Дали верувате во Митарства?

EvAngelos напиша: Се прашувам, дали вашиот учител Нифонт имал прилика да ги прочита следниве стихови во Библијата: Се прашувам, дали вашиот учител Нифонт имал прилика да ги прочита следниве стихови во Библијата: "И ние ја запознавме и верувавме во љубовта, која Бог ја има кон нас. Бог е љубов: и кој останува во љубовта, останува во Бога и Бог останува во него. Љубовта во нас дојде до совршенство во тоа: ние да имаме смелост во Судниот Ден, зашто каков е Тој, такви сме и ние во светов. Во љубовта нема страв, туку совршената љубов го изгонува стравот; зашто стравот вовлекува казна; а кој се плаши, не дошол до совршенство во љубовта. Ние Го љубиме, зашто прво Тој нè возљуби нас. "(1 Јованово 4:16-19)

А јас се прашувам дали ти некогаш си имал прилика да прочиташ дека во Светото Писмо зборот „страв“ се користи во најразлични контексти. Меѓудругото, според контекстите во кои се користи тој збор, се прави разлика во духовната состојба на луѓето:

1.     Според Светото Писмо, има луѓе кои не живеат според Бога, Христијански, и тие воопшто немаат страв од Бога. Но зарем тоа значи дека имаат љубов кон Бога? – НЕ!

Битие 20:11 А Авраам одговори: "Си помислив дека во ова место нема страв Божји, па ќе ме убијат поради жената моја.

Римјаните 3:18 Страв Божји нема пред очите нивни.

Псалми 35:1 Беззаконикот зборува во себеси - дека греши, нема *страв Божји пред очите негови



2.     Православните Христијани исповедаат дека секој Христијанин, кога ќе почне да живее христијански, својата духовност ја изградува постепено, затоа што човек не може преку ноќ да стане свет. За тоа треба време и подвиг. Не секој е совршен, а не секој и достигнува до совршенството, но тоа не значи дека нема несовршениот да биде спасен, доволно е тој да принесува срце смирено и дух скрушен пред Бога, во покајание за своите гревови. Но за да се има таа состојба на смирение и скрушеност, човек треба прво да осознае дека Бог постои, а со тоа и да стекне страв Божји кој ќе го чува да не греши, и ако погреши – да се кае, во понатамошниот живот.

Псалми: 110:10 Почеток на *мудроста е стравот од Господа;

Изреки 1:7 Почеток на мудроста е стравот Господов;

Ездра 5: 15 Но јас не правев така поради страв Божји.

Ефешаните: 5:21 покорувајте му се еден на друг со страв Божји.

1 Тимотеј: 5:20 А оние што грешат, искарај ги пред сите, па и другите да имаат страв.

Римјаните 11:20 немој да бидеш горделив, туку имај страв.



3.     Боговдахновените Свети Отци, кои го имаат поминато патот на доховното усовршување и ја достигнале светоста, ни имаат оставено свои лични примери и пишани дела за секоја етапа од тој пат. Тие ни кажуваат дека оние, кои достигнале до совршенството, толку многу Го имаат возљубено Господа, што не се плашат од казната Божја, туку се грижат да не би некако со своите постапки да го ожалостат својот Цар и Господар. Тие Го имаат само Него пред себе и со секој свој здив гледаат како да Му угодат, живеат само за Него, за Љубовта. А тоа треба на сите Христијани да им биде идеал. Како што вели светиот старец Порфириј Капсокаливит: Господи, со Тебе и во пеколот е убаво. Затоа, следните стихови се однесуваат на светите, совршени луѓе, а ако некој смета за себе дека е свет или совршен, тој се лаже самиот себе и се наоѓа во длабока демонска прелест.

Девојче, не урлај непотребно, јас не реков дека тоа Исламското учење е векови пред учењето на овој твојов Нифонт, туку реков дека тоа е векови пред учењето за митарствата...

