Власи

Pat напиша: @G-1 Во однос на името Исус, се работи за едноставна фонетска промена од Јешу, преку Јесус во Исус. Тоа Ј е всушност И кратко, кое што подоцна се слеало со отвореното е. А и тоа отворено е во средновековниот грчки преминало во и, и денес така и се изговара. А мислам дека и денес католиците го изговараат како Јесус при нивнитѕ богослужби. Или појди од тоа како се пишува а како се изговара во англискиот јазик, и ќе ти стане јасно. А тоа за позајмувањето на зборови, се работи за тоа што индоевропските јазици своевремено биле многу послични еден на друг отколку денес, значи се работи за дивергирање на повеќе дијалекти на еден заеднички јазик, во посебни јазици. Како што гледаш во цитатот кој што си го приложил, не се спомнуваат само Македоните, туку и Готите, Германите, Сарматите и Грците. Да не зборуваме за тоа какво влијание извршил грчкиот јазик и врз латинскиот јазик, против што на времето се бунел на пример Катон Постариот. А пак што се однесува до хрисма, немој да мешаш некои работи, мислам на развивањето на грчкиот од старогрчки во новогрчки,како и присуството на синоними во даден јазик, од кои што со текот на времето еден збор полека почнува да се употребува за сметка на другиот. На пример, денес Грците за вода најчесто велат неро, додека порано во класичниот период многу повеќе се употребувал зборот хидор, од којшто се изведени изрази како хидрографија, хидронимија итн. Јас влашкиот јазик не го знам, да бидам искрен, па затоа и не можам со сигурност да тврдам, но според тоа што имам слушнато, се работи за мешање на палеобалкански јазик со вулганиот латински, и со извесен фонд на словенски и можеби и грчки зборови. Всушност, при изучувањето на вулгарниот латински јазици значаен извор на информации е токму романскиот јазик, што самото по себе зборува многу. И самото именување на тој јазик како романски зборува многу. Значи да резимираме за името Исус. Неговото еврејско име било Јешу. Грците и Римјаните немале гласови како ш и ж, и истите ги предавале со с и з. А како што гледаш во грчката транскрипција има и двојно с. Значи така стигнавме до Јесу. Како што кажав во грчкиот и латинскиот јазик најмногу се задржале сигматските наставки кај именските, т.е. тоа с на крајот, и тие тоа го применувале и на странските имиња, па така се стигнува до името Јесус. Во грчкиот јазик отвореното е (кое што се бележи со знакот ета) преминува во и. Ј е исто така и кратко кое што се слева со тој глас е/и, и така се стигнува до Исус.

1.     “Во однос на името Исус, се работи за едноставна фонетска промена од Јешу, преку Јесус во Исус.”

Промената не е баш така едноставна:

а) Убаво констатираш дека: “А мислам дека и денес католиците го изговараат како Јесус при нивнитѕ богослужби.”

- Промената од Јешу во Јесус, Језус, е повеќе од очигледна. Едноставно имаме прифаќање на еврејското име во латинскиот јазик.

б) Но што правиме со Исус?

-     Тврдењето за некаква ”едноставна фонетска промена од Јешу, преку Јесус во Исус.”, едноставно не држи и тоа од неколку елементарни причини.
-     Едната е дека од она што го имаме од св.Павле, преминот во именувањето на Исус Христос, е директен, непосреден, многу пред но што христијанското учење стигнало до Рим.
-     Друга е што како може да се види, во латинскиот јазик имаме прифаќање на изворната форма, и тоа со минимална фонетска адаптација. А, и именувањето Христос, е во прилагодена форма Кристо, Крист.
-     Третата е, што во класичниот грчки јазик не постојат термините, ниту Исус, ниту Христос. Истите во грчкиот јазик се појавуваат со појавата на христијанското учење. Тоа значи дека се преземени од некој друг јазик каде што имаат конкретно значење.

