Македонија-Историја и Иднина

Јуни 1945 година
Формирање на Прв младински работен батаљон

Веднаш по завршувањето на првата учебна година по ослободувањето на повикот од Градскиот комитет на СКОЈ веднаш бил формиран младински батаљон кој треба да учествува во трасирањето на патот за пругата што била во изградба од село Кременица до село Живојно. Батаљонот го чинеле две чети со вкупно околу 70 младинци, младинки. Тоа всушност биле повеќето ученици од Гимназијата од V, VI и VII клас. Осмите класови биле ослободени поради матурирањето. Организацијата на батаљонот по се потседува на војничка организиција, т.е. командири, комесари, постројување и сл.
Оваа акцијана битолски младинци е особено значајна зошто во неа се калеа идните младински раководители и нови луѓе.

Boogie напиша: За илустрација, еве ги имињата на нецелосниот состав на ова политичко гето: свештениците-Јонче Кузмановски, од с. Жван, Демирхисарско; Ванчо Божиновски, од Крушево; Методи Гогов, од Штип; Борис Чаракчиев, од Радовиш; Славчо Петров, од Крива Паланка, Ѓорѓи Пандилов од Битола. Учениците: Пецо Петков, Крсте Велјанов, Никола Коларов, Димче Папакоч, Коста Христодулов, Бруно Котев, Ѓорѓи Христов, Благој Нечевски, Глигор Чулев, Киро Мојсов, Тодор Велков, Наум Којзеклиев, Ацо Рунтев, Јосиф Јосифов, Тодор Мицев, Панче Шаламанов. Земјоделците: Киро Коцев, Илјо Петрушев, Коте Стојанов, Васил Чурлинов, Ванчо Пичулов, Методи Шапкаров, Крсте Цветкоски. . . По тоа: Борислав Градишки, Ратко Градишки, Ефтим Гашев, Цветко Чолак, Киро Матрак, Ристо Тасев, Томе Мазнејков, Ацо Унев, Ѓорѓи Атанасов, Перо Пиштолов, Јордан Коцанов, Јордан Теодосиев, Блажо Ципушев (Младиот) , Славе Петровски, , Никола Карајанов, Блажо Давчев, Ванчо Барбутов... (продолжува)

Методи Гогов ( подоцна Архиепископ Охридски и Македонски г.г. Михаил ) го затворија затоа што немаше друг начин да го тргнат од црковните народни собори. На Соборот на кој присуствувал и Темпо, Методи Гогов се обратил со зборовите: "Дојде време и нашиот народ да си ја бара правдата", со тоа алудирајќи  дека дојде времето и нашиот народ да има своја афтокефална Црква, на што Темпо реагирал: "Шта зборува бре овој? Kaква правда бара? Отстранете го" (не знам  српски убаво, затоа и на македонски го пишувам). Потоа тој бил уапсен од УДБА заедно со уште неколку свештеници кои се залагале за афтокефалност, па наместо афтокефалност, Соборот одлучил да бара автономија.

Архиепископот Михаил ( тогаш уште свештеник ) лежеше во затвор заедно со мој роднина ( тетин наш ), кого го уапсија за да може да му го земат имотот- златарата. Во затворот поминале низ страшни маки, два-три дена врзани во ладна вода, тепани, ставани да висат како месата во месарниците со главата надолу и слично. Подоцна биле испратени во Преспа, да ја градат вилата на Тито.