Љубовна поезија

Nikola Jonkov Vapcarov
   Proshtalno
   na zena mi

Ponekogash ke idam v tvojot son
ko nechekan i dalek gost...
Ti,ne me ostvaj na patot, von,
Od porti istaj go lostot!
Ke vlezam tivko,krotko ke si sedam
Kraj tebe,v mrakot vtrenchen,da te gledam sam
I koga nasiten,ke zapram da te gledam
Ke mi te baknam i.........ke zaminam

Neiztrohnjeno srce            

Grob kopljejo, de zadnji mrlič bo vanjga dján;
obraz bledga mladenča prikaže se na dan.
Kopači ostrmijo, de 'z ust njih sape ni,
manj vstrášeni pogrebci vanj vpirajo oči.
De je lepó, bi sodil, visoko čelo, vsak,
ak bil bi nekakóvi zapustil ga oblak;
bile lepé bi usta, lep bil obraz bi bled,
ak bil bi nekakóvi preč nejevolje sled.

Grob kopljejo, de zadnji mrlič bo vanjga dján;
obraz bledga mladenča prikaže se na dan.
Kopači ostrmijo, de 'z ust njih sape ni,
manj vstrášeni pogrebci vanj vpirajo oči.
De je lepó, bi sodil, visoko čelo, vsak,
ak bil bi nekakóvi zapustil ga oblak;
bile lepé bi usta, lep bil obraz bi bled,
ak bil bi nekakóvi preč nejevolje sled.

Dalj čas ni trupla gledat, dih prvi ga zdrobi;
srce samo zavzetim ostane pred očmi.
še bije, še čutiti je ravno tak gorkó,
ko, de bilo bi v prsih še zdravo in živó.

Vsi prašajo, kdo zadnji v to jamo djan je bil,
gotovo bil svetnik je, ker ni ves v grobu zgnil.
Stal tam je kamen, kterga nihče préd čislal ní,
hité mu mah otrebit, napis tak govori,

de Dobroslav je pevec bil tjékej pokopan,
ki pel v tak milih glasih je od ljubezni ran,
pel v tak slovečih pesmah čast lepe deklice,
prevzetne gospodične, nemile ljubice.

Al, ko si je zvolila mladenča druzega,
iz prs nobena njemu ni pesem več prišla.
Pri Bogu ni tolažbe iskál ne pri ljudeh,
oči kalil mu jok ni, razjasnil lic ne smeh.

Vnemár naprej je živel, manj svet, ko razujzdan,
umrl je nespovedan, in ne v svet' olje djan.
Vsi pravijo, de njemu svetost ne brani gnit,
vsi pravijo, njegovo srcé ne more bít.

"To pevčovo srce je," star mož tam govori,
"ak bi bilo svetnika, bi mir mu dala kri;
svetost ne, pesmi večne mu branijo trohnet,
ki jih zaprte v prsih je nosil dókaj let.

Mi mu srce odprimo, pod ne*am naj leži,
de dan današnji prejde, de prva noč miní,
de vstane drugo sonce, pripelje beli dan;
spet zájtro ga poglejmo, ko mine zor hladan.

Hladijo naj ga sapce, naj rosa pade nanj,
naj sonce, luna, zvezde, kar so mu pevskih sanj
préd vdihnile v življenji, prejmejo spet 'z njega;
ak bo ta čas splahnelo, spet zagrebímo ga."

Razplátili srce so, ležalo noč in dan
je tam pod jasnim ne*am, ko mine zor hladán,
ko vstane drugo sonce, srce tako skopni,
ko beli sneg spomladi, de kaj zagrebsti ni.


                        France Presern


.....ПРЕВЗЕМЕНО ОД... www.pesnik.net.

ПРОШТАВАЊЕ

На печалбарите
Не ли ти кажав, не ли ти кажав,
не ли ти реков на проштавање?
Ич не ме чекај, ич не ме пекај
Белград е ламња, во Белград ја роб
снага по туѓи палати оставам,
снага во усти несити клавам,
и дома – дома не ќе се вратам,
не ќе ги пијам очите твои
не ќе ја галам снагата твоја –
далеку негде сувата рака
по тебе, Вело, пустата мака
пуста ќе остане...
Знам оти ѓердан веќе не нижеш,
знам оти чеиз и ти не везеш,
знам, Вело, пусто остана сичко –
не ли си и ти аргатка клета?
Тутуни садиш, тутуни нижеш,
тутун таговно у монопол редиш,
ме споменуваш и ем се жалиш
денови – крепи тешки си редиш –
Величко, мори, другачко златна!