2.     “Како што гледаш во цитатот кој што си го приложил, не се спомнуваат само Македоните, туку и Готите, Германите, Сарматите и Грците. Да не зборуваме за тоа какво влијание извршил грчкиот јазик и врз латинскиот јазик, против што на времето се бунел на пример Катон Постариот. “

Како што можеш да видиш од цитатот, таму е сосема јасно запишано дека е општо познато дека позајмувањето на зборовите е во правец, од македонскиот во римскиот.
Погледај го мислењето на еминентниот лингвист, Академикот Петар Влаховиќ:

http://www.youtube.com/watch?v=12MqqfMEXSo



Сметам дека многу работи ке ти бидат појасни.

3.     “А пак што се однесува до хрисма, немој да мешаш некои работи, мислам на развивањето на грчкиот од старогрчки во новогрчки,како и присуството на синоними во даден јазик, од кои што со текот на времето еден збор полека почнува да се употребува за сметка на другиот. На пример, денес Грците за вода најчесто велат неро, додека порано во класичниот период многу повеќе се употребувал зборот хидор, од којшто се изведени изрази како хидрографија, хидронимија итн. “

И, тука грешиш, во однос на зборот хрисма, не постои никаков премин. Христос и Исус се воведени во моментална употреба. Не може да стане збор за никаков континуитет, или последователна преобразба.

Што се однесува пак до некаков хидор, со почетен глас (х) неможе да стане ни збор. Едноставно таква форма во грчкиот јазик не е во употртеба. Погледај добро како зборот е зпишуван во грчкиот јазик, го има како Удро, или дарданско удро, при што тоа грчко (у) игрек, во пелазгискиот јазик и писмо го означува гласот (У), чисто у, па место идро, или идор, имаме УДро, УДор, а УД на пелазгиски значи воден. И во однос на новогрчкиот збор неро (вода) во антиката, во архаичкиот грчки јазик се користи зборот АПА (вода).

4.     Те интересераат македон-армански зборови кои ги нама во латинскиот, италијанскиот, .... да не одиме со премногу примери еве два елементарни ЗБОР (збор), ЗБУРАШЧЕ, ЗБУРАШТЕ (зборува), АМИНТА (добива, со преносно значење победува. Аминта = името на неколку владетели од македонската династија на Аргеадите).


Изменето од g-1 - 07.Април.2011 во 10:05

Г - 1, „збор“ е словенски збор Како собор, сабор, собир, собира, збира итн. Спореди со латинскиот збор lego, legere. И кога веќе толку добро го знаеш класичниот грчки (во што не ме убеди баш многу  ) како се вика „збор“ на старогрчки?

За хидор, и за х-то, си слушнал ли за спиритус аспер?

П.С. Ја имаш ли оригиналната верзија на Светото писмо на старогрчки? И дали мислиш дека неа ја напишал Св. Павле?

Што се однесува до Christi, па се работи за латинска транскрипција на грчкото Христос.


Изменето од Pat - 07.Април.2011 во 10:09

g-1 напиша: 1. “„збор“ е словенски збор“, ако е словенски, ајде да му ја видиме основата. Да видиме, со конкретното значење, и во кои словенски јазици е во употреба. 2. Која е потребата да го преземат Christi од грчкиот, кога Језус го презеле директно од еврејскиот. Ако е така, зошто на сите јазици се користи терминот круце, крст, круси, .................... а во грчкиот се користи сосема друг збор кој нема ни допирна точка со КР. 3.Кој вели дека го знам добро калсичниот, и воопшто грчкиот јазик ? Мислиш на "глоса"? Се надевам дека нешто разбра од изјавата на Академикот Влаховиќ. Ако разбра, можеш ласно да заклучиш кој јазик треба да го "познаваш", прави разлика помеѓу "познаваш" и "знаеш", да би можел да ги разбереш значењата на архаичните зборови кои се во употреба во европските јазици, па и малу пошироко. Требаше да го знаеш грчкиот јазик за да знаеш што значи "глоса"? ----------------------------- Не ја немам оргиналната верзија на Светото Писмо. Нити било кој ја има. ---------------------------------------------- Ја имам најстарата позната верзија на Илијада.

1. Што значи збор на српски? А сбор на бугарски? Лего на латински значи собира, но значи и чита, рецитира. Од тој збор е изведен зборот лекција. На старогрчки збор се вели логос. Индоевропскиот корен на логос и лего е ист, а и значењето е сродно. Значи глаголот собира  го има во сите словенски јазици, на полски е zbierać, на словачки  zbierať, на чешки sbírat, на руски собирать итн.

