Дали верувате во Митарства?

Maran Ata напиша: Messenger напиша: Mene me interesira spored koj kriterijum se odreduva koj vladika, episkop, sveshtenik, svetec i svetica e faktor vo Crkvata, a koj ne? Isto taka, chie veruvanje i mislenje od gore spomnatite e validno, bogovdahnoveno, crkovno i vredno za sledenje, a chie ne e... i koj e toj shto se postava kako sudija vo odreduvanje na istoto? Dali toj sudija presuduva spored svoite veruvanja i spored svoite interpretacii od biblijskite i postbiblijskite pisanija ili cheka Svetiot duh da se spushti na nego? Ako presuduva spored svoite lii tugjite veruvanja i interpretacii na Biblijata, togash koj mozhe da tvrdi deka tokmu tie se ispravni? Ako mozhe Svetiot Duh da se spushti na nego, zoshto togash Svetiot Duh ne se spushta i na onie gore spomnatite? Ili prashano na drug nachin, koj kje dokazhi deka Svetiot Duh vekje ne se spushtil na niv? Dali Svetiot Duh bira na koi im se spushta, pa nekoi se privelegirani, a nekoi ne? Kako znaeme koga, kade i na kogo mu se spushtil Svetiot Duh za da znaeme koj e faktor vo verata i Crkvata? Поточно, прашањето би било не кој светител е фактор во Црквата (затоа што секој светител е почитуван и има своја улога во Црквата), туку дали учењето на одреден светител е фактор за да се смета како учење на Црквата. Црквата своето учење го има примено од Господ Исус Христос, Кој го пренел на апостолите, а тие на своите ученици, тие ученици на нивните ученици (Свети Отци) итн. Востановено е дека отсекогаш христијаните верувале, во конкретниов случај, дека душата и после смртта продолжува да постои, а не дека заспива и се претвора во прав. Дали едно учење е точно зависи од тоа кое е учењето на Црквата. Истото било и со канонот на Светото Писмо, за кој разговаравме, и каде чинам, Ахмар многу убаво објасни дека одредувањето на тоа кое Евангелие или послание ќе влезе во Новиот Завет не било според тоа кој е авторот (бидејќи апостолите најчесно не се потпишувале, каков што е апла примерот со посланијата на св. апостол Јован; а исто така и многумина други луѓе пишувале посланија, па се потпишувале божем тие се апостолите за истите дела да добијат тежина, што не значи дека истите не се полезни за читање), туку според верувањето на Црквата. А Црквата е раководена од Светиот Дух секогаш и до крајот на вековите.

Znachi spored objasnuvanjevo, Svetiot Duh se spushta edinstveno vo Pravoslavnata Crkva i toj ostanuva samo so nea do krajot na vekovite.

Ako gresham, popravi me.

Znachi so postojanoto prebivanje na Svetito Duh vo Crkvata, seto onoa shto se sluchuva vo Crkvata i so Crkvata e vodeno od nego.

Ako gresham, popravi me.

Maran Ata,

јас ти напишав ама мессенгер цензурира како тито, уште и голи оток да го отвори.


Maran Ata,

ти ги споредуваш апостолите од Дела Ап. со денешниве ?

тие апостоли биле со народот,
тие апостоли биле без имот
тие апостоли не седеле во кралските одаи
тие апостоли биле прогонувани, палени и распнувани заради Светото Име на Живиот Господ Бог Исус Христос.


И ти ги споредуваш денешниве великопоседници во лимузини што се секогаш добродојдени гости по кралските одаи, и што се прејадени и добро згоени, ------ со Апостолите ?


И тоа било телото на Исус ? па тогаш треба малку да ослаби на диета.


Поздрав,

Сакав да ти одговорам и на останатите небулози, ама на крај се решив само да ти постирам неколку цитати во кои јасно се говори дека душата после смртта не заспива и не ја снемува, туку продолжува да постои, па да видам што филозофија ќе извадиш за истите.