EvAngelos напиша: Девојче, не урлај непотребно, јас не реков дека тоа Исламското учење е векови пред учењето на овој твојов Нифонт, туку реков дека тоа е векови пред учењето за митарствата... EvAngelos напиша: исламското учење кое датира со векови пред учењето за митарствата да биде воведено во православието.   Ислам = 7-ми век <------------> Григориј, Василиј, Теодора = 10-ти век

Дефинитивно наградата за веронаутички бисери ти припаѓа тебе.

Момче златно, зарем не гледаш дека св. Нифонт е од 4-ти век и зборува за митарствата, а ти велиш дека тоа учење е вметнато во православието во 10-ти век?

Логика - 0!

Ајде уште еднаш за потсетување. Св. Нифонт епископ на Константијана Александриска митарствата јасно и концизно ги објаснува:

„Штом душата ќе излезе од телото, доаѓаат ангелите да ја преземат, но тогаш се собираат и мноштво демони. Ангелите ги претставуваат добрите дела на душата, додека демоните ги претставуваат лошите. Потоа сите стојат и чекаат од небесата да дојде одлука за спасение или за осуда. А додека не дојде таа ужасна одлука, низ какви само маки душата минува! Час мисли дека ќе биде фрлена во пеколот и премалува од страв, час се надева дека ќе и’ биде дарувано спасение и потскокнува од радост и веселба. Потоа повторно се сомнева и ги подига рацете кон небото, молејќи се да не биде предадена на оние што чкртаат со забите против неа. Но и ангелите имаат голема мака, како и демоните. Првите се надеваат на одлуката за спасение, а другите за одлуката за осуда. И кадешто ќе заповеда праведниот Судија, таму и ќе се предаде душата – или на Божјите ангели и на избавувањето, или на демоните на темнината и на гибелта.“

п.с. Инаку, св. Нифонт бил пријател со св. Атанасиј Велики

Страшна работа е ова со митарствава.
А сега, по сите овосветски маки, патот на душата бил исполнет со уште поголеми страој...

*Дали и малите бебиња минуваат низ ова?

*Дали и муслиманите минуваат низ тој пат?

*Има ли shortcut?


Изменето од maria_magdalena - 23.Септември.2009 во 18:31

Messenger напиша: Za neshto takvo (mitarstva) govorele i starite egipjani. Pred umiranjeto, faraonite bile prvin doveduvani vo klinichka smrt so tochno dozirani otrovi, pa bile vodeni od nivniot pochinat prethodnik preku patot na umrenite za da se zapoznaat so mitarite i da nauchat kako da gi odbegnat. Nitu eden faraon ne pochinal pred prethodno na vakov nachin da se zapoznae so svojot pat do Bozhjite nebesa.

Меси, те молам кога си послободен напиши нешто повеќе за ова, звучи интересно...Многу интересно...Многу, многу интересно...

Koga spomnav "Bozhjite nebesa" koristev hristijanska terminologija vmesto "faraonska". Se izvinuvam poradi toa.

Rekov bozhja, bidejki bogot Horus go vodi pochinatiot do carstoto na mrtvite i bogot Osiris.

Egipjanite smrtta ja smetale samo kako privremena sostojba i veruvale vo povtorno ragjanje, kako i vrakjanje na ovoj svet. Povrzanosta na dushata so zemniot zhivot bilo usloveno so zachuvuvanje na materijalnoto telo. Zatoa na onie koi padnale vo nemilost kaj narodot ili faraonite telata ne im bile balsamirani tuku bile unishtuvani. Bidejki na toj nachin dushata go gubela svojot anker na zemjata taa nemozhela nikogash povtorno da se vrati nazad. Pochinatite faraoni se vrakjale da im go pokazhat patot na onie zhivite zatoa sto, kako sto znaeme, nivnite tela bile prezervirani.

Maran Ata напиша: п.с. Инаку, св. Нифонт бил пријател со св. Атанасиј Велики

Е па одлично!

Нели биле пријатели тогаш тоа за митарствата мора да е вистина.


Ако биле подзамерени ке беше малку за неверување.