Четвртата заповед : САБОТАТА!

Седмица (седмични денови) не можеше да постои пред стварањето на светот, а Бог дуеи четвртиот ден (не од седмицата)го створи сонцето, Месечината и звездите, да го делат денот и нокта, да бидат знаци на времето, деновите ) и и годините (1Мој. 1.14-19). Саботата никој не ја празнувал пред излагањето на евреите од Мисир. Дури во (2Мој. 16.25) саботата се спомнува како празник, но празник кој е изречито даден само на Евреите- као знак помегу Бога и синовите Израилеви (2Мој. 31.13-17); како спомен на излагањето од Мисир (5Мој. 5.15 ; 1Књ.о цар. 8.9); и како средство со чија помош Бог сакал да ја искуша верноста на израелскиот народ (2Мој. 16.4). Во истото Св. Писмо на кое се повикуваат Саботјаните стои и пропис за обрезување и и Еврејските празници кои исто се наречени " закон вечен " (1Мој. 17.9-13 ; 3Мој. 23.1-44). А да ли Саботјаните го поштуваат и овај " вечен закон " као што се почитува саботата? Во списите " правила на Светите Апостоли ", која потекнува од вториот век се вели: " ако некој од клирот биде затекнат да пости во ДЕНОТ ГОСПОДОВ ИЛИ ВО САБОТА, освен една едина, нека биде расчинет ". Во списите " Апостолски уредби ", исто од вториот век, се вели " во денот на Воскресението, т.е. во ДЕНОТ ГОСПОДОВ СОБИРАЈТЕСЕ СЕКОГАШ фалејки го Бога ". Значи, за Христијаните од тоа време саботата е сабота, а НЕДЕЛА е " ден господов".



moram da go povtoram tekstot . Znaci kakov Avraam koga nikoj nema pisano za zivotot negov i pocituvanje na nekoi zakoni , zosto eden bese zakonot daden od Bog : "jadete se samo od drvoto na spoznanieto da ne jadete " ( so moi zborovi) ,analogno nema spomnuvanje za denovi niti vremenski razdelbi

Poftorno denovi i navodi Bozji , No veke pisav koj tvrdi deka Bog go sozdal svetot vo sest KALENDARSKI DENOVI koga duri vo cetvrtiot ( nekalendarski zosto ne postoelo vremenska razdelba )se sozdadeni sonceto i mesecinata da go podelat denot od nokta.. Znaci ova e nepromenliva i neprikosnovena vistina , e sega koga veke pocnaa da se delat nokta od denot duri togas treba da barame i sedmici no ne pred isfrlanjeto na Adama od rajskata gradina.

A za obreazanieto postoi dve raboti ili se obrezuvaat Sabotjanite ili NE ( Prekrsuvajki go zakonot eden e.A nikako ne mozi obrezenie vo srceto . Mislam nesvojstvena fizicka rabota da bide prefrlena vo duhovna , Paralelno jas ne bi se krstil no bi rekol krsten sum vo srceto , ili pricesna zedov so srceto .....

Zarem ne e za Boga eden den kako cela vecnost a cela vecnost kako eden den.

   Pva kniga Mosieva --2 glava od 1-4


procitaj Vtoa kniga Mojsieva--16 glava od 22 -32

mozebi nesto ke vi se razjasni!?

Македон напиша: Blagoj_s напиша:    Pva kniga Mosieva --2 glava od 1-4 procitaj Vtoa kniga Mojsieva--16 glava od 22 -32 mozebi nesto ke vi se razjasni!? Никој не спори дека Бог ја осветил саботата. Во однос на напишаното во Втората книга Мојсеева, никој не спори дека саботата во Стариот Завет е ден за одмор, онака како што е заповедано.

ako veke toa ti ejasno - sto me raduva
sega procitaj nov zavet
Matej 5 glava-- 17 do 19.

     САБОТАТА (Shabbath) е ВЕЧЕН ЗАВЕТ помеѓу Бог и Неговиот народ



    

    Кога Бог ја благословил Саботата (Shabbat) во 1 Мојсеј. 2:3, Тој истотака и ја осветил. Во Еврејската традиција (Куќата на Јуда-Јудаизам) Саботата е претставена како Невеста чиј младоженец е Израел.

Хебрејскиот термин на Библиско-Еврејската брачна церемонија е (kiddushin/свршувачка) и значи "овенчување/осветување". Хебрејскиот збор за брак е (kiddushin/ свршувачка) доаѓа од коренот на три хебрејски букви (K = Kaf, D = Dalet, SH = Shin). Хебрејскиот збор за ОСВЕТУВАЊЕ (6942 = Kadesh) и хебрејскиот збор за СВЕТ (6944 = Kodesh) доаѓаат од истиот хебрејски корен на трите букви (K = Kaf, D = Dalet, SH = Shin).

Библиската изјава дека "Бог ја благослови Саботата и ја осветил (va-yekaddesh) ", 1 Мојсеј. 2:3 значи дека Бог ја свршил (kiddushin/ свршувачка) Саботата (Shabbat) со Неговиот народ - Израел.

На денот на Библиско-Еврејската церемонија на свршувачка, невестата била гледана/третирана како кралица, а младоженецот како крал. Всушност зборовите "кралица" и "невеста" се два јазични термини со кои се опишува седмичниот саботен ден. (Talmud, Shabbat 119a). Бидејќи, Саботата е сметана за кралица и невеста, со тоа го претставува женскиот елемент на создавањето.

