Што претставува монаштвото?

На неделната Литургија на 28 септември, исполнета со свеченост и велелепие, Неговото Високопреосвештенство, Митрополитот велески и повардарски и егзарх охридски г.г. Јован ја замонаши првата монахиња во манастирот свети Јован Златоуст давајќи и име Олимпијада. Освен многубројниот верен народ на Православната Охридска Архиепископија на монашењето присуствуваа и монахињи од Србија и Грција.

Ако за нашето телесно раѓање нашите родители од нас не бараат согласност и слободна воља, за духовното раѓање во монаштво за кое денес се определи сестрата Олимпијада, најнапред се бара нејзина согласност, слободна и цврста воља да биде невеста Христова. Таа беше радосна и свесна за големината на заветите кои му ги дава на Бога и за јаремот кој го зема врз себе. Како што и рече нејзиниот духовен отец Митрополитот Јован дека во овие тешки услови, услови на прогон и мачеништво во кои без да сакаат, поставени се денес членовите на Православната Охридска Архиепископија, монахот треба да биде образец на вистинско сведоштво за верата. Тој треба да биде углед на најдлабоко преумување, секојдневно да умира, но не за да остане во гробот туку да воскресне со Христа, живиот Бог, кому му предава сè што има, најмилото, сопствениот живот. Со самото тоа што сме христијани веќе сме скандал за светот, но монасите како луѓе кои се трудат да бидат најслични икони на нивниот прототип Богочовекот Христос, постануваат она што е нивниот Бог и Спасител, знаци противречни, луѓе за кои многумина немаат разбирање. Ти си првата монахиња на Православната Охридска Архиепископија и крстот кој го земаш нема да биде лесен, но, едно треба знаеш по зборовите Господови дека „јаремот Христов е благ и бремето Негово е лесно”. Ти не дојде овде да побегнеш од луѓето туку од гревот кој го носат во себе, не дојде да се одделиш од заедницата туку од суетата и пропадливоста. Па дури и за многу повеќе од тоа. Дојде за да ги извежбаш духовните очи да го гледаат Бога, кој е скриен за напокајаните. Дојде за да научиш да ги испитуваш Божјите длабочини. Сега те предавам на Христос, твојот младоженец и на неговата благодат. Тој може да те надгради и да ти даде наследство меѓу сите осветени. Ти ќе се градиш себеси, а благодата Божја ќе го изгради манастирот. Монахот е најсилен кога е во прогонство. Во тоа е смислата и суштината на монаштвото. Стално да биде гонет заради правдата Божја и вистината на Царството небесно. На тоа денес можат да ти позавидат сите вистински монаси, па дури и светогорците, кои се вежбаат за сведоштво кога ќе затреба, се подготвуваат за мачеништво ако Господ го благословил, а ти таа радост на монаштовото секојдневно ја живееш. Искушеништвото го заврши со прогонства од место на место, но тоа не те поколеба зашто разбра дека да бидеш монах значи да си свесен дека твојата татковина е таму каде што е твојот Отец небесен и таму каде што е твојот младоженец Христос. Да бидеш монах значи да бидеш подготвен да немаш стално место каде да ја наслониш главата. Само тогаш ќе бидеш вистинска Божја невеста, кога нема да живееш за себе, туку за Црквата која е тело Христово.

На монашењето на монахињата Олимпијада беа присутни мајка и и сестра и кои гледајќи ја како невеста која се подготвува за небесниот чертог не останаа без радоснотажни солзи.