Тинејџери

Џо напиша: Не се расправаме често. Се додека имам одличен просек на училиште не им е гајле дали се дрогирам и каде сум. Секогаш сум имал слобода , ретко ми наметнувале политички или религиозни норми. Понекогаш ме советуваат за одредени животни одлуки , ама на крај , јас си ги носам одлуките. Совет до родителите , ако имате интелигентно дете, кое има развиена Свест и реално ги перцепира работите , и логички делува  , остајте да си го живее својот живот , не му наметнувајте правила ,или ќе израсне во психопат а најверојатно и во социопат.

Was zum Teufel
Сигурен си??? Ај види провери си пак...
Не верувам баш дека е така

Покрај сите коментари се чувствувам како....отпишана
Не дека сум во тие години како луѓево над мене...ама во мое време никој не се грижеше за мене НИКОЈ. Пиела, абе остај ја. Ептен пијана се вратила..нека ја, ќе се научи да не пие, а лекцијата ќе и почне сабајле кога нема да може да ја крене главата од перница. Се степала..дете е ќе се смири. Имала слаби оценки - ќе ги поправи она, ако не ги поправи нема да добие (нешто).

Е сега да видам родител што вака реагира како моиве што реагирале порано, главата од ѕид ќе им ја мавнам 100 пати.

Не , не и не . 
@Фолксваген...да , моите ме сакаат ваљда , сепак , нивен сум (или?)...
Ама ми даваат слобода да одлучам сам што е добро за мене.И никогаш не сум ја прекршил таа слобода.
@Лидивио , зборев за хромозмоите , Х и У чинат машко , а не женско...

ау је!

Пеџо не ми замеравај, молим те лепо! Од една страна мачката се гали со мене, од друга Систем ги слушам и ја потпевнувам песната, плус нервоза ради пишувањето на постот и моиве од надвор ме викаат... ма не ми текнало.

П.С: Никогаш не ја научив таа лекција биологија, за хромозомите. Сварно I should be ashamed.

___
ОНТОПИК:
Баш пред некое време една девојка (на моја возраст) ме праша: колкава си девојче? И јас и ги кажувам годините и она ме одмеркува од глава до пети и ми вика:- ми личиш помала... Зошто?
Зошто не сум се облекувала фенсерски, а девојче на мои години требало да научи да се шминка и облекува. А тек кога ќе видат машко друштво во близина... се смешкаат глупаво и “срамежливо“ ги погледнуваат. Едно не ми е јасно, срамежливи се за разговор, а не се да ги покажуваат градите и бутовите. Исто и моите како Џо, не ми наметнуваат ниту религија ниту нешто такво, во врска со религијата, татко ми ми има кажано да не се преоптоварувам многу-многу со тоа... Можеби бидејќи тој не верува во религија, можеби сварно нејќе да се замарам со такви работи.
Имам океј однос со моите инаку. Татко ми ептен сакаше да бидам економист, ама јас го зафкрнав и одлучив да станам медицинар. Тоа што е малку старомоден, нема врска.
Моиве никогаш не биле премногу заштитнички настроени према мене. Да, имало ситуации кога ми била потребна нивната помош и тие би ми помогнале, но место тоа ме терале сама да се изборам. На моменти фрустрира, ама тоа е по се изгледа за мое добро.

Најсигурен начин да разлутиш тинејџер е да го просветлуваш: дека го разбираш, бидејќи во него беснеат хормоните, па затоа без веза му се менува расположението од крајност во крајност, па дека минува низ фаза на психо-физички промени, демек тој/таа не е свесен што му се случува. Кој не би се разлутил по ваква масажа?

Работата е што лутината е природен дел од созревањето. Лутината е нормална емоција кај секоја возраст, и кај млади и кај стари. Лошо е да направиш лом и некого да повредиш, но не е ненормално да чувствуваш гнев. Исто како и со љубовта, омразата, радоста и тагата.
Трикот е во тоа како да се справиш со чувството, како да го изразиш. Лесно е со позитивните емоции. Ќе се смееш, ќе гушкаш и бакнуваш (па дури можеш и на некој непознат да му се испразниш )

Како и секој гнев, и тинејџерскиот покажува дека нешто не е како што треба (Мани настрана што најбрзата дијагноза што ти ја даваат е дека нешто не е како што треба - во твојата глава). Гневот на тинејџерите им дава храброст да се соочат со опасноста или да го искажат револтот кон неправдата. Е, тука е разликата помеѓу возрасните и тинејџерите. Возрасните имаат поголем арсенал на механизми на празнење. Кај тинејџерите, кога ќе се сретнат адреналинот и чувството на немоќ - работите излегуваат од контрола.

Инаку, триста работи може да те разлутат: губиш во некоја игра, го одложиле концертот за кој се остриш со недели, класот ти е составен од серковци, професорите ти се зат`нтани тупаџии, родителите, па и најдобриот другар може да те инвервира. Ма и самиот понекогаш не се поднесуваш: со облекол нешто што не оди, си треснал зелена пред кого не требало. Да не зборуваме соочувањето со огледалото или излозите: „Боже колку сум низок, колку сум дебел, леле клку сум висок, уф каков сум слаб. Никој нема да ме сакаааааа

Третиот и вториот за мене. Oh God... дац соу ембарасинг! Многу често знам да се гушкам без причина. Онака, ми доаѓа одвнатре. И не бирам човек. Некад со сестра ми, некад со другарите и они вадат ваква фаца: али со нив почесто се скокоткам, стоки се ептен, а да не зборам колку се цмакаме у образи со другарки. И више навика ми станува, некој и прв пат да го видам (ај ем талкинг абаут запознавање хир!) ќе се гушнам со него, а ако ми делува драго и смок у образ. Сварно засрамувачки.

П.С:Машала ПодВодно. Завидно познавање во оваа област. Ќе ме посвоиш ли?

Изменето од Tiggy Vicious - 29.Јуни.2010 во 19:13

Да се каже... ако уз тоа скратиш фрази од типот: “пази да не ти стават дрога во сокот„ или „памет во глава и дојди си порано“.