1 Петар 3: 18-20
Бидејќи и Христос, за да не доведе кај Бога, еднаш пострада за гревовите наши, праведник за неправедните; вистина, умре по тело, но оживеа со духот. Во него откако слезе, им проповеда и на духовите кои беа в затвор, кои некогаш не се покорија кога Божјата долготрпеливост ги очекуваше, во времето на Ное, при правењето на ковчегот, во кој малкумина, односно осум души се спасија од водата.

Ako човек кога ќе умре душата заспива и не може да мисли, слуша, гледа итн, како што велиш ти, тогаш на кои ДУХОВИ Христос им проповедал и каде Тој слегол? Туку, понатаму се вели дека тоа било духовите на оние кои не се покориле на Бог за времето на Ное. Како тоа одеднаш тие духови можат да ја слушаат Христовата проповед, кога ти велиш дека душата заспива?

Самиот го спомна св. Апостол Јован Богослов, ама изгледа не си го прочитал како што треба, затоа што тој во Откровението го вели следново:

Откровение 6:9-11
А кога го симна петтиот печат, под жртвеникот ги видов душите заклани заради словото Божјо и за сведоштвото, што го имаа. “До кога, Севишен, свети и вистинити, нема да судиш и да им се одмаздуваш за нашата крв на оние што живеат на земјата?” И на секого од нив им се дадоа бели облеки, и им се рече да починат уште малку време, додека не се дополни бројот на нивните сотрудници и браќа, што ќе бидат убиени, како и тие.

Чудно, до пред малку ти тврдеше дека св. Апостол Јован верувал дека душата заспива и дека таа нема никакви чувства после смртта, но сега изгледа дека, според тебе, апостолот се предомислил во своето верување, па ни соопштува дека душите на праведниците разговараат со Бога...
[/QUOTE]


    Da ti odgovorm na prasanjata.


Samo da ti kazam ,ti mu sluzis na Boga kako ti mislis kako treba da sluzis, a jas mu sluzam na Boga kako toj saka da mu se sluzi.... golema razlika !!!!!!!!!!


       (1. Petrovo 3,18-20): “I Hristos umre za grevovite ednas zasekogas... Ubien vo teloto, no ozivean vo duhot, vo koj otide da im propoveda na duhovite koi se naogaa vo temnica, koi nekogas bea nepokorni, koga Bozjeto trpenie gi cekase vo Noevoto vreme, dodeka se gradese kovcegot...
” Prigovaracite velat deka megu svoeto raspnuvanje i voskresenie Hristos slegol i im propovedal na duhovite koi se naogale vo temnica. Spored niv, ova dokazuva deka postoi nematerijalen duh, vistinska licnost, koja se izdeluva od teloto pri smrtta.

Odgovor: Ako Hristos slegol da im propoveda na nekoi gres- nici po nivnata smrt, jasno e deka im e dadena druga moznost ili drugo vreme na milost. Ako postoi ova drugo vreme na milost, togas mestoto na macenje vo koe se zatvoreni gres- nicite e mesto od koe ima izlez - a toa e tesno povrzano so idejata za cistiliste - sto e del na katolickata doktrina.
Ponatamu, ako Hristos pri svojata smrt navistina im propovedal na izgubeni duhovi, togas zosto Toj gi izdelil i im propovedal samo na duhovite na Noevoto vreme? Zar na nikoj drug ne mu dal vreme na milost? Petar uci napolno sprotivno od naukata za vtora prilika za milost, velejki deka propovedanjeto se vrselo “koga gi cekanje Bozjeto trpenie vo Noevoto vreme”.
Vo Noevo vreme se propovedalo (1. Mojseeva 6,3): “Nema mojot Duh do veka da se prepira so lugeto, zasto se telo, eve im uste 120 godini.” Hristos kazuva: “Koga ke dojde Toj, Duhot, ke go pokara svetot za grevot” (Jovan 16,7-9). I Noe im propovedal, bidejki toj e narecen” propovednik na pravdata” (2. Petrovo 2,5).
Sto znacat zborovite “na duhovite vo temnica”? Biblijata kazuva deka lugeto “vo grevot” se vo temnica, “robovi na grevot”. Hristos dosol “da ja otvori temnicata na zatvorenite”, da gi izvede gresnicite od ropstvoto na grevot (Luka 4,18).





