат дека се подобри возачи отколку што
навистина се. Немојте ова да го споменувате додека таа е зад воланот
бидејќи ќе збесне и ќе се судри...

.... Освојте ја нејзината доверба со јавување во 10 навечер кога сте
излезени со пријатели. Таа ќе си легне со идејата дека вие мислите на
нејзе...

... Секоја жена е загрижена за задникот. Кажете и дека ви се допаѓа и почесто ќе го гледате...

... Накит. Сега засекогаш знаете што да и купите за поклон.

Ај не е на одмет да стои текстов тука


Уметноста на гејшите

Да се биде гејша во Јапонија своевремено значело да се биде уметничка, да се познаваат традиционалниот танц и музиката и да се настапува на повик во ексклузивни резторани за имашни посетители, што не подразбирало автоматска согласност на љубов.

На средината од 50-тите години на 20-от век во Јапонија имало околу 40.000 гејши, но денес ги има одвај 1.000. Причина е намаленото интересирање за традиционалната уметност која, помеѓу младите, на големо ја заменуваат караоке и другите видови на современа технолошка забава.

Квартовите во кои живееле гејшите се наоѓаат во древната престолнина Кјото, потоа во Токио, каде што денес останале 300 гејши, и во приморското место Атами, каде што со тој занает се занимаваат 230 жени.

Појавата на гејшите се врзува за средината на периодот Едо (1603-1867), кога гејшите ги забавувале мажите во токискиот кварт на црвените фенери по име Јошивара. Иако во тоа време проституцијата била легална, професијата на гејшите се разликувала од најстариот занает по тоа што тие, како уметнички, имале право да го одбијат повикот на љубов.

Гејшите биле уметнички кои можеле да имаат мецени според свој избор, на кои можеле да им бидат љубовнички, а понекогаш и жени, затоа што овие ги плаќале трошоците за нивното образование и скапата опрема која претставува не мала ставка за низата од свилени рачно ткаени кимона.

Помеѓу гејшите до 1930-та година имало и мажи. Денес ги има само четворица, а нивната улога е да кажуваат вицеви со звуците на шамисен во паузата помеѓу женските настапи.

Носталгијата за деновите пред Втората светска војна, во кои царувале гејшите, денес не ја крие најстарата помеѓу нив по име Кокин (98), која на професијата гејша и го посветила целиот живот.

Биле тоа времиња кога во свилени кимона, клопотајќи со нанули, гејшите „се лелееле“ во рестораните „рјотеи“ и ги забавувале добростоечките господа, а овие се воодушевувале на нивната умешност, убавина, женственост и шарм, се сеќава со гордост Кокин.

Таа со жалење додава дека денес луѓето се забавуваат со кариоке во баровите и клубовите за танц, не знаејќи што губат.

Кокин и денес свири шамисен, традиционален инструмент со три жици, пеејќи стари песни во Атами.

Кога во септември миатата-2007-ма наполни 98 години, за неа пишуваа речиси сите весници во Јапонија и ја сликаа во зелено кимоно со розов појас.

Денес само неколку гејши во професијата која изумира пејат и танцуваат на прескапи свечени вечери во елитни ресторани за 80.000 јени (730 долари) по лице, но вистинската клиентела, што ја чинат врвни бизнисмени и политичари, е се поретка, особено по економската криза во 90-тите години на 20-от век.

„Денес може да се случи претседател на компанија кој има 50 години никогаш да не бил на вечера со гејши“, тврди Суми Асахара, автор на повеќе книги за тие елегантни уметнички со избелено лице кои, како и планината Фуџи, станаа симбол на земјата на изгрејсонцето.

Младите не се потресуваат оти изумира цел еден свет. Меѓутоа, одделни заедници настојуваат- за да ја сочуваат традицијата- уметноста на гејшите да им ја прикажат на туристите и тоа да го прилагодат на нивниот џеб и во Кјото, старата престолнина на таинствениот свет на гејшите.

„Традицијата на гејшите ќе преживее во рамките на „рјотеи“ за луѓе кои се подготвени да платат висока цена“, изјави за Ројтерс Кеико Хоки, потпретседател на Икимачи клубот, кој се залага за зачувување на културата.

Во квартот Кагуразака, во централниот дел на Токио, непрофитни организации настојуваат да понудат програми во кои гејши можат да и ја прикажат својата уметност на поширока публика. Тука гејшите, облечени за класичен танц и музика, свираат на инструменти со ритуална чајна церемонија.

Во токискиот кварт Мукоѓима, ресторанот „Сак*раѓаја“ им нуди на групи од по 30-мина туристи вечера со перформанс на шест гејши за цена од околу 10.000 јени по лице, истакнува сопственикот на ресторанот Казуко Амемија.

„Во нашиот свет се чува она најдоброто што може да го понуди Јапонија и поради тоа се надевам дека повеќемина луѓе, како Јапонци, така и странци, ќе дојдат да се уверат во тоа“, велат гејшите во токискиот кварт Асакуса, жалејќи се што во Јапонија луѓето „се повеќе клонат кон западните вредности“.

Гејшите обично биле „чираци“ во работата до својата 13-та година, а денес работат од 18-тата- освен во Кјото, каде што почнуваат од 15 години, за по повеќегодишна обука да можат да се занимаваат со занаетот кој бара строга обука како во однесувањето, исто така и во свирењето на шамисен, флаута и тапани, танц, пеење и уметност на служење на чај.

Со лица прекриени со бела подлога, со шминка, со усни намачкани со црвен кармин и беспрекорни фризури, во повеќебојни скапи кимона, гејшите отсекогаш биле врни уметнички, кои заедно со лесна конверзација забавувале политичари и сопственици на фирми, заветувајќи се дека никогаш никому нема да му обелоденат за што тие пред нив разговарале.

TON

.

денес дознаваме дека фуере го загрижува ТОНОТ на политичкиот дијалог

.

свашта

.

а можеби до слушалките било

nepoznatiot shto go ...smislil ova:

Ако атеизмот е религија, тогаш и не-собирањето на поштенски марки е хоби.

...ne e bratot za zal...toj e samo obichen ,..telal!