...posle komentarot na Filmadzijka nemam sto da dodadam,se soglasuvam potpolno...

Само да ве гушнам   

[QUOTE=anakin] [QUOTE=anakin]

непознати причини

Освен таа, да најде друга не можел.
Толку знаел.
Понекогаш ја насетувал, некогаш не.
Таа била тука, доволно било, зарем не?

Ја сакал без причина.
Така мислел.
Но некако знаел, ако ја изгуби,
ќе се сети на милион причини, зашто ја сакал.



ajde koj drug saka da ja iskritikuva
prifakjam bilo sto




Ovde se raboti za covek koj se pravel vazen, a ne go biva za zenski i ako mu ja akne klocata ima da skita ko dzukela po kanti.  Znaci nie ne treba da go sakame glavniot lik zatoa sto toj najverojatno ne bil ni vo Ohrid,a saka da glumi nasetan i izivean, ama nie so pomos na avtorot mu ja svativme fintata i vo idnina ke go ingnorirame i ako prodolzi taka nema ni muabet da mu pravime. E sega nie u stvari treba nea da ja sakame koja skoro i ne se spomnuva i saka tivko kako koga pucka ogince u kamin sto znaci nudi toplina i smirenost i da mu zavidime na srekata na majmunot sto ne ja zasluzuva...abe ne zaebavaj ovde za mene se zbori ...

Еден од најблагородните модуси во кои човекот го покажува степенот на својата хуманизација е екстрериоризацијата на неговото себство преку медиумската улога на зборот.
Поезијата, како една од уметничките проблесоци на човекот, има универзален јазик, кој уметнички упатените го разбираат, а неупатените го негираат.
Како и да е, има и различни видови на критики: филолошка, догматичка, биографска, импресионистичка, научна, но има и прикази. Наспроти сето ова, има и една т.н. естетска доживеалица, која како елемент е важна при донесувањето на конечниот суд за уметничкото дело.
Значи, за критика не треба само да знаеш да читаш поезија, туку да знаеш и да ја прочиташ поезијата. Но, при тоа, критичарот треба да е свесен дека треба да зборува за  она што е во песната, а анализите на авторот како човек (кои се далеку од тоа како творец, оти тоа е друго ниво) да им ги остави на оние стручни за тоа (освен ако критичарот не е оној сезнаен јунак од сатириките на Булатовиќ-Виб).
Ете, тоа е бумерангот на критиката. Ако не ја погоди целта со својата сериознаост, професионалност, намереност кон сржта на уметничкото дело, значи ако е се’ друго, освен стручен пристап кон уметничкото дело, тогаш критиката не зборува за делото (и личноста???????) на авторот, туку за личноста (и делото????????) на критичарот.

Што се однесува до поезијата на Анакин, искрено, таа мене ми се допаѓа. Независно дали се работи за поконтемплативна или за поемотивна негова песна, емоциите во стихот се јасно поставени, нивната градација е следствена до интерпункцискиот знак на крајот од последниот стих. Стиховите не се оптеретени со непотребна имплицитност, танцуваат преубаво танго со мислите и асоцијациите на читателот. Мотивот на љубовта е волшебно лесно разработен, од сите аспекти пиедестиран како секојдневие кое треба да се живее со полни гради, да се сака без задршка, да се дава без очекување возврат, оти љубовта дава, таа не бара. 
Има многу да се кажува за поезијата на еден Поет (да, Анакин е за мене Поет, наспроти многу други поети со мало “п“), но чуму??? Секогаш ќе има “за“ и “против“, оти тоа е дијалектиката на животот.