           (Otkrovenie 6,9.10): “Koga go otvori pettiot pecat, gi vidov pod oltarot dusite na ubienite zaradi Bozjata rec... koi izvikaa so silen glas, velej}i: ‘Do koga, svet i vistinit Gospodaru, nema da sudis i da ja odmazdis nasata krv nad onie koi ziveat na zemjata?’” Prigovaracite tvrdat deka ova dokazuva oti dusite na mrtvite pravedni se na neboto.

Odgovor: Ako ovoj tekst go tolkuvame bukvalno, kako sto go pravat toa prigovaracite, ke imame nevolji. Mnogu raboti vo Otkrovenieto se dadeni so simbolicen jazik, pa i ovie stihovi. No, da dademe odgovor na postaveniot prigovor. Prvo, ako dusite na pravednite po smrtta zaminuvaat neposredno vo vecno blazenstvo, togas kako dusite na najvernite i najvrednite od niv - dusite na macenicite - treba da bidat smesteni, zatvoreni, pod oltarot. Dali e toa navistina idealno smestuvanje? Ocigledno ne, zasto e vidlivo deka ovie dusi se vo nevolja, pritisnati.

Vtoro, zosto tie dusi na pravednicite pod oltarot bi trebalo da baraat odmazda nad svoite progonuvaci koi so vekovi vrsele zestoki progoni nad pravednicite? Naukata na prigovaracite za besmrtnost na dusata tvrdi deka dusite na progonuvacite, na ubijcite, na gresnicite, pri smrtta vednas zaminuvaat vo pekol, vo vecen ogan, vo vecni maki.
Verojatno macenicite ne bi sakale za nikogo poteski maki i poteska odmazda od ovaa. Spored nivnata nauka za raj i pekol od storijata za bogatiot i siromaviot Lazar, pravednite odat vo Avramoviot skut, kade sto se smesteni vo rajot i preku bezdnata sto postoi megu rajot i pekolot gi posmatraat svoite maciteli, svoite progonuvaci, kako se macat vo pekolot i postojano slusaat ottamu vikotnci, leleci i piskoti.
Pa zar za niv baraat uste poteska odmazda? I najposle, kakvi se tie svetci koi baraat uste pogolema odmazda za svoite dzelati koga Hristos i Stefan pri smrtta se molele za svoite ubijci: “Oce, prosti im, zasto ne znaat sto pravat.” Hristos i Stefan baraat prostavanje a ne odmazda.
Sekako, ovie tekstovi imaat simbolicka vrednost - ne se bukvalni. Pouka od ovie tekstovi: ubijcite, progonuvacite, gresnicite - gi ceka Bozji sud.
1. Mojseeva 4,10: “Bog mu rece (na Kaina): ‘Sto stori? Glasot na krvta na brat ti vika od zemjata kon mene’” - vika za kazna nad ubiecot.
Ezekil 35,6: “Krv si proleval, krvta ke te goni.” Krvta na pogubenite pravednici, kako i onaa na Avela, bara odmazda, bara sud; krvta bara krv.

    
Isus gi povikuva mrtvite da stanat od pravot, od grobot - ne od rajot, nitu od pekolot

Mrtvite zaminuvaat vo svoite grobovi, zaminuvaat vo pravot od koj se sozdadeni - i nikade na drugo mesto - cekajki tamu voskresenie.
Bozjata rec kazuva deka Bog ke zastane nad grobot, nad pravot, i od pravot ke gi povika mrtvite da stanat: “Tvoite mrtvi ke oziveat, telata ke voskresnat. Razbudete se i vosklikuvajte, ziteli na pravot!”
“Jas znam dobro: mojot Izbavitel zivee i Toj vo posledno vreme ke zastane nad zemjata (nad pravot). I ako mojata koza izgnie, jas sepak znam - vo moeto telo ke go vidam Boga. Jas ke go gledam nego kako svoj, moite oci ke go gledaat, a ne nekoj drug” (Isaija 26,19;
Za Jova 19,25-27). Zosto Jov tolku kopnee da go vidi Boga? Toj e praveden i, ako negovata dusa odi vo rajot, taa tamu ke go gleda Boga. No ne! Jov svojata prva sredba so Boga ne ja ocekuva vo rajot, koga ke umre, tuku vo pravot, vo grobot, koga ke voskresne.

