Абортус?

 Zlatnik напиша:

Меси, ќе те „абортирам“

 така да знаеш.  Уништувач на забави си Зошто?Два дена ме немаше на форумов и прелистувајќи ги пропуштените постови, приметив дека си продолжил со дискусијата, односно си продолжил да го поставуваш прашањето за изборот меѓу детето или мајката, од кое јас „дигнав раце“, бидејќи не  бев почестен со било каков одговор. Читајќи ги нивните „одговори“, дека единствено преку молитва бог ќе сврши работа (се разбира доколку му е ќеиф), ми падна на памет вицот за Мујо и Хасо, кога Мујо се давел и му се молел на бога, а Хасо 3 пати доаѓал со чамец ... Арно ама, ти веќе си ме „преварил“. За никаде си. Ми го ускрати задоволството јас да го кажам (прв) . Па и овоА Мајклов, веднаш по меси, покусо да не остане  А што се однесува до зборовите на Кали
 Kali напиша:

... Bidejki na toj nacin se cuvas i pazis sebesi od bolka, od razocaruvanje i od iskusuvanje, i si zastiten...
 мислам дека тука, кога ќе се сведат овие три-четири работи под заеднички именител, се работи за стравот. Стравот за „Јас“од божјата казна, па макар и во случај да спасам живот(оти, нели, кој сум јас да си играм бог, па да дарам нечиј живот?) Стравот од тоа што ќе се случи со мене, ако направам (или не) оваква работа! Тоа е истиот тој страв за кој јас пишував на почетокот од оној мој пообемен текст (за стравот како еден од 4-те принципи на кој се темели теологијата). Затоа, најдобриот начин за да се „искубам“ од целата оваа комплицирана ситуација е - молитвата. Секој кој тоа го прави е само оправдание пред самиот себе, а и за пред сопствениот бог, ќе си има оправдание дека не се мешал во божјата работа, не одлучувал кој да живее, а кој да умре, туку само со молитва кон бога „си завршил работа“! И смета дека на тој начин неговиот бог ќе му се смилува, бидејќи постапил правилно, не се мешал (значи по божја воља), и оставил мајката и детето да отидат во небесното царство!Р.Ѕ. Заборавив! Муслиманскиот став по однос на абортусот (барем она што го наведе Дешад) е многу поблизок до реалниот живот и затоа е поприфатлив 

Не е така.

Јас никогаш не реков дека се ќе чекам од Бога, како во вашата банална приказна за давениците и спасувачите, тоа ни Маран Ата не го кажа па ни Макариос, туку вие така сакате да е.

реков: 

“Ако, недај Боже дојдат, тогаш би се молем на Бога, но без да престанам да работам, зашто молитвата е во умот и во срцето, а не во рацете, и со својата вера, дека се што се случува се случува по Божја волја и заради Божјо допуштение, а тој е Добар, Семоќен и Премилостив и во Негови раце е се и тогаш ќе биде тоа што ќе биде. Господ е моќен и мртви да воскреснува.“

Каде туку го препознавате вашиот верен давеник, кој седи и чека само на Божјата милост?

реков: 

“Според мене, да се убие не е лесно, па макар тоа било и заради причина. Тука пред се на испит е испитување на совестта. И се молам на Бога никој да не падне во такво искушение. “

каде гледате страв и бегање од одговорност во овие зборови? Страв или совест? Различни термини мислам се, само почетната буква „С“ и е заедничка.

И никаде не реков што ќе превземам, се зависи од реалната ситуација, ама барем не убив никој како вие кој веке му пресудивте на едниот.

Мислам дека сум јасен, а вие ако сакате одете понатаму па толкувајте ги моите зборови според ваш ум, бидејќи ние верните сме занесењаци и живееме во еден свој свет на илузии.

п.с Простете ми што не сум баш најстѕручен правилно да ги постирам коментарите

Изменето од Опитен - 22.Ноември.2008 во 03:53

Внеси реплика	страница <1 24 252627 28 44 >
Tweet