Изменето од Sho-Sana - 25.Јануари.2009 во 19:21

moira напиша: Sho-Sana напиша: Еден од најблагородните модуси во кои човекот го покажува степенот на својата хуманизација е екстрериоризацијата на неговото себство преку медиумската улога на зборот. Поезијата, како една од уметничките проблесоци на човекот, има универзален јазик, кој уметнички упатените го разбираат, а неупатените го негираат. Како и да е, има и различни видови на критики: филолошка, догматичка, биографска, импресионистичка, научна, но има и прикази. Наспроти сето ова, има и една т.н. естетска доживеалица, која како елемент е важна при донесувањето на конечниот суд за уметничкото дело. Значи, за критика не треба само да знаеш да читаш поезија, туку да знаеш и да ја прочиташ поезијата. Но, при тоа, критичарот треба да е свесен дека треба да зборува за  она што е во песната, а анализите на авторот како човек (кои се далеку од тоа како творец, оти тоа е друго ниво) да им ги остави на оние стручни за тоа (освен ако критичарот не е оној сезнаен јунак од сатириките на Булатовиќ-Виб). Ете, тоа е бумерангот на критиката. Ако не ја погоди целта со својата сериознаост, професионалност, намереност кон сржта на уметничкото дело, значи ако е се’ друго, освен стручен пристап кон уметничкото дело, тогаш критиката не зборува за делото (и личноста???????) на авторот, туку за личноста (и делото????????) на критичарот. Што се однесува до поезијата на Анакин, искрено, таа мене ми се допаѓа. Независно дали се работи за поконтемплативна или за поемотивна негова песна, емоциите во стихот се јасно поставени, нивната градација е следствена до интерпункцискиот знак на крајот од последниот стих. Стиховите не се оптеретени со непотребна имплицитност, танцуваат преубаво танго со мислите и асоцијациите на читателот. Мотивот на љубовта е волшебно лесно разработен, од сите аспекти пиедестиран како секојдневие кое треба да се живее со полни гради, да се сака без задршка, да се дава без очекување возврат, оти љубовта дава, таа не бара.  Има многу да се кажува за поезијата на еден Поет (да, Анакин е за мене Поет, наспроти многу други поети со мало “п“), но чуму??? Секогаш ќе има “за“ и “против“, оти тоа е дијалектиката на животот. ...те прочитав и не ми е јасно чуму сета оваа галама од тебе кога на крај самата/самиот се изнегира и го кажа она, на што воопшто не требаше  да реагираш: "Секогаш ќе има “за“ и “против“, оти тоа е дијалектиката на животот". ..уметникот е подложен на критика секако доколку навистина е уметник и секако ниеден уметник не го глорифицира своето дело, тоа го прави публиката и критиката...но во случајов не знам каде е уметникот, така да не знам и зошто нечие мислење за една обична песна се доживува толку трагично, та свита се собра во одбрана, но не знам што се брани и од што се брани?  За стручна критика не ни може да стане збор во случајов затоа што за да се даде критика од стручен аспект треба да постои дело, а тука  тоа недостасува. Но сето ова што се случува е секако една од придобивките на Релативизмот, на пазарот се нуди се и сешто, се е достапно за консумација без да се согледаат и запознаат правите вредности бидејки некој намерно ги релативизира и секако не секој има можност да го вкуси квалитеот, така да од сето она што се нуди на пазарот, квалитетот се губи во квантитетот и ѓубрето.

Moira,
прво, драго ми е дека си ме прочитала, оти форумот го сфаќам како простор за размена на мислења, поле за едукација, време за забава. Ете, чуму го дадов моето мислење.
Второ, ако подобро прочиташ за дијалектиката на животот, нема да ми го поставиш тоа прашање, ниту ќе го изведеш тој заклучок, туку ќе го сфатиш она што е во неговата меѓуредност. И на тоа ќе реплицираш, оти тоа е поентата.
Трето, од каде па ти се најде повикана да ми реплицираш на моето мислење??? Јас не те цитирав, едноставно дадов свое мислење. Имам право на такво нешто, барем така стои во правилата на Форумот.
Четврто, за стручна критика секогаш има простор, доколку критичарот така се постави. А дело секогаш ќе има, онакво какво ти го сакаш или не го сакаш. 
Петто, а што е за тебе уметничко дело??? Велиш, ти пречи релативизмот. Каде е релативизмот??? Кој македонски поет е за тебе поет??? Што правиме со различните стилови??? Различните правци??? Што правиме со “петте генерации“ и шестата на повидок???
Шесто, што правиме со различните естетики???
Следствено, и заклучно, дали твоето мислење и вреднување е апсолутно она што го формира естетчкиот суд во македонската поезија? Или??? Или има право и некој што е во таа бранша (или што можеби е обичен читател) да си даде мислење различно од твоето??? Но, како и да е, за тебе зборува ако една ваква аксиолошко-естетичка дискусија ја нарекуваш ГАЛАМА. (Или, мислиш можеби на позитивното значење на ГАЛАМА, што е малку веројатно од горенаведениот контекст?)
Чудно. Мислев дека сакаш дискусии. ОВА ПОГОРЕ БЕШЕ ДИСКУСИЈА ОД МОЈА СТРАНА, А НЕ НАПАД ДО ТЕБЕ. Јас обожавам да дискутирам со луѓе кои имаат што да кажат, но аргументирано за своите ставови. Немој да ме разочаруваш. За таква те мислев. Јас твојот став го почитував, не знам зошто ти не си професионална кон оној кој не мисли како тебе, а пристапува со сериозна намера да размени мислење.