Во јужна Србија исто така го има зборот „збор“ со истото значење како и во македонскиот јазик. Словенската група на јазици е едно големо семејство на говори кои што своевремено биле само дијалекти на еден единствен јазик, и тоа што една дијалектна форма се задржала на едно место а се изгубила на друго, или пак истата развила едно значење на едно место, а друго на друго место не ја прави ништо помалку словенска. Еве уште еден пример; и во рускиот јазик ја имало именката живот со исто значење како и во македонскиот, бугарскиот, српскиот итн. Меѓутоа истата именка во рускиот јазик денес значи стомак.

2. А како го викале Исус во Индија?

Значи не мислев на глоса, туку на логос.


П.С. Не ги мешај зборовите Христос и крст. Или можеби мислиш дека Римјаните на Исус му направиле чест?



Изменето од Pat - 07.Април.2011 во 11:45

g-1 напиша: 1. Сакаш да кажеш дека терминот збор, и соодветното зборување, во македон-арманскиот јазик се преземени од словенските јазици, и дека пред доаѓањето на Словените во 6 век, тој термин не бил во употреба на Балканот ???? 2. Не ги мешај поимите "lidzeare, alidzeare" (врзување, избирање = читање) со "збор, зборување". 3. Да грчкото логос има врска со пресметување, математичко размислување, поврзување, одмерување,..... и Грците во дадено време го употребиле и како ознака за збор. Према сето што го напиша за дадениот термин произлегува дека основата му е во латинскиот јазик, а како за збор се вика на латински ?

3.

1. VERBUM
2. LEXIS
3. VOCABULUM
4. LOGOS
5. SONUS
6. LOGUS
7. VOX

Значи не кажав дека основата на тој збор произлегува од латинскиот јазик, туку дека индоевропската основа на тој збор е иста и е со сродно значење. Значи луѓето говорењето психолошки  или го поврзуваат со течење или со собирање, одбирање, пребирање. Спореди сега во словенските јазици :  з- бор е според правилото за едначење по звучност, инаку правилно би било с-бор, т.е. со-бор. Понатаму имаш из - вор, а тоа може да се поврзе и со го - вор. Не знам јас дали Арманите го имале тој збор пред доаѓањето на Словените на Балканот, можеби и порано дошле во допир со нив. Можеби и тие биле блиску некаде тука, само именувани со друго име. Кој да знае. Но неоспорен факт е дека словенските јазици претрпеле најмалку влијанија од другите групи на јазици. Имаме интернационализми, имаме и турцизми и секакви други изми, но имаме и соодветни словенски синоними за нив, соодветни изворни зборови. 


2. Не ги мешај поимите "lidzeare, alidzeare" (врзување, избирање = читање) со "збор, зборување".

Има ли израз во влашкиот јазик „да се врзе разговор“, или „да му се врзуваш на разговорот“ и сл.?

Pat напиша: g-1 напиша: 1. Сакаш да кажеш дека терминот збор, и соодветното зборување, во македон-арманскиот јазик се преземени од словенските јазици, и дека пред доаѓањето на Словените во 6 век, тој термин не бил во употреба на Балканот ???? 2. Не ги мешај поимите "lidzeare, alidzeare" (врзување, избирање = читање) со "збор, зборување". 3. Да грчкото логос има врска со пресметување, математичко размислување, поврзување, одмерување,..... и Грците во дадено време го употребиле и како ознака за збор. Према сето што го напиша за дадениот термин произлегува дека основата му е во латинскиот јазик, а како за збор се вика на латински ? 3. VERBUM LEXIS VOCABULUM LOGOS SONUS LOGUS VOX Значи не кажав дека основата на тој збор произлегува од латинскиот јазик, туку дека индоевропската основа на тој збор е иста и е со сродно значење. Значи луѓето говорењето психолошки  или го поврзуваат со течење или со собирање, одбирање, пребирање. Спореди сега во словенските јазици :  з- бор е според правилото за едначење по звучност, инаку правилно би било с-бор, т.е. со-бор. Понатаму имаш из - вор, а тоа може да се поврзе и со го - вор. Не знам јас дали Арманите го имале тој збор пред доаѓањето на Словените на Балканот, можеби и порано дошле во допир со нив. Можеби и тие биле блиску некаде тука, само именувани со друго име. Кој да знае. Но неоспорен факт е дека словенските јазици претрпеле најмалку влијанија од другите групи на јазици. Имаме интернационализми, имаме и турцизми и секакви други изми, но имаме и соодветни словенски синоними за нив, соодветни изворни зборови.  2. Не ги мешај поимите "lidzeare, alidzeare" (врзување, избирање = читање) со "збор, зборување". Има ли израз во влашкиот јазик „да се врзе разговор“, или „да му се врзуваш на разговорот“ и сл.?

