Дали злото може да биде и добро?

Морам да се појаснам малце,зашто јас на себе си заличив на пацифиста кога ги прочитав другите постови.
Наjпрвин да кажам дека потполно се согласувам со Марија магдалена

<<Неискористувањето на можноста да спречиме некое зло-е само по себе зло, не чинење добро.>>

Затоа и во мојот прв пост реков дека многу е тешко, и претерано симплифицирање,да се гледа се црно-бело.
Има голема разлика во тоа да се брани сопствениот и од тоа да се брани животот на ближниот!
Затоа и Христос вели дека нема поголема љубов од тоа некој да ја положи душата за своите пријатели.
Или во едно од посланијата од светиот апсотол Павле дека кој не се грижи за своите домашни полош е од неверник.Тоа освен за духовното добро се однесува и за телесното добро на истите тие ближни.
Христијанството многу пати е обвинувано дека е пасивна религија иако едно од христијанските мота(така да се изразам) е ПРАВИ ГО ОНА ШТО САКАШ ТЕБЕ ДА ТИ ГО ПРАВАТ.
Друго што сега ми текнува е случката кога војниците дошле кај Свети Јован Крстител и го прашале што да прават.Не им рекол сместа да остајте војната служба и да не користите оружје,туку им рекол да бидат задоволни со своите плати!
или пак канон од свети Василиј Велики којшто гласи:
"Во случај на војна ,христијанинот е повикан да учествува во него ,бидејќи,ако христијанинит бил достоен за името што го носи, ќе бил во состојба да ги преобрати сите околу себе така што сите да чуствуваат љубов едни кон други,и до вооружен конфликт не би ни дошло.Вака бидејќи ја сноси одговорноста за крвопролевањето ,самиот треба да учествува во судирот."
Или пак од житието на светиот Константин философ,кога бил во мисија кај Сарацените.
Они го прашале зашто не го слушате Иса кога вели да го вртите другиот образ ако некој ве удри ,и сега зашто на нас(Муслиманите) воено ни се спротиставувате.Одговорот на Светиот Кирил бил дека нема поголема љубов од таа да се положи душата за своите ближни,а кога гледаме како некои наши ближни духовно ќе настрадаат од непријателите тогаш праведно е да се брани ближниот дури и со воени средства!
Или пак мојата најомилена реченица(иако нон стоп заборавам од кој свет отец била кажана)
"Подобро праведна војна отколку мир кој одалечува од Бога"
Сега ова го нафрлив што моментално ми текна,бидејќи ова е голема тема за разговор.

Изменето од ahmar1 - 19.Февруари.2009 во 15:54

За човекот што се дави...........

Ако јас му се спротивставувам на Бог во извршувањето на Неговата волја, Тој ќе ме спречи да му помогнам на давеникот.......
.......Ма, кога ќе размислам подобро, всушност јас немало ни да се најдам таму и да бидам сведок на чинот на давењето........ќе се најдел некој бесчувствителен, кој давењето на човекот нема ни да го -допре-

polzavce напиша: ...БОГ и УБИСТВО во ист кош...никако не идат одат...

Ех, ех, ... сеА, ама ја кажа ...! Па зарем не си прочитала во библијата, на колку места се вели дека бог (по разно разни основи), за казна убива? И не само директниот извршител, туку и до неколку колена од неговото потомство. Верувам има на десетици стихови каде се опишуваат вакви настани. Ајде, да не набројувам сега, ќе спомнам само за Содома и Гомора.
Но, добро! Ова ме наведе на еден друг пример, спротивен на оние од погоре.
Што ако некој човек се дави? Ќе се обидеш да го спасиш? Претпоставувам дека ќе речеш - да, ќе го спасам! Но, што ако во таа своја (добра) намера ти (несвесно) му се спротивставуваш на бог во спроведувањето на Неговата воља? Од каде знаеш ти, каква намера имал бог со тој човек? Можеби го „искушувал“ во неговата вера! Можеби бог му пресудил таква смрт за некој негов лично сторен грев, или за некој грев сторен од некој негов предок. Оти, нели бог казнува и неколку колена (генерации) од потомството на грешникот!
И? Ќе го спасиш ли човекот кој се дави?

Кога се размислува за поставен проблем со вака екстремни примери секогаш се дефокусираме од суштината на проблемот......И зошто да морам баш да го убијам тој човек? Можеби во тој момент ќе најдам некое друго решение
со кое нема да морам да направам зло.......Вака поставено личи на сценарио од филм........Туку ај штом се фативте за екстремности еве го моето видување....


Велите според Божјата промисла јас да сум се нашла -случајно- таму и да сум била баш јас таа што е во можност да го убие -пироманот- ..............

Хм.......Бог не би те поставил во ситуација да направиш ЛОШО заради некоја Добра цел........никогаш.......Бог нема да те стави во стуација да треба да си наштетиш на твојата душа...заради било каква цел (добра, лоша не е важно)

Ако евентуално си доведен во таква ситуација е Бог да види колку веруваш во него......дали ќе ја земеш правдата во свои раце или ќе оставиш Тој да суди........

Ако ја земеш правдата во свои раце (ти да му пресудиш на пироманот т.е да го убиеш).....тогаш НАЈСИГУРНО тоа не е од Бога дадена опција, понуда, предлог......БОГ и УБИСТВО во ист кош...никако не идат.......

Ако пак оставиш тој да пресуди и му се молиш, тој нема да ја остави твојата молитва неслушната........Ако е искрена ќе ја исполни.......а исполнувајќи ја твојата молитва, ќе ги спаси дечињата......

БОГ може допуштил да се најдеш во таква ситуација само за да ти ја искуша вербата во него....па на нас е да решиме ќе бидеме судии самозамислени или ќе му оставиме на Врховниот Судија да си ја врши работата.......

Оооооо! Оди ваму да те гушнам за ова што го рече. 

За споредба ги ставам овие два поста :

polzavce напиша: Не би убила човек заради постигнување на ДОБРО од не знам колку големи размери........... ........Никогаш.......

maria_magdalena напиша: “Предумисла“ не е секогаш поврзана со убиство или правење зло. Божјата предумисла е онаа која познавајќи ги однапред настаните понекогаш допушта зло и страдање кај луѓето, од само Нему познати причини, но секако за наше добро, на пример, созревање, поправање, учење на некои работи за себе...

Заклучок од ова?!
Дали не сте се запрашале што ако токму вие, по божја предумисла (воља), тој однапред не одредил токму вие во тој момент да се најдете во таа ситуација да го спречите претстоечкото насилство? А вие незнаејќи дека бог токму вас ве одбрал за спречување на тоа зло, не го извршите.
Значи, како знаете дека бог во некои ситуации го оправдува злото (заради искушение, созревање, ... бла, бла, бла ...), а не знаете дека преку вас сака да спречи (по големо) зло?
Дали сум јасен што сакам да кажам? Мислам ме разбирате!

Sekoj od nas e sposoben da ubie...i sekoj od nas moze da ubie, pod posebni okolnosti...osven Isus, no Isus e nad- covekot.
Ne e strasno toa da se priznae, toa e vo osnova na nasiot instinkt, i toa ne ne pravi losi lugje.