Во традиционалниот Јудаизам, рабините учеле дека Бог влегол во брачен завет со Израел (куќата на Јуда и куќата на Израел) на подножјето на планината Синај. Во Еремија 2:1-2 е напишано:

"И ми дојде Господово слово: "Отиди и викај му на Ерусалим: Господ зборува вака: "Си спомнувам за твојата младост приврзена, за твојата вереничка љубов (kiddushin/ свршувачка): ти дојде со Мене (Богот на Израел/младоженецот) во пустината (планината Синај), во земја каде што не се сее. "

НО!!! На Библиско-Еврејската брачна церемонија, прво предходело осветувањето пред самото стапување во брак.

Во Излез 19:10-11, 14 е напишано:

"10 Тргни кон народот-му рече Господ на Мојсеја-и осветувај (6942 = Kadesh – свет, осветен) го денес и утре.Нека ја испере својата облека; 11 нека биде готов задутре, зашто задутре Господ ќе слезе на Гората Синај, пред очите на целиот народ......14 Мојсеј слезе од брдото кон народот и почна да го осветува (6942 = Kadesh – свет, осветен) народот. Тие ја испраа својата облека."

Пред почетокот на Библиско-Еврејската брачна церемонија, невестата најпрво морала "ДА СЕ ОСВЕТИ" пред стапување во бракот, со тоа што требала "да се потопи во вода"/mikvah (крштевање). Mikvah е Хебрејски збор што значи "потопување на телото во вода". Mikvah е церемонијален чин на прочистување.

Секој Библиско-Еврејски брачен завет било потребно да има двајца сведоци. Тие се нарекувани пријатели на младоженецот. Нивната задача била да ја подготват невестата и да ја ексортираат при средбата со младоженецот под chupah (свадбената стреа, надстрешница) каде бракот требало да биде склучен.

Кога Бог стапил во брак со Израел (двете куќи) на планината Синај, Мојсеј всушност бил ескортот на невестата до младоженецот – Исус, и Мојсеј бил сведокот - пријателот на младоженецот - Бог. Во Излез 19:17, се зборува за исполнувањето на улогата на Мојсеј како ескорт/придружба на невестата (Израел-двете куќи) во нејзината средба со Младоженецот-Богот на Израел на планината Синај – која била слика на chupah, одн. свадбената стреа, надстрешница под која бракот бил склучен.

(Излез 19:17) - "Мојсеј го поведе народот (го ескортирал народот) од логорот во пресрет на Бога. Застанаа под подножјето на ридот (chupah - свадбената стреа, надстрешница). "

Откако невестата и младоженецот стапиле во брак според Библиско-Еврејската брачна церемонија, тие треба да добијат ketubah - брачен договор (или како ние велиме "извод од матичната книга на венчаните") во кој се наведени условите за бракот.

Како ketubah – брачен договор помеѓу Бог и Израел Евреите ја сметале Тората-(Стариот Завет). А условите за брак од брачниот договор - ketubah се дадени во Второзаконие 28 и Левити 26. Во овие две глави од Тората се наведени благословите за невестата – Израел ако остане верна на својот маж-Бог, и проклетствата доколку изврши прељуба во бракот.

Церемонијата ќе биде официјализирана и ќе се смета за завршена кога младоженецот ќе и подари нешто вредно на својата невеста, а кога таа ќе го прифати подарокот. Во денешни услови подарокот е златен венчален прстен чија симболика е спомен за бракот и знак на вечна љубов.

Кога младоженецот ќе го стави прстенот на прстот на невестата, со тој чин бракот ќе се смета за склучен, а брачната церемонија за завршена. Целата церемонија во Хебрејскиот јазик е позната под името kiddushin и значи "осветување"

Симболиката на прстенот кој младоженецот го подарува на својата невеста е со цел да ја покаже улогата на Саботата (Shabbat). Светкувањето на Саботата е спомен и сеќавање на вечната љубов помеѓу младоженецот-Бог и Неговата невеста-Израел (двете куќи).

Светкувањето на Саботата (Shabbat) е и една од Десетте Божји Заповеди дадени на планината Синај во знак на спомен на склучениот брак помеѓу Бог и Израел.

Во Излез 20:8 е напишано:

"Помни го саботниот ден, за да го осветуваш (6942 = Kadesh – свет, осветен)."

Саботата (Shabbat) е вечен завет помеѓу Бога и Божјиот народ кој треба да се држи засекогаш.

Во Излез 31:12-18, е напишано:

"Пак Господ му рече на Мојсеја: Речи им на Израелците: Моите Саботи треба да ги пазите, зашто Саботата е знак (венчален прстен) меѓу Мене и вас од поколение до поколение, за да бидете свесни дека Јас, Господ, ве посветувам (6942 = Kadesh – свет, осветен)." И така, држете ја саботата, зашто таа е света за вас. Кој ќе ја онечисти, нека биде погугбен; кој ќе работи во неа каква и да е работа, нека биде отстранет од својот народ.Шест дена нека се вршат работите, ама седмиот ден нека биде ден на целосен одмор, посветен на Господа. Кој ќе обавува некаква работа во саботен ден, нека биде погубен. Затоа Израелците нека ја пазат Саботата – празнувајќи ја од поколение до поколение – како вечен завет. Таа нека е знак (венчален прстен), засекогаш, меѓу Мене и Израелците. Па Господ за шест дни ги создаде небото и земјата, а на седмиот ден прекрати да работи и се одмори. Кога Господ го сврши својот разговор со Мојсеја на Синајската Гора, му даде две плочи на Сведоштвото (извод од матичната книга на венчани), камени плочи, напишани со Божјиот прст."

Messenger напиша: Ova vekje ne e dijalog...

pa dobro, malku posiroko doobjasnuvanje.

pozz

Messenger напиша: Makedon postavi ednostavno prashanje... a ti namesto kus direkten odgovor postirash elaborat za zavetot megju Boga i evreite...

   uste ednas ke kazam ne zavetot megu Bog i evreite, tuku megu Bog i celiot narod!!