Изменето од Sho-Sana - 26.Јануари.2009 во 00:15

Sho-Sana напиша: moira напиша: Sho-Sana напиша: Еден од најблагородните модуси во кои човекот го покажува степенот на својата хуманизација е екстрериоризацијата на неговото себство преку медиумската улога на зборот. Поезијата, како една од уметничките проблесоци на човекот, има универзален јазик, кој уметнички упатените го разбираат, а неупатените го негираат. Како и да е, има и различни видови на критики: филолошка, догматичка, биографска, импресионистичка, научна, но има и прикази. Наспроти сето ова, има и една т.н. естетска доживеалица, која како елемент е важна при донесувањето на конечниот суд за уметничкото дело. Значи, за критика не треба само да знаеш да читаш поезија, туку да знаеш и да ја прочиташ поезијата. Но, при тоа, критичарот треба да е свесен дека треба да зборува за  она што е во песната, а анализите на авторот како човек (кои се далеку од тоа како творец, оти тоа е друго ниво) да им ги остави на оние стручни за тоа (освен ако критичарот не е оној сезнаен јунак од сатириките на Булатовиќ-Виб). Ете, тоа е бумерангот на критиката. Ако не ја погоди целта со својата сериознаост, професионалност, намереност кон сржта на уметничкото дело, значи ако е се’ друго, освен стручен пристап кон уметничкото дело, тогаш критиката не зборува за делото (и личноста???????) на авторот, туку за личноста (и делото????????) на критичарот. Што се однесува до поезијата на Анакин, искрено, таа мене ми се допаѓа. Независно дали се работи за поконтемплативна или за поемотивна негова песна, емоциите во стихот се јасно поставени, нивната градација е следствена до интерпункцискиот знак на крајот од последниот стих. Стиховите не се оптеретени со непотребна имплицитност, танцуваат преубаво танго со мислите и асоцијациите на читателот. Мотивот на љубовта е волшебно лесно разработен, од сите аспекти пиедестиран како секојдневие кое треба да се живее со полни гради, да се сака без задршка, да се дава без очекување возврат, оти љубовта дава, таа не бара.  Има многу да се кажува за поезијата на еден Поет (да, Анакин е за мене Поет, наспроти многу други поети со мало “п“), но чуму??? Секогаш ќе има “за“ и “против“, оти тоа е дијалектиката на животот. ...те прочитав и не ми е јасно чуму сета оваа галама од тебе кога на крај самата/самиот се изнегира и го кажа она, на што воопшто не требаше  да реагираш: "Секогаш ќе има “за“ и “против“, оти тоа е дијалектиката на животот". ..уметникот е подложен на критика секако доколку навистина е уметник и секако ниеден уметник не го глорифицира своето дело, тоа го прави публиката и критиката...но во случајов не знам каде е уметникот, така да не знам и зошто нечие мислење за една обична песна се доживува толку трагично, та свита се собра во одбрана, но не знам што се брани и од што се брани?  За стручна критика не ни може да стане збор во случајов затоа што за да се даде критика од стручен аспект треба да постои дело, а тука  тоа недостасува. Но сето ова што се случува е секако една од придобивките на Релативизмот, на пазарот се нуди се и сешто, се е достапно за консумација без да се согледаат и запознаат правите вредности бидејки некој намерно ги релативизира и секако не секој има можност да го вкуси квалитеот, така да од сето она што се нуди на пазарот, квалитетот се губи во квантитетот и ѓубрето. Moira, прво, драго ми е дека си ме прочитала, оти форумот го сфаќам како простор за размена на мислења, поле за едукација, време за забава. Ете, чуму го дадов моето мислење. Второ, ако подобро прочиташ за дијалектиката на животот, нема да ми го поставиш тоа прашање, ниту ќе го изведеш тој заклучок, туку ќе го сфатиш она што е во неговата меѓуредност. И на тоа ќе реплицираш, оти тоа е поентата. Трето, од каде па ти се најде повикана да ми реплицираш на моето мислење??? Јас не те цитирав, едноставно дадов свое мислење. Имам право на такво нешто, барем така стои во правилата на Форумот. Четврто, за стручна критика секогаш има простор, доколку критичарот така се постави. А дело секогаш ќе има, онакво какво ти го сакаш или не го сакаш.  Петто, а што е за тебе уметничко дело??? Велиш, ти пречи релативизмот. Каде е релативизмот??? Кој македонски поет е за тебе поет??? Што правиме со различните стилови??? Различните правци??? Што правиме со “петте генерации“ и шестата на повидок??? Шесто, што правиме со различните естетики??? Следствено, и заклучно, дали твоето мислење и вреднување е апсолутно она што го формира естетчкиот суд во македонската поезија? Или??? Или има право и некој што е во таа бранша (или што можеби е обичен читател) да си даде мислење различно од твоето??? Но, како и да е, за тебе зборува ако една ваква аксиолошко-естетичка дискусија ја нарекуваш ГАЛАМА. (Или, мислиш можеби на позитивното значење на ГАЛАМА, што е малку веројатно од горенаведениот контекст?) Чудно. Мислев дека сакаш дискусии. ОВА ПОГОРЕ БЕШЕ ДИСКУСИЈА ОД МОЈА СТРАНА, А НЕ НАПАД ДО ТЕБЕ. Јас обожавам со луѓе кои имаат што да кажат, но аргументирано за своите ставови. Немој да ме разочаруваш. За таква те мислев. Јас твојот став го почитував, не знам зошто ти не си професионална кон оној кој не мисли како тебе, а пристапува со сериозна намера да размени мислење.

Зарем не дадов коментар на твојот пост со цел да продолжи дискусијата и да размениме мислење...нели тоа е целта...или пак според тебе повторно грешам што воопшто давам реплика на нечиј коментар, во случајов твој...не знам каде прочита дека се чувствувам нападната...но секој има право да чита и да толкува како сака, нели...?...а моите ставови јасно ги искажувам како во случајов, без разлика дали некому му се благоугодни или НЕ...

Поздрав

ok, koga sum vekje prozvana, kje odgovoram zosto kjutam