ЗБУНЕТОВА ТЕМА

     

dolgo me nemase,  sto se sum propustila

кога ќе има ново продолжение

Цела вечност ќе биде потребна да дознаам се’ за тебе, доволно да заборавам на себе и сите мисли да ти припаднат тебе.

јас си го најдов ова

го обожавам...

...ми приоѓаш нежно и тивко, која жртва и да ја побараш, за неа спремен сум додека се посилно ме допира твојот поглед кој се приближува. Сетила во ерупција, црвената наежена кожа е надмината, сега сум факел.
Ми поминува смешна мисла дека на истото место секогаш паркетот ми крцка, тебе никогаш: „Е тоа е женственост ! “
Слухот не помага многу додека се приближуваш, ниту промена во воздухот не се случува додека зад тебе бесшумно вратата се затвара. Само милион скокотливи боцки од стомакот до рамената ми шетаат, за потоа рацете стишано да ми отрпнат додека наидува бура низ вените, ми минува смешна мисла дека и мртви негодуваат кога јас ја затворам вратата.
 Ја оставаш чантата, ги шириш рацете и сето тоа во еден шум претопен со твојата насмеана воздишка низ заводливи усни од кои изледува воздушест шепот:„ Најпосле си мој ! “. „ Е тоа е женственост! “, наместо моето трупкање како разулавен бик додека зад мене сеуште се слуша тркалањето на чевлите шутнати низ ходникот и шушкање на паднато палто кое ја промашила закачалката од кое истрчуваат како глувци клучеви и некои ситни пари од џеповите. Тресната врата зад мене која те праплашува немајќи време да се повратиш од шокот додека ти рипам во прегратка напаѓајќи ги веднаш познатите скокотливи места со моите излигавени и нестрпливи усни...
А ти тоа го правиш како да си дел од мене, се прилепуваш полека освојувајќи го секој дел од моите бранети подрачја кои веднаш предавнички го истакнуваат бело знаме за предавство - ни три пара темни наочари не можат да ми помогнат бар да изгрувам воздржаност макар и на кратко: „ Е тоа е женственост ! “...