“Togas ke se razbudat mnozina koi spijat vo zemniot prav; edni za vecen zivot, a drugi za sram i vecen prezir” (Daniel 12,2).
Da, pocituvani, Bog mrtvite gi povikuva od pravot, od grobot, kade sto zaminale i kade sto cekaat voskresenie. Takov e slucajot so Lazara, koj cetiri dena lezel mrtov (vidi Jovan 11-tata glava).
Hristos zastanal pred negoviot grob, gi krenal ocite kon neboto i, otkako mu se pomolil na Otecot, “vikna so silen glas: ‘Lazare, izlezi nadvor!’ ... Go povika Lazara od grobot i go voskresna od mrtvite ... Umreniot izleze” od grobot (Jovan 11,43.44; 12,17).

Da go analizirame malku ovoj slucaj! Koga Hristos zastana pred vlezot na grobonicata na Lazara, Toj ne ja krena glavata kon neboto za da go povika pravedniot Lazar od tamu. Ne rece: Lazare, izlezi od rajot i slezi dolu na zemjava, vlezi vo grobot kade sto ti ostana tvoeto gnilezno telo, vlezi vo nego i voskresni! Ne, Hristos ne rece taka. Tuku se svrte kon grobot i vo grobot mu upati povik na Lazara: “Lazare, izlezi nadvor!” I “umreniot izleze.” Od kade izleze? Od grobot, ne od rajot, ne od neboto. Kade go cul Lazar Hristoviot povik da stana od mrtvite? Vo grobot, kade sto zaminal koga umrel i kade sto cekal voskresenie.
Vo ovoj kontekst treba da gi sfatime i Hristovite zborovi sto gi upatil na Marta: “Isus rece: ‘Jas sum voskresenie i zivot; onoj sto veruva vo mene i da umre, ke zivee. I sekoj sto zivee i veruva vo mene, nema da umre doveka’” (Jovan 11,25.26). Hristos ovde veli “ke zivee”, vo idnina, koga }e voskresne, kako i Lazar, a ne koga ke umre.
Ponatamu, vo Evangelieto na Jovana citame: “Ne cudete se na toa, zasto doaga casot vo koj site koi se vo grobovite ke go cujat glasot na Sinot covecki i ke izlezat od niv; onie sto pravele dobro, ke voskresnat za zivot, a onie sto pravele zlo, ke voskresnat za osuda” (Jovan 5,28.29).
Pak istata vistina! Kade se naogaat mrtvite i kade ke go cujat Hristoviot glas? Ne vo rajot, nitu vo pekolot, tuku vo “grobovite ke go cujat negoviot glas”. Od kade ke izlezat mrtvite koga ke go cujat Hristoviot glas? Ne od rajot, nitu od pekolot, tuku “ke izlezat od niv (od svoite grobovi)”.
Vo posocenite stihovi vo Jovan 5,28.29. Isus najavuva dve voskresenija: voskresenie na “onie sto pravele dobro” - tie “ke voskresnat za zivot”; i voskresenie na “onie sto pravele zlo” - tie “ke voskresnat za osuda”. I apostol Pavle zboruva za dve voskresenija: “Se nadevam vo Boga deka ke ima voskresenie na pravednite i na nepravednite” (Dela 24,15).

Јасно де, не одат сите во истата “викендичка“.

Па сети се на параболата за праведниот Лазар: постои голема провалија помеѓу местото каде пребиваат душите на праведните и оние на грешниците.

maria_magdalena напиша: Јасно де, не одат сите во истата “викендичка“. Па сети се на параболата за праведниот Лазар: постои голема провалија помеѓу местото каде пребиваат душите на праведните и оние на грешниците.

Eпа, каде одат едните, а каде другите, и од каде се знае кој каде привремено ќе падне?