Zavisi kakva smrt... kako i da e mi se povrakja od zborov... mi se povrakja i od zborot zivot, ama i od smrt. Ja mrazam glupavata igra zivot - smrt...

...работите тргнуваат наопаку откако ќе се спознаеме себеси......се раѓаш за да умреш..без везе!.
да умреш за да живееш!.. некако подобро звучи..

п.с.како зреам се повеќе ме фаќа страв..мајката.

Стравот од губиток е можеби она што не плаши кога се работи за смрт на другиот. Смррта е факт, и додека си уживаме во комфорот кој ни е пружен во животот, секако дека никој нема страв од смртта и ја прифаќа како единствен апсолут кој се случува во животот. Но, кога човек реално ќе се соочи со потенцијална опасност по неговиот живот, едноставно проработува инстинктот за живот и стравот од смртта е сосема природен. Никој реално не се плаши од тигри, ама кога ќе биде оставен во некоја дива савана средбата со тигарот и тоа како ќе го уплаши.

slichno kako i porod, mislam deka nema da pamtam...

никакви

Олеснување на маките,но доколку знам дека ќе одам во рајот.

Какви чувства во вас буди поимот СМРТ?

Радосни.

Се враќам таму од каде што дојдов.