Морам да признаам дека имаш виден напредок во дискусијата, посебно во тврдењето: "з- бор е според правилото за едначење по звучност, инаку правилно би било с-бор,", е наполно исправно, но не би се сложил со продолжението "т.е. со-бор.".

Основата е "б^р" (бар), при што "^" е немо "а".

Во секојдневниот говор имаме изговарање во лигатура "б^р,б^р", со умисла "збори, збори", или пак термин "б^рбуире" (дрдорење,= брборење).

Кај дел од номадите сочувана е основната форма "б^р^ре" (зборување). Кај поголемиот дел пред тоа "б^р^ре" се употребува предлогот "с^"(да), така да ја добиваме лигатурата "с-б^р" (збор), и соодветното "с-б^р^ре" (зборување), кои зависно од дијалектот се изговараат како
"сб^р,зб^р,збор", и соодветно   "сб^р^ре, збур^ре".

Терминот "збор" се користи и за означување на "говор", во смисла на држење говор пред насобрана маса на луѓе, а соодветно кога луѓето се собираат на збор (собир).
-----------------------------------------------------

Факт е дека наведените форми со исклучок на собор, не се во употреба во северната (изворната) група на словенски јазици.
-----------------------------------------------------

Од друга страна наведените форми биле во употреба во античкиот македонски јазик и соодветната група на сродни армански (трако-илиро-пелазгиски)јазици, што мошне лесно може да се и докаже.

Ајде сега малку историско-литературен час
zborlu- збор- не е наше наша е само додавката лу. Ние велиме graiu (имаме додавки лу, шти...zbur-ashti).. muabet-незнам дали е турцизам...pal`vri...зборови, ама често се користи и како  лажни зборови. или фалба за кој пак постои друг- alavdare
bocea- глас
sinia- се однесува на она ниската масичка на која едно време се ручаше, вечераше, но и на сегашните, значи на маса за јадење
dor-болка
ud- воден
hris -веројатно на некој племенит метал оти злато е  malme а златарот   -hrisik.... од таму незнам како му доаѓа сега со ---hristolu--нешто многу вредно
leg...legare- врзување
Лично, мака мачам да се сетам на сите зборови со кои зборуваа баба ми и дедо ми оти тие зборуваа стар-чист влашки. Додека мајка ми и татко ми малку модифициран, јас полн со примеси од други јазици, а моите деца интернационален влашки.
Кога ги читам книгите од старите автори се среќавам и потсетувам) на чистиот влашки јазик.
За жал, со додавањето на додавката лу, шти интернационализмите ми ги расипуваат јазикот и му оставаат многу малку простор за изворниот оригиналниот (како и кај сите впрочем)
Има уште еден чуден феномен...многу зборови не се извлекуваат од основниот (пр. овца, овен-овчар...во македонскиот, кај нас oai...birbecu, picurar ...која ли логика

apã-voda
Можеби от тракиjски. Според овоj речник "ape (aphus)" e вода, река, извор

prãvdã-zivotno
Според речникот на Фасмер, во бугарскиот зборот правда има и значение и на добиток, ама jас лично не сум чул за вакво нешто. От дека е ова при Фасмер не знам. 

vivlie-kniga
секако от грчки - Βιβλίο

yumar-magare
от грчкото γομάρι - магаре

"синиa" или софра  ими и во бугарски - ова (само масата)

hris -веројатно е от грчкото "χρυσός" - злато