Но почуј, Вело, Што ќе ти кажам!
Не ми се, Вело, жали и клети!
Подигни очи – очи засвети
онија очи, што душа горат!

Тој што ни, Вело, однесе сичко –
тој ни остави од темно темен
веков за мака – но и за борба.
Има на овој свет како нас многу!

Има ги, има – мачат се, копат,
копачи копат по темнината,
копачи копат и тунел дупат.

И има, има – радост голема
радост длабока во темнината:
да светиш, Вело, жар да се стопиш –
во борба гроб ти душа не зема!

              КОЧО РАЦИН

.................            (Сергей Есенин)

Я помню, любимая, помню
Сиянье твоих волос.
Не радостно и не легко мне
Покинуть тебя привелось.

Я помню осенние ночи,
Березовый шорох теней,
Пусть дни тогда были короче,
Луна нам светила длинней.

Я помню, ты мне говорила:
"Пройдут голубые года,
И ты позабудешь, мой милый,
С другою меня навсегда".

Сегодня цветущая липа
Напомнила чувствам опять,
Как нежно тогда я сыпал
Цветы на кудрявую прядь.

И сердце, остыть не готовясь,
И грустно другую любя.
Как будто любимую повесть,
С другой вспоминает тебя.

1925

...............

mislam deka
1) vaka e popravedno kon Esenin i jazikot na koj tvorel
2) sekoj prevod e kastracija na originalot, pa ako stavame prevod barem neka bide na nas jazik




Изменето од filmadzijka - 13.Јуни.2008 во 09:47

filmadzijka напиша: .................            (Сергей Есенин) Я помню, любимая, помню Сиянье твоих волос. Не радостно и не легко мне Покинуть тебя привелось. Я помню осенние ночи, Березовый шорох теней, Пусть дни тогда были короче, Луна нам светила длинней. Я помню, ты мне говорила: "Пройдут голубые года, И ты позабудешь, мой милый, С другою меня навсегда". Сегодня цветущая липа Напомнила чувствам опять, Как нежно тогда я сыпал Цветы на кудрявую прядь. И сердце, остыть не готовясь, И грустно другую любя. Как будто любимую повесть, С другой вспоминает тебя. 1925 ............... mislam deka 1) vaka e popravedno kon Esenin i jazikot na koj tvorel 2) sekoj prevod e kastracija na originalot, pa ako stavame prevod barem neka bide na nas jazik

...mislam deka ne si vo pravo, ama toa si e tvoe pravo da si mislish ti kao sho si mislish, anyway...it realy doesn't matter...poezijata na Angliski e 20 puti bolja nego na bilo koj drug jazik, toj jazik e kako  sozdaden za poezija, prebogat e so frazi i varijacii...zatoa i e najkoristen vo cel svet...ne za drugo...

ЗА ПРЕДАТЕЛИТЕ

Да им судам – не можам,
да им простам- уште помалку,
можам само да те отстрамам


Предателите на на сонот
На дедовците ми
- На прадедовците,
И тие пред нив,
И пред нив,
И пред нив
Што во лебот сув
насмевката на животот ја барале,
што со молитва златозборна
утрото го удостојувале
а ноќта со сув плач
во постелата ја премостувале,
шетаат во чевли од кожа на најчиста совест
по лизгавите булевари на срамот.


Стара волчица прекапната од хајки
Боска ми подава сува,
Сува боската со крвта сопствена причестена
- света и памтивечна,
Од Самоила до Гоцета
Синој горди што задоила
Со мисла светла и љубов непрегорна;
Од Кирила до Рацина
Колена прости со мудрост што надрочила
Па ги вивнала низ вековите со мечот огнен
Патот да го чистат за чедата што идат
- Тепих злат од сончев лач да постелат...


Љубов моја, не срами се,
Со нашата гордост од срамот нивен
Ние, едноставните, ќе те отсрамиме

mislam deka
1) vaka e popravedno kon Esenin i jazikot na koj tvorel
2) sekoj prevod e kastracija na originalot, pa ako stavame prevod barem neka bide na nas jazik


[/QUOTE]

...mislam deka ne si vo pravo, ama toa si e tvoe pravo da si mislish ti kao sho si mislish, anyway...it realy doesn't matter...poezijata na Angliski e 20 puti bolja nego na bilo koj drug jazik, toj jazik e kako  sozdaden za poezija, prebogat e so frazi i varijacii...zatoa i e najkoristen vo cel svet...ne za drugo...
[/QUOTE]