Ваша песна,состав или што било напишано

Светот е без врска
но бар ние сме во врска
да не бевме во врска
и ние ќе бевме без врска
како и сите кои не се во врска
каква е нашата врска
какви бевме и ние
кога не бевме во врска
целите бевме без врска
изгубени и залутани
од живот немавме поим
кога на глупи нешта се радувавме
затоа што други така правеа
за кои немавме поим зошто се дружиме
мислевме имаат некаква врска
и кога не беа за нашата врска
затоа што не сме доволно без врска
затоа што знаеа дека ќе ги заборавиме
затоа што за нас е важна нашата врска,
а не тие без врска.
Нашата е силна врска
поинаква од секоја врска,
а посебно од тие без врска.

Моите демони

Повторно,и повторно се спушта ноќта знаејќи дека моите демони ме чекаат штом очи склопам,штом полу заспана го слушам чекорот нивен во изгубениот не постоечки простор.
Моите демони се слични на Фреди.Постојам во сонот и надвор сум од него,надвор од своето тело а сепак заробена во луспа наречено човечко битие.
Демоните демнеат над моето тело,ме креваат од моето тело гледајќи го нивниот пекол заробени во моите очи,во моите сонови пипајќи ги нивните илузии и мечти.
Пулсираат во моето тело одѕвонувајќи во мозочните вибрации,чучат во секој дел на моето суштествено битие.Светлосното тело издигнато над материјалното тело ги гледа отворените очи кои го гледаат пеколот на моите демони.
Таа вечер клекната пред мојот олтар ја опејувам молитвата за спасение ,за мирен сон,да исчезнат моите демони создадени од мртвите коски на заборавени гробови скриени под тешкиот камен од каде се слушаат гласови од пеколниот крик на осаменици желни за вода и леб,за превриено вино ,за глас на саканите свои,за запалено кандило,за светлоста на свеќи за да својот пат го пронајдат.
Тие се тука за да ме потсетат дека лежам над нивните заборавени и сокриени гробови кои сега над нив се згради со светлосни реклами,асфалтирани патишта од кој доаѓа хаосот на модерното време.
Еден таков демон ме посети,се појави штом ги склопив очите.А сепак бев подготвена да се соочам со него, предчувство во моето тело пред да заспијам пред да ги склопам очите.И грешев..сепак сум грешник,но моите демони тоа не ми го простија.Ме казнија со изгубен чекор од далечина на просторот и времето од каде се појави човек со демодиран шешир и сако некаде од „45„-пета година.
Ја почувствував неговата иронична насмевка од безбојното лице без контури ,од неговата желба да ме растргне осеменуваќи ме со мртвото семе на не плодност .
Се парализира мојата мисла и беше заклучена во некоја пора на мозокот.Да,клучот!Мора да го пронајдам!Го пронајдов клучот и мислата се ослободи.Се сетив на евангелистите дека молитвата е спасот.“Оче наш„ми беше единствена мисла пронаоѓајќи го спасот.
Мојот демон ја почувствува магијата на молитвата но сепак тој сакаше да биде последен кажувајќи ми порака за која подоцна настојував да го пронајдам кодот на шифрата.Мојот вечерашен демон си замина штом ги изговори неговите зборови.
“Сега пред малку слушнав на телевизија дека се родил нов антихрист„
Тој глас,таа порака,тој демон ме прогонуваше цел ден.
Повторно,и повторно се спушти ноќта,мојот демон го слушнав од устата на мајка ми:
“Сега пред малку слушнав на телевизија дека се родиле нови антихристи..група на секта и наркомани ги оскрнавиле гратските гробишта„
Јас ја дознав пораката од мојот демон кој сакаше да ми ја пренесе во моите полу заспани очи,во мојот не реален-реален сон ..само кој да ми ја дешифрираше пораката во еден и дваесет минути по полноќ..гробиштата тоа утро во два часа наутро беа оскрнавени и оштетени каде крстовите од гробовите биле превртени од наопаку.
Дел од моите демони.

Даница Петровска „09„

Ohhhhh  ridu.....
beskonechna ezerska shir.....
Ohrid ke da beshe ......
tvoeto ime....
moeto temnica se ushte e...

aj edna od mojata riznica

Изменето од Delicia - 26.Октомври.2009 во 15:51

Надвор сивило
но јас сум сончев зрак
чудно, нели ?
Погледај во себе
и ќе најдеш што ме прави таков
а не само во мене да гледаш
и да ми велиш дека поинаков сум
секој би бил
на мое место да бил
но на друго место бил
тоа само моја среќа била
некој мора да бил
од тогаш до сега
и секого со клетви гаѓам
ако посака
на мое место да биде
јас сум сончев зрак
нека си седат во сивило
што ми е гајле
што ја немат мојата среќа.

E bolji, bolji
naulji i ne bolji
ke stori kliz
mazno i tivko

....
облаците ми натежнале врз раменат ко да го молат моето скончание...
ми се подсмеваш...
велиш дека сум во состојба на рамнодушен минерал...
а јас само се плашам од текот на моите мисли-натрапници...се плашам за парчето земја под моите стапала,се распаѓам..вкочането седам на малото островче со собрани нозе и колена стегнати под брада...
пробувам да се оттргнам...да зачувам бар малку здрав разум...
кога ќе приметиш како мојот брз чекор успорува,па клекнувам...побрзај...подигни ме...силно протреси ме...зашто во таквите мигови пофторно се обидувам да ѕирнам во мојата душа,да се пронајдам...но празнината е толку голема што се заканува да ме проголта...
со месеци ниту сантим поместување од мртвата точка...
ме гледаш..те молам немој...твојот поглед пребрзо ме расклопува на милион делови кои потоа не можам да си ги приберам...
јас сум актер и жртва истовремено.
хрчак во кафез кој трча по тркалото без престан и јалово го врти до бесвест,до изнемоштеност.
очајнички посакувам да слезам,но тркалото е целиот мој живот...
ако јас застанам...
ако тркалото застане...
мојот свет ќе се распадне...